Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2011, Qupperneq 50

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 3. tbl. 87. árg. 201146
Sólfríður Guðmundsdóttir, solfridurg@hotmail.is
HUGMYNDIR HJÚKRUNARFRÆÐINGA
UM EFLINGU Á HEILSU
Á heilsuþingi síðastliðið haust var rætt um hvað hjúkrunarfræðingar geta gert til
að efla heilsu landsmanna. Margar góðar hugmyndir voru festar á blað og er hér
sagt frá þeim.
Hjúkrunarfræðingar, sem sóttu
heilsuþing félagsins 24. september
sl., tóku þátt í hringborðsumræðum
þar sem fjallað var um eflandi og
letjandi þætti fyrir heilsu landsmanna.
Hér eru niðurstöður hópanna teknar
saman ásamt hugmyndum þeirra um
hugsanleg úrræði sem bæta mætti með
hjúkrunarþjónustu. Meðal atriða, sem
fram komu hjá flestum umræðuhópum,
var að gera faglega hjúkrun sýnilegri
úti í samfélaginu. Mælt var með að
hjúkrunarfræðingar gengju á undan
með góðu fordæmi með heilsueflandi
venjum og að félagsmenn örvuðu hver
annan til að hugsa vel um eigin heilsu.
Félag íslenskra hjúkrunarfræðinga hefur
ýtt undir þá þróun með ýmsum hætti
eins og fram kemur í lokaorðunum.
Tillögur og fullyrðingar, sem fram koma
í þessari samantekt, eru úr niðurstöðum
sem hóparnir á heilsuþinginu skiluðu til
félagsins.
Hlutverk við að efla eigin heilsu og
annarra
Nánast allir hóparnir voru sammála um
mikilvægi þess að hjúkrunarfræðingar
séu góð fyrirmynd annarra varðandi heilsu
og heilsueflingu. Mörg atriði voru nefnd
þessu til stuðnings, eins og að hlutverk
fyrirmynda sé jafnvel meira áríðandi í
litlum samfélögum því það dreifist betur
út í kunningjasamfélaginu.
Einnig kom fram
• að hjúkrunarfræðingar, sem stunda
heilsusamlegar lífsvenjur, geti haft
jákvæð áhrif með tiltölulega skjótum
smitandi árangri þegar búið er að
velta „heilsuboltanum“ af stað út í
samfélagið
• að fólk tekur oft meira eftir því sem
einhver gerir en því sem sá hinn sami
segir; að það er meira sannfærandi
að fá fræðslu um heilsueflingu og
heilbrigðan lífsstíl hjá þeim sem ber
það með sér eða er þekktur fyrir að
ástunda heilsurækt í eigin lífi
• að okkur þarf að líða vel og við
að vera í jafnvægi til þess að geta
sinnt hjúkrunarstarfinu og miðlað
upplýsingum um jákvæðan lífsstíl á
sannfærandi hátt
• að erfitt er að hvetja aðra til dáða ef við
getum sjálf ekki verið staðföst í þeim
lífsstíl sem við boðum
• að við eigum að vera virk í að setja
okkur stefnu og markmið og fylgja
þeim eftir í daglegu lífi.
Tafla 1 sýnir tillögur frá þátttakendum um
atriði sem hjúkrunarfræðingar ættu að
temja sér til að efla heilsu í einkalífi og á
vinnustöðum.
Heilsufræðsla og menntun
hjúkrunarfræðinga
Einn hópurinn á heilsuþinginu fékk
spurningu um hvernig hjúkrunarfræði­
menntunin þyrfti að þróast til að geta
sinnt breyttum þörfum samfélagsins. Hér
er álit þeirra.
Hjúkrunarnámið er að miklu leyti miðað
við hjúkrun sjúkra á stofnunum. Betra
væri að kenna nemendum án tillits til
staðsetningar þjónustunnar og leggja
má meiri áherslu á sjálfstætt starf utan