Dagblaðið Vísir - DV - 03.05.2013, Page 25

„Ég var bannfærð“
Viðtal 25Helgarblað 3.–5. maí 2013
stelpa en það reyndist henni mikil
kvöl og pína. „Ég er feimin og hef
alltaf verið. Ég var miklu feimnari þá
en ég er í dag og mér fannst hrika-
legt að takast á við þetta. Ég var alltaf
hrædd um að lenda á skólafélögum
mínum. Ég fór í slíkar trúboðsferð-
ir frá því ég var mjög lítil en ég var
um sex ára þegar ég þurfti fyrst að
tala sjálf. Ég man að það fór allt í
steypu og ég sagði allt vitlaust. Þetta
var í Hveragerði og konan sem opn-
aði hurðina og hlustaði á þetta vor-
kenndi mér svo. „Af hverju eruð
þið að drusla blessuðu barninu út í
þetta?“ sagði hún og vildi fá að gefa
mér pening en mamma bannaði
það, það mátti ekki fá borgað fyrir
trúboð, þetta var hluti af trúnni.“
Gift í MR
Á unglingsárunum stundaði hún
trúna af krafti, las í Biblíunni og
þegar hún var 16 ára taldi hún sig til-
búna til þess að taka skírn inn í söfn-
uðinn. Þegar meðlimur hefur tekið
skírn þá er ekki aftur snúið. „Ég fékk
þá flugu í höfuðið að ég væri tilbúin
til þess. Þetta er eitthvað sem ung-
lingar ættu ekki að gera og börn alls
ekki þó að vissulega séu dæmi um
9–11 ára börn sem telja sig tilbúin til
þess að taka þessa skírn. Því að eftir
að þú ert búin að taka skírn þá máttu
ekki skipta um skoðun. Það er bann-
að. Og ef þú gerir það þá ertu bann-
færður úr söfnuðinum,“ segir Malín.
Stuttu seinna fór hún að vera
með manni innan safnaðarins og
þau giftu sig þegar hún var átján ára
en hann var átta árum eldri. „Það er
einmitt rosa góður aldur til að gifta
sig,“ segir Malín kaldhæðnislega
og skellir upp úr. Foreldrar hennar
voru á móti því að hún gengi í hjóna-
band, fannst hún heldur ung. Malín
var hins vegar ákveðin og þau giftu
sig með pomp og prakt. Malín tók
eiginkonuhlutverkið alvarlega. „Ég
myndi ekki segja að við hefðum gifst
af ást. Þetta var meira svona; eigum
við ekki að gera þetta, jú ókei. Svo
fór hann og keypti ódýrustu hring-
ana,“ segir hún hlæjandi. „Við vorum
gift í fjögur og hálft ár. Þetta var bara
venjulegt hjónaband. Ég var 18 ára,
gift og í Menntaskólanum í Reykjavík
og kannski með fimm manns í mat-
inn um kvöldið og einhverjir gistu
líka. Maðurinn minn hafði búið í út-
löndum og það var rosalega oft fjöldi
fólks hjá okkur og stundum var eins
og við værum með hótel. Ég eldaði
morgunmat ofan í fólkið og fór svo
í skólann. Ég var örugglega rosalega
dugleg eiginkona til að byrja með,
hann þurfti að vera búinn að
„Mér leið stundum
eins og ég væri að
gera eitthvað hræðilegt,
eins og ég væri að halda
framhjá guði.
Í sínum eigin heimi „Ég var dálítið skrýtinn krakki og var bara í mínum eigin heimi,“ segir
Malín um barnæskuna. Hún var lögð í einelti í grunnskóla og átti enga vini alla sína grunn-
skólagöngu. Mynd siGtRyGGuR aRi