Fréttablaðið - 03.12.2016, Síða 78

þessum tíma nýlega tekið ákvörð-
un um að selja það. Ása Dóra hafði
rekið gistiheimilið með manni
sínum, Magnúsi Kristjáni Björns-
syni, sem lést í fyrrasumar þegar
Jón Hákon BA-60 fórst úti fyrir
Aðalvík á Hornströndum. „Það
var mikið áfall fyrir mig, því það
má segja að ég hafi ekki bara misst
ástina mína og maka, heldur líka
samstarfsmann, besta vin og fé-
laga. Við hlógum stundum mikið
yfir því hvað við værum létt-
klikkuð, því við vorum samstíga í
því sem okkur datt í hug að gera
þrátt fyrir að flestum þætti það
galið. Það gerðist margt gott og
skemmtilegt á þeim tíma sem við
áttum saman og eiginlega ótrúlegt
að það hafi bara verið fjögur ár.“
Í kjölfarið á andláti Magnús-
ar rifjuðust upp önnur áföll og at-
burðir sem Ása Dóra hefur orðið
fyrir í lífinu og aldrei unnið úr
heldur bara haldið einhvern veginn
áfram. Að þessu sinni fannst henni
hún algjörlega buguð og var nán-
ast búin að missa allan lífskraft.
Ása Dóra fékk því mánaðardvöl
í febrúar á Heilsustofnun NLFÍ í
Hveragerði sem gerði henni nokk-
uð gott. „Ég átti svo bókaðar tvær
vikur í viðbót í Hveragerði sem ég
ætlaði að taka í október. Ég afpant-
aði dvölina og ákvað að ganga átta
hundruð kílómetra í staðinn,“ segir
hún og skellir upp úr.
SKYNDIHUGDETTA FRAM-
KVÆMD
Ása Dóra tók vel í hugmynd Ein-
ars um að ganga Jakobsveginn
en hafði litla hugmynd um hvað
málið snerist um og hélt að þetta
væru kannski tvö til þrjú hund ruð
kílómetrar sem gengnir væru á
tveimur til þremur vikum. „Þegar
ég fór að lesa mér til komst ég að
því að þetta var heldur betur að-
eins meira, eða um átta hundruð
kílómetrar og mér leist fyrst ekk-
ert á blikuna! Eftir smá spjall við
Einar, ákvað ég að drífa mig og
markmiðið var að ganga þangað til
mig langaði ekki að ganga meira,
hvort sem það yrðu tveir dagar eða
tvö hundruð kílómetrar. Mér datt
ekki í hug að ég myndi klára þetta
en held samt að undir niðri hafi ég
verið að vonast til þess, en ákveð-
ið að slá þennan varnagla.“
Ferðin var að sögn Ásu Dóru
lítið og seint skipulögð og eiginlega
hægt að segja að hún hafi verið
skyndihugdetta sem hún skellti sér
í að framkvæma. Spurð hvort ferð-
in hafi verið eins og hún hafi búist
við segist hún eiginlega ekki alveg
hafa vitað út í hvað hvað hún var
að fara. „Ég hlakkaði til að fara út,
breyta um umhverfi og fá að ein-
beita mér að því sem ég þyrfti að
gera til að komast áfram og að því
leyti var ferðin eins og ég bjóst
við. Mér fannst forréttindi að fá
Ása Dóra var óvön göngum áður en hún lagði af stað. Henni tókst hins vegar að fara alla leið þrátt fyrir að hafa ekki mikla trú á því í upphafi. MYNDIR ÚR EINKASAFNI
Margt var um manninn á sumum gisti-
staðanna sem Ása Dóra gisti á.
EXPLORE WITHOUT LIMITS
®
ARCTIC TRUCKS ÍSLAND EHF.
KLETTHÁLSI 3
110 REYKJAVÍK
SÍMI: 540 4900
NETFANG: info@arctictrucks.is
www.arctictrucks.com
VÖNDUÐ JEPPADEKK
FYRIR ÍSLENSKAR AÐSTÆÐUR
VÖNDUÐ OG HLJÓÐLÁT
DEKK UNDIR FLESTAR
GERÐIR JEPPA OG
JEPPLINGA.
STÆRÐIR FRÁ 29-44 TOMMU.
ÖLL ALMENN
DEKKJAÞJÓNUSTA
TÍMABÓKANIR
Í SÍMA 540 4900
að lifa svona einföldu lífi þennan
tíma sem það tók mig að ganga og
kannski var það að einhverju leyti
ástæðan fyrir því að ég hélt áfram,
þarna var maður einhvern veginn
verndaður frá því að takast á við
„alvöru“ lífið,“ segir hún hugsi og
bætir við: „Kannski hélt ég að ég
fengi hugljómun og svör við öllum
mínum spurningum á göngunni.
Svörin eiga kannski eftir að koma
til mín en ég held að ég sé ekki
farin að sjá lengra inn í framtíð-
ina en ég gerði áður en ég fór út.
Ég hef þó þá trú að eitthvað gott og
skemmtilegt komi til mín.“
KOM SJÁLFRI SÉR Á ÓVART
Það kom Ásu Dóru virkilega á
óvart í ferðinni hvað hún í raun er
fær um að gera. „Ég gat gengið í
um fjörutíu daga af þeim 45 sem
ferðin tók mig, frá fimm kílómetr-
um upp í hátt í fjörutíu kílómetra
þá daga sem ég gekk. Sætt mig við
kulda og rigningu, svita og hita í
sólinni sem þó oftast var notaleg.
