Dagblaðið Vísir - DV - 22.12.2010, Síða 33

Viðtal | 33Jólablað 22.–26. desember 2010
sem voru duglegir að fara upp í pontu og halda
9–15 sekúndna eldræður sem höfðu oftast yfir-
skriftina: Þetta er hneyksli! Þetta er ákveðin gerð
mælskulistar en þessar ræður eru sérstaklega
mótaðar fyrir fjölmiðla. Þessar eldræður rata í
sjónvarpið og fréttirnar og það eru vonbrigði fyrir
mig að upplifa hvernig stjórnmálum eru gerð skil
í fjölmiðlum. Umræðan eru stundum á lágu plani
og ég trúi því að ef hægt sé að lyfta henni hærra þá
lyftist þjóðfélagið með.“
Gæti hugsað sér að gera margt annað
Aðspurð um framtíðina segist Katrín eiga sér
margar hugmyndir um hana og ekki hafa útilok-
að neitt.
„Ég er ekkert viss um að stjórnmál séu ævistarf
mitt. Ég hef aldrei verið góð í því að taka endanleg-
ar ákvarðanir og stefndi ekki endi-
lega beint þessa straujuðu leið í átt-
ina að atvinnupólitíkusnum.
Það sem ég segi núna hljómar
kannski eins og smá þversögn enda
hef ég átt nokkuð þéttan og skjótan
feril og fólk hefur bent mér á það og
spurt mig hvað ég sé að rugla. Það er
rétt, ég var fyrst formaður nemenda-
félags, ég tók þátt í stúdentapóli tík
og sat í háskólaráði og Stúdentaráði,
varð formaður Ungra vinstri grænna
og svo varaformaður Vinstri grænna
og nú ráðherra.
Sannleikurinn er hins vegar sá
að ég á erfitt með að útiloka eitthvað
eitt. Þegar ég var í námi tóku vin-
ir mínir glöggt eftir þessu og sögðu
við mig: Þú stefnir alltaf í nýjar átt-
ir. Það er svolítið lýsandi. Það má
gera marga hluti og mér finnst ekki
spennandi að gera pólitík að ævi-
starfi. Ég á alltaf eftir að hafa áhuga
á stjórnmálum og skoðanir á þjóð-
málum en það er ekki víst að ég sinni
því með því að sitja á Alþingi. Það heillar mig til
dæmis að skoða samfélagið í gegnum fræðistörf
og svo fannst mér alltaf geysilega gaman að kenna.
Hins vegar veit enginn sína ævina fyrr en öll er og
kannski enda ég með því að vera stjórnmálamað-
ur alla ævi, hver veit?“
Öfugsnúin verkefni
Verkefni Katrínar hafa verið óvenjuþung þann
tíma sem hún hefur verið ráðherra og oft finnast
henni þau öfugsnúin. Hún segist ekki alltaf hlakka
til að fara í vinnuna.
„Stundum hlakka ég til að fara í vinnuna en
stundum alls ekki. Það hefur verið mikið ólag
á mörgu í samfélaginu frá 2008. Í skólunum er
meira álag en nokkru sinni fyrr og það gildir líka
um stjórnsýsluna og samfélagið allt. Þá eru mörg
verkefni sem eru leiðinleg og öfugsnúið fyrir mig
að sinna vegna þess að ég hef metnað til þess að
veita meiri fjármunum í menntamálin frekar en að
skera niður.
Það fer gríðarleg orka í að slökkva elda og klára
mál en við höfum samt líka horft til lengri tíma og
þannig unnið drög að menningarstefnu til fram-
tíðar og unnið að aðalnámskrá þar sem á til dæmis
að skerpa á lýðræðismenntun, skapandi starfi og
menntun til sjálfbærni. Svo erum við að skoða að
siðfræði og heimspeki verði hluti af almennu námi
í grunnskóla. Ég vil sjá að það verði hluti af námi
fyrir öll börn hér á landi.
