Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1980, Side 106

104
MÚLAÞING
ofan í o. fl. Jón taldi |?ó líklegast að Eyra sín hefði villst frá móð-
urinni og mundi koma fyrir í göngum. Reyndist hann sannspár um
J?að, þótt ekki grunaði hann hvar J?að yrði. Síðan komu göngur.
Voru allar löggöngur gengnar svo og eftirleitir, fé var tekið á
hús en aldrei kom gimbrin fram. Lengi hélt Jón í vonina og hafði
víst nokkrum sinnum sagt: „Ekki er víst nema Eyra mín komi
einhvers staðar fram“. Leið svo fram á útmánuði og voru allir
hættir að hugsa um lambið með svarta eyrað.
Þá var J>að dag einn að áliðinni góu að Jón er staddur við
fjárhús sín og hleypir kindum á garða. Sér hann J>á mann koma
utan með fjalli. Hinn ókunni maður kom til Jóns, heilsaði og
kynnti sig en baðst síðan gistingar. Kvað Jón gistingu velkomna
og bauð gesti góðgerðir J?egar í stað. Gesturinn kvaðst hafa gaman
af að líta á féð meðan Jón lyki við að gefa pví og varð J>að úr.
Lauk svo Jón við að gefa fénu í húsinu en á meðan skoðaði gest-
urinn nokkrar ær. Að síðustu tók Jón eftir J>ví að gesturinn skoð-
aði aðeins markið á fáeinum kindum áður en f>eir gengu út úr
húsinu, fóru síðan til bæjar og tóku tal ásamt heimafólki. Kvaðst
aðkomumaður vera úr Presthólahreppi í Norður-Þingeyjarsýslu
ov væri í sendiferð en ekki fylgir nú sögunni hverra erinda. Kvaðst
hann hafa orðið hissa er hann sá markið á kindum Jóns — ómark-
að hægra en gat vinstra — pví að lamb með J?essu marki hefði
komið á Presthólarétt um haustið og verið selt á óskilafjáruppboði
eins og venja er, J>ar eð enginn nærsveitis átti markið. Nafngreindi
hann kaupanda svo og hvar hann byggi. Jón spurði aðkomumann-
inn. hvort hann vissi um okkur sérkenni á lambinu. „Eftir á að
hyggja, pá var f>etta gimbur með svart hægra eyrað,“ sagði
hingeyingurinn. „Þetta hefur verið hún Eyra mín,“ sagði Jón J>á.
Gesturinn ráðlagði nú Jóni að skrifa J>eim. sem lambið keypti
og segia að hann teldi líklegt að lambið væri sín eign eftir lýsingu
Júngeyingsins að dæma. Jón sendi nú bréf og fékk svar J>ess efnis
að líklegt væri að hann ætti gimbrina vegna marks og einkenna.
Kaupandinn sagði ennfremur að sig munaði ekkert um að fóðra
lambið. enda fengi hann andvirði J>ess enduggreitt frá sveitar-
stiórn. Hins vegar væri eftir að koma lambinu austur á Hérað.
Jón skrifaði aftur og kvað ekki mundu svara kostnaði að flytja