Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1980, Síða 64

62
MÚLAÞING
var bersýnilega enginn viðvaningur, renndi ferjunni með snörpum
áratogum upp á skörina, stökk upp á flughált svellið með línuna.
kippti bátnum upp úr vatninu og dró á land. Ferjustaðurinn var á
svipuðum slóðum og brúin er nú, á móti sæluhúsinu vestan ár-
innar. Nú var farið að birta og merlaði dagsljósið á austurgafl
hússins, meðan við vorum að bera farangurinn þangað. Frostlítið
og belgingur af vestri. Hestar tveir voru teknir úr hesthúsi, bleik-
ur stólpagripur og jarpur fjögra vetra foli. Bleik var beitt fyrir
sleðann en Jarpur hafður á undan að troða slóð. Við stigum á
skíðin, póstur teymdi Jarp og fylgdarmaður með Bleik. Það var
brotaófærð svo að Bleikur níddist niður. Hann var bersýnilega
með harðsperrustrengi frá deginum áður, veittist erfitt og gekk
nú seint. Þegar nokkuð vestur á öræfin kom tóku þeir póstur
upp nestið, sem var ein flatbrauðskaka handa hvorum, eg hafði
ekkert en fann ekki til suitar. Hins vegar lá við að mér yrði
flökurt þegar mér barst að vitum sterk brennisteinsfýla með vind-
inum frá leirhverasvæðinu austan Námufjalls.
í Reykjahh'ð náðum við um þrjúleytið um nóttina eftir 18—19
stunda ferð. Þar bjuggu Illugi Einarsson og Kristjana Hallgríms-
dóttir á einu býli af fjórum alls. Við gengum rakleitt í stofu par
sem þau hjón risu alklædd úr rekkju að bíða póstsins. Matur var
reiðubúinn á borði og rúm biðu uppbúin, allur fararbeini með
ágætum.
Enn var lagt af stað um tíuleytið morguninn eftir, stutt við-
koma á Grímsstöðum og síðan lagt á Hólasand í hríðarmuggu,
dimmt yfir og blindað. I Reykjahlíð bættist við einn hestur,
reiðhestur pósts jarpur að lit. Guðlaugur teymdi hann fyrir en
við sáum um hina og flutninginn. Færð var slæm og reyndi
póstur að rekja sig eftir hávöðum. Það leiddi til þess að við
lentum afleiðis nokkuð langt vestur fyrir símalínuna sem við höfð-
um annars til leiðsögu. Skyggnið var afleitt og þreyttist Guðlaug-
ur á að rýna út í sortann. Allt í einu stansar hann, kveðst ekki
viss á áttum og vill nú finna símalínuna til að rétta sig af. Síðan
var farið að leita. Eg hafði auga með hestunum og gætti þess að
fara aldrei svo langt að eg missti sjónar á þeim. Þeir hinir leituðu
línunnar í austurátt. Fylgdarmaðurinn fann hana og var nú haldið