Dagblaðið Vísir - DV - 20.01.2012, Blaðsíða 26

26 Viðtal 20.–22. janúar 2012 Helgarblað
K
ristmundur Axel er
fæddur 1993. Hann er
rappari og hefur ort
frá barnsaldri. Hann
yrkir oft um líf sitt og
fær þannig útrás fyrir tilfinn-
ingar sínar. „Reiði og sorg á
ekki að geyma með sjálfum
sér, það er skemmandi,“ segir
Kristmundur. „Þegar ég finn
fyrir neikvæðum tilfinningum
yrki ég. Ég fæ útrás með því
að yrkja og rappa. Ég yrki samt
ekki alltaf um erfiða reynslu
mína, ég vil líka bara fá að vera
venjulegur strákur. Ég er glað-
ur að eðlisfari og vil fá að fíflast
og hafa gaman líka.“
Hann er mættur til að hitta
blaðamann á 101 hóteli í mið-
borginni. Við nærliggjandi
borð sitja prúðbúnir strákar og
lesa hönnunartímarit. Hann
stingur í stúf. Hann er íklædd-
ur hettupeysu og Stüssy-
buxum og heilsar með þéttu
handabandi og geislandi brosi.
„Afsakið hvað ég er seinn, ég
hafði ekki hugmynd um þetta
glæsihótel hérna í miðborg-
inni, ég er bara úr Grafarvog-
inum, sjáðu til.“
Nær allir í fjölskyldunni
fíklar
Það var grunnskólakennari
hans í Engjaskóla, Aðalheið-
ur, sem hvatti hann til þess að
yrkja. „Hún sá að ég hafði áhuga
á ljóðum og hvatti mig óspart
áfram. Gaf mér bók til að skrifa
ljóðin mín í og kenndi mér
margt. Hún á mikið í mér og ég
er henni þakklátur. Skólastjór-
inn fylgdist líka vel með mér og
mér þótti vænt um það líka.“
Þennan sama dag hefur
hann gefið út nýtt lag, Alveg
eins og er, með félaga sínum
Daníel Alvin. Þeir kynntu einn-
ig nýtt myndband á vefnum.
„Þetta er glæsilegt myndband,
það flottasta sem ég hef gert,“
segir hann stoltur frá. Mynd-
bandið er unnið af Nikulási
Nikulássyni, eða Noke eins og
hann kallar sig, og sýnir Krist-
mund Axel og Daníel Alvin á
ferð um borgina um dimma
vetrarnótt. Myndbandið hafði
fengið mikla athygli aðeins
nokkrum mínútum eftir að
það var sett á Youtube. „Ég
vona að sem flestir skoði það,“
segir hann.
Hann hefur ótal mörgu að
sinna í tónlistinni þessa dag-
ana. Hann keppir í undan-
keppni Eurovision og syngur
lagið Stattu upp með hópnum
Blár ópall. Mörgum er minnis-
stætt þegar hann vann Söng-
keppni framhaldsskólanna
með lagi um pabba sinn sem
féll árið 2008. Það reyndist
honum erfið lífsreynsla og text-
inn sem hann orti hreyfði við
mörgum landsmönnum. Í lag-
inu biður hann pabba sinn um
að koma til baka. Hann sakni
hans. „Ég skrifaði textann um
pabba á fimm mínútum og
orðin komu beint frá hjartanu,
eins og þau eiga í raun alltaf að
gera,“ segir hann. Kristmundur
Axel var aðeins 16 ára þegar
hann vann keppnina. „Ég var
of ungur, ég hélt ekki jarðteng-
ingu og náði ekki að einbeita
mér eftir að ég vann keppnina.
Ég er tilbúinn núna að vinna
að tónlist. Ég var það ekki þá.“
Faðir Kristmundar er Krist-
mundur Sigurðsson, upp-
nefndur Mundi morðingi.
