Morgunblaðið - 14.10.2016, Qupperneq 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. OKTÓBER 2016
✝ Ingibjörg Ósk-arsdóttir
fæddist á Sólvangi
í Hafnarfirði 28.
júní 1967. Hún lést
á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 4. októ-
ber 2016.
Foreldrar Ingi-
bjargar eru Óskar
Kristinn Ásgeirs-
son, f. 6. apríl 1946
á Hraunbóli í V-Skaftafells-
sýslu, d. 31. ágúst 2015, og El-
ínborg Ragnarsdóttir, f. 13.
apríl 1948 í Hafnarfirði.
Systkini Ingibjargar eru: 1)
síðar Flensborgarskóla.
Þegar Ingibjörg flutti úr
foreldrahúsum bjó hún lengst
af í miðbæ Reykjavíkur en
sneri fyrir nokkrum árum aft-
ur í Hafnarfjörð og bjó sér til
fallegt heimili að Suðurgötu
15.
Ingibjörg fór snemma út á
vinnumarkaðinn, vann hjá
KRON/Sambandinu og Mikla-
garði við innkaup og sölu og
sem sölumaður hjá Stíl en
starfaði lengst af sem sölumað-
ur og sölustjóri hjá Heilsu
ehf./hf. áður en hún hóf störf
hjá Sóley Organics.
Ingibjörg var listakona í
höndunum, mjög skapandi og
mikil áhugakona um tísku og
eftir hana liggur mikið af fal-
legu handverki.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Víðistaðakirkju í dag, 14.
október 2016, kl. 13.
Ragnar Ásgeir, f.
16. janúar 1965,
börn hans eru Ísak
og Benjamín, 2)
Erla, f. 29. október
1971, maki Krist-
ján Valur Jónsson,
börn þeirra eru
Katla Ingibjörg og
Jón Óskar, 3) Ósk-
ar Jón, f. 30. októ-
ber 1982, börn
hans eru Katrín
Emma og Kári og 4) Sævar
Markús, f. 15. febrúar 1985.
Ingibjörg sleit barnsskónum
í Norðurbænum í Hafnarfirði
og gekk í Víðistaðaskóla og
Elsku Inga mín.
Það er svo margt sem mig
langar að segja við þig núna en ég
veit bara ekki á hverju ég á að
byrja.
Það sem kemur fyrst upp í
hugann er Suðurgatan og allar
frábæru stundirnar sem við átt-
um þar með „besta kaffi í heimi“.
Alltaf gat ég komið til þín og
spjallað um hvað sem er og alltaf
nenntir þú að hlusta, gefa ráð og
segja þína skoðun … og þú varst
alveg ófeimin að skamma mig ef
þér fannst þess þurfa.
Þú varst einstök systir og ein-
stök mannvera. Alltaf varstu
tilbúin að hjálpa öllum í kringum
þig og hugsaðir yfirleitt fyrst um
aðra og svo um þig sjálfa. Ég veit
að þú munt fá þetta allt borgað til
baka í „Draumalandinu“ þar sem
þú og pabbi sitjið eflaust núna, þú
við saumavélina að sauma saman
einhverja snilldina og hann að
ráða krossgátur.
Þú reyndist börnunum mínum
vel og þau dýrkuðu Ingu frænku.
Inga frænka var mest töff frænka
í öllum heiminum og Katrín
Emma fær alltaf stjörnur í augun
í hvert sinn sem hún talar um þig
og mun alltaf gera.
Þrátt fyrir óendanlega sorg í
hjartanu yfir því að þú skulir vera
farin þá er ég þakklátur og lán-
samur að hafa átt þig að sem
systur og vin. Ég er ríkari og
betri manneskja fyrir vikið.
Mig langar að enda þetta á
nokkru sem þú sagðir skömmu
fyrir andlát þitt. Að við ættum að
reyna að vera góðar manneskjur
og vera góð hvert við annað, sýna
hvert öðru ást og umhyggju því
þannig gerum við heiminn okkar
betri.
