Morgunblaðið - 11.07.2015, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JÚLÍ 2015
fjölskyldu mína sem tilvonandi
eiginkona móðurbróður míns,
hans Sæmundar Hermannssonar
frá Ysta-Mói í Fljótum. Á Ysta-
Mói bjó stór fjölskylda og var á
sumrum eins og á járnbrautar-
stöð. Fólk að koma og fara og féll
Ása auðveldlega inn í hópinn,
enda ljúf með góða nærveru hvar
sem hún fór. Heimili hennar og
Sæmundar á Sauðárkróki stóð
vinum og vandamönnum ávallt op-
ið og þangað var gott að koma.
Fjölskylda þeirra óx og eignuðust
þau sjö mannvænleg börn og stór-
an hóp barnabarna. Elsku frænk-
ur mínar og frændur og fjölskyld-
an öll, innilegar samúðarkveðjur
frá mér og mínu fólki. Minning um
góða og glæsilega konu mun lifa.
Ég kveð Ásu með virðingu og
þökk.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
( Hákon Aðalsteinsson)
Margrét Lára
Friðriksdóttir (Maddý).
Mig langar til að minnast
tengdamóður minnar, Ásu Sigríð-
ar Helgadóttur, sem nú er fallin
frá eftir snarpa baráttu við illvíg-
an sjúkdóm. Ása var einstök kona
sem auðgaði líf allra þeirra sem
nutu samvista við hana.
Þó svo að ég hafi þekkt Ásu í
gegnum tíðina þá urðu kynni okk-
ar fyrst veruleg er leiðir okkar
Hafsteins lágu saman fyrir fimm-
tán árum. Margs er að minnast frá
þessum árum en minnisstæðust er
myndin af stórbrotinni manneskju
og lífskúnstner. Ása kunni nefni-
lega að njóta lífsins og nýta sér allt
það sem gott líf hafði upp á að
bjóða, áhugamálin voru mörg og
leitun var að fróðleiksfúsari konu.
Ása hafði ríka tónlistargáfu og
söng í kór allt sitt líf; þá voru er-
lend tungumál henni hugleikin og
lagði hún sig fram um að læra
ensku, þýsku, spænsku og esper-
antó auk þess sem hún talaði reip-
rennandi dönsku. Ása var líka
ferðalangur sem var haldinn
óslökkvandi áhuga áa landafræði.
Óhætt er að segja að ferðalög hafi
verið líf hennar og yndi. Hvenær
sem Ása sá sér færi á að komast í
ferðalag þá var hún stokkin af
stað.
Einu sinni sem oftar er leið
okkar Hafsteins lá norður í
Skagafjörð talaði hann við móður
sína í síma og sagði henni að við
hefðum hugsað okkur að fara
norður Sprengisand. Ása svaraði
syni sínum að bragði og sagði:
„Ég tek rútuna suður á morgun
og fer með ykkur yfir Sprengi-
sand.“ Sem hún og gerði og fór
aftur norður með okkur daginn
eftir. Þegar þetta ferðalag átti sér
stað var Ása komin fast að átt-
ræðu.
Ég er afar þakklát fyrir allar
þær stundir sem við Ása áttum
saman. Hún var einstaklega fróð
kona og skemmtileg og við gátum
rætt um allt milli himins og jarðar,
maður kom aldrei að tómum kof-
unum hjá Ásu. Vænst þótti mér þó
um þann tíma sem við áttum sam-
an er hún skaut yfir mig skjóls-
húsi þegar ég þurfti starfs míns
vegna að dvelja í Skagafirði á
liðnu vormisseri. Þetta voru dýr-
mætar stundir sem ég er þakklát
fyrir.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Ég kveð Ásu með söknuði og
þakklæti fyrir einstök kynni og
votta öllum afkomendum hennar
samúð mína. Blessuð sé minning
hennar.
Sigríður Ólöf Sigurðardóttir.
✝ Jón Krist-insson fæddist
28. apríl 1928 á
Ketilsstöðum á
Völlum á Fljóts-
dalshéraði. Hann
lést 30. júní 2015.
Foreldrar hans
voru Salný Jóns-
dóttir, f. 1886, frá
Grófargerði á Völl-
um og Kristinn Ei-
ríksson, f. 1896,
frá Refsmýri í Fellum á Héraði.
Albróðir Jóns er Sigurður, f.
