Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1980, Side 185

MÚLAÞING
183
sem landssjóður styrkti. Nú þykir mönnum einkennilegt að lesa
um allar þær skipakomur og mannaferðir sem B. S. greinir frá
að hafi verið pá í Mjóafirði og ekki síst á Fjarðarbýlunum en par
eru nú hvorki mannaferðir né mannvistir utan lítilsháttar sumar-
umferð eftir að vegarruðningurinn kom yfir heiðina.
I heimsstyrjöldinni síðari varð lítið um kol. Þá fóru menn aftur
að nota svörð, timbur, skógvið og jafnvel tað til eldsneytis jafnt
á Fjarðarbýlum sem annars staðar á landinu. Þá var flutt dálítið
af surtarbrandi ofan úr Sleniufjalli, sem er sunnanvert við Mjóa-
fjarðarheiði. Þótti hann loga vel en svo langur og erfiður er sá
flutningur að ekki svaraði kostnaði að eiga við slíkt nema í
ýtrustu neyð. Ekki er heldur unnt að ná honum, nema snjólaust
sé til hæstu fjalla, þannig að fannir séu horfnar úr efstu hlíðum.
Aðdrættir og afurðasala Fjarðarbænda
Á einokunartímabilinu bundust viðskipti fólks á Miðaustur-
landi við Útstekk í Stóru-Breiðuvík, sem er utan til í Reyðarfirði
norðanverðum. Einkum var svo eftir að landinu var skipt í sér-
stök verslunarumdæmi, þannig að enginn mátti skipta við annan
kaupmann en pann sem hafði umdæmið á leigu. Grimmilegar
refsingar lágu við ef út af var brugðið (sbr. söguna um Eiólmfast,
Hafnfirðinginn bláfátæka, sem kaghýddur var fyrir að selja 13
fiska og nokkra sundmaga í Keflavík). Eskifjörður varð löggiltur
verslunarstaður árið 1786 og ári seinna var einokun að nokkru
aflétt með pví að gefa verslunina frjálsa við alla þegna Dana-
konungs. Nutu fslendingar nú þess að frjálslyndari verslunar-
stefna var í uppsiglingu í álfunni.
Eskifjörður var aðalverslunarstaður á Miðausturlandi fram yfir
miðja 19. öld, enda á miðju pví svæði og með góða höfn. Þá mátti
oft sjá langar hestalestir feta sig með klyfjar um Eskifjarðarheiði,
Tungudal og Eyvindarárdal á leið til Héraðs um sumartímann.
Fjarðarmenn og aðrir Mjófirðingar versluðu á Eskifirði fram yfir
miðja 19. öld en pá hófst verslun á Seyðisfirði og eftir pað leit-
uðu Mjófirðingar svo og margir Héraðsmenn þangað með vöru-
skipti sín vegna þess að um styttri vegalengd er að ræða. Verður