Þjóðmál - 01.12.2012, Qupperneq 79

78 Þjóðmál VETUR 2012
Þótt Geir tali eins og ég sé hreinræktaður
hentistefnumaður þá nefnir hann ekki rök
mín fyrir „hentistefnunni mjúku“ en ég
nota m .a . reglugreiningu heimspekingsins
Ludwigs Wittgensteins til að renna stoðum
undir mjúka hentistefnu . Samkvæmt henni
er ekki til nein regla fyrir því hvernig reglu
skuli beitt, finni menn regluna R1 fyrir
því hvernig reglunni R skuli beitt þá verða
menn að finna regluna R2 fyrir beitingu
R1 og svo koll af kolli . Menn lenda í
vítarunu, finna aldrei hina einu sönnu reglu
fyrir reglubeitingu . Þetta þýðir að minni
hyggju að finna megi þumalfingursþátt í
allri reglubeitingu . Beita verður upplýstri
dómgreind til að ákveða hvernig reglum
skuli beitt við síbreytilegar aðstæður . Þetta
gildir að mínu áliti jafnt um siðferðisreglur
sem reglur um góða hagstjórn, engin
formúla er fyrir góðu siðgæði eða góðri
hagstjórn . (Kík, bls . 31–41 .)
Geir talar eins og bók mín fjalli aðallega
um efnahagsmál . Það er villandi, bókin
fjallar fremur um heimspekileg vandamál en
önnur, t .d . um frelsishugtakið, lýðræði,
réttlæti og aðferðir félagsvísinda (Kík, bls .
45–69, 161–301) .
Er ég sósíalisti?
Þó tekur steininn úr er Geir reynir að gera mig að fylgismanni fjöldamorð-
ingjans Maó Tse-Tung . En ég skrifaði grein
í Þjóðmál um Maó þennan og fór niðrandi
orðum um hann .2 Þar talaði ég um þær
tugmilljónir Kínverja sem dóu vegna yfir-
gangs Maós og bætti við að hið maóísk-
kommúníska hagkerfi hafi verið vægast
sagt óskilvirkt . Ég velti því líka fyrir mér
hvort það hefði ekki verið Kínverjum fyrir
bestu ef kommúnistar hefðu beðið ósigur í
borgarastyrjöldinni 1946–9 .
Í bók minni segi ég um Kína nútímans:
„Kerfið kínverska er orðið tævanskt, en sú
staðreynd afsakar ekki margháttuð mann-
réttindabrot hinna kommúnísku stjórn-
enda .“ (Kík 121 .)
Ég sem sagt fordæmi mannréttindabrot
kommúnistanna austur þar og frábið mér
alla flokkaskipan með kommúnískum
harðstjórum . Ekki nóg með það, í nýlegri
greini gagnrýni ég marxismann og segi að
þeir Marx og Engels séu ekki alsaklausir af
yfirgangi kommúnista .3
Geir kallar mig „sósíalista“ um leið og
hann kennir mig við hreinræktaða henti-
stefnu . Getur maður verið hvort tveggja?
Ekki eitt orð um að ég hafna hugmyndinni
um lýðræðislegan sósíalisma og segi bein-
um orðum: „Niðurstaðan af þessum vanga-
veltum um sósíalisma, frelsi og lýðræði
er sú að þótt við getum ekki útilokað
möguleikann á lýðræðislegum sósíalisma
þá virðist hugmyndin ekki vera ýkja góð .
Það má finna ýmislegt gott í gagnrýni
frjálshyggjumanna á sósíalismann, þótt
annað sé lakara . Meðal annars þess vegna
er engin ástæða til að taka áhættuna á
lýðræðislegum sósíalisma, hann gæti verið
leiðin til ófarnaðar .“ (KíK, bls . 218–219 .)
Enn fremur segi ég orðrétt: „Meðal
þess sem hagfræðingar hafa sagt af viti er
gagnrýni von Mises og von Hayeks á altæk-
an áætlunarbúskap . Þeir sögðu að mögu leg
áætlunarstjórn gæti ekki haft neinn mæli-
kvarða á skynsamlega hagstjórn . Verðkerfið
væri slíkur mælikvarði í markaðskerfinu
en ekkert sambærilegt gæti orðið til í
áætlunarkerfi . . .“(KíK, bls . 67 .)
Talar sósíalisti svona?
Er hagfræðin
pottþétt vísindagrein?
Ekki nóg með þetta, Geir gerir mig að talsmanni „eyðsluhagfræði Keynes“
(Geir (2012), bls . 87–88) . En ég segi
orðrétt: „ . . . hagfræðikenningar Keynes svífa