Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.2014, Blaðsíða 54

Helgarblað 24.–27. janúar 201446 Menning
Vegabréf
Sigmundar
Það gengur vitaskuld nokkuð
á þegar hriktir í stoðum gam­
als stórveldis – og næsta
kæstur og kæfandi kommún­
ismi fær snöggvast súrefni.
Árið var 1989. Og Sovétríkin
að opnast; forræðishyggjan
farin að feyskna og morkna,
þetta stirða og kauðska karla­
veldi komið með upp í kok
af sjálfu sér. Það mátti heyra
skerandi ískrið í hjörum gamla
hallarhliðsins þetta
sumar á Rauða
torginu í Moskvu.
Andrúmsloftið var
allt þeirrar gerð­
ar að eitthvað nýtt
væri í aðsigi; breyttir
tímar með meira olnbogarými
fyrir allan almenning. Og so­
sum tími til kominn.
Ég gekk við annan Ís­
lending upp á elleftu hæð á
Hótel Rossía, enda ekki leng­
ur hægt að treysta á lyftuna.
Þetta stærsta gistiheimili
heimskommúnismans stát­
aði af sex þúsund herbergjum
sem öll þóttu fremur máð og
snjáð, en vitnuðu engu að síð­
ur um gamlan stórhug, að vísu
ósmekklegan stórhug, en stór­
hug samt. Hótel Rossía stend­
ur nefnilega eins og risavaxið
steypumót í jaðri Kremlar,
álíka misheppnuð stórbygging
og basilikkan við hliðina er
tignarleg og merk.
Við vorum komnir á kvik­
myndahátíðina í Moskvu;
tveir íslenskir blaðamenn í
sínu fyrsta gerska ævintýri.
Og gengum síðla dags
niður á ógnarstórar
svalir á fimmtu hæð
hótelsins, hvar okk­
ur var sagt að klúbbur
hátíðarinnar væri starf­
ræktur. Nú skyldi teig­
aður rússneskur bjór,
eða eitthvað þaðan af
sterkara.
Svalirnar voru kjaft­
fullar af lögulegu kven­
fólki á giska sléttum
aldri. Við töldum þær
allar vera leikkonur, en
vitaskuld kom annað á
daginn; Moskva var að opn­
ast og vændið flaut nú hægt
og vandræðalaust upp á yfir­
borðið. Og alla leið upp á
fimmtu hæð á Hótel Rossía.
Ein stúlknanna í hópnum
gekk ögrandi að mér og dró
forláta Sævars Karls­bindið
mitt úr skyrtukraganum og
henti því fram af svölunum.
Svo blikkaði hún mig stríðs­
máluðu auga. Það var ekki
laust við að litli strákurinn
að norðan frysi á staðnum.
Hvurslags kvikmyndahátíð var
þetta? Hvaða klúbb vorum við
komnir inn á?
Daginn eftir gengum við
félagarnir út á Rauða torgið. Í
anddyri hótelsins stóð hróð­
ugur dyravörður með litríkt
slifsi um hálsinn, ættað úr
dýrtíðinni vestan af Íslandi.
Ég blimskakkaði augunum
af andliti mannsins niður á
bindið, en þorði ekki að æmta.
Um kvöldið var annar maður á
dyravarðavaktinni. Með sama
bindið. Og svona gekk það
koll af kolli, dag eftir dag. Sæv­
ar Karl var utan um hálsinn á
þeim öllum.
Og þvílíkt bíó sem það var.
Slifsið í Moskvu
Málverk eftir Tolla fór á 1,8 milljónir
Hart barist um verkið að sögn umboðsmanns á herrakvöldi Lionsklúbbsins Njarðar
M
álverk eftir myndlistar­
manninn Tolla seldist á
1,8 milljónir króna á herra­
kvöldi Lionsklúbbsins
Njarðar sem fram fór í Súlnasal á
Hótel Sögu síðastliðið föstudags­
kvöld.
„Þetta er eitt hæsta verð sem
greitt hefur verið fyrir málverk eft­
ir núlifandi íslenskan myndlistar­
mann. Það var mikið boðið í um­
rætt verk, sem er landslagsmynd
eftir Tolla sem er rétt rúmur metri
sinnum metri að stærð. Það var
hart barist um það en á endanum
var það slegið á 1,8 milljónir,“ segir
Bjarni Sigurðsson, eigandi Smiðj­
unnar Listhúss, sem er umboðs­
aðili Tolla. Bjarni vildi ekki segja
hver hefði keypt verkið þar sem það
væri trúnaðarmál en samkvæmt
heimildum DV er um að ræða fjár­
festi sem hefur mikinn áhuga á
myndlist.
