Skólavarðan - 01.11.2010, Qupperneq 20

20
Skólavarðan 5. tbl. 2010
Fjölmörg kennarafélög í framhaldsskólum hafa mótmælt harðlega þeim
mikla niðurskurði fjárveitinga til skólanna sem boðaður er í fjárlögum
næsta árs. Leikskólakennarar og stjórnendur skrifa greinar í blöð og
senda frá sér ályktanir, tónlistarskólakennarar funda með yfirvöldum
Reykjavíkur og senda frá sér álitsgerðir, grunnskólakennarar og stjórn-
endur tala gegn niðurskurði í ljósvakamiðlum og krefjast þess að orðin
um að standa vörð um grunnskólann hafi einhverja þýðingu. Þetta
er einungis fátt eitt af því sem hefur gerst undanfarnar vikur í röðum
aðildarfélaga KÍ á sama tíma og flest þeirra vinna við að setja saman
viðræðuáætlanir sínar.
Frekari niðurskurður eins og að biðja sköllóttan mann að gefa hár
Kennarasambandið mun beita öllum tiltækum ráðum til að koma í veg
fyrir að menntun verði send beina leið í sláturhúsið í kreppunni með
hörmulegum afleiðingum fyrir samfélagið. Í ályktun frá kennarafélagi
Fjölbrautaskóla Vesturlands á Akranesi segir meðal annars: „Að fara
fram á frekari niðurskurð er líkt og að biðja sköllóttan mann að gefa
hár. Í kjölfar bankahruns og peningaæðis þar sem þykjusturíkidæmi
brann upp á einni nóttu er rétt að minna á að sú innistæða sem ríki á í
vel menntuðum þegnum rýrnar aldrei. Yfirvöld skyldu því fara varlega
í að hreyta eina af bestu kúm þjóðfélagsins. Út úr slíku fæst ekkert
nema undanrenna og blóð.“
Jafnhliða er unnið af alefli gegn árásum á kaup og kjör félagsmanna
og liður í því er að hafna þátttöku í gerð nýs stöðugleikasáttmála og
hugmyndum um þriggja ára samningstímabil. Enda fengu öll félög á
almennum vinnumarkaði kjarabætur á tímabili „gamla“ stöðugleika-
sáttmálans en 80% félagsmanna Kennarasambandsins höfðu þá lausa
samninga og 95% félagsmanna þess hafa engar launahækkanir fengið.
Kennarar segja nei, nei og aftur nei
Á árunum fyrir hrun var þróunin í atvinnulífsmenningu á Vesturlöndum
nokkurn veginn svona: Eftir því sem þjónustustörfum og stofnunum
fjölgaði gáfu vinnuveitendur æ minna af sér til starfsmanna sinna en
fóru sífellt fram á meira. Sálrænt samkomulag þessara aðila breyttist,
í staðinn fyrir gagnkvæman ávinning – þú leggur að þér fyrir mig
og ég fyrir þig – þurftu launþegar að vinna meira og meira án þess
að uppskera nokkurn skapaðan hlut af neinu sem flokka má undir
lífsgæði. Eftir hrun hefur þessi hrunadans haldið áfram. Kennarar og
skólastjórnendur eru að kikna undan kröfum um sífellt meiri vinnu
og um leið æ minni skilning frá, og samræðu við, vinnuveitendur.
Gleymum því ekki að þær kröfur sem gerðar eru til kennara eru ekki
síst tilfinningalegs eðlis enda eru kennarar í hópi þeirra sem eru í
mestri áhættu á kulnun ásamt sjálfboðaliðum (líka þeim sem sjá um
veika fjölskyldumeðlimi), læknum, hjúkrunarfræðingum og þeim
sem vinna við hvers kyns samfélagsþjónustu. Nú er svo komið að ef
við reisum ekki sterka varnarveggi gegn þessari þróun í skólum þá
líður skólasamfélagið allt fyrir það svo um munar. Einelti og hvers
kyns ofbeldi mun aukast eftir því sem sérúrræðum fækkar. Viðkvæmu
börnin okkar eru í aukinni hættu á að falla á milli möskvanna í netinu,
hvort sem þau eru há eða lág, feimin, vansæl, lesblind, heyrnarskert,
ofvirk, með sjálfsvígshugsanir, þung, athyglisbrostin, með kæki, fötluð.
Kennarasambandið segir nei! Við látum þetta ekki líðast.
Standi til að henda nemendum
út í hafsauga er okkur að mæta
Texti: keg
Mynd: js
Eftir því sem þjónustustörfum og stofnunum
fjölgaði gáfu vinnuveitendur æ minna af
sér til starfsmanna sinna en fóru sífellt
fram á meira. Sálrænt samkomulag þessara
aðila breyttist, í staðinn fyrir gagnkvæman
ávinning – þú leggur að þér fyrir mig og ég
fyrir þig – þurftu launþegar að vinna meira og
meira án þess að uppskera nokkurn skapaðan
hlut af neinu sem flokka má undir lífsgæði.
Ráðamenn, hugsið ykkur tvisvar
um áður en þið þurrkið brosin af
andlitum nemenda.
skóLAstARf