… og þú, Inga mín, gerðir
hann sko betri fyrir okkur sem
fengum að fylgja þér í gegnum
lífið.
Ég elska þig óendanlega mikið
og mun sakna þín alla daga. En
ég veit að núna ertu á góðum stað
hjá pabba og hann passar þig.
Takk fyrir allt og allt. Ást og
friður.
Óskar Jón (Nonni bróðir).
Það er þyngra en tárum taki að
kveðja Ingu systur mína, eigin-
lega ólýsanlegt, en maður mun
samt ávallt eiga dásamlegar og
fallegar minningar um hana.
Inga var bæði systir mín og mjög
góður vinur, sem var ávallt til
staðar fyrir mig og hvetjandi í
einu og öllu sem maður tók sér
fyrir hendur. Hún var mjög mikill
áhrifavaldur í mínu lífi og ávallt
leit ég mikið upp til hennar. Óeig-
ingjarnari manneskju hef ég
aldrei hitt, en hún vildi ávallt allt
fyrir aðra gera og var ávallt til
staðar eftir sinni bestu getu. Mun
ég vera henni ævinlega þakklátur
fyrir allt saman sem hún hefur
gert fyrir mig. Minningarnar sem
koma fram eru óendanlegar þeg-
ar maður fer að hugsa til baka,
minningar sem ég mun ávallt
varðveita fyrir sjálfan mig. Inga
var ávallt mjög örlát á sinn tíma
og mun ég sakna þess sárt að
geta ekki eytt tíma með henni,
hvort sem það var yfir saumavél-
inni, ferðast hérlendis sem er-
lendis, eða bara sitja í rólegheit-
um á Suðurgötunni. Ávallt hafði
hún einlægan áhuga á því sem
maður var að vinna að og ávallt
gaf hún mér góð ráð. Ég mun
sakna þess mikið að geta ekki
leitað til hennar en hún var mjög
fallega þenkjandi manneskja og
hæfileikarík. Okkar samband og
vinátta var falleg, við vorum mjög
lík á margan hátt og kom ávallt
vel saman, gátum talað endalaust
en einnig dundað okkur sitt í
hvoru lagi án þess að segja orð,
það var einstaklega þægilegt. Er
því hluti af mér horfinn sem var
mér einstaklega kær en ég veit
vel að hún verður ávallt með mér
á sinn hátt og fyrir það mun ég
vera mjög þakklátur.
Ég elska þig óendanlega mik-
ið, ég veit að þú ert nú á góðum
stað og mun ég sjá þig aftur síðar.
Þinn litli bróðir,
Sævar.
Elsku, elsku Inga stóra systir
mín.
Ég trúi því ekki ennþá að þú
sért farin frá okkur.
Þegar ég hugsa um þig er svo
margt sem kemur upp í hugann.
Hjartahlý. Gjafmild. Falleg og
mesta skvísan af öllum. Besti
kokkurinn: Aspassúpan á jólun-
um, indverskur matur og bara
allt sem þú eldaðir var gott.
Hæfileikarík: hálsmen, arm-
bönd, ponsjó. Saumaðir föt á vin-
konurnar og heila hljómsveit.
Vinkonustóðið þitt, Sóley,
Jókka, Tóta, Unnur, Hanna
Birna, Benna, Halla, Sigrún,
Oddný, Helga, Gunna, Berglind
og endalaust mætti telja áfram.
Eyjó og Pétur, betri vini er
ekki hægt að hugsa sér.
Tónlist, við eigum svo margar
minningar um tónlist. Bowie,
Duran, Style Council, Roxy Mu-
sic, Blur, Brunaliðið, Suede,
Björgvin, Fleetwood Mac, De-
peche Mode, Amy Winehouse,
Bítlarnir, Rolling Stones og fleiri.