Þetta eru jákvæðir þættir starfsins og þeir gefa
mér meðbyr. Ég fæ svo auðvitað að fylgjast með
menningarlífinu sem blómstrar þrátt fyrir allt.“
Menningin hrundi ekki
Katrín segist halda að þjóðin hafi lært ýmsar dýr-
mætar lexíur við hrunið, meðal annars þá að
vanmeta aldrei gildi menningar enda sé hún það
sem gefi þjóðinni gildi. „Þjóðir eru dæmdar af
menningu sinni, fremur en verslun, hernaðar-
afrekum og efnahagslegum afrekum. Menningin
hrundi ekki og skapandi greinar halda ótrúlega vel
sjó þrátt fyrir slakt atvinnuástand. Auðvitað hefur
það verið svolítið landlægt á Íslandi að listir séu
dútl og bull sem sé hægt að sinna meðfram starfi
en það er held ég að breytast. Þetta kemur alltaf
upp þegar listamannalaun eru rædd og síðast þeg-
ar þeim var fjölgað vildi ég ekki trúa því hversu nei-
kvætt fólk er enn gagnvart því að fjárfesta í menn-
ingu. Fólk setur þetta ekki í samhengi. Langmest af
því sem gert er í menningu er einkaframtak en er
byggt á grunni sem þarf að leggja rækt við, meðal
annars framlögum hins opinbera til listmenntun-
ar, til listasjóða og listastofnana. Fólk vill jú fá allar
þessar bækur sem koma út um jólin
og hugleiðir það lítið hvernig menn-
ing verður til.“
Fær jólamartröð
Langur vinnudagur á Alþingi sem
teygist stundum langt fram á kvöld
breytir því ekki að Katrín og Gunn-
ar Sigvaldason eiginmaður hennar
eru foreldrar tveggja ungra drengja
og þriðja barnið er á leiðinni. Skyldi
vera einhver jólaundirbúningur á
heimilinu og sitja heimilisstörfin á
hakanum í öllu þessu harki?
„Ég held upp á jólin þannig að
einhvern tímann um mitt haustið
dreymir mig draum sem felst í því
að upp rennur aðfangadagur og
ég fer í stresskasti í 10-11 og kaupi
lyklakippur í jólagjafir. Það er mik-
ið búið að gera grín að mér fyrir
þessa árlegu jólamartröð mína og
það mætti halda að hún ræki mig til
að sinna jólaundirbúningi af kappi
en þannig er það ekki. Jólin koma
án þess að við keppumst við í undirbúningi og ég
held almennt að fólk stressi sig of mikið og kosti
of miklu til. Við Gunnar setjum upp aðventukrans
og ég bý til konfekt. Við bökum ekki smákökur en
búum hins vegar til eplaköku sem við höldum
mikið upp á.
Ég eyði tíma með fjölskyldu minni um jólin,
við fáum mömmu í mat og við lesum og horfum á
sjónvarpið. Ég hef sjaldnast þörf fyrir að gera eitt-
hvað sérstakt eða fara eitthvert og finnst ég heppin
ef við náum saman góðu spilakvöldi.“
Féll fyrir hugsjónaeldi
„Við erum gift, svona í borgaralegu samhengi,“
segir Katrín og hlær. En hjónin Katrín og Gunnar
kynntust í gegnum sameiginlegan vin þeirra sem
gekk með Katrínu í Háskóla Íslands. Það var ekki
ást við fyrstu sýn þar sem þau sáust fyrst á kaffi-
stofunni í Árnagarði en Katrín féll samt fyrir hug-
sjónum Gunnars. „Hann var ólíkur öllum öðrum
sem ég hafði kynnst, hann hafði hugsjónir um
réttindi dýra og var sjálfur grænmetisæta og mikill
umhverfissinni. Frá því ég hitti hann fyrst fannst
mér hann afar áhugaverður. Svo var það ekki fyrr
en seinna að við kynntumst betur og ástin kvikn-
aði.“
Katrín og Gunnar giftu sig svo við skemmti-
lega athöfn fyrir tveimur árum og þá athöfn segir
Katrín hafa verið eina af bestu stundum lífs síns.
„Fæðingar barna minna eru auðvitað líka stærstu
stundir mínar. Fæðing Jakobs var heldur erfið.
