Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2009, Blaðsíða 25

Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2009, Blaðsíða 25
Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 6. tbl. 85. árg. 2009 21 Segulómun af eldra broti í völubeini. Þetta er áverki sem er erfitt að greina á venjulegri röntgenmynd. for gangs flokkunar er að tryggja að allir þjónustu þegar fái örugga og viðeigandi meðferð um leið og þeir koma á deildina og enginn þurfi að bíða lengur en öruggt þykir. Forgangsflokkunarkerfið byggist á hugmyndum um neyðarflokkun og á rætur sínar að rekja til hernaðar og var í fyrstu notað til að flokka særða hermenn á vígvöllum. Aukin aðsókn og breytingar í bráðaþjónustu leiddu til þess að þörf var á að leita nýrra leiða við móttöku sjúklinga og þær bráðamóttökur, er hafa tekið upp forgangsflokkunarkerfi, hafa náð árangri og bætt þjónustu sína (Gilboy o.fl., 2005). Grein Hrafnhildar Lilju og Herdísar er hvatning fyrir hjúkrunarfræðinga á slysa­ og bráðadeild til að halda áfram að þjálfa sig til sérhæfðra verka. Næsta skref í starfsþróun hjúkrunarfræðinga gæti snúið að klínískri þjálfun, eins og að meta þörf fyrir myndgreiningu ökkla­ og fótaáverka með hjálp Ottawa­ gátlistans. Fjölmargar rannsóknir styðja að hæfni hjúkrunarfræðinga við mat á ökklaáverkum með notkun Ottawa­ gátlistans sé ekki síðri en lækna og þær gefa jafnframt til kynna að þjálfun sé það sem skiptir mestu máli. Fyrrnefndar rannsóknarniðurstöður Hrafnhildar Lilju og Herdísar, sem og erlendar rannsóknir á viðfangsefninu, styðja að ekki er dregið úr gæðum þjónustunnar með því að færa þetta mat í hendurnar á hjúkrunarfræðingum. Mat á áframhaldandi meðferð er sem fyrr í höndum lækna. Það er álit mitt að við eigum að nýta þessar niðurstöður, taka upp Ottawa­ gát listann og breyta vinnureglunum. Kostirnir eru margir. Þar má telja að margir hjúkrunarfræðingar hafa lengri starfs reynslu á bráðamóttöku en til dæmis unglæknar sem oft sinna þessu mati. Hjúkrunarfræðingar hafa því meiri mögu­ leika á að ná þeirri færni sem þarf til að framkvæma mat samkvæmt gát listanum. Hjúkrunarfræðingarnir eru einnig þeir fyrstu sem taka á móti skjól stæðingum á slysa­ og bráðadeild og þeir forgangsraða skjólstæðingum í skoðun og meðferð. Ávinningur skjólstæðingsins er tvímæla­ laust umtalsverður en hann felst í skilvirkari þjónustu og styttri biðtíma eftir meðferð. Einnig má ætla að með markvissari greiningu vel þjálfaðs fagfólks þurfi færri sjúklingar að fara í myndgreiningu. Það er jafnframt mikilvægur þáttur í starfsþróun hjúkrunarfræðinga að auka hæfni þeirra og þekkingu til sérhæfðra verka en tækifæri til faglegrar þróunar auka starfsánægju og sjálfstraust er skila sér síðan í betri og markvissari þjónustu (Kingma, 2006). Til að hægt sé að taka upp þetta verklag þyrfti að forprófa gátlistann á slysa­ og bráðadeild Landspítalans í Fossvogi og hjúkrunarfræðingar deildarinnar þyrftu að fá þjálfun í notkun hans. Skilgreina þyrfti hvar í starfsþróunarferlinum á deildinni hjúkrunarfræðingar ættu að vera búnir að ná þessari hæfni og hvenær heppilegt væri að byrja á að þjálfa reynda hjúkrunarfræðinga. Það er viðamikið verkefni fyrir hjúkrunar­ fræðinga að taka upp nýtt vinnulag og gera Ottawa­gátlistann hluta af starfi þeirra á slysa­ og bráðadeild. En slíkt vinnulag myndi styrkja þverfaglega samvinnu milli hópa. Horfum fram á við og nýtum okkur gagnreyndar rannsóknarniðurstöður sem sýna fram á aukna skilvirkni, hagkvæmni og bætta þjónustu skjólstæðinga. Við þurfum ekki að finna upp hjólið til þess að gera betur, heldur vera útsjónarsöm og taka upp aðferðir sem hafa gefist vel. Lilja H. Hannesdóttir er með meistara­ gráðu í mannauðsstjórnun og er verk­ efnastjóri á mennta­ og starfsþróunar­ deild Landspítala. Heimildir Gilboy, N., Tanabe, P., Travers, D., Rosenau, A., og Eitel, D. (2005 ). Emergency severity­ index, version 4: Implementation handbook. Rockville: AHRQ Publication. Kingma, M. (2006). Nurse on the move: Migration on the global health care economy. Ithaca: Cornell University Press. Stiell, I.G., McKnight, R.D., Greenberg, G.H., McDowell, I., Nair, R.C., Weels, G. A., o.fl. (1994). Implementation of the Ottawa ankle rules. Journal of the American Medical Association, 271, 827­832.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Tímarit hjúkrunarfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit hjúkrunarfræðinga
https://timarit.is/publication/1159

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.