Dagblaðið Vísir - DV - 25.05.2012, Blaðsíða 29

Spurningin
Ég varð að
fara út
Ég játa
Ragna Erlendsdóttir sér ekki eftir að hafa farið út með Ellu Dís. – DVHlífar Vatnar Stefánsson játaði á sig hrottafengið morð. – DV
Ríkisstyrkt forskot
„Já, en ég ætlaði ekki að horfa á
það. Kannski ég fylgist með ef
þetta er stórmál hér á landi. Ég
styð Frakkland.“
Albert Zaragza
33 ára verkefnastjóri frá Frakklandi
„Já, en ég horfi aldrei. Ég styð
Frakkland.“
Elogie Bisanger
33 ára grafískur hönnuður frá Frakklandi
„Ég þekki það ekki en ég ætla að
reyna að horfa og styð Ísland.“
Brooke Dimley
31 ára kaupmaður frá Bandaríkjunum
„Ég þekki það ekki, en ég ætla að
styðja Ísland að sjálfsögðu.“
Nancy Spinoza
59 ára póstmeistari frá Bandaríkjunum.
„Já, ég horfi yfirleitt og ætla að
gera það ef ég finn sjónvarp. Þar
sem ég er hér á landi ætla ég að
kjósa Svíþjóð. “
Karin Esterberg
27 ára rammagerðarkona frá Svíþjóð
Veist þú hvað
Eurovison er?
E
itt sinn var það Silvía Nótt og
núna er það Þóra Arnórs. Svindl-
ið er svo yfirgengilegt að bolur-
inn tekur ekki eftir neinu. Fræg
fjölmiðlapersóna, sem að vísu er ágæt
til síns brúks, er klædd í forsetafram-
boð og – hókus pókus – sigurinn er í
höfn. Venjuleg manneskja, með sam-
viskusamlega ræktaða sýniþörf, hefur
ríkisstyrkt forskot á aðra frambjóð-
endur og er skyndilega orðin að hetju.
Nei, kæru lesendur, ég er ekki að
grínast. Þetta er mín sýn og ég leyfi
ykkur að njóta hennar.
Alltaf hefur verið til fólk einsog
Árni Johnsen, fólk sem þarf vissa
meðgjöf og tekur svo til sín það sem
upp á vantar. Sjálftaka af ýmsum toga
er sumu fólki ekkert annað en eðli-
legur þáttur í lífinu. Slíkt fólk kemst
upp með að stela frá þjóðinni og það
er hafið yfir alla gagnrýni nærsam-
félagsins; hópsálin er einfaldlega svo
sýkt af græðgi og heimsku að allir eru
samsekir.
Sumt fólk er best í því að láta aðra
vinna verkin; er best í því að reisa
sál sinni grafhýsi fordildar á kostnað
fjöldans. Við munum alltaf geta státað
af hugdjörfu fólki einsog Finni Ingólfs-
syni. Það verða alltaf til lyddur og lús-
erar; það verður alltaf hægt að stóla á
samviskuleysi svindlaranna. Hjá þeim
er siðleysið algjört. Þar er á ferðinni
slóttugt fólk sem hlakkar yfir heimsku
fjöldans.
Sumu fólki fer best að bera tóma
bakpoka, aka um með tómar hjólbör-
ur og burðast með tómar fötur. Sumt
fólk þarf á stuðningi okkar hinna að
halda. Oft er það vegna meðfæddra
krankleika að svona er ástatt. En svo
er það líka til að inngróin heimska
leyfi heilu hópunum að svindla sér
fremst í röðina.
Framboð Þóru er dæmi um einkar
slóttugt, löglegt og siðlaust svindl;
markaðssetningu sem er gerð til þess
að hampa meðgjöf og ríkisstyrktu for-
skoti. Hér er á ferðinni fjölmiðlafígúra,
sem hefur starfað hjá RÚV (útvarpi og
sjónvarpi) í áraraðir; hefur verið í vin-
sælum skemmtiþætti, sinnt fréttaskýr-
ingum og fengið að láta ljós sitt skína
á skjánum. Núna er ýjað að því að hún
keppi á jafnréttisgrundvelli við fólk
sem ekki hefur notið slíkra styrkja.
