Félagsbréf - 01.09.1963, Síða 42

ir veikleika hans marga eða öllu held-
ur vegna þeirra.
Sagan kemur, sem eðlilegt er, nokk-
uð mikið inn á stjórnmálabaráttu okk-
ar tíma. Það er að segja, hún tekur
snið af henni. Ekki er hún gerð eftir
forskrift frá neinum stjórnmálaflokki,
sem nú er til á Islamii. Enda er nú
sýnt orðið, að vinsældir höfundarins
eykur hún ekki hjá þeim. Einna lielzt
gætu jafnaðarmenn talið ksöguna
hlynnta sinni stefnu, en sennilega eru
þeir fáu, sem eftir eru þar í sveit hættir
að lesa bækur, — og aukast þá vin-
sældir höfundarins ekki þar lieldur.
Grein þín heitir: Hjólnöfur eða
brennidepill. En brennidepill í þessu
sambandi hlýtur að þýða öxulgatið á
vagnhjólinu. Eins og þú munt vita, seg-
ir í annarri bók um annan veg, — og
þó í eðli sínu hinn sama, — að væri
ekki öxulgatið, hlyti vagninn að standa
kyrr. Ég hef með þessu bréfi verið að
reyna að lagfæra öxulgatið á skilningi
þínum og hefði þurft betur að gera.
Ég endurtek að lokum þakklæti mitt
til þín fyrir greinina. Ekki kann ég
orð yfir það, hve vænt mér þótti um
að fá hana. Þögnin um bókiua fannst
mér ekki góð. Þú ert rithöfundur og
þú hlýtur að vita, hvernig þetta er. Rit-
dóma. Umfram allt ritdóma. Skamm-
ir eru miklu betri en þögn. Komi þær,
og maður segir hinn ánægðasti yfir
sjálfum sér: Misskilningur, góði. Ég
veit betur. Fáein lofsyrði eru alltaf
þægileg sönn og þá fyrirgefur maður
allt. Bréfið er ekki lengra, utan fal-
legustu kveðjuorð málsins:
Vertu blessaður og sæll.
Stefán Jónsson.
38 FÉLAGSBRÉF