Dagblaðið Vísir - DV - 25.05.2012, Blaðsíða 2

Útskúfað
vegna álvers
3 Þórhallur Þorsteinsson er einn þeirra Austfirðinga sem
mótmæltu aðgerðum á hálendi
Austurlands
vegna Kára­
hnjúka­
virkjunar.
Fyrir vikið var
hann úthróp­
aður um­
hverfissinni og svikari, sakaður um
að standa í vegi fyrir framþróun í
samfélaginu. Áhrifamenn reyndu
að hrekja hann úr starfi, hann
þurfti að svara til saka gagnvart
vinnuveitanda sínum og vinir hans
snerust gegn honum. Þrátt fyrir að
nokkur ár séu liðin frá baráttunni
hafa sárin ekki enn gróið.
Hefnd vegna bíls
2 Sigurður Hólm Sigurðsson
lést á Litla­Hrauni
fimmtudaginn
17. maí, 49 ára að
aldri. Í fyrstu var
talið að ekkert
saknæmt hefði átt
sér stað en síðar
voru tveir samfangar hans færðir í
einangrun grunaðir um að hafa veitt
Sigurði áverka sem drógu hann til
dauða. Annþór Kristján Karlsson
og Börkur Birgisson, margdæmdir
ofbeldismenn, eru hinir grunuðu.
Samkvæmt heimildum DV sjást þeir
á upptökum úr öryggismyndavélum
fara inn í klefa Sigurðar nokkru áður
en hann lést. Heimildir herma að
árásin hafi verið vegna árgreinings
um bifreið sem tvímenningarnir
sökuðu Sigurð um að hafa stolið.
Í felum í
fimm mánuði
1 Berglind Stein dórs­
dóttir varð fyrir
hrottafenginni
líkamsárás í
desember þegaur
hópur fólks sem
tengist glæpa­
samtökunum
Hells Angels
réðst á hana. Hún steig fram af miklu
hugrekki og lýsti árásinni og því
hvernig líf hennar hefur gjörbreyst
í kjölfarið. Hún væri búin að vera í
felum í fimm mánuði. „Þau eru búin
að eyðileggja líf mitt,“ sagði hún í
viðtalinu. Kveikt var í bíl hennar,
fjölskyldu hennar var hótað og hún
þurfti að láta barnið frá sér af ótta
við ofbeldishrottana.
2 Fréttir 25.–27. maí 2012 Helgarblað
w
w
w
.d
v
.i
s
F r j á l s t , ó h á ð d a g b l a ð 21.–22.
maí 2012 mánudagur/þriðjudagur
5
8
. t
b
l
.
10
2
. á
r
g
.
l
e
ið
b
. v
e
r
ð
4
2
9
k
r
.
Meint árásarfólk tengist Hells Angels
n Fjölskyldunni hótað
n Þurfti að láta barnið frá sér
„Mig
langaði
í Hörpu“
n Er óviss með
þingframboð
Komin
heim með
stúlkuna
n „Þrjósk og skelegg,“ segir pabbinn 26
Efnahagur
Spánar lEikur
á rEiðiSkjálfi
n Búsáhaldabylting í fæðingu 14
2–3
n Nýbakaðir foreldrar í öngum sínum 3
Brotist
inn hjá
barnafólki
ÚtSkÚfað
vEgna
álvErS
Þórhallur ÞorStEinSSon:
n „Mér var
hótað lífláti“
8
10–11
„Þau hætta ekkert
fyrr en ég er dauð
n Kveikt í bílnum hennar
Í fElum
Í fimm
mánuði
bErglindi var miSÞyrmt hroðalEga
w
w
w
. d
v
. i
s
F r j á l s t , ó h á ð d a g b l a ð
23.–24. maí 2012 miðvikudagur/fimmtudagur
5
9
. t
b
l
.
10
2
. á
r
g
.
l
e
ið
b
. v
e
r
ð
4
2
9
k
r
.
