Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1980, Blaðsíða 158

156
MÚLAÞING
aðgerðarpallur ásamt bryggju. Fleiri naust voru utan við þetta
hús en yst var naust bóndans í Koti.
Upp af sjóhúsi Friðheimsbænda var gömul skemma og innan
við hana „frosthúsið“. Innan og ofan við frosthúsið var grunnur
verbúðar sem byggð var 1914 en rifin um 1920 og flutt út að Haga
í Mjóafirði og stendur j?ar enn sem núverandi íbúðarhús. Þess
má einnig geta að húsin á Tanganum voru að miklu leyti byggð
úr timbri frá hvalstöðvunum.
Ofan við verbúðargrunninn sást móta fyrir gömlum grunni.
Þar átti Hermann Jónsson er bjó í Firði fram undir 1830 að hafa
átt hákarlahjall. sem tók af í hlaupi skömmu fyrir aldamótin
1800 (sögn Sveins Ólafssonar).
Allstór fiskreitur var beint utan við skemmuna og náði móts
við Kotnaustið.
Árið 1932 keyptu þeir Magnús og Ólafur vörubíl (Chevrolet
módel 1928) 1 y2 tonn. Bíllinn var notaður til ýmissa flutninga
frá sjó og til að létta undir við útgerðina eftir ástæðum. Akfært
var milli Tangans og Friðheims og því kom sér vel að hafa bílinn
til ýmissa aðdrátta. Mestu munaði að flytja nætur á hurrkvöll og
aftur í bát, eftir að billinn kom. Þetta voru hampnætur, er þurfti
að hreinsa og þurrka allan gróður úr, svo að pær fúnuðu seinna.
Bíllinn gerði einnig mögulegt að nýta slóg til áburðar á tún og
var j>að gert meðan hans naut við. Bíllinn var seldur sama ár og
Gandurinn (1940). Kom og fór sjóleiðina. Þetta var fyrsti bíll,
sem til Mjóafjarðar kom og var það 14 árum áður en næsta
bifreið kom í sveitarfélagið. Jeppafært varð milli Fjarðar og
Brekku árið 1954, en vegarruðningur kom ekki yfir Mjóafjarðar-
heiði fyrr en árið 1959, þrcmur árum eftir að búsetu lauk á
Fjarðarbýlunum.
Vikur nú siögunni til febrúarmánaðar 1941. Eftir miðjan mán-
uðinn hlóð niður miklum snjó í Fjarðarfjöllum. Víða voru hengjur
og stórskefli. Þeir Friðheimsbændur áttu nokkurt magn af full-
verkuðum saltfiski í húsi sínu á Tanganum og biðu þess eins að
senda hann frá sér með næstu skipsferð. Eftir hádegi þann 22.
febrúar ætluðu j>eir út á Tanga til að ljúka við að ganga frá fisk-
inum, en faðir Ólafs, Óli Ólafsson frá Firði, vildi ómögulega