Dagblaðið Vísir - DV - 20.01.2012, Blaðsíða 28

28 Viðtal 20.–22. janúar 2012 Helgarblað
Þ
að leggst bara ágætlega og
engan veginn í mig,“ seg-
ir Valgeir hlæjandi þegar
hann er spurður hvernig
það leggist í hann að ná
þeim tímamótum að verða
sextugur.
„Þetta er svona einhver mælistika
sem er notuð. Nú tekur fólk minna
mark á árafjöldanum, það hlustar
meira á líkamann og sálina. Þjóð-
félagið eiginlega ákvað hér áður
fyrr að þegar þú varst orðinn ákveð-
ið gamall þá værir þú bara búinn og
sextugt þótti nú bara prýðilega hár
aldur hérna einhvern tímann. Ég
get nú ekki séð annað en að sextugt
fólk í dag sé bara algjörlega í spræk-
asta lagi. Ég finn ekkert fyrir aldrin-
um – annaðhvort er ég svona vitlaus
eða svona klár,“ segir hann og skellir
upp úr. „Það er gaman að geta sagst
vera orðinn 60 ára gamall en mér líð-
ur ekkert þannig frekar en ég væri
fimmtugur eða fertugur.“
Spilar með gömlu félögunum
Blaðamaður mælir sér mót við Val-
geir í húsinu að Tryggvagötu 11,
starfsstöð þeirra beggja. Valgeir og
eiginkona hans, Ásta Kristrún Ragn-
arsdóttir, starfa á fjórðu hæðinni
en DV er á annarri hæðinni. Fjórða
hæðin er innréttuð í heimilislegum
stíl og það er ekki laust við að sú til-
finning sæki að blaðamanni að hann
sé í heimsókn á heldri manna heim-
ili hér í borg. Húsgögn og munir bera
vott um það. Hér eru hjónin með að-
stöðu sem þau leigja út til veisluhalda
og hér halda þau líka námskeið.
Undanfarna viku hafa þekkt dæg-
urlög ómað af fjórðu hæðinni og létt
starfsfólki DV lundina við vinnuna
sem og líklega öðrum hér í húsinu.
Hér hafa staðið yfir stífar æfingar fyr-
ir afmælistónleika Valgeirs sem fram
fara á sunnudaginn. Valgeir er einn
afkastamesti lagahöfundur þjóðar-
innar og því úr nægu að moða.
Tónleikarnir verða haldnir í Eld-
borg, stærsta salnum í nýrisnu tón-
leikahúsi Íslendinga, Hörpu. Þar ætl-
ar hann að flytja öll sín bestu lög og
fær til aðstoðar við sig marga af fær-
ustu tónlistarmönnum þessa lands.
Meðal annars gömlu félagana úr
Spilverki þjóðanna og Stuðmönnum.
Misstu tvö börn
Valgeir er ánægður með að fá gömlu
vinina með sér á svið. „Ég er svo kátur
með þessa gömlu félaga mína, þetta
er gert af svo fallegum hug,“ segir Val-
geir einlægur. Oft hefur gustað um
Valgeir og félaga hans í Stuðmönn-
um og verið talað um deilur þeirra á
milli en hann yfirgaf bandið seint á
níunda áratugnum.
„Allar hljómsveitir ganga í gegn-
um ýmislegt eins og í hjónabönd-
um. Það er gengið yfir hæðir og nið-
ur í dali. Menn greinir á um hluti en
við erum komin á þann stað að þetta
byggir allt á væntumþykju og gagn-
kvæmri virðingu. Það er bara eins
og gengur. Það hefur nú kannski
verið meira talað um vatnsglasið en
vatnið. En ég meina, jú, ég hætti í
Stuðmönnum. Það var náttúrulega
bara fyrst og fremst af persónuleg-
um ástæðum, fjölskylduaðstæðum,“
segir Valgeir hikandi en heldur svo
áfram.