Grunur um morð á LitLa-Hrauni
n Landsbankinn afskrifaði 650 milljónir
Hlífar Vatnar Stefánsson
Börn
fræga
fólksins
vinsæl
Dorrit suðar
um að fá hænur
og kindur
Feta í fótspor foreldranna
16–17
4
26
2–3
Bein lína
eGGert er
sLoppinn
Skuldir fótboltakóngs
HeFnD
VeGna
BÍLs
Nágrannar
flúðu til
Ásdísar
n Jarðskjálftar í Búlgaríu
n Hinn látni barinn í klefa sínum
n Sáust á öryggismyndavélum
„Gæðablóð
sem gerði
engum neitt
GRUNAÐIR
Annþór
Kristján
Karlsson Börkur
Birgisson
Sigurður Hólm
Sigurðsson
f. 01.05.1963 d. 17.05.2012
Jós fúkyrðum yfir lögmann
Játar
morðið
á unnustu sinni
10
29
n Ísland komst áfram í lokakeppni Eurovision
„Stórkostlegt“
20
Þ
órhallur Þorsteinsson er
einn þeirra Austfirðinga
sem mótmæltu aðgerð­
um á hálendi Austurlands
vegna Kárahnjúkavirkjun­
ar. Fyrir vikið var hann úthrópaður
umhverfis sinni og svikari, sakaður
um að standa í vegi fyrir framþróun í
samfélaginu. Áhrifamenn reyndu að
hrekja hann úr starfi, hann þurfti að
svara til saka gagnvart vinnuveitanda
sínum og vinir hans snerust gegn
honum. Undirbúningur vegna virkj­
unarinnar hófst árið 1999 en fram­
kvæmdir hófust árið 2002. Virkjunin
var síðan gangsett árið 2007 en þrátt
fyrir að nú séu nokkur ár liðin frá því
að baráttan stóð sem hæst hafa sárin
ekki gróið.
„Það eru heimili hér á Egilsstöð­
um sem ég kem ekki inn á út af þess­
um deilum. Heimili þar sem ég var
gestur kannski einu sinni til tvisvar í
viku áður. Ég veit ekki hvort ég væri
velkominn þangað í dag. Kannski. En
þarna var ég að ósekju særður þeim
sárum að ég hef ekkert þar inn að
gera. Ég heilsa þessu fólki en ég hef
ekkert inn á heimili þeirra að gera. Ég
varð nánast fyrir einelti,“ segir Þór­
hallur þar sem hann situr í hæginda­
stól á heimili sínu á Egilsstöðum.
Heimilið ber þess merki að hann
er mikill náttúruunnandi, hér er
fjöldi bóka um hálendi Íslands, nátt­
úruna og dýralíf. Þórhallur hefur líka
lengi ferðast um hálendið og þekkti
þetta svæði betur en margir. „Ég var
búinn að ferðast um þetta svæði ára­
tugum saman. Ég var búinn að fara
þarna um gangandi, á bíl og fljúga
yfir það. Ég fór um þetta svæði sumar
og vetur. Ég fór þarna sem leiðsögu­
maður og þekkti þetta svæði mjög
vel. Þannig að ég er ekki einn af þeim
sem eru að tala um þetta og hafa ekki
þekkt það.“
Hann þekkti svæðið og honum
þótti vænt um það. Honum þótti
sárt að sjá landinu sökkt fyrir lónið
og hefur aldrei tekist að sætta sig við
það. „Ég er gríðarlega ósáttur við allt
sem þessu viðkemur. Virkjunina, ál­
verið, umhverfisáhrifin og í ofanálag
hefur þetta ekki fært okkur það sem
ætlast var til. Þannig að ég sé ákaf­
lega lítið jákvætt við þetta“ segir Þór­
hallur.
„Fórnin inn frá, umhverfisáhrifin
af þessum framkvæmdum, er þannig
að það er ekki hægt að réttlæta það
sem þarna var gert. Tugir fossa sem
margir hverjir voru mjög fallegir eru
að hverfa og eru nánast vatnslaus­
ir. Þar sem lónið er fór mjög merki­
legt svæði undir vatn. Hálsinn sem
var aðalburðarsvæði hreindýranna.
Þetta var líka eini staðurinn á Íslandi
þar sem samfelldur gróður var frá sjó
og upp að jökli. Nú er búið að rjúfa
það með Hálslóni.“
Andstaðan á Austurlandi
Á ferð blaðamanns um svæðið var
heimafólki tíðrætt um það hvern­
ig listamenn úr 101 mótmæltu
þessum aðgerðum. Þórhallur bendir
hins vegar á að fyrsta andstaðan
sem myndaðist gegn þessum fram­
kvæmdum var á Héraði. „Það virð­
ist oft gleymast því það er alltaf talað
um 101 Reykjavík. En hér var stofnað
félag um verndun hálendis á Austur­
landi áður en þessar deilur hófust.