Fasjón eins og við kölluðum
það svo oft, tískublöð og Kate
Moss. Þú varst svo mikil skvísa
og flott í öllu. Þegar þú varst
hundveik varstu samt alltaf
mesta pían. Vá hvað mig langaði
oft að vera svona mikil skvísa og
ég leit svo upp til þín.
Laufvangur, Breiðvangur,
Ljósaberg, Þingholtsstræti.
Endalausar minningar með fjöl-
skyldunni og svo með Sigrúnu í
miðbænum. Alltaf stuð og svo
skellt sér á Kaffibarinn.
Utanlandsferðir voru nokkrar
og þú komst að heimsækja mig í
Berlín á hverju ári meðan við
Kristján bjuggum þar.
Það var svo margt sem við ætl-
uðum að gera, fara og fá okkur
nýtt tattú og skreppa til New
York og fleira og fleira. Mér
finnst svo skrítið að eiga allt í
einu enga systur en strákarnir
eiga eftir að passa mig, ég veit
það. Það eru samt alls konar hlut-
ir sem maður talar bara um við
systur sína og við áttum innilegt
og gott samband og ég mun
sakna þess svo að geta ekki
hringt í þig til að fá hin ýmsu ráð.
Ég mun passa upp á að Katla
Ingibjörg nafna þín og sálufélagi
í tískunni verði alltaf smart og
Jón Óskar mun aldrei gleyma fal-
legu og góðu Ingu frænku.
Ég gæti skrifað heila bók um
minningar okkar saman en læt
þetta duga. Þú munt alltaf vera
með mér í huganum og hjartanu.
Ég veit að elsku pabbi hefur tekið
vel á móti þér og ömmur og afar
og jafnvel Bowie og Amy. Þú hitt-
ir Keith bara seinna þar.
Ég mun sakna þín óendanlega
mikið, elsku Inga mín.
Elska þig sys alltaf.
Þín
Erla.
Mín yndislega og kæra Inga. Í
hartnær 35 ár höfum við verið
samferða á lífsgöngunni. Gengið
saman í gegnum súrt og sætt, en
þó meira sætt, og mikið ofboðs-
lega er ég þakklátur fyrir allt það
er þú gerðir fyrir mig, kenndir
mér og ekki síst að þú varst
óhrædd við að segja mér til synd-
anna ef þér sýndist svo. Ef þú tal-
aðir hlustaði ég. Ef þú skamm-
aðir þá skammaðist ég mín og
þegar þú hrósaðir þá var ég stolt-
ur. Ég bar og ber ótæmandi virð-
ingu fyrir þér og þínum skoðun-
um og ráðum mér til handa í
gegnum tíðina.
Það var sama hvað ég gerði,
hugsaði eða velti vöngum yfir.
Alltaf gat ég leitað til þín og þú
komst með réttu svörin. Svörin
sem ég tók mark á. Að eiga þig
sem vinkonu var ómetanlegt. Við
vorum sem eitt en samt tvö. Ég
gat spurt þig og leitað ráða sem
konu og þú gafst mér svörin sem
kona.
Við gátum rætt um allt á milli
himins og jarðar, kvennamál,
karlamál, langanir og framtíðar-
sýn og er það vinátta og traust
sem ekki öllum er gefið, en okkur
var gefið.
Þú þekktir mig svo vel að ef ég
horfði á þig þá sagðir þú: „Eyjó,
ég sé hvað þú ert að hugsa.“ Þú
last mínar hugsanir og oftar en
ekki spurðir þú mig: „Hvað ertu
ekki búinn að segja mér sem ég
veit að þú þarft að segja mér?“
Eftir okkar áralöngu vináttu
og virðingu þá varð ég svo of-
boðslega þakklátur er þú sam-
þykktir að verða minn ferðafélagi
á ráðstefnum vegna vinnu minnar
hingað og þangað um heiminn.
