Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.2014, Blaðsíða 37

Helgarblað 24.–27. janúar 2014 Fólk Viðtal 29
Æ
tli það megi ekki
segja að ég hafi
dottið í lukkupott-
inn. Þetta er allavega
ágætis aukavinna og
skemmtilegt hliðarverkefni,“ segir
leikarinn Hannes Óli Ágústsson
sem slegið hefur í gegn í gervi Sig-
mundar Davíðs Gunnlaugssonar
forsætisráðherra. Hannes Óli viður-
kennir að hann fái heilmikla athygli
vegna hlutverksins, aðallega fyrir og
eftir áramótaskaup.
„Grínið hófst í nóvember og fólk
talar um þetta út janúar. Svo hætta
allir að pæla í þessu,“ segir hann
brosandi en neitar því að hann hafi
áhyggjur af verkefnaskorti þegar og
ef Sigmundur Davíð hverfur úr eld-
línunni. „Ég hef yfirleitt fengið nóg
að gera í öðru en vissulega er þetta
ágætis aukabúgrein. Þetta er bara
skemmtilegt. Er á meðan er.“
Starfar með unnustunni
Hannes Óli og unnusta hans, Að-
albjörg Þóra Árnadóttir leikkona,
hafa komið sér vel fyrir á Akureyri
þar sem þau hafa búið og starfað við
Leikfélag Akureyrar frá árinu 2011.
„Ragnheiður Skúladóttir [leikhús-
stjóri] hringdi í okkur einn daginn
en þá var leikhúsið án leikhússtjóra.
Hún spurði hvort við vildum koma
og þekkjandi Ragnheiði og þá frá-
bæru hluti hún hefur gert gat mað-
ur ekki annað en sagt já. Ég hefði
farið með henni í hvaða rugl sem er.
Við Aðalbjörg höfðum mikið
verið í sjálfstæðum sýningum og
okkur fannst ekkert mál að flytja
norður. Hér er æðislegt að vera
og andrúmsloftið afslappað sem
hentar mér mjög vel því ég er ró-
lyndistýpa að mörgu leyti. Hér er
samt nóg um að vera en helst sakna
ég að komast ekki eins oft í leik-
hús og svo sakna ég líka Bíó Para-
dísar. En við förum oft suður enda
lítið mál að stökkva út á flugvöll.
Það er ekki eins og við búum í Kúala
Lúmpúr. Þetta eru fimm tímar í bíl
eða 40 mínútur í flugvél.“
Tókst í þriðju tilraun
Hannes Óli fæddist árið 1981 og
ólst upp í Seljahverfi. Hann út-
skrifaðist úr leiklistardeild Lista-
háskóla Íslands árið 2009 og hafði
þá setið linnulaust á skólabekk frá
sex ára aldri. „Við vorum búin að
þekkjast lengi þegar við fórum að
rugla saman reytum en Aðalbjörg
var að klára Listaháskólann þegar
ég komst inn. Hún flaug inn eftir
menntaskóla en það tók mig þrjár
tilraunir,“ segir hann og bætir við
að hann hafi alltaf stefnt á að verða
leikari. „Ég veit ekki af hverju. Það
var ekki mikið leikhús í kringum
mig.“
Hann segir vonbrigðin hafa verið
mikil þegar hann datt út strax í fyrsta
holli. „Ég vissi ekkert hvað ég átti
við mig að gera en þar sem ég hafði
verið í Gettu betur-liði Menntaskól-
ans við Sund, þar sem ég fékk mik-
inn áhuga á bókmenntum, hugsaði
ég að bókmenntafræðin væri eitt-
hvað sem ég gæti lært. Ég hef alltaf
verið mikill lestrarhestur en ég hálf-
kenndi sjálfum mér að lesa fjögurra
ára. Þegar ég komst svo ekki áfram
í seinna skiptið heldur var það dá-
lítið mikið erfitt. Það var ekki bara
vont að komast ekki inn heldur það
að ég komst ekkert áfram. Flestallir
nema ég í leikhópnum í Stúd-
entaleikhúsinu komust yfir í annað
holl. Þunglyndið var þó ekki langt,
svona tveggja daga fýla enda er ég
ekki langrækinn maður.“
Losnaði úr móðurkviði
Hannes ákvað að snúa sér alfarið
að bókmenntafræðinni en var samt
alltaf með í Stúdentaleikhúsinu
og hafði tekið þátt í átta sýningum
þegar hann var 24 ára í masternám-
inu. „Síðan var ég hvattur áfram af
góðu fólki að prófa einu sinni enn.