Félagið var stofnað gegn þessum
framkvæmdum, Kárahnjúkar voru
ekki einu sinni komnir í almenna
umræðu þá þótt við vissum auðvitað
af þeim.“
Á stofnfundinn mættu um tuttugu
til þrjátíu manns sem sammæltust
um mikilvægi þessa félags. Fljótlega
fór þó að tínast úr hópnum. „Menn
sem voru að öndverðum meiði mið­
að við það sem almennt gekk voru
kúgaðir. „Dæmið var sett upp með
þeim hætti að Austfirðingar stæðu
saman. Við hinir sem vorum and­
vígir þessum aðgerðum vorum ekki
sannir Austfirðingar. Og við vorum
alls ekki góðir borgarar. Við vorum
svikarar í huga fólksins. Við vorum
bara fólkið sem vildi að aðrir færu
aftur í torfkofana eins og sagt var. Við
vorum sagðir á móti framförum, á
móti því að skapa börnunum fram­
tíð, þetta dundi á manni, að börnin
kæmu ekki aftur heim eftir nám, að
þau fengju ekki vinnu. Í huga þessa
fólks var ég að taka lífsviðurværið af
börnunum þeirra með andstöðunni,
koma í veg fyrir atvinnusköpun og
lækka verð á húsnæði hér fyrir aust­
an. Þetta fékk ég allt að heyra. Svona
var þetta.“
Fyrstu mótmælaaðgerðirnar
Einu sinni gekk fúkyrðaflaumurinn
þó lengra en eðlilegt getur talist.
„Mér var hótað lífláti. Maður sem
ég hafði unnið með mætti mér úti
á götu og sagði að það ætti bara
að skjóta mig. Auðvitað var sárt að
mæta þessu, það var sárt því það var
verið að reyna að kúga mig. Persónu­
gera málið þannig að ég væri að hafa
eitthvað af fólki, koma í veg fyrir að
fólkið hér lifði eðlilegu lífi. Það var
viðhorfið.
Ég hef búið hér frá því að ég var
lítill krakki og hef frá unga aldri ver­
ið að vinna þessu samfélagi gagn.
Ég tók þátt í því að byggja það upp,
félagslega og sem einstaklingur. Ég
hef verið hér allt mitt líf. Þrátt fyr­
ir andstöðu mína við þessar fram­
kvæmdir leit ég svo á að ég væri ekki
síður meðlimur þessa samfélags
enda hef ég ekkert gert hér sem rétt­
lætir það að ég sé borinn þeim sök­
um að vilja spilla fyrir samfélaginu,
ég var bara á móti þessari aðgerð.
En það átti að kúga mig eins og aðra
til hlýðni.“
Þrátt fyrir allt sem á gekk á þess­
um tíma voru hugsjónir Þórhalls
þess eðlis að hann neitaði að þegja,
staðráðinn í að láta ekki þagga niður
í sér og hann barðist áfram fyrir hug­
sjónum sínum með orðum og gjörð­
um. „Ég er líklega eini Austfirðingur­
inn sem var sektaður fyrir andstöðu
sína gegn Kárahnjúkum. Ég lokaði
ásamt fleirum uppi á brú við Bessa­
staðaá og fékk sekt fyrir,“ segir hann
og bætir því glottandi við hann hafi
glaður greitt sektina. „Þessi mótmæli
voru táknræn fyrir ástandið, tákn­
rænt fyrir það að málið væri komið í
hnút. Við ætluðum aldrei að hefta för
þeirra sem þarna voru á ferð,“ segir
Þórhallur en það var stjórn Lands­
virkjunar ásamt Ingibjörgu Sólrúnu
Gísladóttur, sem var þá borgarstjóri,
og deilan var um Eyjabakka. „Við lás­
um fyrir þau tvær ályktanir frá félagi
um verndun hálendis Austurlands
og þar með var þessum mótmælum
lokið.“
Hann sér ekki eftir þessu þótt
hann hafi þurft að taka afleiðing­
um gjörða sinna. „Ég var þarna í
mínum frítíma en starfaði á þessum
tíma fyrir Rafmagnsveitu ríkisins. Og
það upphófust einhverjar almestu
nornaveiðar á Austurlandi fyrr og
síðar. Harkan er mér minnisstæð.“
Hart sótt að honum
Þau voru þrjú sem stóðu fyrir þess­
um mótmælum. Þórhallur, Karen
Erla Egilsdóttir, sem starfaði sem
grunnskólakennari, og Hrafnkell A.
Jónsson, sem nú er látinn. „Foreldr­
ar hringdu í skólastjórann og kröfð­
ust þess að nemendur yrðu ekki í
tíma hjá þessari konu. Pólitíkusar á
Austurlandi reyndu ítrekað að láta
reka mig úr vinnu. Það var hringt
í rafmagnsveitustjóra ríkisins, raf­
veitustjórann hér og þess var krafist
að ég yrði rekinn úr vinnunni vegna
þess sem ég gerði í mínum frítíma.
