Dagblaðið Vísir - DV - 25.11.2007, Síða 34

34 FÖSTUDAGUR 23. NÓVEMBER 2007
Sport DV
að kannast flest-
ir við vamartröllið
Hermann Hreið-
arsson. Hann fór til
Englands fyrir tíu
ámm og hefur víða
komið við á dvöl
sinni þar í landi.
Hermann er 33 ára
og hefur sjaldan
eða aldrei spilað betur en með Ports-
mouth á þessari leiktíð.
Hermann er fæddur og uppal-
c inn í Vestmannaeyjum. Hermann er
þekktur fyrir dugnað og baráttugleði
á knattspyrnuvellinum og hann seg-
ir að uppeldi sitt í Vestmannaeyjum
hafi haft mikil áhrif á að móta þann
karakter sem hann er.
„Frá þrettán ára aldri var ég farinn
að vinna í fiski og menn fögnuðu því.
Menn vom stoltir af því að fá vinnu og
menn stóðu sig. Maður er búinn að
vera á síldarvertíð og loðnuvertíð.
Það var alltaf mikill húmor í gangi
og verið að djöflast í hver öðrum. Það
var mikið unnið og það varð að hafa
gaman af því sem menn vom að gera.
* Þó það sé ekkert sérstaklega gaman
að vinna í frystihúsi, þá höfðum við
gaman af félagsskapnum og gerðum
þetta skemmtilegt. Það var keppt í
öllu og það skipti engu máli hvernig
það var. Það hefur alltaf verið keppn-
isskap í mér og því fólki sem ég hef
umgengistsegir Hermann.
Hann lék sinn fyrsta meistara-
flokksleik með ÍBV sumarið 1993, þá
nítján ára. „Nítján ára var ég á bekkn-
um og spilaði einhverja einn eða tvo
leiki. Ég var alltaf í handbolta á vet-
uma og tók aldrei almennilegt undir-
búningstímabil.
Eftir það, þegar ég var á eldra ári
í 2. flokki, þá fannst mér að ég hefði
kannski getað verði meira með meist-
araflokki ef ég hefði gert þetta af meiri
krafti um veturinn. Þannig að ég ákvað
að hætta í handbolta," segir Hermann
og bætir við að það hafi aldrei komið
til greina að velja handbolta ffam yfir
fótboltann.
„Ég hafði mjög gaman af hand-
bolta og finnst það frábær íþrótt. Ég
var bara aldrei sérstaklega góður í
handbolta. Ég held að ég hafi spil-
að allar stöður, mark, horn, miðju og
skyttu," segir Hermann.
Frá ÍBV til Crystal Palace
Hermann kiáraði ffamhaldsskóla
og hugði á ffekara nám. Þá var hins
vegar spuming hvort hann ætti að
halda áfram í skóla eða reyna fyrir sér
sem atvinnumaður í knattspyrnu.
Atvinnumennska í knattspyrnu
varð fyrir valinu og Hermann segist
* ekki sjá eftir því. Snemma árs 1997
bauðst honum tækifæri til að æfa
með enska liðinu Crystal Palace, sem
þá var í 1. deildinni ensku.
„Ég fór til reynslu í tvær vikur. Það
var Guðni Bergsson sem kom því
í kring. Ég spilaði þrjá leiki og stóð
mig bara nokkuð vel. Þeir buðu mér
samning sem ég var svo sem ekkert
alveg sáttur við og dreif mig aftur til
fslands og skrifaði undir þriggja ára
samning við ÍBV' segir Hermann.
„Svo fór Crystal Paiace upp í efstu
deild og þá fór ég að hugsa hvurslags
kjáni ég hefði verið. En þeir gerðu þá
bara tilboð sem ÍBV tók," sagði Her-
mann, sem náði þó að verða íslands-
meistari með fBV áður en hann fór
til Englands, þrátt fyrir að hann næði
* ekki að klára tímabÚið með liðinu.
Crystal Palace féll tímabilið sem
Hermann spilaði með liðinu. „Það er
alltaf erfitt fyrsta tímabil hjá liði sem
kemur upp en þetta var bara ævin-
týri fyrir mig. Ég hafði aidrei komið
á leik í úrvalsdeildinni og var strax í
hóp í fyrsta leik. Sat á bekknum fyrir
40 þúsund manns. Frábær stemning
og ég brostí ailan hringinn.
Fyrir mig var fyrsta árið bara ótrú-
legt ævintýri. Auðvitað er leiðiniegt
að hafa farið niður. Ég var keyptur
fyrir ffamtíðina fyrsta árið en endaði
nú með því að spila 30 leild og komst
- fljótlega inn í liðið. Það var ffábært,"
segir Hermann.
Úr úrvalsdeild niður í 3. deild
* Eftir að Crystal Palace féll árið 1998
tók Hermann þá ákvörðun að fara í 3.
deildarlið Brentford. Brentford keypti
Hermann fyrir 750 þúsund pund, eða
um 93 milljónir króna, sem þá var
metupphæð í þeirri deild.
rjom a

