Dagblaðið Vísir - DV - 02.07.2010, Síða 20

20 fréttir 2. júlí 2010 föstudagur
„Ég hef það fínt í dag en þetta er
búið að vera mjög erfitt ferli,“ seg-
ir Valgerður Erla Óskarsdóttir sem
lenti í alvarlegu bílslysi 17. mars
2007. Valgerður Erla var á leið frá
Reykjavík til Þorlákshafnar þegar
ökumaður bíls úr gagnstæðri átt
missti stjórn og lenti framan á Yar-
is-bifreið hennar. Báðir ökumenn
voru einir í bílum sínum. Ökumað-
ur hins bílsins slapp með brotið
rifbein en Erla brotnaði um allan
líkamann. „Hægri ökkli brotnaði,
bæði hnén, hægri mjöðm, hægra
læri, næstum öll rifbein, vinstri
olnbogi og vinstri úlnliður. Ég
missti ekki meðvitund en ég man
ekkert frá slysinu en veit að þeim
tókst að klippa mig út úr flakinu og
senda mig með þyrlu til Reykjavík-
ur þar sem mér var haldið sofandi
í 13 daga,“ segir Valgerður og bæt-
ir við að hún hafi verið heppin að
slasast ekki enn verr. „Ég fékk engar
innvortis blæðingar, varð ekki fyrir
heilaskaða og lenti ekki í hjólastól
og fyrir það tel ég mig alveg rosa-
lega heppna. Ég marðist þó á hjarta
og þarf að taka inn lyf sem hjálpa
hjartanu að vinna eðlilega en 10
prósent af hjarta mínu virka ekki.“
Verður alltaf hölt
Valgerður hefur ekki ennþá náð
fullum bata. „Ég er enn í sjúkra-
þjálfun og er enn að vinna í mínum
meiðslum en ég er langt komin. Ég
fer líka reglulega í líkamsrækt og er
dugleg að hjóla til að styrkja mig.
Ég mun samt aldrei ná fyrri heilsu
og mun alltaf verða hölt,“ segir hún
og bætir við að það fyrsta sem hún
hafi hugsað eftir slysið hafi verið að
allt yrði í lagi svo lengi sem hún yrði
ekki hölt. „Tveimur árum seinna
fékk ég að vita að ég yrði alltaf hölt
og það var eins og ég væri sleg-
in utan undir. Það var mikið áfall,“
segir hún og viðurkennir að haltrið
verði stundum til þess að ókunnug-
ir glápi á hana. „Fólk horfir á mig og
ég hef fengið óskemmtileg komm-
ent. Ég reyni að loka á slíkt en at-
hugasemdirnar hafa áhrif á mig í
stutta stund. Svo reyni ég bara að
hugsa um að þetta fólk veit ekki
hvað kom fyrir. Ég reyni að láta
þetta hafa sem minnst áhrif.“
Áhrif á allt lífið
Valgerður segir slysið hafa haft
mikil áhrif á hennar líf og atburður-
inn hafi verið erfiður fyrir alla fjöl-
skylduna. „Þetta var rosalegt áfall
fyrir alla en ég er ánægð með fólkið
mitt og vinkonurnar. Ég á rosalega
góðar vinkonur. Ég var nýútskrifuð
úr snyrtifræði þegar slysið átti sér
stað og gat ekki tekið samninginn
á sama tíma og bekkjasystur mínar.
Að því leytinu hefur slysið haft áhrif
það líf mitt því á meðan hinar eru
búnar að taka meistarann og jafn-
vel opna sínar eigin stofur hef ég
verið að vinna í mínum meiðslum.
Eins get ég ekki gengið jafnmik-
ið í dag og ég gat og mig langaði til
dæmis alltaf í interail. Í dag kemur
það ekki til greina.“
„Kemur ekkert fyrir mig“
Valgerður segir slysið hafa kennt
henni að það þýði ekki að hugsa
sem svo „að ekkert komi fyrir mig“.
„Ég var að keyra á löglegum hraða
en hinn bílstjórinn var dæmdur fyr-
ir glannalegan akstur. Hann keyrði
of hratt og var á lélegum dekkjum
en það var hálka og krap á vegin-
um,“ segir hún og bætir aðspurð við
að hún sé ekki reið. „Fyrst eftir slysið
var ég ekkert fúl og leit bara á þetta
sem slys en svo þegar ég heyrði sög-
ur frá vitnum, að hann hefði verið að
keyra of hratt og að hann hefði gert
svipað áður, kom upp reiði. Ég reyni
samt að eyða tímanum í eitthvað
annað en reiði í dag. Það þýðir ekk-
ert fyrir okkur að halda að það komi
ekkert fyrir. Það getur alltaf einhver
annað valdið slysi svo það er um að
gera að vera í belti og fara varlega.“
Valgerður Erla Óskarsdóttir lenti í bílslysi í mars árið 2007 þegar hún var á leið frá Reykjavík til Þorlákshafnar.
Hún braut meðal annars bæði hnén, hægri mjöðm, næstum öll rifbein og vinstri úlnlið. Hún er enn í sjúkraþjálfun
og segir slysið hafa haft mikil áhrif á hennar líf. Eftir slysið hætti hún að hugsa að ekkert gæti komið fyrir hana.
Valgerður Erla Valgerður segir slysið hafa haft
mikil áhrif á allt hennar líf og líf fjölskyldu hennar.
Mun aldrei ná
fyrri heilsu
Tveimur árum seinna fékk ég
að vita að ég yrði alltaf
hölt og það var eins og
ég væri slegin utan und-
ir. Það var mikið áfall.
indíana Ása hrEinsdÓttir
blaðamaður skrifar: indiana@dv.is
Á sjúkrahúsinu Þrátt fyrir mikil
beinbrot telur Valgerður að
hún hafi verið heppin. Hún fékk
engar innvortis blæðingar, varð
ekki fyrir heilaskaða og endaði
ekki í hjólastól. Hún braut
næstum öll bein og marðist á
hjarta. Mynd rÓbErt rEynisson