Dagblaðið Vísir - DV - 31.08.2012, Blaðsíða 50

„Ég er
ótrúlega
lánsamur að
hafa fundið
dásamlega konu
sem leist á mig
og fengið þrjú
frábær börn
með inn í líf mitt
– og það fjórða
á leiðinni
vegar ekki neitað að þarna fer ungur,
myndarlegur, harðduglegur og list-
rænn maður sem einhvern veginn
fær allt til að breytast í gull í höndum
sér. Hann hefur nú gefið piparsveins-
lífið upp á bátinn og á von á barni
með unnustu sinni, Ingibjörgu Ösp
Stefánsdóttur, framkvæmdastjóra
Menningarhússins Hofs á Akur-
eyri, en starfsemi þess hefur gengið
afar vel eins og sagt hefur verið frá í
fréttum. Ingibjörg og Magnús unnu
saman hjá Leikfélagi Akureyrar á sín-
um tíma. Ingibjörg Ösp á þrjú börn
úr fyrra sambandi en um fyrsta barn
Magnúsar er að ræða og hann er að
vonum afar spenntur. „Í byrjun janú-
ar eigum við von á litlu barni. Ég iða í
skinninu og við hlökkum öll ótrúlega
mikið til,“ segir hann brosandi og
viðurkennir að hann hafi alltaf verið
mikill barnakarl.
Dásamleg kona
Hann segist ekki eiga erfitt með að
gíra sig inn í fjölskyldulífið. „Líf mitt
hefur verið frekar einfalt fram að
þessu – of einfalt. Það hefur snúist
um leikhús frá morgni til kvölds. Það
hefur verið gott líf – en auðvitað er
raunverulega lífið það að eiga fjöl-
skyldu og horfa á börn vaxa úr grasi.
Þetta er auðvitað mikil breyting fyr-
ir mig en hún er jákvæð á allan hátt,
himnasending. Í forgangi er og verð-
ur auðvitað að sinna fólkinu sínu og
njóta þess. Samhliða því sinnir mað-
ur svo leikhúsinu eins og maður best
getur,“ segir hann og eftirvæntingin
leynir sér ekki í röddinni. Þau Ingi-
björg eru bæði í krefjandi störfum
í hvort í sínum landshlutanum en
Magnús miklar ekki fyrir sér ferða-
lögin.
„Þetta er bara dásamlegt. Við
erum bæði það heppin að vera í
skemmtilegum og gefandi störfum.
Auðvitað væri einfaldara ef störf-
in væru í sama landshlutanum – en
fyrst svo er ekki, þá vinnur maður
bara úr því. Sem betur fer eru sam-
göngur þannig að það er ekki mik-
ið mál að skutlast á milli. Við erum
stolt af því að vera öflugir bakhjarl-
ar Flugfélags Íslands. Það þarf ekkert
að hafa áhyggjur af því félagi á næst-
unni.“
Hann segist varla vita hvar hann
eigi að byrja þegar hann er beðinn
um að lýsa konunni sem bræddi
hjarta hans. „Það er bara allt við
hana, hún er svo góð manneskja. Við
eigum alveg einstaklega vel saman
og höfum svipaða sýn á lífið. Hún er
skemmtileg, klár og auðvitað falleg-
ust, sætust og allt það,“ segir hann
brosandi og bætir við: „Ég er ótrúlega
lánsamur að hafa fundið dásam-
lega konu sem leist á mig og fengið
þrjú frábær börn með inn í líf mitt –
og það fjórða á leiðinni. Þau Arna,
Andrea og Stefán eru alveg ótrúlega
skemmtileg.“
Leikhús þarfnast ástríðu
Fyrir Magnúsi Geir er leikhúsið
ástríða, atvinna og áhugamál. Önnur
áhugamál hans eru bókmenntir, tón-
list og kvikmyndir. „Aðaláhugamál-
ið er að vera með fólkinu mínu, fjöl-
skyldu og vinum, en svo finnst mér
góð hvíld í því að sjá góða kvikmynd.
Í sporti finnst mér fátt skemmti-
legra en að fara á skíði en vegna þess
hversu mikið er að gera í leikhúsinu á
veturna hef ég ekki sinnt því eins og
ég vildi. Ég hef mikinn áhuga á stjórn-
un og að fylgjast með þjóðfélagsum-
ræðunni. Ég hafði mikla ánægju af
því að sækja mér MBA-nám við HR
fyrir nokkrum árum og finnst gaman
að takast á við stjórnarsetu í RÚV. Það
er mjög skemmtilegt verkefni.“
Aðspurður segir hann gott leikhús
þarfnast ástríðu og kunnáttu. „Svo
þarf sterkan og samheldinn hóp lista-
manna og annars starfsfólks. Hverju
leikhúsi er mikilvægt að spyrja sig sí-
fellt um hlutverk sitt. Slíkt felst í því
að hlusta á hvaða sögur samfélagið
vill heyra og þarf að heyra.