„Það var erfitt að vera í hljóm-
sveit og vera með fjölskyldu sem
var að verða til. Á þessum tíma átt-
um við einn son.“ Elsta soninn eign-
uðust þau hjónin árið 1977, Árna
Tómas. Þau höfðu hug á að stækka
fjölskylduna en það gekk ekki sem
skyldi. „Við reyndum að eignast fleiri
börn en við misstum tvo syni þegar
langt var komið á meðgöngu. Það
gekk okkur mjög nærri og var afskap-
lega erfið reynsla. Fyrir mér var þetta
spurningin um að fjölskyldan er svo
mikilvæg eining. Sérstaklega þegar
maður er búinn að stofna til einnar
slíkrar og það er komið barn. Eftir að
ég hætti í Stuðmönnum eignuðumst
við tvö börn til viðbótar. Börnin eru
auðvitað augasteinar lífs okkar,“ segir
hann brosandi.
Hafa fært persónulegar fórnir
Valgeir er lærður félagsráðgjafi og
eiginkona hans Ásta Kristrún er lærð-
ur náms- og starfsráðgjafi. „Haustið
´78 fórum við til náms í Noregi. Við
komum heim eftir þrjú ár og þá var
Ásta búin að ljúka framhaldsnámi
í náms- og starfsráðgjöf ofan á sitt
BA-próf í sálarfræði hérna heima.
Það varð starfsvettvangur hennar og
minn reyndar að hluta til líka vegna
þess að ég hef unnið með henni um
langt skeið að þróun og útfærslu
hennar aðferða við að leiðsegja fólki
í námi og við að velja sér nám. Svona
samhliða tónlistarstarfi mínu höfum
við unnið mjög náið saman núna í
tíu ár, við Ásta.“
Hjónin eru mjög samrýmd enda
gengið í gegnum súrt og sætt sam-
an. „Við erum mjög náin og það skilja
ekki allir hvernig hægt er að búa
saman og vinna saman. Við erum
enn þá að því. Við höfum verið að
vinna frumkvöðla- og nýsköpunar-
starf. Það er ekkert grín í sjálfu sér.
Við höfum fært persónulegar fórnir.
Lagt það sem við höfum átt undir í
þessu samhengi og sjáum núna fram
á að við erum nær því en nokkru
sinni fyrr að koma þessum verkum í
þann farveg að þau fara að vinna fyrir
sér og gera gagn fyrir allt þetta fólk.“
Ásta og Valgeir kynntust við
óvenjulegar aðstæður árið 1975.
Sameiginleg vinkona þeirra leiddi
þau saman í fjallgöngu. „Það er til-
tölulega rómantískt hvernig við
kynntumst. Við gengum saman í
litlum vinahópi frá Þingvöllum og
yfir í Hvalfjörð. Það var mikil þoka
á leiðinni og við sáum ekkert voða-
lega mikið þegar við gengum þarna
yfir þessa gömlu þjóðleið. Þarna ein-
hvern veginn kviknaði nú eitthvert
bál. Þarna gekk líka með okkur séra
Þorbjörn Hlynur Árnason sem síð-
ar varð prestur á Borg á Mýrum og
gifti okkur löngu síðar, á fimmtugs-
afmæli Ástu. Þessi gönguferð var ör-
lagarík og stendur enn,“ segir Valgeir
og brosir.
„Á svipuðum tíma, kannski að-
eins fyrr, kynntist Egill Ólafsson
Tinnu Gunnlaugsdóttur. Þau er enn
þá til sem hjón og það segir að þetta
er alveg hægt í rokkinu. Þetta reynir
auðvitað á ýmis bein og uppistöð-
ur í okkur öllum. Við förum í gegn-
um gleði og sorg saman og þetta allt
styrkir sambandið.“
Sakaður um húsgagnastuld
Lífið hefur ekki alltaf verið dans á
rósum hjá hjónunum. Þau hafa þurft
að þola ýmislegt sem hefur geng-
ið ansi nærri þeim og reynt á sam-
bandið til hið ýtrasta. „Við höfum
bæði lent í erfiðum málum sem hafa
tengst atvinnu hennar. Ég varð fyrir
alveg ægilegu áfalli þegar ég var for-
maður STEFs. Það var borið á mig
að ég hefði misnotað aðstöðu mína
í STEFi og svo gott sem stolið hús-
gögnum,“ segir Valgeir alvarlegur og
heldur áfram: „Þetta magnaðist upp
þannig að mín stétt, tónskáld á léttari
kantinum, skiptist í tvo hópa. Hvort
þeir trúðu þessum áburði eða ekki.
Ég tók þetta alveg ofboðslega nærri
mér,“ segir hann með áherslu.