Að búa um mig í svefnskála með
fullt af öðru fólki í kojum, stund-
um efri koju, oftast neðri samt.
þola hrotur, alls konar lykt úti og
inni, misgóð þrif á vistarverum
og alls konar umhverfi á leiðinni,
sturtur sem stundum eru fyrir
bæði kynin, oftast enga aðstöðu
til að geyma fötin sín án þess að
þau blotni og ömurlegt handklæði.
Vakna svo fyrir allar aldir þegar
fólk byrjaði að pakka og drífa sig
út og fara út að ganga, með stöð-
uga verki í fótunum alla daga sem
versnuðu bara eftir því sem lengra
var gengið og voru verstir á nótt-
unni. Þetta get ég allt og meira til!
Ég á líka örugglega eftir að segja
við sjálfa mig þegar ég tekst á við
erfið verkefni hér eftir: „Ég gekk
átta hundruð kílómetra, ég hlýt að
geta þetta!““ lýsir Ása Dóra stolt
í bragði.
Ása Dóra segir að það sem erf-
iðast hafi verið fyrir utan göng-
una sjálfa var hve hún saknaði oft
fjölskyldu og vina. Stundum hafi
komið upp hjá henni efasemdir um
hvað hún væri eiginlega að þvæl-
ast þarna í staðinn fyrir að verja
tímanum með þeim. „Ég missti
til dæmis af brúðkaupi dóttur
Magga sem mér fannst mjög erfitt
og skírn hjá syni hans. Eftir á að
hyggja er ég glöð yfir að ég kláraði
gönguna og held að allir hafi sýnt
því skilning.“
VINIR TIL FRAMTÍÐAR
Hún nefnir að samskiptin við fólk-
ið sem hún kynntist á leiðinni og
vinskapurinn sem myndaðist á
stuttum tíma hafi verið það eftir-
minnilegasta við ferðina. „Fólk-
ið sem ég kynntist á leiðinni frá
ýmsum löndum er eitt það besta
við ferðina. Ég gekk með þeim og
hitti á gististöðunum, spjallaði,
dansaði, hló og grét með þeim,
öskraði og söng! Ég er örugglega
búin að eignast nokkra góða vini
til framtíðar,“ segir Ása Dóra sem
var einmitt stödd í Madrid hjá fólki
sem hún gekk með fyrstu dagana
þegar viðtalið var tekið, en þau
buðu henni að koma í heimsókn til
sín áður en hún færi heim aftur.
Auk þess lærði hún líka nokk-
ur orð í spænsku, kynntist borgum
og þorpum sem hún hefði tæplega
heimsótt, sá vínakra og smakk-
aði vínberin. „Mér finnst líka frá-
bært hvað ég hef styrkst og feng-
ið meira þrek og ekki er verra að
þegar ég fann loksins vigt til að
stíga á, sýndi hún um ellefu kíló-
um minna en vigtin mín heima
áður en ég lagði af stað,“ segir
hún brosandi og bætir við að hún
geti ekki hætt að hreyfa sig núna.
„Ég hlakka virkilega til að ganga
og jafnvel hlaupa – án bakpoka.“
DÝRMÆT UPPLIFUN
Það allra dýrmætasta sem Ása
Dóra upplifði á leiðinni var að hún
náði að sleppa takinu á mannin-
um sínum. „Ég sætti mig við að ég
get ekki breytt því að hann er far-
inn, þó að ég eigi eftir að syrgja
hann alla tíð. Hágrátandi í helli-
rigningu á toppi leiðarinnar yfir
Pýreneafjöllin. Einhvern veginn
fannst mér hann samt vera með
mér alla leið, enda hefði þetta átt
vel við hann. Ég sá hann oft fyrir
mér og það var eins og hann hvetti
mig áfram á erfiðu köflunum.“
Ása Dóra leyfði vinum og fjöl-
skyldu að fylgjast með sér á sam-
skiptamiðlum á leið sinni og segir
hún það hafa hjálpað sér yfir erf-
iðustu hjallana. „Það hjálpaði mér
svo sannarlega og ég er ofboðs-
lega þakklát öllum sem fylgdust
með mér og hvöttu mig áfram. Og
ég þakka líka Einari enn og aftur
fyrir að benda mér á að ganga Jak-
obsveginn. Ég kem úr þessari ferð
með miklu meiri trú á sjálfa mig
og vissu um hvað ég get.“
Kannski hélt ég að ég fengi hugljómun og svör
við öllum mínum spurningum á göngunni.
Svörin eiga kannski eftir að koma til mín en ég held að
ég sé ekki farin að sjá lengra inn í framtíðina en ég
gerði áður en ég fór út.
Ása Dóra Finnbogadóttir
3 . D E S E M B E R 2 0 1 6 L A U G A R D A G U R12 F Ó L K ∙ K Y N N I N G A R B L A Ð ∙ X X X X X X X XF Ó L K ∙ K Y N I N G A R B L A Ð ∙ H E L G I N
0
3
-1
2
-2
0
1
6
0
4
:0
7
F
B
1
2
0
s
_
P
0
8
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
7
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
3
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
4
3
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
B
8
B
-C
B
D
C
1
B
8
B
-C
A
A
0
1
B
8
B
-C
9
6
4
1
B
8
B
-C
8
2
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
5
B

F
B
1
2
0
s
_
2
_
1
2
_
2
0
1
6
C
M
Y
K