Við fórum saman landa á milli og
voru það með betri stundum sem
við áttum saman. Kaffihús, kvöld-
verðir, morgunmatur í rúmið og
yndislegar stundir og samræður
ein og sér eða með ferðafélögum
okkar í þessum ferðum, Magnúsi
og Ölmu. Þetta eru stundir sem
ég gleymi aldrei og án vafa ein
skemmtilegasta stund þessara
ferða er við öll fórum og hittum
Tótu, vinkonu þína, og Hjört,
mann hennar, á veitingahúsi í Vín
þar sem við hlógum og nutum
lífsins daglangt fram á kvöld.
Þann dag var grátið af hlátri í
gleði og hamingju.
Yndislega vinkona. Í dag er
grátið af öðrum orsökum. Ég
gæti rifjað upp svo margar stund-
ir og mörg árin sem við höfum átt
saman.
Tenging okkar er í gegnum
áralanga vináttu, fjölskyldu, vini
og annað samferðafólk sem án
efa eiga eftir að sakna þín og
þinnar nærveru.
Mín kæra. Ég sakna þín og
hlakka til að hitta þig síðar þegar
minn tími kemur. Takk milljón
sinnum fyrir að vera vinkona mín.
Vinátta sem hefur verið og er
mér meira virði en allir heimsins
demantar.
Eyjólfur Lárusson (Eyjó).
Það er sárara en tárum taki að
þurfa að kveðja þig í blóma lífs-
ins, elsku fallega Ingibjörg mín.
Ég man eftir þér lítilli rauð-
hærðri frænkuskottu með frekn-
ur og tíkarspena, alltaf brosandi
og glöð, með skoðanir á flestu,
ákveðin og rökföst. Sagðir okkur
eldra fólkinu hiklaust til synd-
anna ef þér sýndist svo.
Skemmtilega uppátækjasöm og
hugmyndarík og mikill fagurkeri.
Það var alltaf gefandi að hitta þig
og sérlega gaman og gott að
spjalla. Um það vitnar líka þinn
stóri og náni vinahópur sem nú
sér á eftir kærri vinkonu. En
fyrst og fremst varst þú dóttir
hans föður þíns og mikil pabba-
stelpa. Þið voruð afar lík að eðl-
isfari, bæði einstaklega skemmti-
leg og gefandi í samskiptum,
miklir diplómatar, með sama
svarta húmorinn og hjarta úr
gulli.
Þú varst með glæsilegustu
konum að sjá, hávaxin og tíguleg
með tískuna á hreinu þó þú færir
gjarnan þínar eigin leiðir í þeim
efnum. Ég dáðist oft í huganum
að þinni smekkvísi og var hreykin
af því að eiga þig sem bróðurdótt-
ur. Og ekki er aðdáun mín minni
vegna þess æðruleysis sem þú
sýndir þegar þú vissir í hvað
stefndi.
Ég veit að fjölskyldan þín,
móðir og systkini voru þér kær-
ust enda samband ykkar afar ná-
ið. Það hefur verið aðdáunarvert
að fylgjast með hvernig þau hafa
staðið sem klettur með þér í
gegnum þín veikindi. Missir
þeirra er mestur og sárastur.
Ég hugga mig við það að þú
sért komin til pabba gamla og
með afana og ömmurnar á kant-
inum og Magga frænda. Þú munt
ávallt eiga sérstakan stað í hjarta
mínu, elsku frænkubeibíið mitt.
Elsku Ella, Ragnar, Erla,
Nonni og Sævar. Þið eigið alla
mína samúð.
Blessuð sé minning minnar
yndislegu bróðurdóttur.
Hinsta kveðja frá
Ágústu (Gústu) frænku.
