Dagblaðið Vísir - DV - 26.04.2013, Blaðsíða 44

44 Viðtal 26.–28. apríl 2013 Helgarblað
Snær varð strax skotinn og vin-
ur hans talaði við hana fyrir hann
í vinnustaðaútilegu á Laugarvatni
í kringum sumarsólstöður. „Hann
sagði henni að ég mig langaði til
þess að tala við hana, þetta var mjög
unglingalegt allt saman.“
Þau giftu sig síðan daginn fyrir
aldamótin í Dómkirkjunni, í rign-
ingu, segir Andri Snær þar sem
ljósmyndarinn hefur stillt honum
upp við rústrauðan vegg án þess að
kippa sér upp við lekann sem drýp-
ur niður á höfuð hans. „Ég er alltaf
jafn ástfanginn af henni. Ég er eins
og afi sem varð alltaf meyrari með
aldrinum og eftir að hann varð 85
ára þá dundu ástarjátningarnar á
ömmu.“
Stór hluti af vinahópnum er í
sömu stöðu. Tíu strákar úr Árbæn-
um halda hópinn og samkvæmt
hefðinni fara þeir saman út í Flatey
á hverju sumri. „Fyrst fórum við tíu
strákar með kærustunum en núna
erum við tíu hjón með þrjátíu börn.“
Ævintýrið um prinsinn
Æskuvinir hans eru ekki endilega
þeir sem hann er í mestu sambandi
við. Í gegnum baráttuna hefur hann
kynnst alls konar fólki sem veit-
ir honum innblástur. „Hér skapað-
ist bandalag aktífista, listamanna
og skapandi fyrirtækja sem urðu að
sýna að það væri hægt að nýta þekk-
inguna og gera betur en að gjör-
nýta landið og eyðileggja það um
leið. Þetta fólk er bæði skemmtilegt
og áhugavert og það breytti mér, ég
þroskaðist og fór að hugsa öðruvísi.
Um daginn hitti ég Ryuichi
Sakamoto, japanskan tónlist-
armann sem var búinn að lesa
Draumalandið á japönsku og fannst
það vera skrifað um kjarnorkulobbí-
ið í Japan. Orðræðan var nákvæm-
lega sú sama. Heimurinn er sam-
settur úr mjög líkum mynstrum.“
Eftir að hafa gripið alls konar
kanónur sem hafa komið til lands-
ins er Andri Snær búinn að safna
upp í annað Draumaland, en í þetta
sinn er það alþjóðlegt en auk þess
er hann að leggja lokahönd á ævin-
týrabók.
Verður að sjá tilganginn
Ferillinn er óvenjulegur, Andri
Snær á að baki barnabók, vísinda-
skáldsögu, sjálfshjálparbók handa
hræddri þjóð og kvikmynd fyrir utan
allt hitt sem hann hefur gert; ljóð,
smásögur og útvarpsþætti. „Minn
ferill einkennist af því að finna sjálf-
an mig upp aftur og löngun til að
gera eitthvað sem ég kann ekki. Ég
fylgi því flæði frekar en markaðslög-
málum. Það var ekki sjálfgefið að
Draumalandið yrði metsölubók en
ég gat ekki farið gegnt hugsunum
mínum. Mér finnst ekkert auðvelt
að skrifa, það fylgir því sársauki að
sitja einbeittur og sjá ekki fyrir end-
ann á því sem þú ert að skrifa. Ég get
ekki gert það nema ég sjái tilganginn
í því.“
Það skilar sér. Andri Snær er ný-
kominn úr þriggja vikna ferðalagi
þar sem Love Star fékk Phillip K.
Dick-verðlaunin og Blái hnötturinn
heiðursverðlaun í einu umhverfis-
verðlaunum fyrir barnabækur í Am-
eríku. Svo var Draumalandið að
koma út á Spáni svo hann varð að
fara þangað.
