Morgunblaðið - 14.10.2016, Side 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. OKTÓBER 2016
✝ Sigþór Jónssonfæddist í Norð-
urhjáleigu í Álfta-
veri 27. október
1937. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands á Sel-
fossi 1. október
2016.
Foreldrar hans
voru Þórunn Páls-
dóttir húsfreyja, f.
5.9. 1896, á Jórvík
II í Álftaveri, d. 27.10. 1989, og
Jón Gíslason, bóndi og hrepp-
stjóri, f. 11.1. 1896 í Norðurhjá-
leigu í Álftaveri, d. 2.4. 1975.
Systkini Sigþórs eru Þórhildur,
f. 22.12. 1918, d. 14.2. 1996, Júl-
íus, f. 26.2. 1920, d. 25.7. 2009,
Gísli, f. 7.12. 1921, d. 24.8. 2010,
Pálína, f. 23.1. 1923, d. 7.8.
2010, Böðvar, f. 4.2. 1925, d.
1.12. 2013, Sigurður, f. 4.11.
1926, d. 9.11. 2009, Guðlaug, f.
22.11. 1927, d. 27.11. 1927, Guð-
laugur, f. 21.1. 1930, Jón, f. 2.10.
1931, Fanney, f. 6.3. 1933, Sig-
rún, f. 27.2. 1935, d. 22.2. 2014,
og Jónas, f. 22.11. 1939.
Sigþór kvæntist 6. október
1962 Gerði Óskarsdóttur frá
Varmadal á Rangárvöllum, f.
11.1. 1943. Foreldrar hennar
voru Guðbjörg Svava Sigur-
geirsdóttir húsfreyja, f. 28.2.
og lauk fullnaðarprófi frá
barnaskólanum í Álftaveri 1951.
Hann vann heima við hefð-
bundin bústörf í Norðurhjáleigu
til 1958 en á þeim tíma vann
hann einnig í vegavinnu og fór
á vertíðir í Eyjum. Sigþór starf-
aði sem bifreiðarstjóri hjá
Kaupfélagi Skaftfellinga í Vík á
árunum 1958-1963. Frá 1963-
1973 var hann bílstjóri hjá
Mjólkurbúi Flóamanna og
Kaupfélagi Árnesinga á Sel-
fossi. Sigþór og Gerður hófu bú-
skap á Tryggvagötu 28 í húsi
Jóns og Grétu systur Gerðar. Í
byrjun árs 1968 fluttu þau að
Engjavegi 45 og bjuggu þar til
1973 er þau keyptu jörðina Ás í
Ásahreppi. Þar bjuggu þau
stóru búi með blandaðan bú-
skap í tuttugu og þrjú ár. Sig-
þór sinnti ýmsum félagsstörfum
en hann var félagi í Ungmenna-
og Búnaðarfélagi Ásahrepps og
í Veiðifélagi Holtamannaafrétt-
ar. Árið 1996 fluttust þau að
Hjarðartúni í Hvolhreppi en þá
starfaði Sigþór meðal annars á
Sæðingarstöðinni í Gunnars-
holti og við smíðar hjá frænda
sínum, Sveini Sigurðssyni. Í
Hjarðartúni bjuggu þau í átta
ár þar til leiðin lá aftur á Sel-
foss árið 2004. Áttu þau heima í
Seftjörn 4 í tíu ár en fluttu svo í
Grænumörk 5.
Útför Sigþórs fór fram 8.
október 2016 í kyrrþey að ósk
hins látna.
1915, d. 22.5. 1999,
og Óskar Svein-
björn Bogason
bóndi, f. 15.11.
1896, d. 3.4. 1970.
Sigþór og Gerður
eignuðust fjórar
dætur, þær eru: a)
Guðbjörg Svava, f.
22.8. 1962, gift
Guðmundi Þór
Hafsteinssyni, f.
2.2. 1959. Dætur
þeirra eru Rakel Dögg, sam-
býlismaður Guðjón Bjarni Hálf-
dánarson, synir þeirra Elmar
Þór og Hákon Darri. Gerður
Ósk, sambýlismaður Eyþór Lár-
usson, og yngst er Anna Mar-
grét. b) Kolbrún, f. 3.4. 1968,
sonur hennar er Sigþór, faðir
hans Helgi Jón Ólafsson. c) Þór-
unn, f. 6.8. 1974. d) Ósk, f. 21.5.
1976, unnusti Georg Pétur
Kristjánsson, f. 23.5. 1972, börn
þeirra eru Kristján Jarl og
Agatha. Fyrir átti Sigþór Jónu,
f. 4.1. 1961, sambýlismaður Elv-
ar Eyvindsson, f. 20.9. 1960,
börn þeirra eru Eyrún, unnusti
Jóhann Gunnar Böðvarsson,
synir þeirra eru Böðvar Snær
og Sæþór Elvar, Ármann og Jó-
el.