Höfuð hans sneri öfugt, hann var í svokallaðri
framhöfuðsstellingu svo fæðingin dróst og var erf-
ið. Hún endaði í keisaraskurði. Ég var hálfskelkuð
eftir þá upplifun en Illugi kom réttu leiðina og ég
vona að næsta barn geri það líka. Ég er þó alla vega
búin að prófa báðar leiðir.“ Hún segist ekki vita
hvort barnið er stúlka eða drengur. „Ég hlakka til
að sjá hvort verður og vil alls ekki fá að vita kynið.“
Eldsneyti að vera með börnunum
Fjölskyldustundirnar eru Katrínu dýrmætar og þó
að starfinu fylgi miklar annir eru hjónin útsjónar-
söm við að ná tíma saman.
„Þeir eru fyrst núna, strákarnir, að verða slark-
færir svo við getum tekið þá með okkur á alls kyns
viðburði. En það sem mínum börnum finnst hins
vegar skemmtilegast eru þessir einföldu hlutir, svo
sem að fara á róluvelli eða í göngutúr. Það þykir
þeim bara vera alveg frábært.
Mér finnst mikilvægt að fá andrými og svig-
rúm þegar við erum saman og þess vegna höfum
við enga þörf fyrir einhverja dagskrá öllum stund-
um. Okkur finnst gaman að vera fjölskylda og það
er algert eldsneyti að vera með börnum sínum. Ég
hefði aldrei haldið að það væri svona skemmtilegt
að vera foreldri. Ég hafði áður haldið að það væri
ofmetið hlutverk að vera foreldri og var ekki viss
um að mig langaði til að eignast börn en síðan eft-
ir að ég varð móðir er ég auðvitað sjálf algjörlega
upptekin af þessu skemmtilega hlutverki og hef
gengið í gegnum miklar persónubreytingar vegna
þessa.“
Rótgróinn Reykvíkingur
Katrín er alin upp í Álfheimunum og bjó þar þang-
að til hún flutti að heiman. „Ég er rótgróinn Reyk-
víkingur. Nú bý ég í Vesturbænum og gæti ómögu-
lega slitið mig frá þeim stað. Um leið og ég er
komin á nýjan stað er erfitt að fá mig til að færa
mig um set. Ég er rosalega leiðinleg manneskja
að því leyti að ég festi rætur á þeim stað sem ég er.
Kannski er það vegna þess að ég átti barnæskuna
alla á sama stað. Ég fór í leikskólann Holtaborg,
gekk svo í Langholtsskóla og síðar í Menntaskól-
ann við Sund, ég vann meira að segja fyrir mér
með því að bera út póst í hverfið svo þetta er alger-
lega mitt nærumhverfi.“
Faðir Katrínar hét Jakob Ármannsson og var
bankamaður. Móðir hennar heitir Signý Thor-
oddsen og starfaði áður sem sálfræðingur. Móð-
ir Katrínar býr enn á æskuheimili hennar þangað
sem hún heimsækir hana oft með ömmustrák-
ana, þann eldri, Jakob sem var nefndur eftir föð-
ur hennar heitnum og þann yngri, Illuga. Bræð-
ur Katrínar eru tvíburarnir Ármann og Sverrir
Jakobssynir, þeir eru þekktir fyrir skörp skrif um
Langar að eiga tíma
með fjölskyldunni
„Ég held
upp á jólin
þannig að ein-
hvern tímann
um mitt haustið
dreymir mig
draum sem felst í
því að upp rennur
aðfangadagur og
ég fer í stresskasti
í 10-11 og kaupi
lyklakippur í jóla-
gjafir.
Framhald á næstu síðu
Gæðastundir með fjölskyldunni
Fjölskyldustundirnar eru Katrínu dýr-
mætar og þrátt fyrir að starfinu fylgi
miklar annir eru hjónin útsjónarsöm við
að gera samvistir að gæðastundum.
„Það sem mínum börnum finnst
hins vegar skemmtilegast eru
þessir einföldu hlutir, svo sem að fara á
róluvelli eða í göngutúr. Það þykir þeim
bara vera alveg frábært.“