Þá fór ég „full in“ í þetta; undir-
bjó mig svakalega vel og var þá líka
kominn með reynslu af sviði. Þá
gekk þetta upp og ég lagði skræðun-
um; í bili að minnsta kosti,“ segir
hann brosandi en bætir svo alvar-
legri við: „Ef ég horfi til baka þá
sé ég að ég var ekki maður í þetta
þegar ég sótti fyrst um. Ég held að
ég hafi tekið út mikinn þroska á
milli tvítugs og 24 ára. Þá losnaði ég
loksins úr móðurkviði, fór að lesa
mér til og hugsa meira og tók þátt í
háskólalífinu; víkkaði sjóndeildar-
hringinn. Ég held að það hafi verið
gríðarlega gott fyrir mig að komast
ekki fyrr inn; að bíða aðeins með
það. Þegar ég svo reyndi í þriðja
skiptið var ég ákveðinn; ég ætlaði
ekki að gera neitt annað. Ég bara
varð að klára þetta og ef það hefði
ekki tekist hefði ég farið til útlanda
að læra.“
Öskraði og grenjaði
Hann segir hamingjuna hafa verið
gríðarlega þegar honum loksins
tókst að komast inn í skólann.
„Gleðin var alveg brjálæðisleg!
Kvöldið áður en ég fékk bréfið vor-
um við að frumsýna í Tónlistar-
þróunarmiðstöðinni á Granda. Við
vorum fimm í leikhópnum sem
höfðum komist í 20 manna hóp-
inn og höfðum klárað prufurnar
svo spennufallið var gríðarlegt
þetta kvöld. Við einfaldlega hrund-
um í það. Þegar ég vaknaði á sófan-
um í Tónlistarþróunarmiðstöðinni
og sá vini mína sofandi hér og þar
um húsið fékk ég sms frá meðleik-
ara mínum um að hann hefði ekki
komist inn. Þá mundi ég að bréf-
in kæmu í dag og ætlaði að rjúka
út en komst að því að ég var læstur
inni. Ég hljóp um húsið og fann loks
brunaútgang og tók leigubíl heim.
Á leiðinni hringdi ég heim þar sem
systir mömmu svaraði og sagði mér
að bréfið væri ekki komið. Þá slak-
aði ég bara á en tveimur mínút-
um seinna hringdi hún til baka og
sagði mér að bréfið hafi verið að
koma. Þegar ég kom heim og stökk
út úr bílnum stóð hún í dyrun-
um með blaðið. Ég lokaði mig inni
í herbergi, opnaði bréfið og öskr-
aði. Vinir mínir öskruðu í síman-
um og frænka mín öskraði frammi
en hvarf svo. Ég tók einhver símtöl,
öskraði og grenjaði og brotnaði nið-
ur þegar ég talaði við mömmu og þá
birtist frænka mín aftur. Hún hafði
tekið leigubíl í ríkið og keypt handa
mér kampavínsflösku. Þetta var á
þriðjudegi fyrir páska og ég held að
það hafi verið djammað alla pásk-
ana.“
Fyrsta alvöru kærastan
Hannes Óli og Aðalbjörg trúlofuðu
sig í sumar. „Giftingin er þarna ein-
hvers staðar á planinu. Við erum
ekkert að flýta okkur. Við tölum oft
um að við getum varla haldið al-
mennilegt brúðkaup því fjölskylda
okkar er svo stór. Bara mamma á tíu
systkini og mamma hennar fjögur
svo það væri óðs manns æði að ætla
að gera þetta almennilega,“ segir
hann og játar því að hann sé róman-
tískur. „Já, ég myndi segja það eða
að ég hafi lært að vera rómantískur
undanfarin ár. Ég kunni það ekk-
ert áður en ég kynntist Aðalbjörgu
enda hafði ég lítið verið í sambönd-
um áður en við byrjuðum saman
og þá var ég orðinn 27 ára. Ég held
að ég geti bara sagt það með fullu
sjálfstrausti að ég sé það, allavega
geri ég mitt besta í þeim efnum.
Við Aðalbjörg erum góðir
vinir. Hún er svo hrikalega fyndin,
skemmtileg, klár og hæfileikarík.
Það er þvílík gleði að fá að umgang-
ast hana á hverjum degi. Hún ger-
ir mig að betri manneskju,“ segir
hann og neitar því að hafa verið far-
inn að missa vonina út af kærustu-
leysinu. „Það var aldrei í fyrsta sæti
hjá mér þegar ég var yngri. Ég var
frekar slakur með það þannig og
ætlaði ekkert að örvænta fyrr en ég
yrði fimmtugur. Ég var ekkert ein-
mana, með fjölda vina og kunningja
í kringum mig.
Þetta gerðist mjög hratt hjá okk-
ur Aðalbjörgu. Mjög fljótlega eftir
að við fórum að hittast varð þetta
alvarlegt. Þetta var bara málið,“
segir hann en bætir við að á því séu
skiptar skoðanir hvort þeirra hafi
reynt við hitt. „Hvorugt okkar var
mikið fagfólk á þessu sviði; í þessum
„dating game“. Eftir að við opnuð-
um okkur og viðurkenndum ama-
tör-mennsku okkar var þetta fljót-
lega komið. Það er bara þannig.“
Tengdapabbi er leikari
Aðalbjörg kemur úr leiklistarfjöl-
skyldu en faðir hennar er Árni Pétur
Guðjónsson leikari. Hannes Óli
segir að þótt það sé gott að geta rætt
fagið við tengdafjölskylduna sé leik-
list ekki það eina sem þau tali um.
