Morgunblaðið - Sunnudagur - 05.07.2015, Blaðsíða 12

12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5.7. 2015
L
ára Sóley ólst upp á
Húsavík og tónlist hef-
ur fylgt henni nánast
alla tíð. „Þar lærði ég í
tiltölulega litlum skóla
sem ég held að hafi haft mjög mik-
il áhrif á það hver ég er í dag. Það
er ekki langt síðan ég gerði mér
grein fyrir því. Við þurftum að
vera opin og frjó, fengum mjög
mikla hvatningu og urðum oft að
búa til okkar eigin verkefni. Ég
var í hóp þar sem einn spilaði á pí-
anó, annar á saxófón og svo voru
gítar og fiðla; á stærri stað eins og
Akureyri er frekar ákveðið fyrir
mann hvert leiðin liggur í tónlist-
inni,“ segir hún við blaðamann.
„Það, hvernig þetta var á Húsa-
vík, stuðlaði að því að maður opn-
aði hugann fyrir fjölbreytileika í
tónlist. Ég var svo ótrúlega heppin
að Diddi Hall, Sigurður Hallmars-
son, plataði mig snemma til að
spila með sér og Ingimundi Jóns-
syni, valsa og harmóníkutónlist.
Á þessum tíma fór ég að spila
mikið eftir eyranu, sem er mjög
dýrmæt reynsla þegar maður fer
að starfa sem tónlistarmaður.“
Klassík eða popp?
Fyrsti fiðlukennari Láru var Sig-
ríður Einarsdóttir. „Hún var mjög
hvetjandi og góður kennari.“
Þegar Eistinn Valmar Väljaots
kom til Húsavíkur hóf Lára nám
hjá honum. „Allt í einu var ég farin
að tala við kennarann á ensku, 12
ára gömul. Valmar var mjög góður
kennari líka, kröfuharðari, sem var
gott, og ég lærði mjög margt af
honum. Síðan var ég svo lánsöm að
byrja 14 ára að spila með Sinfóníu-
hljómsveit Norðurlands og öðlaðist
mikla reynslu við það.“
Lára leikur enn með SN.
Hún segir aðspurð að í raun hafi
aldrei annað komið til grein en að
hún starfaði við tónlist. „Á mennta-
skólaárunum var ég hugsi yfir því
hvort ég vildi frekar verða klass-
ískur tónlistarmaður eða fara
meira yfir í popp og svoleiðis en
komst svo að því að ég þurfti ekki
að velja heldur gat verið í hvoru
tveggja!“
Lára Sóley kveðst hafa flýtt sér
í gegnum menntaskóla en hún lauk
námi frá MA á þremur árum. „Ég
fór þaðan til London, var í einka-
tímum á fiðluna í eitt ár á meðan
ég þreifaði fyrir mér með skóla.“
Hún valdi Cardiff umfram Lond-
on, bæði vegna stærðar borgar-
innar og kennarans. „Mér fannst
Cardiff passa mér betur; þótt hún
sé höfuðborg Wales er nokkur
sveitabragur á borginni, komandi
frá Húsavík og eftir búsetu á Ak-
ureyri fannst mér ég frekar vera
heima þar en í London, þar sem
búa níu eða tíu milljónir.“
Árin í Cardiff voru „æðisleg,“
segir Lára Sóley en þar var hún
við nám í fjögur ár.
Þegar hún var hálfnuð í námi
lenti Lára í bílslysi. „Ölvaður öku-
maður missti stjórn á bíl og ók á
mig þar sem ég var á gangstétt.
Ég þurfti að taka mér hvíld frá
skólanum, var fyrst úti í endurhæf-
ingu í nokkrar vikur en kom svo
heim.“
Fljótlega eftir komuna til Akur-
eyrar fór hún í „smá endurhæf-
ingu“ í Sjallann með vinkonu og
hitti þar Hjalta Jónsson frá
Blönduósi, sem hún þekkti frá því í
menntaskóla.
Þetta sumar starfaði Lára Sóley
sem leiðsögumaður í hvalaskoðun
heima á Húsavík. „Hjalti var rosa-
lega duglegur að koma í hvala-
skoðun fyrstu vikurnar eftir að við
hittumst í Sjallanum! Svo fór ég
aftur út, hann var heima um vet-
urinn en flutti til mín um vorið og
var með mér í Cardiff í rúmt ár.“
Þau hafa verið saman síðan.
Þegar fundum þeirra bar saman
á ný, í Sjallanum, var tenórinn
Hjalti söngvari í þungarokks-
hljómsveit. „Hann hafði mikla
rödd, gat öskrað eins og hentaði í
þungarokkinu en ég fór fljótlega að
velta því fyrir mér hvort ekki væri
sniðugt að hann færi í söngnám
enda með mikla rödd. Hann hafði
verið í kór á menntaskólaárunum,
fór í nokkra tíma í Cardiff en hóf
nám fyrir alvöru í Tónlistarskól-
anum eftir að við fluttum heim.
Vinum hans fannst það ótrúleg
breyting þegar þungarokkarinn hóf
nám í sálfræði og klassískum
söng!“
Hjalti starfar nú sem sálfræð-
ingur við Verkmenntaskólann auk
þess að sinna músíkinni.