Stóra Þóru-svindlið er í boði RÚV.
Og bolurinn er svo blindaður af glýju
glansmyndarinnar að fagnaðarlátun-
um ætlar aldrei að linna.
Ykkur hefur eflaust nú þegar hug-
kvæmst að spyrja: –Hva, á þá bara
að banna fjölmiðlafólki að bjóða sig
fram? Og svar mitt er einfalt: –Já, það
á allavega ekki að leyfa neitt slíkt án
fastmótaðra skilyrða. Ef hér á að sýna
hlutlægni og gæta alls hlutleysis, verð-
um við að treysta því að fólk sé ekki að
þiggja laun frá ríkinu til þess eins að
koma sér upp skotpalli fyrir flugelda-
sýningu á stjörnuhimni yfir Bessa-
stöðum.
Víst bölvar þrjótum þjóðarsál
og þjófabraski stóru
en svo er bara sjálfsagt mál
að svindla fyrir Þóru.
Umræða 29Helgarblað 25.–27. maí 2012
Skáldið skrifar
Kristján Hreinsson
Herdís var
nemandi minn
Ólafi Ragnari Grímssyni líst ágætlega á meðframbjóðendur. – DV
Á
fimmtudag fór fram viðmikil
atkvæðagreiðsla á Alþingi um
hvort skjóta ætti til þjóðarinn-
ar tilteknum spurningum sem
unnar voru úr tillögum stjórn-
lagaráðs um breytingar á stjórnarskrá
Íslands. Inn í þetta fléttaðist tillaga Vig-
dísar Hauksdóttur, Framsóknarflokki,
um að skotið yrði til þjóðarinnar um
leið og stjórnarskrármáli, spurningu um
hvort draga ætti til baka aðildarumsókn
að Evrópusambandinu.
Ekki greiddi ég tillögu Vigdísar um
viðræðuslit atkvæði mitt enda hef ég
talað fyrir því að efnt verði til þjóðarat-
kvæðagreiðslu um það hvort Íslending-
ar vilji ganga inn í Evrópusambandið á
grundvelli þeirra upplýsinga sem fyrir
liggja þegar atkvæðagreiðslan fer fram;
ekki hvort halda eigi viðræðum áfram
eða draga umsókn til baka. Ég vil útkljá
málið og fá í það lyktir.
Hef ég í tæp þrjú ár talað fyrir því
að samninganefnd okkar verði sett
tímamörk með dagsetningu þjóðar-
atkvæðagreiðslu en stjórnarflokkarn-
ir í samvinnu við stjórnarandstöðu á
Alþingi kæmu sér saman um dagsetn-
ingu hennar. Ekki hefur enn náðst um
þetta samstaða en hið ánægjulega er
að sífellt fleiri tala nú fyrir því sjónar-
miði að þjóðaratkvæðagreiðslan fari
fram á næstu mánuðum, vel fyrir næstu
alþingiskosningar. Sjálfur tel ég mikil-
vægt að þjóðaratkvæðagreiðslunni yrði
haldið aðgreindri frá öðrum kosning-
um, hvort sem það er um stjórnarskrár-
drög eða alþingiskosningar.
Víti til varnaðar
Það er mikilvægt að við látum það
ekki henda okkur sem henti Norð-
menn fyrir tuttugu árum í þessu efni.
Norðmenn sóttu um aðild að Evrópu-
sambandinu haustið 1992, gengu frá
samningi sem síðan var undirritaður af
hálfu norsku ríkisstjórnarinnar og sam-
þykktur af ríkisstjórnum allra Evrópu-
sambandsríkjanna en síðan felldur
tveimur árum síðar í þjóðaratkvæða-
greiðslu í Noregi! Það er mál manna að
þetta hafi orðið Norðmönnum til vansa;
Evrópusambandsríkjum hafi þótt þau
vera dregin á asnaeyrum og hafi Evr-
ópusambandið látið Norðmenn gjalda
þessa í samningum um ýmis efni á
næstu árum.