Stjórnarformaður Rarik fékk ekki frið
fyrir þessum mönnum. Og ég þurfti
að standa fyrir máli mínu, ég var
kallaður inn til rafmangsveitustjór­
ans hér og þurfti að sanna það fyrir
honum að ég hefði verið í fríi, mín
orð nægðu ekki og ég þurfti að kalla
verkstjórann til sem gaf mér frí. Það
var allt reynt. Þetta var harka.
Og þegar ég fékk þau skilaboð
að áhrifamenn á Austurlandi, virtir
borgarar í sínu samfélagi, væru að
reyna að klekkja á mér og hrekja mig
úr vinnu vegna skoðana minna fékk
ég mjög einkennilega tilfinningu fyr­
ir því hvernig samfélagi ég bý í.
Ég varð líka vitni að framferði lög­
reglu sem var að eltast við mótmæl­
endur inni á hálendi sem varð til þess
að ég velti því fyrir mér hvort ég byggi
í lögregluríki. Reynt var að taka hvíld
af fólki með því að setja sírenu á um
miðjar nætur, það var stöðugt verið að
keyra fram hjá þeim og í kringum bíla
þeirra, taka flassmyndir í rökkri og
loka vegum þannig að ekki var hægt
að færa þeim vistir. Ég sá þetta gerast.“
Vissi alltaf af fleirum
Mótmælendur slógu upp búðum
á hálendinu tvö sumur í röð. Fyrra
sumarið komu þeir upp búðum á
landi Biskupsstofu. „Umburðarlyndi
kirkjunnar var ekki meira en svo að
Biskupsstofa óskaði eftir því að þeir
yrðu fjarlægðir. Ári seinna höfðu
mótmælendur samband við mig
vegna þess að ég hafði fært þeim mat
með því að fara aðrar leiðir að búð­
unum þegar veginum var lokað. Ég
studdi þetta fólk því það var að vinna
starf sem við gátum ekki unnið,
heimamenn. Þau voru að andmæla
því sem fáir treystu sér til að and­
mæla hér fyrir austan vegna þess að
framkoma við þá fáu sem þorðu því
var þess eðlis. Fólk fylgdist með því
og vissi hvernig þetta var. Það var lát­
ið berast hvernig lið við værum. Þess
vegna hafði fjöldi fólks samband við
mig sem annars þorði ekki að láta
uppi sína skoðun, þorði ekki að vera í
baráttunni. Ég vissi alltaf að ég talaði
fyrir hönd fleiri.“
Þannig að þegar fulltrúi Saving
Iceland hafði samband var Þórhallur
allur af vilja gerður til að hjálpað
þeim. Hann var í forsvari fyrir Ferða­
félagið og benti þeim á að það væri
nánast útilokað að vísa þeim frá
Snæfellsskálanum þar sem tjald­
stæðið hefði verið opið áratugum
saman. Úr varð að þar yrðu reistar tíu
daga mótmælabúðir. „Síðan fór þetta
að spyrjast út og ég fékk símhring­
ingu frá Biskupsstofu þar sem ég var
spurður hvort það væri ekki hægt að
koma í veg fyrir þessar búðir. Ég sagði
að þetta hefði verið opið tjaldstæði
síðan skálinn var byggður og bauð
manninum að koma sjálfur austur
til að vísa fólki frá. Nokkrum dögum
seinna hringdi blaðafulltrúi Lands­
virkjunar og hafði sömu áhyggjur af
þessu. Spurði hvort við gætum tak­
markað fjöldann, hvort heilbrigðis­
yfirvöld myndu samþykkja og þann­
ig fram eftir götum. Ég sagði honum
það sama, að þetta væri opinbert
tjaldstæði og við gætum ekki flokkað
inn á það. En þú sérð ástandið.“
Innan Ferðafélagsins voru heldur
ekki allir á eitt sáttir. „Sumir stjórnar­
menn voru andvígir þessu og það
voru deilur innan félagsins. Ég
spurði þá hvað þeir ætluðu að gera,
hvort Ferðafélagið ætlaði þá að velja
inn á tjaldstæðið í framtíðinni. Fólkið
kemur bara inn á tjaldstæðið, fer eft­
ir þeim reglum sem þar eru og borg­
ar sín gjöld. Á meðan getum við lítið
gert. Og menn áttuðu sig á því að þeir
voru að seilast ansi langt.