Ég geng upp brattan stigann
og það marrar í þrepunum, ég
banka laust á hurðina og opna …
Hæ, er einhver heima? Það er
kallað á móti, hæ elskan! Ég geng
inn í eldhúsið og þarna situr hún
við borðið, ljósrauður makkinn í
óreiðulegum hnút á höfðinu, mín
kona í heimagallanum – alltaf
flottust, tölvan opin, tískublöð og
naglalökk, saumavélin á borðinu,
hálsmenin og armböndin, kaffi-
bollinn og öskubakkinn ekki
langt undan. Ingulyktin fyllir vit-
in, allt eins og það á að vera. Til-
hugsunin um að upplifa þennan
hversdagsleika aldrei aftur, besta
kaffið og spjall á Suðurgötunni,
er óraunveruleg. Og söknuðurinn
eftir
Ingu er óbærilegur. Inga var
einstök, hún var stjarna. Ég er
þakklát fyrir vináttuna okkar og
allt það fallega sem Inga skilur
eftir sig í þessu lífi, örlæti, góð-
mennsku, tryggð og hlýju. Hún
var glæsileg kona sem tekið var
eftir, með sinn flotta, einstaka stíl
og klassa, stíl sem enginn leikur
eftir því það er bara ein Inga.
Hún hélt sinni miklu reisn í
veikindunum og tókst á við þau
með æðruleysi og með sinn
svarta húmor að vopni, það hjálp-
aði oft að djóka aðeins með lífið.
Við Inga áttum gott spjall stuttu
áður en hún fór, um mikilvægi
þess að vera góð manneskja og
gefa af sér og ég lofa að gera mitt
besta.
Ingu verður sárt saknað af öll-
um sem til hennar þekktu, fjöl-
skyldu og vinum, en minningin
um fallegustu og björtustu
stjörnuna mun alltaf lifa í hjört-
um okkar. Ást og virðing,
Rakel Björg.
Lífið verður aldrei samt án þín,
elsku besta Inga mín. Þú varst
stór hlekkur í mínu lífi og ynd-
isleg vinkona. Þú skilur eftir
skarð sem enginn annar getur
fyllt.
Þú varst einstök, falleg,
skemmtileg, tónelsk með ein-
dæmum, listræn, mikill fagurkeri
en umfram allt vinur vina þinna.
Þú barst af öðrum konum, með
fallega rauða hárið þitt, hafðir
þinn eigin stíl og eftir þér var tek-
ið hvert sem þú fórst.
Ég dáðist að því hvernig þú
fórst í gegnum veikindi þín. Þú
barðist af miklum styrk en líka
auðmýkt. Alltaf svo vel tilhöfð,
húmorinn skammt undan, já þú
varst hetja.
Það eiga margir um sárt að
binda núna en ég veit að þú munt
halda utan um okkur öll eins og
þú hefur alltaf gert.
Elsku Ella mín, þú stóðst eins
og klettur við hlið Ingu og betri
umönnun hefði hún ekki getað
fengið frá þér og systkinum sín-
um.
Ég votta ykkur mína innileg-
ustu samúð, megi góður Guð um-
vefja þig hlýju, elsku Inga mín,
og veita syrgjendum styrk.
Hvíldu í friði, elsku besta vin-
kona. Ég sakna þín meira en allt.
Þín vinkona,
Sigrún.
Mikið óskaplega á ég eftir að
sakna elsku Ingu vinkonu. Stund-
irnar sem við áttum saman eru
ómetanlegar. Við kynntumst auð-
vitað í Víðistaðaskóla og leið okk-
ar átti svo sannarlega eftir að
liggja saman. Við unnum saman á
þremur stöðum. Fyrst í Mikla-
garði og urðum við óaðskiljanleg-
ar þau ár.
Margt var brallað og mikið
hlegið á þeim tíma og einhvern
veginn þá eru það minningarnar
frá Hressó sem koma fyrst upp í
huga mér. Þú varst svo mikil
kaffikerling. Sumarfríinu eydd-
um við líka saman. Man hvað þú
varst góð við Aron frænda minn
sem við pössuðum eitt sumarfrí-
ið.
Svo fórum við að vinna saman í
Stíl. Þótt sá tími hafi verið stutt-
ur, þá var það mjög góður tími.
Okkur leið alltaf svo vel saman.