Það eru áratugir síðan hann
var dæmdur fyrir hrottalegt
morð. Það var sumarið 1976
sem hann myrti leigubíl-
stjóra. Hann var í sterkri fíkni-
efnavímu þegar hann framdi
morðið. Aðkoman var óhugn-
anleg og blóði drifin. Mundi
var dæmdur í tólf ára fangelsi
en náði sér á strik eftir fang-
elsisdóminn. Hann hætti allri
óreglu og náði að byggja upp
líf sitt aftur. Var edrú með syni
sínum og fjölskyldu.
En fjölskylda Kristmundar
var ekki sloppin úr greipum
fíknarinnar. Langt í frá. Hún
komst aftur í fréttirnar árið
2005 þegar bróðir hans Krist-
mundar, Sigurður Freyr, stakk
besta vin sinn og neyslufélaga
til bana. Það morð vakti einn-
ig óhug og þá sérstaklega að
feðgar hefðu báðir fallið svo
grimmilega fyrir fíkninni.
„Nærri því öll fjölskylda
mín er fíklar. Það er bara ég
og Teddi bróðir sem hefur tek-
ist að vera á beinu brautinni.
Hann er flugmaður, smakkar
varla vín og gengur vel með
sitt,“ segir Kristmundur Axel.
„Pabbi var skrímsli“
Kristmundur Axel þekkir
ekki föður sinn sem Munda
morðingja. Hann segist skilja
þá að í huganum. Skrímslið
bugað af fíkn sem var Mundi
morðingi og föður sinn, Krist-
mund, sterkan og alúðlegan
félaga með erfiða lífsreynslu
að baki.
„Við bjuggum saman bara
við tveir, pabbi og ég. Ég hafði
búið hjá honum í ellefu ár.
Flutti til hans ungur meðan
mamma var að koma und-
ir sig fótunum vegna eigin
drykkjuvanda. Mamma var
að standa sig vel, en það æxl-
aðist samt þannig að ég bjó
hjá honum. Ég átti gott líf með
honum. Hann er alúðlegur
maður, fullur af kærleika.
Hann er enginn morðingi.
Hann er bara manneskja eins
og ég og þú sem á erfiða lífs-
reynslu að baki. Hann vann
sig í gegnum martröðina og
var sterkari og betri maður
fyrir vikið. Pabbi minn er fé-
lagi minn. Fíkillinn er hins
vegar ekki pabbi minn og alls
enginn félagi. Hann þekki ég
ekki og vil ekki þekkja.
Það var sárt að kveðja
pabba og sjá fíkilinn birtast.
Þetta skrímsli. Ég missti
heimili mitt með honum
á einni svipstundu.“ Krist-
mundur Axel getur sagt frá
þessari erfiðu reynslu með
bros á vör. Hann segir það
auðvelt. Það sé spurning um
val að segja frá með bros á
vör. „Ég er alltaf brosandi og
ég hef fengið pabba aftur.
Hann er búinn að vera edrú
í meira en tvö ár og býr í Sví-
þjóð þar sem hann hefur ver-
ið í meðferð. Hann er reyndar
á ferðalagi um Taíland ein-
mitt núna en ég hlakka til að
sjá hann brátt. Hann hefur
það gott karlinn.“
Mamma kom sterk til leiks
Hann segir móður sína hafa
komið sterka til leiks þegar
pabbi hans féll. „Mamma er
nú búin að vera edrú í meira
en áratug og ég hef búið með
henni og systur minni henni
Jónínu síðustu ár. Eða síðan
pabbi féll. Mamma kom strax
og hjálpaði mér, hún flutti í
næsta hús svo ég gæti geng-
ið áfram í sama skóla og til að
styðja við mig í erfiðleikunum.
Ég fékk endalausan stuðning
frá mömmu minni og systur
minni sem þá hafði líka snúið
baki við drykkjusýki. Hún er
nú reyndar að flytja til Noregs
þannig að ég er einn í kotinu
þessa dagana. Ég stefni á að
heimsækja hana bráðlega.“
Finnst honum ekkert erfitt
að vera einn eftir? Hann hristir
höfuðið. „Ég er langt í frá einn.
Ég hef vini mína og ég hef
enn stuðning fjölskyldunnar.