Þannig að þau komu og voru
þarna í tíu daga. Það gekk prýðilega
en svo fóru þau annað og lentu í
ýmsum hremmingum.“
Friðlýsingu aflétt
Meðferð pólitíkusa á málinu er hon­
um líka hugleikin. „Það er áhuga­
vert að fylgjast með umræðunni
um rammaáætlun núna. Talað er
um að pólitíkusar séu að hringla
með álit sérfræðinga. Þá er vert að
minnast þess að Kárahnjúkavirkjun
var tekin út úr rammaáætlun. Það
fékkst ekki fjallað um hana nema
að mjög litlu leyti. Það voru pólitík­
usar sem tóku ákvörðun um það.
Þetta fór í umhverfismat og skipu­
lagsnefnd hafnaði þessum fram­
kvæmdum vegna umhverfisáhrifa
en þá fór málið í pólitískan feril og sú
ákvörðun var tekin að virkja þrátt fyr­
ir álit umhverfisstofnunar sem sagði
umhverfis áhrifin óásættanleg.
Það væri rannsóknarefni að skoða
hvernig staðið var að þessari virkjun.
Þarna var aflétt friðlýsingu af landi
til að hægt væri að sökkva því. Það
hefur ekki gerst áður á Íslandi en
það gerði Siv Friðleifsdóttir. Það er
hennar minnismerki að vera sá um­
hverfisráðherra sem stóð fyrir hvað
mestum umhverfisspjöllum,“ segir
Þórhallur og er ómyrkur í máli.
Gamla fólkið komst burt
Að hans mati hefði aðeins verið verra
út frá umhverfisáhrifum að sökkva
Þjórsárveri.
„Næst í röðinni voru Kárahnjúkar.
En þetta snýst allt um pólitík, Íslend­
ingar þurfa ekkert á pólitík að halda.
Danir komast fínt af án stóriðju.
Þetta er alltaf bara spurning um póli­
tíska stefnu og það eru áratugir síð­
an það var farið að lofa Reyðfirðing­
um því að það ætti einhver að koma
og gera eitthvað fyrir þá. Þá gleyma
menn sjálfsbjargarviðleitninni.
Gengið var allt of hátt skráð og
iðnaðurinn fór úr landi. Skinney­
Þinganes flutti með allt sitt á Höfn
í Hornafirði, Samherji keypti upp
kvóta á Stöðvarfirði og Eskifirði og
fór með hann þaðan en fólk taldi
að það gerði ekkert til því það var
að koma álver. Það er alltaf hægt að
svelta menn til hlýðni. Það er hægt
að gera umhverfið þannig að það
taki við. Álverið kom allt í einu sem
einhver björgunarhringur. Það já­
kvæða við það er að yngra fólk býr
í Fjarðabyggð en áður. Gamla fólkið
komst í burtu. En á bak við það ligg­
ur fórnin. Fórnin var allt of mikil og
fórnin var Héraðsins. Við fórnuðum
þessu fyrir amerískan auðhring. Við
fórnuðum öllu fyrir allt of lítið. Á
meðan þetta var allt að ganga í gegn
átti samstaðan að ríkja á öllu Aust­
urlandi og það var talað um lands­
hlutann sem eina heild. En um leið
og þetta var orðið þá var slík sam­
staða úti.“
Beinar og óbeinar greiðslur
Hann hefur þó skilning á því af
hverju Fjarðamenn töluðu fyrir þess­
um framkvæmdum og lögðu áherslu
á að fá álver. „Ég skil þá ósköp vel
enda fengu þeir eitthvað út úr þessu.
En við fengum of lítið út úr þessu,
það er alveg ljóst. Ég held að það séu
um 200 manns sem sækja vinnu í ál­
verið héðan. 200 störf eru allt of lítið
fyrir þessa fórn. 500 störf hefðu líka
verið of lítið fyrir landsvæðið sem var
spillt. En í flestum tilfellum getur þú
keypt menn með því að bera fé á þá
og ég skil bændur sem höfðu aldrei
séð peninga og fengu allt í einu lof­
orð um fjármuni sem þeir hefðu
annars aldrei getað látið sig dreyma
um. En er það þannig sem við vilj­
um hafa það? Að það sé hægt að villa
mönnum sýn með fé?
Ef þeir hefðu staðið í lappirnar
og hafnað þessu, ef Fljótsdalshérað
hefði hafnað þessu, pólitíkusar og
almenningur, þá hefði þetta aldrei
orðið að veruleika. Þeir sem segja að
við höfum ekki haft neitt um þetta
að segja eru menn sem hafa slæma
samvisku yfir því að hafa ekki barist
gegn þessu.