Svo fórst þú að vinna í Heilsu og
auðvitað kom ég á eftir þér. Þú
kenndir mér svo margt um vít-
amín og heilsufæði. Þú varst
sannkallað uppflettirit þegar
kom að þessum málum. Þessi tími
var frábær, við alltaf saman. Að
eiga þig sem vinkonu var ómet-
anlegt, alltaf til staðar, alltaf til í
spjall, alltaf til í kaffibolla. Heim-
ilið þitt var svo fallegt og bar þess
merki að þarna byggi fagurkeri.
Ilmandi kaffi á könnunni og
skemmtilegar sögur rifjaðar upp.
Eldklár og falleg vinkona hef-
ur nú verið kölluð til mikilvægari
starfa. Sennilega að setja á fót
heimili fyrir munaðarlaus börn
og yndislegi pabbi þinn er þér til
aðstoðar. Ég kveð þig, elsku vin-
kona, með miklum söknuði og
þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar. Minning þín mun alltaf
fylgja mér.
Elsku Elínborg, Raggi, Erla,
Óskar og Sævar, megi góður Guð
vaka yfir ykkur í þessari miklu
sorg. Veit þið eigið yndislegar
minningar um dásamlega dóttur
og systur.
Með ástarþökk ertu kvödd í hinsta sinni
hér
og hlýhug allra vannstu er fengu að
kynnast þér.
Þín blessuð minning vakir og býr í
vinahjörtum
á brautir okkar stráðir þú, yl og
geislum björtum.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Ingibjörg Einarsdóttir.
Í dag kveð ég kæra vinkonu.
Hana Ingu mína. Inga var hávax-
in og rauðhærð. Glæsikvendi. Svo
ljúf og viðkvæm en jafnframt svo
fyndin og skemmtileg. Vinátta
sem varað hefur í meira en 40 ár
felur í sér minningar sem bæði
eru skemmtilegar og erfiðar og
allt þar á milli. Þannig er góð vin-
átta. Og lífið.
Það sem stendur upp úr eru
allar stundirnar þar sem saman
fóru góður félagsskapur, frábær
tónlist, sælkeramatur og mikill
hlátur. Þær stundir ætla ég að
muna og varðveita. Ég mun líka
minnast þín, elsku Inga, í gegn-
um alla tónlistina sem þú kynntir
mig fyrir. Þar sem þú varst var
alltaf tónlist og þess vegna verð-
ur auðveldara fyrir mig að sækja
í minningar um þig. En það er
samt erfitt að halda áfram án þín,
Inga mín.
Elsku vinkona, ég vil bara
þakka fyrir vináttuna, kærleik-
ann og góðmennskuna sem ein-
kenndi þig. Vinátta okkar nær
langt út fyrir þetta tilverustig.
Þannig er nú það bara.
Takk fyrir allt, Inga mín, og
hvíl í friði.
Ég, Gunna systir og fjölskyld-
ur vottum ykkur; Ella, Raggi,
Erla, Nonni og Sævar okkar
dýpstu samúð. Missir ykkar er
mikill.
Þín vinkona að eilífu,
Jóhanna (Jókka).
Það var bæði ljúft og líflegt að
alast upp í Norðurbænum í Hafn-
arfirði. Sá hluti bæjarins byggð-
ist hratt og margar ungar fjöl-
skyldur fluttu þangað og tóku
höndum saman um að gera hverf-
ið að góðum stað fyrir krakka
eins og okkur. Ingibjörg Óskars-
dóttir, eða Inga, var ein af þess-
um krökkum. Hún bjó eins og við
flestar í einni af nýju blokkunum,
tilheyrði öflugum hópi vinkvenna
sem strax létu til sín taka í hverf-
inu en voru einu ári yngri en við.
Þrátt fyrir að það væri auðvitað
næstum ófyrirgefanlegur aldurs-
munur á þeim tíma, tengdumst
við þeim Ingu, Sóleyju, Jókku og
Tótu fljótt sterkum vinaböndum
sem halda enn nú fjörutíu árum
síðar.
Það tók ekki langan tíma fyrir
Ingibjörg
Óskarsdóttir
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson