Morgunblaðið - Sunnudagur - 05.07.2015, Qupperneq 41

5.7. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 41
að það er illa gert að segja fréttamanni
fréttir en samt ekki.
Það verður að hafa það.
Eagle sparar okkur tíma
Talið berst að nafninu, Eagle, og Egill Örn
lýsir fullri ábyrgð á hendur vini sínum, Rich-
ard Scobie, söngvara með meiru. Þeir kump-
ánar munu hafa verið á kvennafari í Lund-
únum árið 1986 og Richard, sem hafði orð
fyrir þeim, kynnti þá með þessum hætti: „Hi
girls, I’m Richard and this is Eagle!“
Egill Örn reyndi að malda í móinn en
Richard kæfði andmæli hans í fæðingu.
„Sjáðu til. Það sparar okkur klukkutíma á
dag að segja að þú heitir Eagle. Hér skilur
enginn nafnið Egill,“ fullyrti Richard.
Þess utan myndu flestir enskumælandi
menn líklega segja „Ígil“ sem er alls ekki
ólíkt „Ígúl“.
„Þegar ég flutti til LA rifjaðist þetta heil-
lræði Richies upp fyrir mér og ég hef haldið
mig við Eagle síðan,“ segir Egill Örn hlæj-
andi en tekur skýrt fram að hér heima heiti
hann vitaskuld eftir sem áður Egill Örn.
„Mamma myndi seint kalla mig Eagle,“ segir
hann kíminn.
Bólstrarasonur úr Hvassaleitinu
Talandi um Richard Scobie þá ber hann
ábyrgð á eina kvikmyndaverkefninu sem Eg-
ill Örn hefur tekið þátt í hér heima til þessa.
Fyrir margt löngu kom hann heim að beiðni
þessa gamla vinar síns með kvikmyndatöku-
vél í poka og tók upp eða „skaut“, eins og
sagt er á fagmáli, tónlistarmyndband fyrir
hljómsveitina Angels & Devils. Magnús
Scheving var þá meðal leikenda. „Ætli þetta
hafi ekki verið árið 1990,“ rifjar hann upp.
Egill Örn Egilsson fæddist í Reykjavík ár-
ið 1966. Bjó í Drápuhlíðinni til fjögurra ára
aldurs en þá flutti fjölskyldan í Hvassaleitið.
Foreldrar hans eru Egill Ásgrímsson bólstr-
ari og Sigríður Lúthersdóttir. Egill á eina
systur, Þórunni Egilsdóttur, bónda á Hauks-
stöðum í Vopnafirði og þingflokksformann
Framsóknarflokksins.
Spurður hvort hann sé sjálfur framsókn-
armaður hristir Egill Örn höfuðið. „Ég er
ópólitískur og fylgist lítið með íslenskum
stjórnmálum, enda hef ég búið svo lengi er-
lendis. Þórunn var kjörin á þing í síðustu
kosningum og stendur sig eins og hetja. Hún
er ein af þessum manneskjum sem eiga af-
skaplega auðvelt með að gefa af sér og var
hvött til að fara í framboð af sveitungum sín-
um. Því miður sýnist mér það vera vanþakk-
látt starf að vera alþingismaður. Umburð-
arlyndi er lítið og illa talað um þetta fólk,
sérstaklega hérna fyrir sunnan, enda þótt
það sé að reyna að gera sitt besta fyrir land
og þjóð,“ segir hann með nokkrum þunga.
Fjölskyldufyrirtækið, Bólstrun Ásgríms í
Bergstaðastrætinu, sem afi Egils Arnar
stofnaði, var einskonar umferðarmiðstöð
meðan Egill Örn var ungur en Egill eldri
tók við bólstruninni af föður sínum. Þangað
lá leiðin gjarnan eftir skóla, þar sem vinir og
ættingjar stungu við stafni. Iðulega var glatt
á hjalla. Húsið á móti, Tösku- og hanskagerð
Guðrúnar, var líka vinsæll samkomustaður
en þar er nú Kaffibarinn.
„Verkstæðið hans pabba var órjúfanlegur
hluti af mínu uppeldi og raunar öllu mínu lífi
fram á þennan dag. Núna er pabbi kominn á
áttræðisaldur og styttist í að hann rifi seglin.
Það er erfitt til þess að hugsa að þá verði
Bólstrun Ásgríms ekki lengur innan fjöl-
skyldunnar. Því miður eru hvorki ég né Þór-
unn líkleg til að taka við af pabba. Það býr
mikil og merkileg saga í Bergstaðastrætinu.“
Erfði ljósmyndadelluna
Egill Örn erfði tvö helstu áhugamálin frá
föður sínum, skíði og ljósmyndun. „Við not-
uðum öll tækifæri sem gáfust til að fara á
skíði – og gerum enn. Ég skrapp nýlega með
pabba og nokkrum vinum hans, körlum
komnum yfir sjötugt. Þeir voru eins og ung-
lömb í brekkunum. Pabbi hefur mjög gott
auga og var alltaf að taka ljósmyndir, ekki
síst í ferðalögum, sem hann sendi til Dan-
merkur í framköllun. Síðan var öllum sem
vettlingi gátu valdið boðið heim til að skoða
myndirnar og þiggja kaffi og með því. Þetta
voru skemmtilegir tímar og þessi mikli ljós-
myndaáhugi pabba hlýtur að hafa kveikt í
mér,“ segir hann.
