Dagblaðið Vísir - DV - 28.03.2014, Qupperneq 43

Helgarblað 28.–31. mars 2014 Skrýtið Sakamál 35
K
lukkan 18.52, 4. september
2009, barst neyðarlínunni
á Írlandi eftirfarandi sím-
tal: „Halló, konan mín er að
stinga mig! Hún er að stinga
mig – halló, konan mín er að stinga
mig, hún er að reyna að drepa mig –
hún er að brjóta niður hurðina. […]
Ekki drepa mig, ég hef ekki gert þér
nokkuð.“ Síðan heyrðist kvenmanns-
rödd: „Jú víst, þetta er búið.“ Og aftur
karlmannsrödd: „Ég elska þig. Ég er
að deyja – ekki gera mér þetta. Tanya,
ég bið þig, ekki! Tanya hættu! …“
Síðar kom í ljós að sá sem hafði hr-
ingt var Paul Byrne, 48 ára, sem bjó í
Tallaght í Dublin. Þegar lögregla kom
á heimili Pauls var hann dáinn; hníf-
ur stóð út úr líkama hans og innyflin
héngu út um heljar skurð á kvið hans.
Iðraðist einskis
Við eldhúsborðið sat Tanya Doyle,
37 ára eiginkona Pauls, en þau voru
þegar þarna var komið sögu skilin að
borði og sæng, og voru gólfflísarnar
baðaðar blóði. Af fyrstu viðbrögðum
hennar að dæma iðraðist hún einskis.
„Nei, mér þykir það ekki, í ljósi þess
sem hann gerði mér,“ sagði hún að-
spurð hvort henni þætti þetta leitt.
Að hennar sögn hafði Paul nælt
sér í hluta ágóða Tönyu af fylgdar-
þjónustu sem hún rak. „Hann ögraði
mér – inneign á reikningi mín-
um rýrnaði um 900 evrur í hverjum
mánuði,“ sagði hún. Að auki upplýsti
hún lögregluna um að hún skuldaði
ýmsum lánastofnunum um 70.000
evrur: „Allt mitt fé fór í brjósta- og
nefaðgerðir; útlitsaðgerðir – bankar
geta ekki hirt það af manni.“
Ekki fyrsta hnífstungan
Tanya svaraði engu þegar hún var
ákærð fyrir morð og úrskurðuð í
gæsluvarðhald og réttarhöld yfir
henni hófust í Dublin 4. mars 2013.
Þar lýsti hún sig saklausa af morði, en
játaði á sig manndráp.
Í ljós kom að þetta var ekki í fyrsta
skipti sem Tanya hafði lagt til eigin-
manns síns með hnífi. Árið 2006 hafði
hún stungið hann tvisvar, en hann
hafði ekki tilkynnt um það og því ekki
um neinn eftirmála að ræða.
Þremur árum síðar, kvöldið sem
hann dó, hafði Tanya stungið hann
oftar en 60 sinnum: „Hann fékk
það sem hann átti skilið. Ég ætlaði
að drepa hann,“ sagði hún við lög-
regluna það afdrifaríka kvöld.
Við réttarhöldin var hún spurð
hvort hún hefði í raun ætlað að stinga
eiginmann sinn svo oft, og svar-
aði: Já, því ég kærði mig ekki um að
verða ákærð fyrir morðtilraun. Ég
vildi nýtt upphaf og dágóða fjárupp-
hæð – hann neitaði að afsala húsinu
til mín.“
Geðræn vandamál eða ekki
Ýmislegt kom fram um geðheilsu
Tönyu. Einn sérfræðingur verjanda
hennar sagðist í byrjun hafa ályktað
að hún þjáðist af geðhvarfasýki, en
þegar á leið hefði hann skipt um
skoðun. Engu að síður taldi hann
að sökum andlegs krankleika væri
ekki hægt að gera hana að fullu
ábyrga fyrir drápinu.
Sérfræðingur sækjanda fór
ekki í launkofa með sína skoðun;
hvort sem Tanya glímdi við geð-
ræn vandamál eða ekki hefði það,
að hans mati, ekki skipt miklu máli
þegar hún banaði Paul Byrne.
„Þetta er kona sem gat rekið
fylgdarþjónustu. Hún gat funkerað í
þeim
undirheimum. Hún er fær um að
reka fyrirtæki. Og samkvæmt einu
sem fram hefur komið þá þénaði
hún 50.000 evrur á fyrirtækinu.“
Að yfirlögðu ráði
Einnig vakti sækjandinn athygli
kviðdóms á því að um hefði verið að
ræða dráp að yfirlögðu ráði; Tanya
hefði daginn áður keypt tvo stóra
hnífa. Tanya vilda bara „eiginmann
sinn út úr myndinni“, sagði sækj-
andinn.
