Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1997, Qupperneq 22

móður sinnar, og þegar þau voru saman komin, gullinleit á hörund,
hristandi strítt hárið, hefði mátt tala um hjörð af skollitum villi-
hestum.
„Hvaða fjandans hugmynd?" spurði hún, því hún gat ekki bara
staðið þarna.
„Förum eftir köldum bjór, og eyðum morgninum á haugunum."
„En það er sama gamla hugmyndin," sagði hún ólundarlega.
„Nei, alls ekki. Ekki á haugunum okkar. Við höfum ekki leitað í
Sarsaparilla síðan fyrir jól."
Hún dróst með ólund yfir garðinn og inn í húsið. Skólplykt stalst
úr gráum, ómáluðum borðunum utan á húsinu og andæfði daunillum
boggabriplöntum og baðmullarperum. Kannski vegna þess að
Whalleyhjónin voru í varahlutabransanum lá við að heimilið léti í
minni pokann fyrir þeim.
Wal Whalley kembdi haugana. Auðvitað greip hann í annað á
milli. En enginn hafði jafngott auga og Wal fyrir því sem samborgar-
inn þurfti á að halda: það voru ónýtir rafgeymar og standar undir
hljómflutningstæki, gólfteppi með blettum sem enginn tók eftir, vír,
og meiri vír, klukkur sem biðu þess eins að stökkva aftur inn í kapp-
hlaup tímans. Dulúðugir verslunarmunir af ýmsu tagi lágu á víð og
dreif um bakgarð Whalleyhjónanna. Síðast en ekki síst: ryðgaður
gufuketill sem tvíburarnir léku sér í.
„Hvernig líst þér á það?" hrópaði Wal, og rak síðuna í konu sína.
Hún var næstum stigin ofan í holuna sem komin var í eldhúsgólfið.
„Líst mér á hvað?"
Hún var hálftortryggin og flissaði hálfhæðnislega. Því Wal kunni
að spila á veikleika hennar.
„Nú þessa hugmynd manneskja!"
Þá hljóp ólundin í hana aftur. Fötin ertu hörund hennar þar sem
hún óð um húsið. Gulir sólargeislarnir skinu á gráa flekkina í óupp-
búnum rúmunum, breyttu kuskinu í hornunum í gull. Það var eitt-
hvað að naga hana, eitthvað lá enn þungt á henni.
Auðvitað. Það var jarðarförin.
„Svei mér, Wal," sagði hún, átti til að snúa svona við blaðinu, „þú
hefðir sannarlega getað fengið verri hugmynd. Þá verða engin vand-
ræði með krakkana. Skyldi þessi ormur hann Lummy ætla að láta svo
lítið að koma með okkur?"
20