Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1987, Síða 114

Dyngja í Arnardal. Grjóthlaðna tóttin er kofi sá er byggður var 1944. Sigurður Pórarinsson og Guðrún l.arsen huga að gjóskulögum á rústadyngjunni. Mynd Sveinbjörn Rafnsson.
kom í dalinn snemmsumars 19082 sáust þar rústir og sem nærri má
geta teiknaði hann þær upp.
Sú teiking sýnir lítið rústaþorp, næsta selhúsalegt í útliti. Er þessi
skissa D. Bruun hið mesta þarfaþing nútíðar rústagrúskurum.
Á rústadyngjunni var um langa hríð kofi, sem einkum var ætlaður
þeim mönnum að hírast í á vetrum, sem gengu til hrossa er höfð voru
í Arnardal vetrarlangt og jafnvel allan veturinn ef hagar voru góðir.
Ekki var þetta háreist höll, heldur nánast sem jarðbyrgi eða gröf og
inngangan ofan um þakið og hurðin líkt og hlemmur á jarðhýsi3 og
hella stundum til þess notuð. En það er lakur skúti, sem ekki er betri
en úti, segir máltækið.
En þegar hætt var að setja hesta til göngu í dalinn, var ekki lengur
þessu skýli haldið eins vel við og áður og það grotnaði niður, svo þeim
sem síðastir fóru „Harðsótta hestaleit" um þessar slóðir, reyndist sá
skúti ekki betri en úti4.
Árið 1944 byggja Möðrudælingar kofa í Arnardal, sem nú er þar
notaður fyrir áheldi eða rétt. Hann stendur syðst á dyngjunni. Þegar
grafið var fyrir kofanum, komu í ljós tvær litlar húsatóttir, aðskildar
af þunnum millivegg með dyrum á.
Eldstæði var í annarri tóttinni, þeirri stærri, og aska í og við eld-
stæðið. í hinni tóttinni, sem var heldur minni, fannst lykill.
Vilhjálmur frá Möðrudal segir að þeir hafi byggt kofaveggina á
8