Alls staðar í heiminum nema á Ís­
landi hefðu þessar mótvægisaðgerð­
ir, sem svo eru kallaðar, verið álitn­
ar mútur. Sveitarstjórnarmenn voru
hreinlega keyptir. Bændur og áhrifa­
menn voru ráðnir á góðum launum
og bændur fengu traktor til að bera
áburð á óræktað svæði. Allar svona
óbeinar greiðslur til áhrifamanna
hafa áhrif á það hvaða ákvarðanir
eru teknir og út frá hvaða forsendum.
Bændur fengu bætur fyrir spjöllin en
það að borga einni kynslóð skaða­
bætur er ekki eðlilegt. Eðlilegra hefði
verið að tengja bæturnar við raforku­
framleiðslu og greiða þær árlega til
íbúa á svæðinu.“
Gullfoss gæti gleymst
Aðspurður hvaða máli þetta land­
svæði skipti í raun svarar Þórhallur:
„Við getum sagt sem svo að þetta hafi
verið aðdráttarafl. Fossarnir sem eru
nú orðnir þurrir, gróðurlendið sem
fór undir, víðernið sem er alltaf að
verða dýrmætara. Að fá að hafa þetta
er engu líkt. Þarna hefði verið hægt
að fara með mörg hundruð þúsund
ferðamenn án þess að eyðileggja
landið ef það væri vel skipulagt. Til
lengri tíma litið myndi það skapa
meiri tekjur.
Hugsaðu þér, einu sinni voru
Gullfoss og Geysir ekki fjölmenn­
ir ferðamannastaðir. Fyrir fimmtíu
til hundrað árum síðan var erfitt að
komast þangað. Með tímanum hefði
líka verið hægt að byggja þetta svæði
upp. Við getum ekki fórnað ein­
hverju svæði af því að það eru fáir
sem þekkja það. Með sömu rökum
væri hægt að þurrka upp Gullfoss því
að á nokkrum áratugum gleymum
við honum og komandi kynslóðir
munu ekki vita að þarna var einu
sinni fallegur foss. Við getum ekki
hugsað með þessum hætti. Ein kyn­
slóð getur ekki farið svona með þjóð­
argersemina sem náttúra Íslands er.
Ég fór fyrst akandi inn í Hafra­
hvamma árið 1972 og það hafa legið
vegir og slóðar þarna áratugum sam­
an en það var erfitt að fara þá. En það
hefði verið hægt að auka aðgengið að
svæðinu.“
„Sama skelfingarástand víða“
Að lokum segir hann að áhrif ál­
versins hafi ekki staðið undir þeim
væntingum sem samfélagið hafði.
„Það hefur ekki enn tekist að manna
þetta með Íslendingum. Álverið ræð­
ur aðeins íslenskumælandi fólk til
starfa en þrátt fyrir allt atvinnuleysið
og auglýsingamennskuna manna
undir verktakar sín fyrirtæki að miklu
leyti með útlendingum því það er
ekki hægt að fá Íslendinga í þetta.
Starfsmannaveltan hefur verið allt að
25 prósent. Þrátt fyrir allar hörmung­
arnar sem dundu á þjóðinni er þetta
ekki betri vinnustaður en það.
Vorum við að sökkva þessu
landi, vorum við að eyðileggja
þessa náttúru, vorum við að þurrka
upp fossana til þess að flytja inn
farandverkamenn? Vill ekkert af
þessu atvinnulausa fólki á Suður­
nesjum koma austur, flytja hingað
í tómar íbúðir og vinna í álverinu
í Reyðarfirði? Er ekki eitthvað að?
Af hverju sækir fólk ekki um vinnu
þarna?“ spyr Þórhallur og bætir því
við að það sé ekki eftirsóknarvert
að vinna í kerskálanum eða stey­
puskálanum, þótt önnur störf séu
vissulega áhugaverð. „Þarna eru
tólf tíma vaktir og ég þekki eng­
an sem vinnur í álverinu sem lítur
á það sem sitt framtíðarstarf. Ég
þekki líka fólk sem hætti að vinna
þarna af því að vaktirnar voru of
langar og það vildi ekki fórna fjöl­
skyldunni. Fólk vinnur þarna þar
til það fær betra starf. Efnahags­
kreppan mun jafna sig á nokkrum
árum og hvernig verður þetta þá?
Munum við manna álverið með
útlendingum sem koma hingað á
vertíð?
Þetta átti að bjarga öllu en það er
enn sama skelfingarástandið víða.
Álverið hafði til dæmis engin áhrif til
batnaðar á Stöðvarfirði eða í Breið­
dalsvík.
