Dagblaðið Vísir - DV - 25.05.2012, Page 18

18 Fréttir 25.–27. maí 2012 Helgarblað
E
iginkona Gísla hét Hanna
Lilja Valsdóttir og lést í ágúst í
fyrra eftir að hafa fengið blóð-
tappa í lunga. Hún átti von
á tvíburadætrum og átti um
mánuð eftir af meðgöngunni. Allt var
reynt til bjargar Hönnu Lilju en án ár-
angurs. Hönnu Lilju var ekki bjargað
en tvíburasystrunum var hins vegar
hugað líf þótt þær hefðu fæðst afar
veikburða. Þeim var haldið í öndun-
arvél og þær skírðar á sjúkrahúsinu,
Valgerður Lilja og Sigríður Hanna.
Var baráttukona
Valgerður Lilja lést aðeins viku-
gömul en Sigríður Hanna dafnar vel
eftir harða baráttu og er mikill gleði-
gjafi í lífi Gísla. Fyrir áttu þau Gísli
og Hanna tvö börn. „Áfallið var svo
gríðarlegt og skall á mér á nokkrum
sekúndum, en ég man allt mjög vel.
Það grópast inn í minni manns og
helst þar alla tíð.
Allar minningar um hana Hönnu
Lilju held ég fast í. Ég er meðal ann-
ars að vinna minningabækur með
börnunum þar sem við setjum inn
myndir og skrifum minningar um
hana,“ segir Gísli sem nú ætlar að
taka upp baráttumál Hönnu Lilju
sem hafði árum saman unnið að því
að bæta þjónustu við barnshafandi
konur.
Hanna Lilja var einn stofnenda
Lífs styrktarfélags sem vinnur að því
að styrkja fæðingarþjónustu og kven-
lækningar á kvennadeild Landspítal-
ans. „Þegar Hanna Lilja mín gekk
með frumburð okkar veiktist hún
skyndilega af meðgöngueitrun. Hún
var lögð inn á meðgöngudeild LSH
um það bil mánuði áður en barn-
ið fæddist. Hún hafði margt við þá
mánaðarlöngu vist að athuga og sá
margt að aðbúnaði kvenna á deild-
inni. Hún skrifaði bæði landlækni og
lækni okkar mörg bréf. Það má segja
að vistin á kvennadeild á þeim tíma
hafi verið hvatinn að því að hún tók
ákvörðun um að gerast stofnfélagi
í styrktarfélaginu Lífi og fór hún á
stofnfund þess í Háteigskirkju og var
alltaf ákaflega stolt af því,“ segir Gísli.
„Það er ég líka, hún var glaðlynd
baráttukona, það er sjaldgæfur og
góður eiginleiki,“ segir hann og þegir
um stund. „Ég á erfitt með að ræða
um Hönnu Lilju án þess að beygja
af,“ segir hann svo og tekur sér smá
stund til að jafna sig.
Vildi gefa tekjur sínar
Gísli segir frá því að þegar Hanna Lilja
lést hafi hún haft alls kyns hugmynd-
ir um hvernig hún gæti lagt félaginu
lið. „Það var svo margt sem hún ætl-
aði að gera eftir að tvíburadætur
okkar væru fæddar. Hún ætlaði til
dæmis að gefa ákveðinn hluta tekna
sinna til Lífs og hafði líka margar
hugmyndir að verkefnum til fjáröfl-
unar fyrir félagið sem hún ræddi oft
við mig. Hennar stærstu draumar
snerust um að gjörbreyta aðbún-
aði kvenna og barna á kvennadeild
Landspítalans og nú ætla ég að láta
þá rætast,“ segir Gísli.
„Ég og fjölskylda Hönnu Lilju
ákváðum til að byrja með að leggja
styrktarfélaginu Líf lið með því að
afhenda félaginu afnotarétt af einu
málverka hennar til styrktar mál-
staðnum. Styrktarfélagið ákvað að
nota myndina á minningarkort í
nafni félagsins. Mér finnst það í
hennar anda.“
Verndarar
„Á myndinni finnst mér vera ein-
hvers konar hulduverur. Ég kalla þær
verndara, en ég trúi því að hún og
Valgerður Lilja, Liljurnar okkar tvær,
verndi okkur öll,“ segir Gísli sem seg-
ir frá því að eiginkona sín hafi verið
mikil listakona og framtíðardraum-
ar hennar hafi meðal annars verið
þeir að læra listmálun og ljósmynd-
um. „Hún var svo lífsglöð og listfeng.
