Dagblaðið Vísir - DV - 31.01.2014, Qupperneq 15

Helgarblað 31. janúar 2014 Fréttir 15
„Þau voru fallegt par“
veg. „Okkur var sagt að drep hefði
fundist í heilanum, í persónuleika­
stöðvunum,“ segir hún. „Þá var ljóst
í hvað stefndi og þetta gerðist fljótt.“
Líffæragjafi
Skarphéðinn lést daginn eftir. Hann
var blóðgjafi og vildi vera líffæra­
gjafi. Það vissu foreldrar hans vel
og höfðu þau mæðginin rætt það
sín í milli. Skarphéðinn og fjöl­
skylda hans höfðu rætt opinskátt
um líffæragjafir og vissi móðir hans
þess vegna hversu mikilvægt það
var honum að vera líffæragjafi.
„Það kom ekkert annað til greina
í hans huga,“ segir Steinunn. „Þeir
feðgarnir og bræður hans eru líka
blóðgjafar og þegar strákarnir urðu
átján ára byrjuðu þeir að gefa blóð í
Blóðbankanum,“ segir hún.
Faðir hans, Kristján Ingólfsson,
komst svo að orði þegar ljóst var að
sex einstaklingar hefðu fengið líf­
færagjöf frá Skarphéðni: „Hér fellur
mikill maður.“ Vinir Skarphéðins
benda á að það hafi því verið í takt
við annað sem hann gerði, að hans
síðustu verk hafi verið að aðstoða
aðra. Líffærin fóru til Noregs og til
Svíþjóðar. „Það fóru tvær flugvélar
frá Reykjavíkurflugvelli með líffæri
hans á miðvikudag,“ segir Steinunn.
Foreldrar hans fengu að vita að
sextán ára drengur biði á skurðar­
borði eftir því að fá hjarta Skarp­
héðins. „Ég hefði ekki ákveðið fyrir
hann að gefa líffærin, en ég vissi að
það var óskin hans. Við ræddum
þetta saman og allir strákarnir mín­
ir hafa farið og gefið blóð. Við höf­
um alltaf rætt það að gefa líffæri og
hann hafði sagt mér frá því að hann
vildi gefa. Það er ekki hægt að taka
afstöðu til þess hvort maður á að
gefa líffæri þegar maður er í þessari
stöðu og þess vegna var gott að vita
hversu ákveðinn hann var í sinni
afstöðu og að ég vissi það. Maður
verður að virða óskir hans,“ segir
hún.
Ökuskírteinið komið
Anna Jóna hefði orðið sautján ára
laugardaginn 18. janúar. Sigurbjörn,
faðir hennar segir að hún hafi ver­
ið búin að taka bílprófið og öku­
skírteinið hefði beðið eftir henni
heima. Hún hefði fengið það daginn
sem hún varð sautján. „Hún var
búin að biðja um að fá bílinn lánað­
an á afmælisdaginn sinn. Ökuskír­
teinið beið bara hérna,“ segir hann.
Af þessu tilefni fjölmenntu bæjar­
búar á bílastæðið við Skagfirðinga­
búð og fóru á rúntinn í minningu
hennar. Það var mágur Önnu Jónu
sem skipulagði minningarakstur­
inn sem var vel sóttur. „Það varð úr
þessi mikill akstur og fjöldi sem tók
þátt. Þetta var virkilega falleg stund,“
segir hann.