Fólksfjölgun á Austurlandi varð
ekki sú sem stefnt var að. Og hér fór
allt á annan endann því stjórnleysið
var algjört. Hér voru byggð hús sem
enginn er í, hér voru lagðar göt­
ur fyrir hús sem aldrei voru byggð.
Sveitarfélagið er á hausnum, enda
dýrt að fara í svona framkvæmdir og
eins er það kostnaðarsamt að vera
með mikið af hálfbyggðu gatna­
kerfi. Eflaust mun það jafna sig á
einhverjum áratugum. En þetta var
ekki þess virði.“ n
10 Fréttir
21. maí 2012 Mánudagur
Fréttir 11
Mánudagur 21. maí 2012
Sakaður um Svik vegna Skoðana Sinna
n Þórhallur Þorsteinsson mótmælti Kárahnjúkavirkjun n Vinir sneru baki í hann n Vinn
ufélagi hans hótaði honum lífláti
Kelduá
Jökulsá í
FljótsdalIngibjörg Dögg Kjartansdóttir
blaðamaður skrifar ingibjorg@dv.is
„Vorum við að sökkva þessu
landi, vorum við að
eyðileggja þessa
náttúru, vorum við að
þurrka upp fossana
til þess að flytja inn
farandverkamenn?
Á ferð um svæðið Þessi mynd var tekin sumarið áður en fossarnir þornuðu en Þórhallur
leiddi þá þrjátíu manna hóp um svæðið ásamt sambýliskonu sinni, Dagnýju Pálsdótt
ur.
n Fossarnir sem Þórhallur sér eftir voru
annars vegar í Kelduá og hins vegar í
Jökulsá í Fljótsdal. Vatni er stundum
hleypt á Jökulsá seinni hluta sumars.
Fossarnir sem hurfu
Fossarnir sem hurfu
Alblóðug kona
í Arion banka
Vegfarendum í Austurstræti var
mjög brugðið þegar kona kom al­
blóðug inn í Arion banka í Austur­
stræti á fimmtudaginn. Reyndist
hundur hafa leikið konuna svo
grátt að hún var stórslösuð með
bitsár á framhandlegg. Það blæddi
talsvert og konan var í miklu upp­
námi. Hundurinn mun vera í eigu
útigangsfólks, en ekki liggur fyrir
hvernig eða hvers vegna hundur­
inn réðst á konuna. Er líklegt að
árásin hafi átt sér stað á Austur­
velli. Bæði vegfarendur og starfs­
fólk Arion banka hringdu á lög­
reglu og sjúkrabíl og komu báðir
að vörmu spori.
Fréttir vikunnar Þessar fréttir bar hæst í DV í vikunni
Grunur um
falsanir
„Við höfum grun um það en ég vil
helst ekki staðfesta mikið,“ segir Páll
Hlöðversson, formaður yfirkjör­
stjórnar Norðausturkjördæmis, en
enginn af þeim tíu meðmælend­
um sem stjórnin ákvað að sann­
reyna af meðmælendalista Ástþórs
Magnússonar forsetaframbjóðanda
kannaðist við að hafa veitt Ástþóri
meðmæli sín. Í samtali við DV á
fimmtudag segir Páll að Ástþóri hafi
á miðvikudag verið gefinn frestur
til að bæta við nöfnum sem upp á
vantaði og það hafi hann gert. „Við
tókum bara smávægilegt úrtak. Það
var sirka tugur sem við athuguðum
og ekkert nafnanna stóðst,“ segir
Páll sem man ekki til þess að slíkt
hafi gerst áður. Páll segir kjörstjór­
nina hafa kannað um það bil eitt
nafn af hverjum lista frá Ástþóri.
Páll segir að svo virðist sem nöfnin
hafi verið skrifuð með svipaðri rit­
hönd. „Þau virtust vera skrifuð með
mjög svipaðri hendi. Án þess að við
séum einhverjir sérfræðingar í að
meta það,“ segir Páll.
Hann segir Ástþór fá vottorð
frá yfirkjörstjórn Norðausturkjör­
dæmis. „En við tökum fram að við
tökum ekki afstöðu til nafnanna,
gefum bara fjöldann eins og okkur
ber að gera,“ segir Páll en innan­
ríkisráðuneytið mun taka afstöðu til
nafnanna. 
Flöskuskeytið
fannst í Kanada
F
yrir þremur árum fundu
nokkrir krakkar af leikskól­
anum Holti í Reykjanesbæ
flöskuskeyti þar sem þau voru
í fjöruferð með kennara sín­
um. Þeim þótti flöskuskeytið afar
spennandi og langaði sjálfum mikið
að senda svoleiðis líka, í von um að
einhver fyndi það síðar. Með hjálp
leikskólakennara síns, Sigurbjartar
Kristjánsdóttur, ritaði hvert og eitt
þeirra bréf og teiknaði mynd. Bréfin
og myndirnar voru síðan plöstuð og
sett í flösku. Síðan var arkað niður í
fjöru, en einnig fengu börnin hjálp
frá sjómanni, föður eins barnsins.