r~\,
- - %
% W W ''
'Y
|||yí . «, ^-'4!
Á móti Owen Hermann gegn
Michael Owen i desember 1999.
Liverpool vann leikinn 3-1.
Kj,

i fy
ffc
‘J
„Eftir á að hyggja eru þetta bestu
félagaskipti sem ég hef gert. Þá áttaði
ég mig bara á því að þetta er ekki allt
dans á rósum. Þarna er fullt af góðum
fótboltamönnum og þeir eru að berj-
ast um eitt, að komast í efstu deild-
ina.
Þar þurftu menn að hafa virldlega
fyrir hlutunum. Það gekk mjög vel, við
unnum deildina og svo gerði Wimb-
ledon tílboð og keypti mig ffá Brent-
ford. Þá var Wimbledon í neðsta sætí,
eftír tíu leiki," segir Hermann.
Það eru eflaust ekki margir leik-
menn sem myndu fara úr því að spila
30 leiki í úrvalsdeildinni niður í 3.
deildarlið. Hermann sagði hins vegar
að það hefðu verið ákveðnar ástæður
fyrir því að hann að gerði þetta.
„Það voru nokkrar ástæður fyr-
ir því. Fjölskyldan var nýkomin út og
svo var eitthvert algjört klúður á pen-
ingamálum hjá nýjum eiganda Cryst-
al Palace. Þannig að ég hringdi bara
í Ron Noades, fyrrverandi stjórnar-
formann Crystal Palace, sem var ný-
búinn að taka við Brentford. Við átt-
um mjög gott samband og erum enn
mjög góðir vinir. Ég hringdi í hann og
spurði hvort hann gætí ekki gert eitt-
hvað í þessu," segir Hermann.
„Ég veit ekki hvort ég hafði svona
óbilandi trú á sjálfum mér en ég
hringdi í Noades og sagði: Þú kaup-
ir mig bara og svo selur þú mig aftur,
eins og það væri ekkert mál. En svo
gekk það upp," segir Hermann, sem
gekk í raðir Wimbledon eftir eins árs
dvöl hjá Lundúnaliðinu Brentford.
„Það var ákveðinn léttir að vera
kominn aftur í úrvalsdeild eftir að
hafa virkilega unnið fyrir því og séð að
þetta virkaði," segir Hermann.
Skitu á skóna
Wimbledon-liðið var oft kallað
The Crazy Gang, eða Brjálaða geng-
ið, vegna ærslaláta sem fýlgdu liðinu.
Hermann segir að hann hafi fengið
að finna fyrir því á fyrstu æfingu sinni
með liðinu.
„Það var hefð fyrir því hjá þeim
að fötin voru brennd, skórnir sett-
ir í klósettið og svo skitið á þá. Ég var
nokkuð sáttur, ég fékk fínan íþrótta-
galla hjá Wimbledon sem ég fékk að
fara í heim. Þetta var bara inntöku-
gjald sem menn þurftu að taka á sig,"
segir Hermann, sem líkaði dvölin hjá
Wimbledon vel.
„Ég átti mjög gott samband og hef
alltaf átt mjög gott samband við alla
stjóra. Mér líkaði mjög vel dvölin þó
það hafi verið basl á okkur," segir Her-
mann, sem féll öðru sinni úr úrvals-
deildinni með Wimbledon eftir að-
eins eins árs dvöl. Stjóri Wimbledon
á því tímabili var Norðmaðurinn Egil
Drillo Olsen. „Þetta var skemmtileg-
ur hópur en ég held að það hafi orðið
klúbbnum að falli að það voru alltof
margir Englendingar af gamla skól-
anum þegar Egil Drillo var með lið-
ið. Þeir í rauninni gáfu honum aldrei
fullan séns. Það var sorglegt, mér lík-
aði ótrúlega vel við hann og fannst
hann hafa mikið að bera sem þjálfari,"
segir Hermann.