1925, lengst kennari í Reykja-
vík. Hálfbróðir Jóns var Arthúr
Guðnason, f. 1910, d. 1994.
Jón fluttist með foreldrum
að Refsmýri tveggja vikna
gamall og þar bjuggu þau til
1946 að undanskildum tveimur
árum á Miðhúsaseli í Fellum.
Árið 1946 fór fjölskyldan aust-
ur á Velli og vorið
1949 að Kelduhól-
um á Austur-
Völlum.
Jón vann m.a.
við vegagerð og
húsabyggingar, en
fékkst mest við
sauðfjárbúskap og
túnræktun, allt til
ársins 2010 er
hann fluttist að
Selási 12 á Egils-
stöðum hvar hann bjó til ævi-
loka.
Jón var á Eiðaskóla 1945-
1948 og lauk þar gagnfræða-
prófi.
Síðast var hann við þakk-
arverða umönnun á Sjúkrahúsi
Seyðisfjarðar.
Útför Jóns fer fram frá
Vallaneskirkju úi dag, 11. júlí
2015, kl. 14.
Jón frændi minn er fallinn
frá, ég varð þeirrar gæfu að-
njótandi að fá að vera hjá Jóni í
sveit á barns- og táningsaldri.
Jón stundaði sauðfjárbúskap
á Kelduhólum, hann var ósér-
hlífinn maður sem sinnti sínu fé
af alúð, það sá ég þegar ég
dvaldi hjá honum yfir sauðburð.
Oftast var ég hjá honum um
sumur og var ég þá með í vinnu
við heyskap og þegar ég stálp-
aðist fékk ég að prófa traktor-
inn, ég hugsa um það enn í dag
hversu mikla áherslu hann lagði
á öryggi, einna helst þegar kom
að því að tengja drifskaft við
vélar.
Jón var liðtækur smiður og
greiðagóður, alltaf var hann
tilbúinn að hjálpa þegar um að-
stoð var beðið af nágrönnum.
Samskipti okkar minnkuðu
þegar ég varð eldri en ég kom
alltaf við hjá frænda þegar ég
kom austur en það var með
reglulegu millibili vegna vinnu
minnar, við settumst þá niður
og höfðum um nóg að spjalla,
það háði honum þó á seinni ár-
um hversu mjög hann tapaði
heyrn.
Ég minnist Jóns sem góðs
manns sem átti sinn þátt, í að
móta mig.
Óskar Áskell Sigurðsson.
Jón vinur minn á Kelduhólum
er dáinn. Kynni okkar hófust
fyrir tilviljun á vordögum 2011
og þróuðust í góða vináttu sem
bæði kunnu vel að meta.
Jón stundaði sauðfjárbúskap
á Kelduhólum fram til haustsins
2011 og var stoltur af bústofni
sínum sem hann sagði vera ein-
staklega góðan til undaneldis og
skepnurnar skarpar í hugsun.
Í fyrsta skipti sem ég kom í
fjárhúsin hjá Jóni í þeim til-
gangi að hjálpa honum að gefa
fénu og brynna hvessti hann sig
á mig og sagði mér að segja
ekki eitt einasta orð í áheyrn
fjárins því það þekkti einungis
hans rödd og ekki mætti hrella
það með ókunnum hljóðum.
Smám saman fór þó svo að Jón
aflétti þagnarbindindi mínu í
fjárhúsunum.
Jón var hryggur og reiður
þegar fé hans var leitt til slátr-
unar síðar um haustið, en aldur
hans og heilsa var þess
valdandi. Í framhaldinu flutti
Jón í hús sitt á Egilsstöðum og
seldi síðar jörðina á Kelduhól-
um.
Áður en Jón flutti sig alfarið
frá Kelduhólum hjólaði ég
gjarnan í heimsókn til hans og
tókum við þá oft tal saman úti
við þar sem hann var að sinna
viðhaldi á vélabúnaði eða öðrum
bústörfum.
Gjarnan þróaðist samtal okk-
ar til fyrri tíma og sagði hann
mér sögur af uppvaxtarárum
sínum, árinu sem hann dvaldi á
Eiðum og einnig frá foreldrum
sínum og forfeðrum.
Jón sagði skemmtilega frá
var glettinn og nákvæmur í frá-
sögn, enda maðurinn vel lesinn
og skarpur.