Verk eftir fleiri fræga íslenska
listamenn voru boðin upp á herra­
kvöldinu og má þar nefna verk eftir
Pétur Gaut og Húbert Nóa en ekk­
ert verk fór nálægt verðinu sem
greitt var fyrir mynd Tolla. Um 250
gestir voru á herrakvöldinu sem var
hið glæsilegasta en miðinn kost­
aði 16 þúsund krónur. Sigmundur
Davíð Gunnlaugsson forsætisráð­
herra var heiðursgestur á herra­
kvöldinu. Ari Edwald forstjóri og
Helgi Jóhannesson lögfræðingur
voru veislustjórar. n
kristjana@dv.is
Myndlistarunnandi greiddi offjár
Á herrakvöldi Njarðar var boðið upp verk eftir
Tolla sem fór á heilar 1,8 milljónir.
T
ónlistarkonan Urður Hákonar­
dóttir, oft kennd við GusGus,
steig úr þægindahringnum
nýverið og vann sýningu með
tveimur danshöfundum. Af­
raksturinn er nýtt íslenskt sviðsverk,
Óraunveruleikir, eftir hana, Valgerði
Rúnarsdóttur og Þyrí Huld Árnadóttur.
Verkið er sýnt í Kassanum í Þjóðleik­
húsinu og þar er boðið í ferðalag á vit
hins óraunverulega.
Verkið varð til í frjórri samvinnu.
„Stelpurnar höfðu samband við mig
fyrir rúmlega ári síðan. Við vorum all­
ar mjög spenntar fyrir því að vinna
saman. Völu þekkti ég af förnum vegi
og ég hafði nýlega verið að vinna með
Þyrí í verkinu Á vit.
Við hittumst og lögðum höfuðið í
bleyti, fundum okkur efnivið sem varð
mörk raunveruleikans og hins óraun­
verulega. Sköpunarferlið var mjög
ólíkt því sem ég þekki úr stúdíóinu og
var mjög gefandi og skemmtilegt. Ég
hef lært alveg ótrúlega mikið á þessari
vinnu.“
„Ég á margar götur“
Urður býr um þessar mundir í útjaðri
borgarinnar rétt við Korpúlfsstaði.
Hún hefur flutt ótal sinnum frá barns­
aldri, skipti oftsinnis um skóla en
ber sterkar taugar til æskuheimilis
móður sinnar, í Efstasundi, þar sem
langamma hennar bjó.
„Ég er fædd á Fæðingarheimilinu
í Reykjavík. Mamma bjó þá í Skóla­
stræti. Við mæðgurnar fluttum mörg­
um sinnum þegar ég var barn og
unglingur, ég hef ekki einu sinni tölu
á því hversu oft. Ég á margar götur,“
segir hún. „Það er þó helst að ég hafi
sterkar taugar til Efstasunds. Þar bjó
langamma og þar var fastur punktur
í mínu lífi í uppvextinum. Mamma
ólst þar sjálf upp og ég lék mér mikið
í hverfinu. Eins skipar Öldugata í
Reykjavík sess hjá mér, en þar festi ég
loks rætur á unglingsárum.“
Annars var ég mikið á flakki og held
ég hafi grætt á því. Það hefur víkkað
sjóndeildarhring minn, enda hef ég
valið mér þannig starfsvettvang að ég
þarf að halda
flakkinu áfram."segir Urður frá.
Langar að búa í sveit
Urður hélt hún myndi aldrei yfir­
gefa 101 Reykjavík en nú er viðhorfið
breytt og hana langar til að flytja upp
í sveit. Þar er lífið laust við streitu og
hún finnur fyrir ró.
„Ég var búin að flækjast lengi í
101 Reykjavík en nú leigi ég íbúð
rétt við Korpúlfsstaði. Ég sit einmitt
núna og horfi út um
gluggann og sé bara fjöll og snjó.
Ekkert einasta hús. Hér er minna
stress og mér finnst þetta gott líf.
Stelpan mín er enn í skóla í mið­
bænum og ég keyri því á hverjum
degi niður í miðbæ. Það er góð leið
til að trappa sig niður, þessi ferða­
lög fram og til baka. Mig langar helst
að flytja upp í sveit nú þegar ég hef
samanburðinn,“ segir hún. n
Göturnar
í lífi mínu
Urður Hákonardóttir
tónlistarkona
Flakkað um borgina
Urður Hákonardóttir flutti ótal sinnum á barnsaldri og öðlaðist víðsýni
Flakk um 101 Reykjavík Urður
hefur flutt svo oft að hún hefur ekki tölu
á vistaskiptunum. Hún hefur oftast búið í
miðborginni en býr nú í útjaðri borgarinnar
og líkar vel róin sem hún finnur þar.
Óraunveruleikir Urður hefur átt farsælan feril í músík. Hún reyndi fyrir sér í nýju hlutverki og samdi dansverkið Óraunveruleikar með Þyrí Huld Árnadóttur og Valgerði Rúnarsdóttur. Mynd HULda SiF ÁSMUndSdÓttiR
„Annars var
ég mikið á
flakki og ég held
ég hafi grætt á
því