Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2011, Blaðsíða 55

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 3. tbl. 87. árg. 2011 51
Í rapportinu til morgunvaktarinnar sagði
næturhjúkkan frá þessu lyftumáli. Ein
morgunvaktarhjúkkan, sem hafði starfað
lengi á þessum stað og þekkti Sofíu vel,
sagði: „Við vorum góðar vinkonur við
Sofía og hún sagði mér að þegar hún
færi þá ætlaði hún að láta vita af sér en
ekki vera kvikindisleg.“ Jæja – Ja­há – Ja
hérna. Það hafði enginn mikið að segja
við þessu.
Þegar morgunvaktin kom til vinnu átti
hún ekki í neinum vandræðum með
lyftuna. Lyftan var í fullkomnu lagi og
skilaði öllum þangað sem þeir ætluðu.
Nokkrum kvöldum síðar komu aðrir
líkmenn en frá sömu útfararstofu og þeir
sem höfðu sótt Sofíu. Seinni líkmennirnir
voru af annarri líkmannagerð en þeir sem
sóttu Sofíu, þeir voru yngri og þeir vildu
spjalla. En þeir höfðu sama erindi og þeir
fyrri, að sækja lík. Sama næturhjúkkan
var á vakt og í fyrra skiptið.
Á leiðinni út ganginn með líkbörurnar
segir annar líkmaðurinn: „Ég vona að
okkur gangi betur að komast út en þeim
sem komu hér um daginn, þeir fóru sjö
ferðir upp og niður í lyftunni og ætluðu
aldrei að komast út.“ Hjúkrunarkonan
sagði ekkert, hún var í þöglu deildinni og
vann störf sín þannig. „Þeir sem komu
hér um daginn“ – þessir lífsreyndu og
þöglu – þeim hafði þá þótt lyftumálið
með Sofíu vera í frásögu færandi. Seinni
líkmennirnir fengu ekkert lyftuævintýri –
enda voru þeir ekki með Sofíu á sínum
börum.
Borghildur Maack er hjúkrunarfræðingur og
hefur starfað um árabil á ýmsum sviðum
hjúkrunar hérlendis og erlendis.
Fr
ét
ta
pu
nk
tu
r
Landlæknisembættið og Lýðheilsustöð sameinuð
Landlæknisembættið og Lýðheilsustöð runnu 1. maí 2011 saman í
eina stofnun sem nefnist embætti landlæknis. Lög um sameiningu
voru samþykkt á Alþingi 30. mars sl.
Hlutverk hins nýja embættis er að efla lýðheilsu og tryggja gæði
heilbrigðisþjónustunnar. Embættið mun taka við öllum verkefnum
sem landlæknir sinnir samkvæmt núgildandi lögum, svo sem
leyfisveitingum, sóttvörnum, ráðgjöf, eftirliti, upplýsingasöfnun,
gæðamálum og skýrslugerð. Þar verður einnig sinnt verkefnum
á sviði forvarna, heilsueflingar og lýðheilsu sem nú eru á ábyrgð
Lýðheilsustöðvar, eins og segir í tilkynningu frá velferðarráðuneytinu.
Í aðdraganda lagasetningarinnar skilaði Félag íslenskra
hjúkrunarfræðinga ítarlegri umsögn þar sem fram kom sýn félagsins á
þessa sameiningu. Elsa B. Friðfinnsdóttir, formaður Félags íslenskra
hjúkrunarfræðinga, segir að í umsögninni hafi félagið einkum lagt
áherslu á fjóra þætti. Í fyrsta lagi að með því að fella lög um aðra
stofnunina niður og breyta lögum hinnar væri fremur um flutning
Lýðheilsustöðvar undir Landlæknisembættið að ræða en sameiningu.
Sú varð líka raunin því að í lokaatkvæðagreiðslu um frumvarpið kom
fram breytingartillaga um að leggja Lýðheilsustöð niður og láta heiti
hinnar nýju stofnunar eingöngu vísa til Landlæknisembættisins.
Félagið gerði einnig athugasemd við áætlaðan fjárhagslegan ávinning
af sameiningunni en engar úttektir höfðu sýnt fram á slíkt. Engu að
síður var það einn hvatinn til sameiningarinnar. Þá lagði FÍH til að
í stað sameiningar Lýðheilsustöðvar og Landlæknisembættisins
yrði unnið að víðtækari sameiningu stofnana á sviði forvarna og
lýðheilsumála, ásamt eftirliti með heilbrigðisþjónustu. Lagt var til að
sú stofnun fengi heitið Heilbrigðisstofa.
Fjórði meginþátturinn, sem félagið gerði athugasemd við og
lagðist alfarið gegn, var ákvæðið um að landlæknir skyldi veita
hinni nýju sameinuðu stofnun forstöðu. Því var alfarið hafnað
að einungis læknar geti stýrt lýðheilsustarfi og eftirlitsstarfi með
heilbrigðisþjónustu. Í ljósi þess að löggiltar heilbrigðisstéttir eru nú
33 talsins vegur það að jafnræði stéttanna að ákveða með lögum
að einungis meðlimir einnar stéttar geti veitt stofnuninni forstöðu.