Hann var bæði sérlundaður
og sérvitur sem eru mannkostir
sem flest okkar reyna að slípa af
sér en Jón hélt sínum einstaka
persónuleika allt til dauðadags.
Eftir því sem ég kynntist
Jóni betur kom manngæska
hans og hlýja betur og betur í
ljós svo ekki sé talað um húmor
hans sem var mjög skemmti-
legur.
Jón var einstæðingur, barn-
laus og ógiftur. Hann vildi ekki
þiggja hefðbundna þjónustu frá
ríki eða bæ eins og eldra fólk
gerir gjarnan þegar heilsa þess
fer að bresta, slíkt þótti honum
vera hin mesta vitleysa og
óþarfi enda hafði hann bjargað
sér sjálfur alla tíð og ætlaði sér
að gera það áfram.
Því þróaðist samband okkar í
þá veru að ég tók að mér hlut-
verk aðstandandans þau tæpu
fimm ár sem við þekktumst og
er þakklát því að hafa hægt og
bítandi eignast vináttu hans og
traust.
Síðustu mánuðina hefur Jón
dvalið á Sjúkrahúsinu á Seyð-
isfirði við einstaklega gott atlæti
starfsfólks.
Í fyrstu þumbaðist hann við
þegar átti að klippa hár hans,
baða hann og veita honum al-
menna umhirðu, en fljótt fór þó
svo að Jón naut þess að láta
starfsfólkið dekra við sig eins og
því einu er lagið. Jón vildi ekki
heyra á það minnst að hann yrði
fluttur á nýtt og stórglæsilegt
hjúkrunarheimili á Egilsstöðum,
sagði hann þá byggingu vera fá-
dæma heimskulega og að þang-
að færi hann aldrei.
Sjálfgefnu hlutverki mínu
sem aðstandandi Jóns lauk
seinnipart þriðjudagsins 30. júní
sl. þegar hann lést á Sjúkrahús-
inu á Seyðisfirði.
Megi Jón Kristinsson hvíla í
friði.
Guðrún Frímannsdóttir.
Jón Kristinsson
Agnar Jónsson
eða Aggi eins og
hann var ávallt
kallaður, er fallinn
frá. Didda, Þórey
Edit Kristjánsdótt-
ir, konan hans, lést
fyrir mörgum árum, eða
snemma árs 1994, alltof
snemma. Milli okkar og Diddu
og Agga var ávallt traust og
djúp vinátta og kærleikur.
Didda og Aggi áttu drjúgan þátt
í uppeldi mínu. Þótt ég væri
bara strákurinn þeirra Ingu og
Jóns þá var alltaf nóg pláss fyrir
mig hjá Diddu og Agga, að
ógleymdri Agnesi.
Það var mikið áfall þegar
Didda dó, ég sem hafði hlakkað
til að sýna henni tvíburana mína
og kannski nöfnu hennar Diddu.
En örlögin höguðu því þannig að
það komu tveir strákar, annar
þeirra fékk þó seinna nafnið
Þór, nær komst ég ekki.
Ófá sumur fór ég með Diddu
og Agga í lengri og skemmri
veiðiferðir út um allt land. Aggi
reyndi að kenna mér að krækja
í fisk en ég var ómögulegur
lærisveinn.
Hef aldrei getað veitt nokk-
urn skapaðan hlut. Mörg sumur
fékk ég að fljóta með þeim norð-
Agnar Jónsson
✝ Agnar Jónsson26. júlí 1927.
Hann lést 24. júní
2015. Útför fór
fram 6. júlí 2015.
ur til Akureyrar,
það var eiginlega
fastur liður að fara
norður á sumrin og
taka strákinn með.
Það var alltaf til-
stand þegar Didda
og Aggi komu norð-
ur og ég fékk að
njóta þess líka.
Samband okkar
Diddu var náið, við
gátum setið saman
og rætt málin. Stundum fékk ég
að fara með þeim í bíltúr í Voff-
anum, einhvern tímann fékk ég
að troða mér í geymsluhólf aftan
við aftursætisbekkinn, það var
gaman.
Þætti kannski ekki par fínt í
dag en þá voru aðrir tímar.
Þetta situr eftir í minningunni.
Sú venja skapaðist snemma
að ég kom alltaf í Vallargerðið á
aðfangadag. Þá var stjanað við
mig að venju og ég hélt Diddu
selskap meðan hún eldaði rjúp-
una.