Eftir meira en sex klukkustunda
yfirlegu tókst kviðdómurum, 15.
mars, að komast að einróma niður-
stöðu; Tanya var sek um morð og
dómarinn kvað upp úrskurð um
lífstíðarfangelsi sem Tanya svaraði
svipbrigðalaust: Ókei, hæstvirtur
dómari.“
Daginn eftir upplýstu ættingjar
Pauls að hann hefði í raun óttast um
líf sitt undanfarin þrjú ár, allt frá því
Tanya hafði stungið hann þar sem
hann svaf.
Paul hefði aftur á móti ekki vilja
leggja fram kæru og sagði að hann
bæri ábyrgð á Tönyu, og hún yrði
konan hans „þar til dauðinn aðskildi
þau“. Tanya var að mati Pauls glötuð
sál sem hann yrði að bjarga. n
„Hann fékk það sem
hann átti skilið. Ég
ætlaði að drepa hann.
n Eiginkonan stakk Paul Byrne tvisvar n Seinna bætti hún um betur
FÉLL FYRIR
GLATAÐRI SÁL
Við réttarhöldin
Tanya iðraðist
einskis og taldi Paul
hafa fengið það sem
hann átti skilið.
Eiginmaðurinn
Paul Byrne taldi
sig þurfa að bjarga
Tönyu Doyle.
Rak fylgdarþjónustu Tanya hafði að eigin
sögn varið háum fjárhæðum í fegrunaraðgerðir.
Kenndi
rúsínum um
Skólabílstjóri í Pennsylvaníu
í Bandaríkjanum hefur verið
ákærður fyrir ölvunarakstur. Kon-
an, Jennifer Watson, sótti börnin í
Benton Area-skólann venju sam-
kvæmt en nemendurnir tóku eft-
ir því að ekki var allt með felldu.
Watson bölvaði og blótaði börn-
unum og átti erfitt með að halda
sig á réttum vegarhelmingi. Í stað
þess að aka börnunum heim tók
hún lítinn hring í hverfinu og
lagði skólabílnum svo aftur fyrir
framan skólann. Hún gaf ekkert
fyrir athugasemdir barnanna
þess efnis að þau væru nýkomin
úr skólanum.
Lögreglan handtók konuna,
sem þvertók fyrir að hafa feng-
ið sér neðan í því. Hún minntist
reyndar á að hafa neytt rúsína
sem legið höfðu í gini. Það hefði
hún aðeins gert til að losna við
höfuðverk, sem hrjáði hana,
sagði Jennifer.
Ofbauð kynlífið
Sænskur maður hringdi í lög-
reglu á dögunum og tilkynnti um
par sem stundaði kynlíf af mikl-
um móð. Þegar lögreglan spurði
frekar út í málið kom í ljós að
maðurinn sat við glugga í íbúð
sinni og horfði inn um glugga
hjá nágrönnunum – sem voru að
stunda kynlíf í svefnherberginu
heima hjá sér. Lögreglunni þótti
ekki ástæða til aðgerða, jafnvel
þótt maðurinn segði að honum
væri misboðið. „Það er ekki glæp-
ur að stunda kynlíf heima hjá sér,“
hefur Blekinge Läns Tidning eftir
Johan Berntsson lögreglustjóra.
Beikonbrenna
Síbrotakonan Cameo Crispi þarf
þann 14. apríl næstkomandi að
svara til saka fyrir að hafa reynt
að kveikja í heimili fyrrverandi
sambýlismanns síns. Til verksins,
sem reyndar misheppnaðist, not-
aði hún meðal annars beikon.
Lögreglu í Bandaríkjunum
barst fyrr í mánuðinum símtal
frá fyrrverandi sambýlingi Crispi.
Hann komst ekki inn heima hjá
sér því Crispi hafði læst hann úti.
Þegar lögreglu bar að garði hafði
Crispi sett hálft kíló af beikoni í
ofninn og sett á hæsta styrk. Lík-
lega vildi hún beikonið krispí. Á
gólfið í íbúðinni hafði hún dreift
kolum og hafði reynt að kveikja í
þeim. Í stuttu samtali við lögreglu
sagðist Crispi vlija ná sér niðri á
manninum sínum fyrrverandi.
Henni varð ekki kápan úr því
klæðinu. Hún reyndist ofurölvi,
ofan á allt annað, og þarf senn
að svara til saka fyrir margvísleg
brot sín.