Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2009, Blaðsíða 21

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 6. tbl. 85. árg. 2009 17
þjóðir, sem aðild eiga að þessum
fundum, eru auk Íslands Kanada,
Þýskaland, Írland, Japan, Nýja­Sjáland,
Noregur, Svíþjóð, Bretland, Bandaríkin
auk fulltrúa ICN.
Mikilvægt mál, sem skoðað er árlega, er
starfsumhverfi hjúkrunarfræðinga. Ýmsir
þættir, sem hafa áhrif á starfsumhverfið,
eru skoðaðir sérstaklega, svo sem
lög og reglugerðir hinna ólíku þjóða,
vinnu álag, vikulegt vinnuframlag og fjar­
vistir. Enn fremur er tekið fyrir „ganga­
lækningar“ (innlagnir á ganga), áhrif
kreppu á starfsumhverfi, fjármögnun
heilbrigðiskerfisins, heimsfaraldrar,
jafn réttis mál og innri breytingar á
hjúkrunar félögunum. Annað mikilvægt
umræðu efni er hvernig hægt sé að
bæta nýliðun og halda í nú þegar ráðna
hjúkrunarfræðinga. Einnig er skoðuð
sérstaklega launaþróun og kaupmáttur
landanna.
Þau mál, sem voru til sérstakrar skoðunar
að þessu sinni, voru:

1. Aðgerðir vinnuveitenda gegn stéttar­
félögum, hvað er til ráða og hvað geta
stéttarfélög aðhafast í tilvistarbaráttu
sinni.
2. Sveigjanlegur vinnutími – með
hvaða hætti birtist hann, hver eru
kostnaðaráhrif og áhrif á aðra þætti?
3. Vinnuálag, mælitæki, hlutverk fagfélaga
og hlutfall fagaðila gagnvart sjúklingum
(nurse/patient ratio).
4. Virði hjúkrunar – greiðsla fyrir
þekkinguna.
5. Hver er frumheilbrigðisþjónustan, hver
á hún að vera og hvert er hlutverk
hjúkrunarfræðinga innan hennar?
6. Álag í starfi, síþreyta og streita. Þessu
tengt var sérstaklega fjallað um hvort
hægt væri að mæla vellíðan í starfi
og hvernig hægt væri að stjórna
streitunni.
Á þessum fundi greindu Japanar frá
dauða nokkurra hjúkrunarfræðinga
vegna mikils vinnuálags, annars vegar
eftir mikla vaktbyrði og hins vegar vegna
mjög langrar og annasamrar vaktar. Það
er nauðsynlegt að hafa í huga að það er
á ábyrgð yfirmanna að manna vinnustaði
þannig að hjúkrunarfræðingar þurfi ekki
að vinna mikla yfirvinnu og geti tekið
sér kjarasamningsbundin hlé frá vinnu.
Það er þó engu minna mikilvægt að
hjúkrunarfræðingar axli sjálfir ábyrgð og
stoppi sig sjálfir af eða hver annan verði
þeir varir við að einhverjir hafi „unnið yfir
sig“. Það á ekki að vera vandræðalegt að
segja:„Þarft þú nú ekki að fara að hvíla
þig? Þú ert búin að vinna svo mikið að
undanförnu.“ Stöndum vörð um okkur
sjálf og samstarfsmenn okkar.