Egill Örn notaðist við forláta Pentax
Spotmagic-vél, sem faðir hans átti, og tvær
linsur, 50 og 200 millimetra.
„Ég var með myrkrakompu í herbergi í
Bergstaðastrætinu, sem ég held alveg örugg-
lega að Þórbergur Þórðarson hafi búið í á
sínum tíma. Þessi kompa hefur raunar ekk-
ert breyst, er nákvæmlega eins og ég skildi
við hana þegar ég flutti út 1988. Hún er orð-
in býsna rykfallin,“ bætir hann við sposkur.
Egill Örn kom víða við á þessum árum.
Hann var ljósamaður hjá Bubba Morthens,
Grafík og fleiri vinsælum hljómsveitum um
miðjan níunda áratuginn. Þá vann hann um
tíma í Áburðarverksmiðjunni og lærði smíðar
í Iðnskólanum í Reykjavík. „Ég er ekki með
sigg á lófunum eftir kvikmyndaleikstjórn,“
segir hann kíminn og opnar lúkurnar.
Kærastan stakk upp
á kvikmyndagerð
Egill Örn ætlaði að læra ljósmyndun en þá-
verandi kærasta hans fékk hann til að íhuga
kvikmyndagerð. Úr varð að hann sótti um
fjöldann allan af kvikmyndaskólum og komst
inn í skóla í Lundúnum, New York og Los
Angeles. „Þeir voru hins vegar allir of dýrir
fyrir mig og á endanum fann ég kvöldskóla í
LA sem ég hafði efni á,“ segir Egill sem hélt
utan haustið 1988, ásamt tveimur vinum sín-
um, Kristni Þórðarsyni og Ágústi Jakobs-
syni, sem báðir starfa við kvikmyndagerð í
dag.
Auk þess að sækja tíma í skólanum sökkti
Egill Örn sér í bækur og tímarit og gerði til-
raunir. Keypti kvikmyndafilmu í gömlu
Spotmagic-vélina og fikraði sig áfram. „Ég
hef alltaf haft brennandi áhuga á andlitum,
ekki síst svart/hvítri dramatík,“ segir hann
og fær góðar undirtektir hjá Ragnari Axels-
syni sem situr ennþá til borðs með okkur.
Þeir hlaða í tæknimál sem leikmaður á
ekki gott með að skilja.
Egill Örn vann með námi og áður en leið á
löngu var hann sjálfur farinn að kenna við
skólann. „Ég fann mig fljótt í þessu námi en
maður lærir ekki allt í skóla. Þar má læra
hluti sem snúa að tækni en restin kemur frá
manni sjálfum. Ég áttaði mig snemma á því
að ég hafði þetta í mér, ég skildi mikilvægi
lýsingar og það að nota ramma. Það er ekki
myndavélin sem tekur myndir, heldur fólkið
sem heldur á henni.“
Þegar náminu lauk var Egill Örn staðráð-
inn í að reyna fyrir sér ytra. Þá var bara að
byrja að „banka á hurðir“, eins og hann
orðar það. Kærastan hafði flutt með honum
út en var snúin heim þegar hér er komið
sögu og sambandi þeirra lokið.
Gott að vera áberandi í útliti
Hann segir það ekki hafa unnið gegn sér í
Englaborginni að vera áberandi í útliti, há-
vaxinn og síðhærður, auk þess sem hann bar
óvenjulegt nafn og talaði ísl-ensku, eins og
hann orðar það sposkur. „Það hjálpar manni
að fá tækifæri í þessum bransa að vera á
einhvern hátt frábrugðinn öðrum. Það eru
margir um hituna. Þegar á hólminn er komið
telur það á hinn bóginn ekki neitt, kunni
maður ekkert fyrir sér skipta útlitið og nafn-
ið engu máli.“
Til að byrja með vann Egill Örn ókeypis
fyrir fólk til að öðlast reynslu og koma sér á
framfæri. Filman var iðulega svart-hvít enda
kostaði hún minna en liturinn.
Fyrsta launaða verkefnið, hundrað doll-
arar á dag, var að taka upp efni fyrir ein-
hvern náunga sem var að gera mynd um
Morgunblaðið/RAX
Egill Örn smellir kossi á systur sína, Þórunni Egilsdóttur, bónda og þingflokksformann Framsóknarflokksins.
* Ég hef alltaf haftbrennandi áhuga áandlitum, ekki síst svart/
hvítri dramatík.
Tveir sagnamenn saman komnir. Snorri Sturluson og Egill Örn Egilsson.