Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1995, Blaðsíða 69

svona ástfangin af mér að hún kemur til mín með blóm og handgert
kort og ég veit ekki hvað. Ég hringdi í gamlan vin minn í gær til að
biðja hann um að sitja hjá mér þegar hún kæmi, svo hún sæi að ég
þyrfti karla. En hún sat hann bara af sér, allt kvöldið horfði hún á
hann svo sposk að hann fór á endanum að flissa, ég sagði honum ekki
neitt fyrirfram, hvernig hefði ég átt að geta það? A endanum fór hann
og við tvær enduðum í rúminu þriðju nóttina í röð.
Það var gott sem við gerðum en þetta gengur ekki. Ég fór með
henni í göngutúr út urn allan bæ í dag, ég var að reyna að herða mig
upp í að segja henni að við ætturn ekki að sjást framar en hún fór í
staðinn að segja mér frá því hvernig henni leið þrettán ára þegar hún
varð ástfangin í stelpu í fyrsta sinn. Hún bauð mér í mat í Perlunni og
við sátum fyrst einn hring og svo annan. Þetta hefði aldrei gengið.
Þegar við komurn aftur heim að dyrum hjá mér, þá loksins sagði ég
henni það.
67