Hann fór með nokkur flöskuskeyt­
anna á sjóinn og henti þeim frá borði
þar sem þau hafa síðan verið á reki.
Eitt flöskuskeytanna rak síðan nýlega
á land við lítinn bæ í Kanada sem
heitir Twillingate.
Þrjú ár í sjónum
Það var flöskuskeyti Lárusar sem
fannst en Lárus sem nú er fimm ára
var þriggja ára þegar hann sendi
skeytið. „Það er búið að vera þrjú ár
í sjónum,“ sagði Lárus þegar blaða­
maður ræddi við hann um hinn
merka fund. „Ég var bara ánægður,“
segir hann aðspurður hvernig hon­
um hafi liðið þegar hann fékk frétt­
irnar að flöskuskeytið hefði fund­
ist og bætir við: „Það var stelpa sem
fann það í Kanada.“ Stúlkan sendi
síðan Lárusi bréf og sagði honum
frá sér og fjölskyldu sinni í Kanada
en hann segist ekki alveg vita hvort
þau verði kannski pennavinir í fram­
tíðinni.
Lárus fer í sex ára bekk í haust
og hlakkar mikið til. „Ég fer í Akur­
skóla, það er grunnskóli,“ segir hann
spenntur. Í framtíðinni ætlar hann
að senda fleiri flöskuskeyti en seg­
ist ekki viss um að þau finnist aftur í
landi svona langt í burtu. „Fer þetta
í fréttirnar,“ spurði hann blaðamann
að lokum áður en hann fór aftur til
vina sinna á leikskólanum.
Skemmtilegt verkefni
Það var sjómaður á Nýfundnalandi
sem fann flöskuskeytið ásamt barna­
barni sínu í fjöru og skrifaði bréf til
tímaritsins Grapevine í von um að
komast í samband við þann sem
sendi það. Glöggur lesandi sá bréfið
í blaðinu og hafði samband við leik­
skólann sem síðan sendi manninum
póst og hafa bréfin gengið á milli síð­
an.
Kristín Helgadóttir, leikskólastjóri
á leikskólanum Holti, segir krakk­
ana hafa haft mjög gaman af því
að senda flöskuskeytin og ekki hafi
gleðin minnkað þegar kom í ljós að
eitt þeirra hafi fundist. „Það voru sjö
börn sem gerðu flöskuskeyti eftir að
hópurinn þeirra fann flöskuskeyti
hérna niðri í fjöru hjá okkur. Bæði var
hent út sjö flöskum hér í fjörunni og
síðan fór einn pabbinn, sem er sjó­
maður, með sjö flöskur með sér á sjó­
inn og henti þar. Þannig að þetta var
mjög skemmtilegt verkefni sem þau
voru mjög áhugasöm um.“
Skemmtilegt ferli
Kristín segir skemmtilega umræðu
hafa komið upp á meðal krakk­
anna eftir að flöskuskeytið fannst
og þau hafi skrifað bréf til manns­
ins sem fann skeytið og síðan feng­
ið viðbrögð frá honum. „Við feng­
um myndir af barnabarni hans, sem
fann þetta með honum, með bréfið
og teikninguna sem var í flöskunni
og við munum örugglega gera þetta
aftur. Það er mjög gaman þegar
þetta finnst og við komumst í sam­
band við einhvern úti í heimi. Það
er eitthvað sem börnunum finnst
mjög merkilegt og gaman fyrir þau
að sjá þetta ferli. Eitthvað sem þau
gerðu fyrir löngu og kemur síðan í
ljós núna.“
n Sjö krakkar settu flöskuskeyti í sjóinn fyrir þremur árum
Hanna Ólafsdóttir
blaðamaður skrifar hanna@dv.is
Ánægður Lárus, fimm
ára leikskólanemi, sendi
flöskuskeytið sem fannst
í fjöru á Nýfundnalandi.
Bréf og teikning Bréfið og teikingin sem Lárus sendi höfðu varðveist vel þrátt fyrir þriggja ára volk í sjónum enda í plasti.
Útgáfa DV
Ekkert blað kemur út mánu­
daginn 28. maí, annan í hvíta­
sunnu. Næsta blað DV kemur
út miðvikudaginn 30. maí.