Yfirleitt fer hann út einu sinni
í mánuði, oftast fimm daga í senn
og kemur heim enn skotnari í kon-
unni en áður. „Vandinn er bara sá að
þegar hún er búin að vera ein heima
með fjögur börn þá er hún kannski
ekkert mjög skotin í mér,“ segir
hann hlæjandi. „En það er ómetan-
legt að fá að máta mig í öðru sam-
hengi þar sem ég finn að ég hef eitt-
hvað fram að færa. Á meðan ég var
að skrifa Bláa hnöttinn sagði ég við
fólk að þetta væri bók sem ætti eftir
að koma út úti um allan heim. Ég var
viss um það og varð eiginlega pirr-
aður þegar mér fannst það ekki ger-
ast nógu hratt.“
Óskir rætast
Eins heltekinn og hann verður af
verkefnum sínum þá virðist hann
hafa óbilandi trú á þeim. „Það er
einhver Magnús Scheving í mér. Ég
hef ekki svona mikla trú á mér þegar
ég fer á skíði eða almennt.“
Um áramótin galdraði hann til
sín verðlaun fyrir Bláa hnöttinn og
Love Star, sagði við konuna að þessi
verðlaun yrði veitt og hann væri bú-
inn að leggja þau í pant. Það gekk
eftir.
Hann á það til að kalla eftir að-
stoð, þegar eitthvað er erfitt og
eins þegar hann þarf að finna eitt-
hvað. „Einu sinni týndi ég töskunni
minni í Finnlandi. Ég sat á hótelher-
berginu mínu með lokuð augu og
óskaði þess að taskan mín væri hjá
mér. Þegar ég opnaði augun þá var
taskan fyrir framan mig. Þá hafði
hún fundist og einhver hótelstarfs-
maður hafði komið með hana upp
á herbergi.“
Í öðru tilviki átti hann að halda
erindi fyrir 300 manns og átti að
vera mættur eftir korter þegar hann
hljóp út og skellti hurðinni á eftir
sér en áttaði sig svo á að hann var
hvorki með bíllykla né tölvuna og
hafði í þokkabót gleymt húslyklun-
um líka. Þar sem hann stóð fyrir
utan húsið og íhugaði hvernig hann
ætti að brjótast inn sá hann hvar
skólataska dótturinnar stóð á miðju
stofugólfi og á henni héngu hús-
lyklar. Viti menn, þá kom nágranni
gangandi út um kjallaradyrnar með
risastóra sjóveiðistöng sem Andri
Snær gat stungið inn um bréfalúg-
una og veitt lyklana til sín.
Honum leiðist samt The Secret
sem gengur út á að laða til sín fúlg-
ur fjár, stór hús og dýra bíla. Hann
á enga slíka drauma þótt hann hafi
farið til Hollywood um daginn,
staðráðinn í að koma ekki heim fyrr
en hann hefði meikað það. „Tveim-
ur dögum síðar hringdi ég í kon-
una mína og sagðist vera búinn að
meika það og gæti komið heim,“
segir hann og skellir upp úr. „Það er
bara skilgreiningaratriði hvenær þú
ert búinn að meika það.“
Fundaði með bæjarstjóranum
Hann kom því heim og hélt áfram
að skrifa. Síðustu ár hefur verið
stund milli stríða fyrir mótmæland-
ann í Andra Snæ og á meðan hann
hefur notað tímann til þess að skrifa
söguna sem hann þráði að koma
frá sér hefur hann haldið niðri í
sér andanum varðandi umhverfis-
málin. Fyrir helgi varð svo smá
gos þegar hann skrifaði um Gálga-
hraun.
Áður hafði hann hitt bæjarstjór-
ann í Garðabæ því síst af öllu lang-
aði hann að lenda í ritdeilu. „Ég vildi
hitta hann því þetta er fínn karl sem
á að geta tekið rökum. Ég er ekki að
segja að ég eigi heimtingu á að hitta
bæjarstjóra og hann geri það sem
ég vil en þar sem ég var að tala fyrir
hönd stórs hóps og fyrir mikilvægu
málefni þá var ég að vona að þetta
næði í gegn.
En allt í einu er búið að skipta
um nafn á hrauninu. Það sem hef-
ur hingað til verið kallað Gálga-
hraun í heild sinni er allt í einu
orðið tvískipt, nú heitir um þriðj-
ungur hraunsins Gálgahraun og
restin Garðahraun. Um leið hljóm-
ar andstæðingurinn eins og hann sé
svo illa upplýstur að hann viti ekki
einu sinni um hvaða stað hann er
að tala.“
Hjartað á fullu í baráttunni
Þegar Andri Snær sá að þetta voru
viðbrögðin settist hann við skrift-
ir. „Í gegnum tíðina hefur það kom-
ið fyrir að hjartslátturinn hafi farið
úr skorðum. Það er ekkert alvarlegt
en getur komið fyrir ef ég er undir
miklu álagi, drekk of mikið kaffi og
er í stríði.