Kannski fer ég líka til Noregs,
ég á góða vini í Svíþjóð og tón-
listarsenan þarna er ekki síðri
en hér.“
Átti hann erfiða æsku? „Ég
átti ekki erfiðari æsku en hvert
annað barn hér á landi. Eða
þekkjum við ekki öll kvalirnar
sem fylgja alkóhólisma? Er
einhver sem þekkir þær ekki?
Það efast ég um. Alkóhólismi
er alvarlegur sjúkdómur. Sem
barn þurfti ég að þola margt
sjúkdómsins vegna. Afsakaðu
orðbragðið en fjölskylda mín
er kolklikkuð og auðvitað er
þetta álag. Ég er stundum
kallaður Stressmundur, ætli
það sé ekki einhver afleið-
ing,“ segir hann og hlær. „Við
höfum alveg húmor. Mamma
segir stundum: Komdu hérna
Stressi minn. En ég er líka
stundum kallaður Krúttmund-
ur enda talinn af flestum ljúfur.
En síðan þarf ég að minna mig
á að ég er hann Kristmundur.
Ég er ég sjálfur. Ég er ekki fjöl-
skylda mín og ég er ekki sjúk-
dómurinn hennar. Ég fékk gott
atlæti, ást og stuðning. En ég
þurfti líka að horfa upp á for-
eldra mína og sum systkini
fara í fíknina. Sjúkdómurinn
tekur öll völd og afleiðingarn-
ar eru hörmulegar. Einn bróð-
ir minn er í fangelsi fyrir morð.
Annar bróðir minn er í fangelsi
fyrir aðra minni háttar glæpi.
Og pabbi minn sat í fangelsi
fyrir morð fyrir mörgum árum.
En ég er þakklátur fyrir að hafa
þó fengið að eiga barnæskuna
með föður mínum edrú. Það
gefa sér margir að ég hafi átt
hörmulega æsku. Það er bara
ekki rétt. Ég hafði það fínt með
pabba.“
„Meðan ég er glaður
gengur mér vel“
Tveir eldri bræðra hans í fang-
elsi. Hvernig tilfinning er það?
„Ég heimsæki þá sjaldan í
fangelsið en tala oft við þá í
síma. Þeir eru hvor í sínu fang-
elsinu og ég vil frekar hringja
en fara í heimsókn. Bræður
mínir eru góðir strákar inn við
beinið. Þeir urðu einfaldlega
fíkninni að bráð. Bróðir minn
verður kallaður morðingi eins
og faðir minn, hann drap besta
vin sinn. Ég meina, hugsaðu
þér martröðina. Hvernig vinn-
ur bróðir minn úr því? Vaknar
úr eiturlyfjamóki og hefur
myrt besta vin sinn. Hvernig
lifir maður með svona? Ég veit
það ekki. Ég get ekki ímyndað
mér það sjálfur en hef oft reynt
að hugsa um það, setja mig í
þessi spor. En það er ómögu-
legt. Það getur enginn nema
sá sem hefur upplifað það. Það
eina sem ég get gert er að lifa
mínu lífi og halda mig frá mar-
tröðum þessa lífs. Meðan ég er
glaður, þá gengur mér vel. Þeir
hafa kennt mér sitt með sínum
hætti og það er verðmætt. Ég
vona að þeim gangi vel þegar
þeir losna úr fangelsi. Pabba
gekk vel eftir að hann afplán-
aði sinn dóm. Stóð sig vel.“
Stoltur af fjölskyldunni
Hann segir fjölskylduna smám
saman vera að ná styrk sínum
og hann er stoltur af henni.