Margt skondið og mótsagnakennt
bar á góma við fyrrnefnda atkvæða-
greiðslu. Þannig sagði þingmaður Sam-
fylkingarinnar að ekki mætti hætta við-
ræðum við Evrópusambandið nema
forsendubrestur yrði en svo væri ekki.
Hljóta ýmsir að hafa furðað sig á þess-
um ummælum í ljósi þess hvað nú er að
gerast innan Evrópusambandsins varð-
andi gjaldmiðilinn, óvissu í stjórnmál-
um og efnahagsmálum, nánast hrun í
nokkrum ríkjum. Þá hefur það breyst
frá því Íslendingar settu inn umsókn
sína að ESB einhenti sér í málssókn
gegn Íslandi og lagðist þar á sveif með
Bretum og Hollendingum í Icesave-of-
ríkinu. Einnig hefur komið á daginn að
ESB er miklu harðdrægara í aðlögunar-
kröfum sínum en almennt var talið. Síð-
an eru það fiskveiði- og auðlindadeil-
urnar sem eru áminning um það sem
koma skal ef við gerumst aðildarríki.
Sjálfur held ég mig við það að halda
viðræðum áfram í Brussel á meðan við
komumst að samkomulagi heima fyrir
um dagsetningu fyrir þjóðaratkvæða-
greiðslu. Það er ekkert launungarmál og
hefur margoft komið fram að Samfylk-
ingin neitaði að láta fara fram þjóðarat-
kvæðagreiðslu áður en aðildarumsókn
var send inn. VG eða meirihluti þing-
manna féllst á að sækja um við stjórnar-
myndunina vorið 2009 og var ég þar á
meðal. En það þýðir ekki að ég ætli að
fallast á að ESB verði látið komast upp
með að stýra hægagangi viðræðna,
greinilega með það í huga að lenda
málinu þegar hægist um í þeirri von að
afstaða Íslendinga breytist og verði hlið-
hollari ESB en nú er.
Rekið sem stjórnarandstöðumál
Við eigum að sjálfsögðu sjálf að ákveða
hvenær við teljum nóg komið og að
mínu mati er mæliglasið að tæmast.
Hvers vegna greiddi ég þá ekki atkvæði
með tillögu nú um viðræðu slit? Það er
vegna þess að ég vil freista þess að VG
nái samkomulagi við Samfylkinguna
um það ferli sem hér hefur verið rakið.
Stjórnarandstaðan hefur hins vegar
engan áhuga á slíku og virðist reka
þetta mál fyrst og fremst sem stjórnar-
andstöðumál til að koma höggi á ríkis-
stjórnina. Bjarni Benediktsson, for-
maður Sjálfstæðisflokksins, orðaði
þessa hugsun ótrúlega opinskátt þegar
hann gerði grein fyrir atkvæði sínu
þegar greidd voru atkvæði um málið á
Alþingi:
„Staðreynd málsins er auðvitað sú,
og það blasir við öllum, til dæmis þegar
hæstvirtur innanríkisráðherra hafnar
þessari tillögu, maður sem er mótfall-
inn því að við göngum í Evrópusam-
bandið, staðreynd málsins er þessi: Við
erum ekki hér að greiða atkvæði um
hvort bera megi þetta undir þjóðina.
Við erum að greiða atkvæði um það
hvort ríkisstjórnin stendur eða ríkis-
stjórnin fellur. Það er það sem við erum
að greiða atkvæði um.“
Annarleg sjónarmið afþökkuð
Gott að menn tali hreint út. Fyrir það
á Bjarni Benediktsson heiður skilið.
Atkvæðagreiðslan var ekki um ESB,
segir hann, heldur um ríkisstjórnina!
En ef Bjarni Benediktsson er andvíg-
ur inngöngu í Evrópusambandið, og
ef hann er fylgjandi þjóðaratkvæða-
greiðslu til að útkljá mál (önnur en
stjórnarskrána og önnur smámál),
hvernig væri þá að taka umræðu um
það hvernig ná megi þeim markmið-
um, án þess að hafa annarleg sjónar-
mið með í farteskinu, sem formaður
Sjálfstæðisflokksins lýsti svo ágætlega
í þinginu?
Um ríkisstjórnina, ekki ESB
Kjallari
Ögmundur
Jónasson