Þannig að ég fór einu sinni til
læknis til þess að láta skoða mig og
hann setti á mig sírita. Niðurstöð-
urnar voru fínar nema hvað hann
spurði hvað ég hefði verið að gera á
milli klukkan níu og tíu. Þá hafði ég
verið að blogga um áætlanir Lands-
nets um rafmagnslínur sem áttu
að skera hálendið og á meðan var
hjartað á fullu.“
Þar sem Andri Snær vill ekki
keyra á þessari orku ákvað hann að
reyna aðra leið og hitta bæjarstjór-
ann í Garðabæ. Í huga Andra Snæs
snérist þetta ekki um orrustu sem
ynnist eða tapaðist, hans von var
að enga orrustu þyrfti að heyja. „En
þegar ég sá að hann kom með þetta
nafnarugl þá setti ég aftur í hjart-
sláttargírinn. Ég gat það af því að
ég var búinn með ævintýrið sem ég
var að skrifa. Um leið fann ég hvað
þetta kemur hratt aftur.“
Draumsýn útlendinganna
Í raun óar honum við þeirri tilhugs-
un að um helgina verði Sjálfstæð-
isflokkurinn og Framsóknarflokk-
urinn kannski kjörnir aftur til valda.
„Það kemur í ljós á laugardaginn
hvað þjóðin ætlar að gera. Fyrr neita
ég að trúa því að þetta verði niður-
staðan. Annars eru vinstri menn
svolítið eins og Snæfríður Íslands-
sól og velja frekar það versta en það
næst besta. Þeir eru ekki alveg sátt-
ir við það hvernig Samfylkingin hef-
ur staðið sig og þá stofna þeir nýjan
flokk sem endar með því að Fram-
sókn og Sjálfstæðisflokkur taka
völdin en saman eru þeir hættu-
legir.“
Frá hruni hefur Andri Snær
talað að minnsta kosti vikulega við
erlenda blaðamenn víðs vegar um
heiminn en þeir líta flestir til þess
með glampa í augum að hér hafi
verið unnið að nýrri stjórnarskrá,
hér sé lítið atvinnuleysi og ástandið
tölfræðilega að lagast. „Það er erfitt
að útskýra fyrir þeim af hverju
okkur langar í gamla settið aftur.
Af því að fólk víða um heim þrá-
ir breytingar. Þannig að þeir koma
hingað og birta greinar sem endur-
spegla þessa draumsýn.“
Bjartari og betri
Til dæmis Þjóðverjar, sem vildu
að hér væri til staður þar sem fólk
talaði við álfa og færi í útreiðartúra
en byggi samt í nútímasamfélagi
þar sem fólk er læst og skapandi.
Hipsterar heimsins með drauma
um stað þar sem tónlistarmenn
leika prog rock fyrir ömmu sína í
fallegu landslagi á meðan þeir hír-
ast í leiguíbúðum í New York. Spán-
verjar með þá sýn að hér sé búið að
fangelsa bankamenn og búa til nýja
stjórnarskrá og þjóðfélagsmót. „Svo
reynum við að segja þeim að þetta
sé ekki svona einfalt en þeir draga
engu að síður upp þessa mynd því
þeir vilja ekki segja lesendum sín-
um að þetta sé ekki hægt.“
Sjálfur hefur Andri Snær ver-
ið hvattur til þess að stofna stjórn-
málaflokk og fara á þing. „Ég hef oft
hugsað um að láta slag standa en
ég vona að ég verði miklu frægari
rithöfundur. Ég held að það sé
skemmtilegra og að ég geti haft
meiri áhrif þannig. Á þessum tíma
varð ég allavega að ná ákveðinni
fjarlægð og keyra stórt ævintýri í
gegnum hausinn á mér til þess að
laga hann og finna hamingjuna aft-
ur. Þá varð ég miklu skemmtilegri
og bjartari og betri.“ n
„Ég er alltaf jafn
ástfanginn af
henni. Ég er eins og afi
sem varð alltaf meyrari
með aldrinum og eftir
að hann varð 85 ára þá
dundu ástarjátningarnar
á ömmu.
Á milli tveggja heima Andri
Snær er listamaðurinn sem var á
eðlisfræðibraut. Hann íhugaði að
fara í verkfræði en endaði í íslensku
eftir að hann féll í læknisfræði fyrir
að skrifa um anatómíu hafmeyja.