Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1987, Qupperneq 81

MULAÞING
79
Nýruddur vegur og harla grófur í Kambanesskriðum um 1962.
- Mynd Vegagerðin.
göngubótin á þessari leið var eflaust sú þegar lagður var vegurinn um
Vattarnes og Staðarskriður á árunum 1966 - 1968 að Kolfreyjustað,
en þangað mátti heita akfært frá Búðum í Fáskrúðsfirði 1942. Þá lagðist
umferðin um Staðarskarð að mestu niður, enda ekki fært bílum um
það nema um hásumarið.
Frá Búðum í Fáskrúðsfirði fyrir botn fjarðarins og út með honum að
sunnan að bæjunum þar á ströndinni komst lélegur ruðningsvegur 1953,
vart nema jeppafær að yztu bæjunum. I Stöðvarfirði hófst gerð akvega
út frá kauptúninu um 1935, en lélegir voru þeir vegir til að byrja með.
Fyrsta bifreiðin kom með skipi til Stöðvarfjarðar 1951. Þeir Friðgeir
Þorsteinsson og Björn Kristjánsson stóðu að þeim bifreiðarkaupum. Þeir
komust þá á bílnum inn að Óseyri og Stöð. Samband við vegakerfið
náðist að nafninu til 1953 með tengingu hjá Gvendarnesi í Fáskrúðsfirði,
en í fyrstunni þurfti þó að notast við bátsferðir þaðan yfir að Búðum.
því vegurinn um suðurströnd Fáskrúðsfjarðar gat tæplega talist bílfær
fyrr en 1956. Vegur um Kambanes og Hvalnesskriður til Breiðdals var
ruddur 1962, komust þá Suðurfjarðabúar þá leið á Austurlandsveginn
(hringveginn). Það er sömu sögu að segja um Suðurfjarðaveginn, hann
hefir víðast hvar verið endurbættur og uppbyggður frá fyrstu gerð.