„Já, ég held það megi skrifa á
mig að hafa eyðilagt þungarokks-
ferilinn! En hann getur reyndar
enn sungið þungarokk,“ segir
Lára.
Ekki nóg með að Lára Sóley sé
afbragðs fiðluleikari, heldur syngur
hún eins og engill eins og kemur
berlega í ljós á plötunni sem hún
gaf út á dögunum, Draumahöll. „Á
Húsavík voru eiginlega allar stelp-
urnar í bekknum í kór og við
bjuggum snemma til sönghópa til
að koma fram á jólaböllum. Það
var mikið um tónlist í skólanum og
Halldór Valdimarsson skólastjóri
hafði söngsal í hverri viku.“
Í söngtímum í skólanum sungu
börnin íslensk sjóaralög og dæg-
urlög af ýmsum toga. „Ég kann
þetta allt utan að.“
Söngur var sjálfsagður partur af
skólastarfinu á Húsavík, sem hún
telur mjög mikilvægt. „Mér finnst
satt að segja sorglegt í dag að tón-
listarkennsla hafi minnkað veru-
lega í skólum. Krakkar sem ekki
alast upp við tónlist missa af
miklu; ég er hrædd um að þarna
úti leynist hæfileikaríkt fólk sem
aldrei fær tækifæri en viðurkenni
að ég er ekki alveg hlutlaus! Auð-
vitað eru bóklegar greinar allar
mikilvægar en þetta hjálpast allt
að.“
Hugmyndin að plötunni kviknaði
vegna eigin reynslu Láru Sóleyjar
úr æsku. „Þegar ég var lítil var ég
mjög oft sungin í svefn af mömmu
og afa mínum heima á Húsavík. Ég
hef gert þetta sjálf fyrir mín börn
og langaði meðal annars til þess að
hvetja aðra til að gera það líka.
Platan er tilvalin til þess en ég vil
líka hvetja til þess að foreldrar
haldi tónlist að börnum sínum al-
mennt. Tónlist skapar svo mikla
stemningu, það er svo auðvelt að
róa alla með henni.“
Hana langaði langaði að búa til
plötu þar sem einfaldleikinn fengi
að njóta sín og „valdi á plötuna lög
sem voru sungin fyrir mig sem
barn og sem eru í uppáhaldi hjá
mínum börnum. Þarna eru líka
þrjú ný lög; eitt eftir mig, annað
eftir Hjalta við texta sem ég samdi
og það þriðja eftir Einar Örn,
bróður Hjalta. Lögin á plötunni
fléttast saman í eina heild. „Ég
tengi þau saman með spuna.“
Verkefnið vann hún í samstarfi
við Stefán Örn Gunnlaugsson sem
leikur á píanó og stjórnaði upp-
tökum.
Gamall draumur
Platan er gamall draumur. „Ég hef
gengið með hana lengi í maganum.
Ég er í raun ekki sérstaklega að
gera lögin barnvæn og finnst
reyndar að tónlist fyrir börn sé
pródúseruð of mikið. Mér finnst
mikilvægt að þjóna tónlistinni en
ekki láta hana þjóna sér.“
Á plötunni eru ýmis lög sem
flestir kunna; Dvel ég í drauma-
höll, Bí, bí og blaka, Litfríð og ljós-
hærð, svo einhver séu nefnd. „Svo
er eitt sem heitir Leikur sér í ljós-
inu sem enginn veit hvaðan kemur
en textinn er úr ljóðasafni Páls J.
Árdal; mjög lítið og einfalt en sætt
lag sem virðist eingöngu hafa verið
sungið í Aðaldal; ég hef ekki hitt
neinn sem þekkir það fyrir utan
fólk á næstu bæjum við ömmu,
sem er frá Hólmavaði. Þetta er eitt
af mínum uppáhaldslögum.“
Hún nefnir líka Vinaljóð, sænskt
þjóðlag sem margir kannast við:
Vem kan segla förutan vind? við
texta Hjálmars Freysteinssonar.
„Þetta eru allt angurvær lög,
góð til þess að róa og svæfa.“
Þrátt fyrir að hafa ekki gert vís-
indalega tilraun telur Lára Sóley
Erfið ákvörðun
en hjartað réð
LÁRA SÓLEY JÓHANNSDÓTTIR STÓÐ Á TÍMAMÓTUM UM SÍÐUSTU ÁRAMÓT; HÆTTI Í
FÖSTUM STÖRFUM OG STÖKK ÚT Í ÓÖRYGGIÐ. NÝVERIÐ GAF HÚN ÚT ANGURVÆRA
PLÖTU MEÐ VÖGGULJÓÐUM SEM SUNGIN VORU FYRIR HANA Á SÍNUM TÍMA OG
UPPÁHALDSLÖGUM BARNA SINNA SEM HÚN SYNGUR FYRIR ÞAU Á KVÖLDIN.
Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
* Krakkar sem ekki alast upp við tónlist missa af miklu; ég er hræddum að þarna úti leynist hæfileikaríkt
fólk sem aldrei fær tækifæri en viðurkenni
að ég er ekki alveg hlutlaus!
Svipmynd