Þessi mynd er mjög í hennar stíl og
hún málaði margar þar sem svipaðar
verur koma fyrir.“
Hann óskar þess að verði einhver
fyrir áfalli eins og hann sjálfur þá
verði þetta minningarkort fyrir val-
inu. „Ég auðvitað vona svo innilega
að það þurfi enginn að upplifa það
að senda svona kort. En ef þess þurfi
þá sé það þetta kort og að hennar hlýi
baráttuhugur fylgi með þegar ein-
hver á um sárt að binda. Ég get ekki
hugsað mér betri leið til að minn-
ast ástkærrar eiginkonu minnar og
dóttur minnar Valgerðar Lilju.“
Sálufélagi frá fyrstu kynnum
Sorg og missir Gísla og barna hans
er mikill. Gísli og Hanna Lilja voru
þekkt fyrir að vera miklir vinir og
sýna hvort öðru takmarkalausa ást
og virðingu.
„Hún Hanna mín var allt fyrir mér
og við vorum sálufélagar frá fyrstu
kynnum. Við áttum heim sem var
fullur af ást og hamingju. Það er satt.
Og það er sárt. Ég horfi í kringum
mig og sé marga sem sóa tímanum
og gleyma að sýna ást og virðingu og
því að eiga makann sinn fyrir vin. Ef
það er eitthvað sem ég segi sem getur
skipt máli þá er það að hvetja alla til
þess að gefa meiri kærleika og meiri
ást. Ég er duglegur að minna fólk á
þetta. Við Hanna kysstumst til dæmis
í hvert einasta skipti sem við sáumst
og kvöddusmt og vorum dugleg að
minna hvort annað á hvað við elsk-
uðum hvort annað og hvað við skipt-
um miklu máli. Í vikunni sem hún dó
sagði ég henni til dæmis að mig lang-
aði að gera allt með henni um alla
framtíð. Hanna brosti, kyssti mig og
sagði: Ég líka. Ég er mjög þakklátur
því að við áttum þessi orð við hvort
annað. En svona er aldrei gert nógu
oft,“ leggur hann áherslu á.
„Í dag kenni ég börnum mínum
þetta. Þau fá að vita á hverjum degi
hversu mikið ég elska þau,“ segir
hann í einlægni. „Þetta skiptir svo
gríðarlega miklu máli. Sama hvernig
dagarnir líða, hversu mikið er að gera
og hvort við erum í vondu skapi eða
góðu skapi. Ástin má aldrei gleym-
ast.“
„Ég er bæði móðir og faðir“
Nú leggur Gísli hart að sér í föður-
hlutverkinu. Hann er ekkill með þrjú
börn og viðurkennir að vissulega geti
það verið krefjandi. Hann finnur þó
mikla gleði í föðurhlutverkinu.
„Ég hef fengið mikinn stuðning
frá fjölskyldu og vinum og ég reyni
að gera allt sem best ég get. Ég er
bæði móðir og faðir í dag,“ segir
hann. „Ég reyni að halda í jákvæðni
Hönnu sem var ólýsanleg. Brosið og
hjartahlýjan höfðu áhrif á alla sem
kynntust henni. Hún var líka alltaf
fyrst og fremst móðir og eiginkona
og rækti það hlutverk af alúð. Ekk-
ert var henni ofviða en ég viðurkenni
að það er stundum erfitt að horfast
í augu við það að börnin fá hennar
ekki notið. En ég geri mitt besta í að
halda í okkar uppeldisaðferðir og að
viðhalda góðum venjum svo að sem
„Ég skulda henni það að halda áfram að vinna að
hennar baráttumálum,“ segir Gísli Kr. Björnsson,
en árið 2011 var harmi þrungið ár í lífi hans. Gísli
missti eiginkonu sína og nýfædda dóttur, en eftir
stendur litla Sigríður Hanna, sem þykir lifandi eftir-
mynd móður sinnar. Gísli ræddi við Kristjönu Guð-
brandsdóttur um lífið, sorgina og baráttumál Hönnu
sem hann hefur gert að sínum eigin; að bæta að-
búnað fjölskyldna á kvennadeild Landspítalans.
„Barátta Hönnu
Lilju er barátta mín“
Kristjana Guðbrandsdóttir
blaðamaður skrifar kristjana@dv.is
Berst áfram Gísli segist skulda Hönnu Lilju það að halda áfram að vinna að baráttumálum hennar.
Kraftaverk „Hún hefur fengið lífsviljann
frá móður sinni,“ segir Gísli um Sigríði Hönnu
sem hann kallar litla kraftaverkið sitt. Tví-
burastúlkur þeirra fæddust afar veikburða
Valgerður Lilja lést aðeins vikugömul en
Sigríður Hanna vex og dafnar.
Valgerður Lilja „Ein örfárra mynda sem til eru af Valgerði Lilju, litlu dóttur okkar Hönnu
sem fylgdi mömmu sinni nokkrum dögum. Þessi stund gleymist aldrei, hún lifir í hjarta mínu
alla mína daga.“
Faðir og börn Mynd sem Hanna Lilja
tók af Gísla og börnunum þeirra tveimur í
síðasta ferðalagi þeirra.