Kærustupar
Þau Anna Jóna og Skarphéðinn
byrjuðu að draga sig saman í
haust. Skarphéðinn deildi því með
mömmu sinni að hann væri eigin­
lega bæði ástfanginn af Skagafirði,
en einnig Önnu Jónu. Þau kynnt­
ust í skólanum og í samfélaginu
og það barst pabba hennar fyrr til
eyrna en hún hafði áætlað, enda er
hann kennari við sama skóla og þau
stunduðu nám við. „Við auglýstum
eftir vinnu fyrir hann í Bændablað­
inu og hann fór í kjölfarið norð­
ur að vinna. Eftir þrjá til fjóra daga
hringdi hann heim og sagðist vera
ástfanginn af Skagafirðinum,“ segir
hún. „Hann sagðist ætla að sækja
um í skólanum og byrjaði í hon­
um. Svo fékk ég að vita að hann væri
skotinn í stelpu í september,“ segir
Steinunn. Anna Jóna og Skarphéð­
inn Andri höfðu komið í heimsókn
suður til fjölskyldu Skarphéðins
og voru hér fyrir sunnan dagana
n Samfélag í sorg eftir andlát ungmenna n Byrjuðu saman í haust n Vinmörg og vinsæl
fyrir slysið. „Þau voru að mínu mati
mjög náin,“ segir Steinunn og segir
að í Skagafirðinum hafi Skarphéð­
inn fundið sig og vildi nánast hvergi
annars staðar vera. „Þau voru fallegt
par,“ segir hún.
Faðir Önnu Jónu frétti þó af sam­
bandinu svona útundan sér. Hann er
kennari við málmsmíðadeild skólans
og samnemendur Skarphéðins voru
fljótir að láta vita af sambandinu.
„Ég er kennari hér í skólanum og
hann var því nemandi minn. Ég fékk
svona nokkrar spurningar frá nem­
endum mínum og vinum hans um
það hvernig mér litist á tengdason­
inn,“ segir Sigurbjörn. „Vinkonur
hennar voru á heimavistinni, eins og
Skarphéðinn,“ segir hann. Fjölskylda
Önnu Jónu rekur kvikmyndahúsið á
Sauðárkróki og Anna Jóna tók þátt í
því með þeim. Í desember var Skarp­
héðinn einnig byrjaður að hjálpa til
í bíóinu segir Sigurbjörn. „Hann var
farinn að koma og vera með okkur
þar og hjálpa til,“ segir hann og bæt­
ir við að Anna Jóna sé nánast fædd
og uppalin í bíóinu, enda hefur fjöl­
skyldan komið að rekstri þess í langan
tíma. „Hún hefur verið vön því alla tíð
að taka þátt þar,“ segir hann.
Minningarstundir
Það sést kannski best hversu vin­
mörg og vinsæl Anna Jóna og
Skarphéðinn voru þegar horft er
Skarphéðinn
Andri Kristjánsson
Fæddur 1. mars 1995
Dáinn 28. janúar 2014
Anna Jóna
Sigurbjörnsdóttir
Fædd 18. janúar 1997
Dáin 12. janúar 2014
Sex geta fengið líffæri
Í
slendingar hafa
gefið líffæri frá ár­
inu 1991 þegar
samþykkt voru lög
um brottnám líffæra
til ígræðslu. Talið er
að hver líffæragjafi
geti bjargað allt að
sex mannslífum. Þau
líffæri sem oftast er
um að ræða eru bris,
hjarta, lifur, lungu
og nýru. Árið 1992
hófst samvinna við
hin Norðurlöndin í
tengslum við sam­
tökin Scandiatrans­
plant. Líffæri Skarp­
héðins fóru sem
dæmi til Svíþjóðar
og Noregs fyrir tilstuðlan þessa
samstarfs. Íslensk rannsókn sem
náði til áranna 1992–2002 sýndi
að fjöldi líffæragjafa var að með­
altali þrír á ári og árleg tíðni því
aðeins um 11 á milljón íbúa. Ekk­
ert bendir til að tíðni líffæragjafa
hafi aukist síðustu ár. Á Íslandi
þarf að gefa sérstaklega til kynna
ef fólk vill gefa líffæri sín eftir
andlát. Það er gert með líffæra­
korti sem fólk ber. Fyrir Alþingi
liggur frumvarp til laga um ætlað
samþykki varðandi líffæragjöf.
Með slíkum lögum verður fólk að
gefa sérstaklega til kynna ef það
vill ekki gefa líffæri eftir andlát.
ingosig@dv.is
„Hann var
fjörkálfur
og ofboðslega
mikil félagsvera.
Ætlað samþykki enn ekki komið í gegn
Við slysstað Móðir Skarphéðins
kveikti á kertum við slysstaðinn,
það höfðu aðrir einnig gert.