Íslenskt leikhús er almennt gott
og íslenskir leikarar eru með þeim
betri sem ég hef séð. Íslensku leik-
ararnir hella sér almennt í verkefn-
in, leggja allt undir og eru oft opnari
á tilfinningar en þeir leikarar sem
maður sér annars staðar. Við höfum
það líka fram yfir flestar ef ekki all-
ar þjóðir hvað leikhúsið á Íslandi er
mikil almenningseign. Hér fara flest-
ir í leikhús á meðan annars staðar er
það oft þröngur hópur elítunnar sem
sækir leikhúsin,“ segir hann og bæt-
ir við að eftir að áskriftarkortin ruddu
sér rúms fari stór hópur reglulega í
leikhús. „Fjöldi kortagesta í Borgar-
leikhúsinu er um 11 þúsund og hver
þeirra kemur fjórum sinnum á ári í
leikhúsið. Það eru náttúrulega for-
réttindi fyrir okkur sem störfum í leik-
húsinu að finna fyrir þessum áhuga.“
Jákvæður en með skap
Þegar hann er inntur eftir kostum
sínum og göllum segist hann eiga
erfitt með að meta sjálfan sig. Aðr-
ir hljóti að vera betur til þess falln-
ir. Hann viðurkennir þó að hann sé
mikill keppnismaður. „Ég geri mikl-
ar kröfur til annarra og sjálfs mín og
er metnaðarfullur. Ég held líka að ég
sé kappsamur en geti stundum orðið
þrjóskur. Flestir þessara eiginleika
hafa bæði jákvæðar og neikvæð-
ar hliðar. Ég tel að ég sé jákvæður
og bjartsýnn að eðlisfari og það litar
minn stjórnunarstíl. Ég held að nálg-
un mín sem stjórnanda sé yfirleitt út
frá jákvæðni og trú á hæfileika starfs-
manna. Ég reyni að ná því besta fram
í fólki og reyni að skapa hvetjandi
umgjörð um starfsemina.
Helsti styrkleiki Borgarleikhúss ins
er einmitt samheldinn, jákvæður
hópur sem nýtur þess að gera það
sem hann er að gera. Ég hef ekki trú
á ógnarstjórn, einvöldum eða mönn-
um sem stjórna með hótunum. Ég
vil að fólki líði vel í vinnunni. Ekki
þannig að þetta sé allt rólegzt og af-
slappað heldur að það finni að þegar
það leggur á sig skili það árangri.
Ég er meðvitaður um að ég geri
miklar kröfur, kannski stundum of
miklar. Ég hef skap en ég tel líka að þeir
sem vinna í leikhúsi þurfi að hafa skap,
við viljum ekki að það ríki lognmolla
í leikhúsinu. Við í Borgarleikhúsinu
erum heppin því hér ríkir yfirleitt mjög
jákvætt og gott andrúmsloft.“
Gerir ekki öllum til geðs
Varðandi gagnrýni segist hann vissu-
lega hlusta og taka til sín það sem
betur megi fara. „Markmiðið er að
hafa áhrif á okkar áhorfendur. Gagn-
rýnendur eru hluti af þeim. Það er
samt ekkert sem segir að þeir hafi
réttara fyrir sér en einhver annar.
Svo tekur maður mismunandi mark
á fólki og röddum. Oft er gagnrýni
mjög uppbyggileg og almennt er hún
unnin af bestu getu og góðum hug til
leikhússins og áhorfenda.
En vissulega er ekki hægt að
gera öllum til geðs. Enda er það
ekki markmiðið. Í Borgarleikhúsinu
munum við sýna 26 leiksýningar á
leikárinu og í fyrra tókum við á móti
210 þúsund gestum. Ef við ætluðum
að vera upptekin af því að allt verði
að vera fyrir alla yrði útkoman flöt og
óspennandi leikhús sem tæki ekki á
einu né neinu. Við viljum bjóða upp
á afgerandi og ólík verk og hugsum
þetta eins og regnboga eða litróf. Við
viljum spila á alla litina en ekki á alla í
einu. Þá yrði liturinn bara grábrúnn.“
Langar að leikstýra meira
Þrátt fyrir að hafa stofnað fjölskyldu og
eiga von á barni með norðlenskri mey
og þá staðreynd að eflaust vildu margir
sjá hann aftur í stóli leikhússtjóra LA er
Magnús Geir ekkert á leiðinni úr stóli
borgarleikhússtjóra. „Það er svo margt
spennandi í lífinu og ef það væru fleiri
klukkutímar í sólarhringnum þá væri
auðvitað margt sem væri gaman að
gera til viðbótar. Það væri til dæmis
gaman að leikstýra meira.
Staðreyndin er hins vegar sú að
ég er í skemmtilegasta starfi sem ég
get hugsað mér. Ég er hluti af frábær-
um hópi starfsmanna Borgarleik-
hússins, það er góð sigling á leikhús-
inu og ótrúlega skemmtileg verkefni
fram undan. Leikárið fram undan er
svakalega spennandi og mörg mjög
flott verkefni komin inn á leikárin þar
á eftir. Ég mun því, hér eftir sem hing-
að til, reyna að vinna mín verk af alúð
og leggja mig fram.
Ég hef aldrei haft nein rosaleg
langtímaplön fyrir sjálfan mig. Ég er
nýbyrjaður á nýju ráðningartímabili
í Borgarleikhúsinu. Hvað verður eft-
ir að því tímabili lýkur veit enginn. Ég
trúi því að það verði sem verða vill.
Kannski mun ég taka við öðru leik-
húsi síðar eða gera eitthvað allt annað.
Þetta snýst allt um hverju maður hefur
ánægju af og hvað veitir gleði.“ n
34 Viðtal 31. ágúst–2. september 2012 Helgarblað
Genginn út Magnús Geir hefur lengi verið eftirsóttur piparsveinn en hann kannast ekki við það. Nú hefur hann gefið piparsveinalífið upp á bátinn fyrir ástina og er alsæll.
Erfitt að fylgjast með LA „Það er sárt að fylgjast með Leikfélagi Akureyrar og því góða starfi
sem þar hefur byggst upp fjara út,“ segir Magnús og vonar að þeim takist að snúa vörn í sókn.