„Ég hef mikið unnið með Árna Pétri
og það er mjög gott að eiga hann að.
Okkur kemur mjög vel saman enda
ekki annað hægt. Ég held að það sé
ekki nokkrum manni illa við Árna
Pétur.“
Hann segir ekkert mál þótt
þau Aðalbjörg séu bæði leikar-
ar og þvertekur fyrir að þar fari tvö
stór egó sem berjist um athyglina.
„Ég er voðalega „ligeglad“ mað-
ur, óþolandi jákvæður og býsna
slakur gagnvart lífinu og tilverunni.
Þetta gengur bara mjög vel hjá okk-
ur. Við höfum unnið saman í tvö ár
og það hefur aldrei kastast í kekki á
milli okkar, hvort sem það er í sam-
vinnunni eða í sambandinu. Við
ræddum þetta samt áður en við
ákváðum að koma norður og vinna
saman. Við erum saman á hverjum
einasta degi en lifum bara ótrúlega
ljúfu lífi. Svo eigum við líka okkur
ólík áhugamál utan vinnu. Ég er í
karlakór og hún í blaki svo við eig-
um alveg tengsl við annað fólk líka.“
Feiminn inni við beinið
Þrátt fyrir að hafa valið sér áberandi
starfsvettvang viðurkennir Hannes
Óli að hann sé feiminn innst inni
við beinið. „Ég er ekki mjög fram-
færinn og alls ekki týpan sem stekk-
ur óundirbúin upp á svið og held-
ur tækifærisræðu eða reynir að
vera fyndin. Slíkt finnst mér frekar
óþægilegt. Ef ég er beðinn um að
vera veislustjóri svitna ég köldum
svita, það finnst mér hrikalega erfitt.
Þótt ég sé ekki mikið fyrir að
trana mér fram finnst mér mjög
gaman að vera leikari og fara í hlut-
verk og koma fram. Það finnst mér
ekki erfitt. Nema kannski á frum-
sýningarkvöldi. En já, að mörgu
leyti er ég feiminn. Ég er allavega
ekki fyrsti maðurinn sem þú tekur
eftir í partíi. Annars er þetta allt
spurning um samhengi og aðstæð-
ur. Mér finnst allt í lagi að koma
fram þegar ég hef undirbúið mig vel
og ég veit hvað ég er að fara að gera,
en er hins vegar dauðhræddur við
spuna þótt það sé oft mjög gaman
að vinna þannig vinnu.“
Pabbi er trans
Foreldrar Hannesar Óla skildu árið
2010 en faðir hans hefur nýlokið
kynleiðréttingarferli. Ágúst Már
heitir því núna Anna Margrét en
móðir Hannesar heitir Þórhildur
Óladóttir. Hannes viðurkennir að
það hafi verið ákveðið áfall að vita
að faðir hans væri trans. „Þetta var
vissulega mikið sjokk og mjög sér-
stakt en ég tók þessu samt alltaf
mjög vel. Ég vil bara að fólki líði
sem best og fyrst þetta var það sem
hana langaði að gera þá er það bara
svoleiðis. Þetta er stór ákvörðun en
ekki eitthvað sem er bara ákveðið
á staðnum. Svona ákvörðun er
margra ára prósess og ég stend með
henni í þessu.
Pabbi minn var samt alltaf svo
mikill karla-maður, á svo margan
hátt, og það er sérstakt að kynnast
þessari nýju hlið. Hún er samt
ennþá sama manneskjan, horfir
á Manchester United-leiki, hefur
sömu skoðanir og hefur lítið
Flestir þekkja leikarann Hannes Óla Ágústsson
í gervi forsætisráðherra. Hannes Óli og kærastan hans
hafa komið sér vel fyrir á Akureyri þar sem þau starfa
bæði hjá leikfélaginu. Indíana Ása Hreinsdóttir
ræddi við Hannes Óla um ástina, höfnunina sem hann
upplifði þegar hann reyndi í þrígang að komast inn í
Listaháskólann, feimnina og föðurinn sem nýlega fór í
kynleiðréttingaraðgerð.
Indíana Ása Hreinsdóttir
indiana@dv.is
„Pabbi minn var
samt alltaf svo
mikill karla-maður, á svo
margan hátt, og það
er sérstakt að kynnast
þessari nýju hlið.
Stendur með pabba sínum
Hannes Óli segir að þótt það hafi
verið mikið áfall þegar pabbi
hans tilkynnti honum að hann
ætlaði í kynleiðréttingu sé hann
stoltur af henni. myndIr bjarnI eIríkSSon