„Það sanna í málinu var að það
var verið að henda gömlum hús-
gögnum, það átti að fara með þau á
haugana. Þetta stóð á gangstéttinni
fyrir utan STEF þegar ég kom þarna
einhvern tímann, ég vissi ekki einu
sinni að þetta stæði til. Ég spurði
hvort ég mætti kaupa þetta. Mér var
þá sagt að ég mætti kaupa þetta fyr-
ir það sem það kostaði að fara með
það á haugana. Sendibílsfargjaldið.
Þannig að ég tók þessi húsgögn og
borgaði fyrir flutninginn þannig að
STEF bar ekki skaða af.
En menn settust við símann og
það var farið að breiða út þessa
sögu, að ég hefði stolið þessum hús-
gögnum,“ segir Valgeir og augljóst
er að hann hefur tekið þetta nærri
sér. Hann segist gruna ákveðna að-
ila sem stóðu að baki áburðinum um
að hafa viljað ryðja honum úr for-
mannsstólnum. „Ég er búinn að vera
að reyna að gleyma þessum nöfnum.
Það hafa nú færri kannast við að hafa
tekið þátt í þessu en gerðu.
Þessu lauk með því að það bauð
sig fram maður gegn mér í formanns-
kjöri í Félagi tónskálda og textahöf-
unda þar sem ég var felldur með
einu atkvæði. Ég var þá búinn að vera
þarna í eitt ár. Þessi maður sat þarna
í 14 ár og það þurfti að senda ann-
an mann gegn honum, ekki reyndar
með rógsherferð, en hann fékkst ekki
til að hætta svo það kallaði á kosn-
ingaslag. En upphafleg skýring hans
fyrir því að ýta mér úr stóli var sú að
honum lægi svona mikið á að komast
í embættið áður en hann yrði of full-
orðinn. Við erum svo gott sem jafn-
aldrar. Þetta tók alveg gífurlega á mig
og Ástu.“
Eiginkonan líka flæmd úr starfi
Ásta varð líka fyrir áfalli í sínu starfi.
„Síðan gerðist það seinna að Ásta
lenti í heiftarlega rætnu máli í Há-
skólanum þar sem hún var í raun
flæmd úr starfi fyrir að reyna að taka
á áfengisvandamálum starfsmanna
sinna sem sameinuðust svo gegn
henni,“ segir Valgeir. Ásta var for-
stöðumaður námsráðgjafardeildar
Háskóla Íslands í 18 ár og hafði, að
sögn Valgeirs, unnið þar gott og óeig-
ingjarnt brautryðjendastarf.
„Þessar konur fengu það fram-
gengt að henni var ekki sætt í starfi.
Þetta var alveg ótrúlega erfitt mál og
fékk á Ástu því að þetta voru hennar
nánustu vinkonur. Hún hafði ráðið
þær til starfa því þær höfðu menntun
til. Þetta er reyndar þekkt heilkenni,
að konur sameinast gegn konum.
Sú sem stýrði þessu var kona sem
var daglegur gestur á heimili okkar á
þessum tíma. Hún hafði nýlega skil-
ið við eiginmann sinn og Ásta hafði
borið hana á höndum sér í gegn-
um þann skilnað. Hún kom á hverj-
um einasta degi heim til okkar, Ásta
var stoð hennar og stytta og tók alls
konar slagi fyrir hana sem hún síð-
an launaði með því að ráðast gegn
Ástu.“ Vinkonan mætti, að sögn Val-
geirs, angandi af áfengislykt til vinnu.
Tónlistarmaðurinn Valgeir Guðjónsson verður sextugur um helgina. Hann segist þó ekki finna fyrir því
að aldur hans telji sex tugi og er á toppi tilverunnar. Í einlægu viðtali segir Valgeir frá ástinni, ástæðunni
fyrir því að hann yfirgaf Stuðmenn, ofsóknum sem fjölskylda hans þurfti að sæta, hvernig eiginkona hans
var flæmd úr starfi, rógburði um að hann hafi stolið húsgögnum frá STEFi, tónlistinni og langtímaverkefn-
inu sem þau hjónin hafa lagt mikið á sig til þess að koma á koppinn.„Við reyndum að
eignast fleiri börn
en við misstum tvo syni
þegar langt var komið á
meðgöngu. Það gekk
okkur mjög nærri og var
afskaplega erfið reynsla.
Uppgjör
Valgeirs