Ég hef nú ábyggilega tafið
hana fremur en að létta undir
við undirbúning jólanna en aldr-
ei sýndi hún merki þess. En
Aggi var eitthvað að stússast í
undirbúningi. Ég man eftir ein-
um jólum sem ég fór ekki, þá
var ég líklega illa haldinn af
unglingaveiki. Ég hef alltaf séð
eftir því.
Einu sinni, líklega árið 1974,
vorum við, mamma, pabbi og ég,
einu sinni sem oftar í heimsókn í
Vallargerðinu. Ég nennti ekki
að sitja yfir fullorðna fólkinu og
fékk að vera niðri hjá Agnesi og
róta í plötunum hennar. Merki-
legt hve mikla þolinmæði hún
ávallt sýndi mér. En þá rakst ég
á plötuna Pin-Ups sem þá var
ný eða nýleg og spilaði hana í
ræmur eins og sagt er. Daginn
eftir fór ég með Kópavogsstrætó
í bæinn og keypti mína fyrstu
Bowie plötu, fór í Safnarabúðina
og fékk notað eintak af Aladdin
Sane plötunni, já Agnes hefur
mikið á samviskunni, síðan eru
liðin yfir fjörutíu ár.
Alls kyns minningabrot leita
á hugann þegar Aggi er farinn,
nú er sagan öll, þessum kafla
lokið. Að hafa fengið að alast
upp með Diddu, Agga og Agnesi
var mikil gæfa í mínu lífi sem
hefur eflaust gert mig að betri
manni. Þegar þessi kynslóð fell-
ur frá þá finn ég hvað fjöl-
skylduböndin við næstu kynslóð
hafa trosnað, kannski er það
bara tímanna tákn. Didda, Aggi
og Agnes, takk fyrir mig. Það
minnsta sem ég get gert er að
fylgja Agga síðasta spölinn.
Skarphéðinn Jónsson.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUNNAR SVEINSSON,
fyrrverandi kaupfélagsstjóri í Keflavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Nesvöllum,
Reykjanesbæ, laugardaginn 4. júlí sl.
Útför hans fer fram frá Keflavíkurkirkju
mánudaginn 13. júlí kl. 15.00.
.
Ragnheiður Gunnarsdóttir, Ægir Magnússon,
Sigurbjörn Gunnarsson, Jenný S. Gunnarsdóttir,
Gísli B. Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts föður okkar, tengdaföður,
afa, langafa og bróður,
SIGURÐAR ÞORKELSSONAR,
Grænagarði, Garðabæ.
Þökkum starfsfólki heimahjúkrunar í
Garðabæ og Hafnarfirði og hjúkrunar-
heimilisins Sóltúns fyrir einstaka umönnun, virðingu og vináttu.
.
Bjarney Sigurðardóttir, Þór Sverrisson,
Hólmfríður Sigurðardóttir, Ágúst Þór Gunnarsson,
Jóhann Sigurðsson, Ingibjörg St. Sigurðardóttir,
Guðrún Þorkelsdóttir, Jón Helgason
og afkomendur.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð vegna andláts og útfarar
eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR SÆVARS
GUÐJÓNSSONAR,
Kríubakka 4,
Bíldudal.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á blóðlækningadeild LSH, 11G.
.
Sigríður Bjarnadóttir,
Vignir Bjarni Guðmundsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Gyða Guðmundsdóttir, Þorleifur Björnsson,
Ásdís Snót Guðmundsdóttir, Valdimar Ottósson
og barnabörn.
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
ERLINGUR ÍSLEIFSSON,
Dúfnahólum 2,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum 8. júlí. Útförin fer
fram frá Fella- og Hólakirkju
miðvikudaginn 15. júlí kl. 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Hallbera Ísleifsdóttir,
Margrét Ísleifsdóttir, Tómas Ísleifsson.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
HÓLMFRÍÐUR GUÐJÓNSDÓTTIR,
Sléttuvegi 23,
Reykjavík,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
við Hringbraut fimmtudaginn 2. júlí.
Útför hennar verður gerð frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 13. júlí kl. 11.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar
er bent á Krabbameinsfélagið.
.
Valur Sigurbergsson,
Ingveldur J. Valsdóttir, Hreggviður Daníelsson,
Björg Valsdóttir, Jörgen H. Valdimarsson,
Theódór H. Valsson, Auður I. Þorsteinsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19 • 210 Garðabær
sími 842 0204 • www.harpautfor.is