Hann hefur þó ekki alltaf ver-
ið sáttur við hlutskipti sitt. „Ég
samdi lag um fjölskylduna
mína þegar ég keppti í Rímna-
flæði á sínum tíma og það var
ansi biturt. En nú hefur við-
horf mitt breyst. Ég er ekki
reiður eða bitur yfir því hvað
fjölskylda mín er klikkuð. Þau
eru öll óvirkir alkar í dag, ég
er stoltur af þeim og í mínum
augum eru þau sterk. Óvirkir
alkóhólistar eru margir hverjir
frábært fólk, mér líður vel með
þeim. Mér finnst ég oft þekkja
þá úr hópi fólks, ég get bent á
þá og sagt: Hey, þú ert óvirkur
alki. Ég hef þá alltaf rétt fyr-
ir mér. Mamma og systir mín
hafa í nokkur ár unnið við að
hjálpa heimilislausum. Pabbi
er orðinn ráðgjafi úti í Svíþjóð
þar sem hann hefur stundað
meðferð. Við viljum hjálpa. Ég
líka. Það er vegna þess að við
höfum lært hversu mikilvæg
hjálpin er. Fólk hefur rang-
hugmyndir um fólk sem hefur
lent í fíknivanda. Það kemur
ekki endilega bugað frá slíkri
reynslu. Margir koma tvíefldir
til baka. Ég elska að láta gott af
mér leiða og geri til að mynda
allt fyrir SÁÁ sem þeir biðja
mig um. Alltaf þegar þeir tala
við mig, kem ég, þeir hjálpuðu
foreldrum mínum og ég hjálpa
þeim.“
Þurfti í meðferð
til Svíþjóðar
Faðir hans er greindur með
lyfja- og áfengissýki á háu stigi.
Óttast hann að hann falli aft-
ur? „Nei, hann er sterkur, hann
rústar þessu. Hann er flottur,
gamli karlinn, heví flottur, bú-
inn að vera edrú núna í heil tvö
ár. Ég hef styrkinn frá honum
og mömmu líka. Við erum öll
svo sterk í þessari fjölskyldu,
með stórt hjarta.“
Pabbi hans fór í meðferð
til Svíþjóðar. Hvers vegna alla
leiðina þangað? „Hann prófaði
árangurslaust að fara í með-
ferð hérna heima. Ég held að
hann hafi farið í meðferð í ein
20 skipti. Þetta er svo lítið land,
það þekkjast allir og þú ert
strax kominn í eitthvert rugl.
Þetta er auðvitað einstaklings-
bundið en af minni reynslu
segi ég þetta. Pabbi var alltaf
fljótur að finna flóttaleiðirnar
í kunningjunum. Þetta gengur
ekkert of vel hér heima. Um
leið og þú ert kominn í fallega
sveit og ekkert í kringum þig
nema kærleikur, vilji og jákvætt
fólk, þá tekst þetta.“
Vill fá að vera venjulegur
strákur
En hann sjálfur, er hann
hræddur við að verða fíkninni
að bráð? „Maður veit ekki hvað
gerist, ég tek enga sénsa. Lík-
ami minn er ekki fullþroskað-
ur. Kannski er ég alkóhólisti,
kannski ekki. Sjáðu til, í minni
fjölskyldu eru líkurnar meiri
frekar en minni þótt ekkert hafi
í raun og veru komið upp sem
bendir til þess. Ég drekk alveg.
Ég fæ mér einn og einn bjór. En
stundum fæ ég það ekki af mér
að drekka bjórinn. Það gerðist
um daginn eftir keppnina. Við
Nærri því öll fjölskylda rapparans unga Kristmundar Axels
Kristmundssonar hefur orðið fíkninni að bráð. Tveir bræður hans
eru í fangelsi, annar fyrir að myrða besta vin sinn. Hinn fyrir ótal
smáglæpi. Faðir hans myrti mann á áttunda áratugnum og er upp-
nefndur Mundi morðingi. Móðir hans, systir og nærri öll fjölskylda
hans hefur þurft að heyja harða glímu við fíknina. Hann þekkir ekki
föður sinn sem morðingja og segist skilja þá að – skrímslið bugað
af fíkn sem var Mundi – og föður sinn, Kristmund, sterkan og
alúðlegan félaga.
Kristjana
Guðbrandsdóttir
kristjana@dv.is
Viðtal
„Bróðir minn
verður kall-
aður morðingi eins
og faðir minn, hann
drap besta vin sinn.
Langt því frá einn Kristmundur Axel með félögum sínum, Daníel Alvin og Nikulási Nikulássyni, sem kallar sig
Noke. „Ég hef vini mína og ég hef enn stuðning fjölskyldunnar.“ MyNd eyÞór árNaSoN
„Pabbi er enginn morðingi“