Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.2012, Qupperneq 32

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 1. tbl. 88. árg. 201228
Sesselja Lind Magnúsdóttir, sesseljalind@hotmail.com
Á hjúkrunarheimilinu vann ég á almennri
deild, fólk var nokkuð sjálfbjarga eða
þurfti takmarkaða aðhlynningu. Starf mitt
fólst helst í lyfjagjöf, sáraskiptingum og
að sinna tilfallandi veikindum vistmanna.
Þar var mikill hraði en einnig mikil
samskipti. Ég hafði áhuga á líknandi
hjúkrun og einnig nokkra reynslu.
Mér er það minnsstætt hvernig þeir
skjólstæðingar, sem ég kynntist fyrstu
dagana á líknardeildinni, voru á allt
öðrum stað og þurfti að nálgast á annan
hátt en ég hafði vanist síðustu árin á
hjúkrunaheimilinu. Ég þurfti að skipta
algerlega um gír og finna nýjan takt
við hjúkrunina, ég fann að ég var orðin
ansi „verkhæfður“ hjúkrunarfræðingur.
Ég stóð mig líka að því að bíða eftir
því að aðstandendur færu svo ég gæti
sinnt skjólstæðingunum en komst fljótt
að því að viðvera þeirra var mikil. Þeir
tóku einnig oft þátt í umönnuninni og
þurftu oft mikinn stuðning. Það var mjög
mismunandi hversu mikla umönnun hver
og einn þurfti. Margir voru rúmliggjandi
og þurftu mikla hjúkrun eða höfðu erfið
einkenni, svo sem verki, ógleði, kvíða og
fleira, sem tók stundum alla vaktina að
koma í jafnvægi.
Sem betur fer tókst oftast að lina einkenni
skjólstæðinga eða að meira jafnvægi
komst á sjúkdómsástand þeirra þannig
að sumir gátu útskrifast heim aftur eða
á hjúkrunarheimili. Hjá skjólstæðingum,
sem vel tókst að ráða við einkenni hjá og
líðan var í nokkuð góðu jafnvægi, fannst
mér að umönnunin mætti ekki verða of
vanabundin og ósveigjanleg. Ég reyndi
að skipuleggja hjúkrunina með það að
markmiði að hafa ekki alla daga eins.
Fyrst í stað fannst mér ekki gerlegt að
skjólstæðingar færu heim yfir nótt eða
út af deildinni, fannst þeir of veikburða
til þess. Ég áttaði mig þó fljótt á því að
ég sá oft stórlega bætta andlega líðan
þeirra ef þeir komust heim þótt það
væri ekki nema dagspart. Ég reyndi því
að láta skjólstæðingana ráða ferðinni
eins og hægt var og hvatti þá óspart
til að fara út af deildinni, heim til sín
eða í heimsókn til sinna nánustu ef
Sesselja Lind Magnúsdóttir er hjúkrunar­
fræðingur á líknardeild aldraðra á Landakoti en
er í fæðingarorlofi eins og stendur.
ástand leyfði. Það var líka tvennt ólíkt
að hjúkra skjólstæðingum um sjötugt
eða fólki sem komið var yfir nírætt. Á
hjúkrunarheimilinu var lítið um sjötugt
fólk. Stundum hafði sjúkdómurinn lagst
svo þungt á skjólstæðingana að ég hélt
að þeir væru eldri en þeir raunverulega
voru. Ég leit því oft á fæðingarárið og bar
saman við þá sem ég þekkti á svipuðum
aldri.
Ég sá hvernig skjólstæðingarnir drógu sig
smám saman í hlé þegar sjúkdómurinn
fór að ágerast, hættu að fylgjast með
fréttum, höfðu meiri þörf fyrir ró og næði.
Þeir fóru einhvern veginn meira inn í sig,
vildu meiri nærveru en minna tal. Þessu
fylgdi auk þess meiri stuðningur við
aðstandendur, nánari samskipti og aukin
viðvera þeirra hjá sínum nánasta. Mér
fannst oft erfitt að fylgjast með þessu ferli
hjá skjólstæðingum okkar og krefjandi
að halda vel utan um hjúkrunina þegar
ævilok nálguðust. En að sama skapi gaf
það mér dýrmæta reynslu.
Nú á að leggja niður líknardeild aldraðra
á Landakoti og því skipti ég aftur um gír.
Eitthvað allt annað bíður mín, ný reynsla
á nýjum vettvangi.
Ég skora á Bergþóru Reynisdóttur
geð hjúkrunarf ræðing að skrifa næsta
þankastrik.
ÞANKASTRIK
REYNSLA AF STARFI Á LÍKNARDEILD
Þegar ég hóf störf á líknardeild aldraðra haustið 2006 hafði ég starfað í tæp
þrjú ár á hjúkrunarheimili og taldi mig hafa haldgóða reynslu í hjúkrun og
samskiptum við aldrað fólk. Það kom mér á óvart hversu gerólík hjúkrunin
var og ég fann að ég þurfti að skipta algerlega um gír.
Þankastrik er fastur dálkur í blaðinu og höfundur hvers pistils stingur upp á þeim næsta. Í þankastriki gefst hjúkrunarfræðingum færi á að
tjá sig um ýmislegt sem varðar hjúkrun og er þeim hjartfólgið. Pistlarnir geta fjallað um ákveðin málefni, sögur af kynnum við sjúklinga eða
starfsfólk, eitthvað sem hefur orðið höfundum til hugljómunar eða hvaðeina annað sem tengist starfinu og hugmyndafræði þess.