Sigþór ólst upp í foreldrahús-
um í Norðurhjáleigu í Álftaveri
Elsku eiginmaður og besti vin-
ur.
Ég þakka þér allar góðu stund-
irnar í lífi okkar og kveð þig með
þessum orðum:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem)
Ég á eftir að sakna þín sárt og
bið góðan Guð að geyma þig.
Þín
Gerður.
Elsku hjartans pabbi minn! Þú
varst svo mikill höfðingi og ég er
svo stolt að vera dóttir þín.
Það var gaman að vinna með
þér, elsku pabbi minn. Þú varst
skipulagður og hafðir gott verks-
vit. Þegar ég byggði Laufás
studdir þú mig og varst minn sér-
legi ráðgjafi og meistari í öllu því
sem þar fór fram, alveg frá upp-
hafi til enda. Það var svo sérstakt
þegar við unnum saman, það var
ekkert verið að blaðra endalaust
heldur gátum við unnið lengi án
þess að segja orð, niðursokkin í
verkið, einbeitt og vandvirk, sam-
an sem eitt. Ég mun aldrei gleyma
þeirri einstöku tilfinningu sem það
var að setjast niður með þér eftir
góða vinnutörn, drekka með þér
kaffi og spjalla.
Í hestamennskunni varstu líka
snillingur á allan hátt. Þú hafðir
gott auga fyrir fallegum hrossum,
áttir marga góða gæðinga og varst
svo góður reiðmaður, elsku pabbi
minn. Þú hafðir einstakt lag á öll-
um dýrum og mig langaði alltaf að
geta lært þetta af þér. Ef til vill
hef ég einhverju náð og verð þér
ævinlega þakklát fyrir það og þá
þekkingu mun ég varðveita sem
dýrindis fjársjóð líkt og minning-
arnar allar um þig og þær góðu
stundir sem við áttum saman. Ég
treysti þér svo fullkomlega þegar
þú fannst réttu stundina til að ég
fengi að prófa gæðingana þína í
fyrsta sinn. Þú vissir nákvæmlega
hvenær og hvar besti staðurinn
var og þá stoppaðir þú klárinn,
steigst af baki og sagðir að nú
skyldi ég fara á bak og prófa. Þá
var farið yfir hvernig taumhald og
hvaða áseta væri best og svo réttir
þú mér tauminn og á bak fór ég
full spennu og gleði yfir þeirri
hugsun að loksins fengi ég að taka
reiðskjótann þinn til kostanna.
Svo passaðir þú alltaf að ég fengi
að ríða á undan svo að ég og klár-
inn fengjum næði til að kynnast og
þegar þú fannst að rétti tíminn var
kominn þá komst þú upp að hlið-
inni á mér og við riðum saman úti í
fallegri náttúrunni, sæl og ham-
ingjusöm saman, þú, elsku pabbi
minn, og ég, stolta pabbastelpan.
Ég gæti endalaust rifjað upp
góðar stundir sem við áttum sam-
an en þær rúmast ekki allar hér en
verða í huga mér í staðinn alla
mína tíð og munu þær ylja mér um
hjartarætur svo lengi sem ég lifi.
Þú hefur gefið mér svo margt,
elsku pabbi minn, og ég skal gera
allt sem ég get til að þú getir verið
stoltur af stelpunni þinni. Ég veit
að þú munt fylgjast með okkur
Sigþóri mínum í öllu því sem við
tökum okkur fyrir hendur. Ég
þakka Guði á hverju degi fyrir að
hafa gefið mér fallega drenginn
minn, hann Sigþór, og ég er þakk-
lát fyrir að hann skuli bera fallega
nafnið þitt. Þú varst svo stoltur af
afastráknum þínum og varst
reglulega að spyrja mig um hann
og notaðir þá alltaf orðið „nafni“.
Ég er óendanlega stolt að vera
dóttir þín, elsku pabbi minn. Þú
ert fallegasti, besti, klárasti og
yndislegasti pabbi sem nokkur
getur hugsað sér og þakka ég þér
hjartanlega fyrir stundirnar okk-
ar hér á þessu jarðríki. Hjarta
mitt er fullt af ást og hlýju til þín
og minningarnar um þig, pabbi
minn, munu lifa með mér svo lengi
sem ég lifi. Guð veri með þér og
gefi þér frið.
Þín dóttir,
Kolbrún.
Bláu augun þín,
lika djúp og skær.
Lýsa leiðina mína,
líkt og stjörnur tvær.
(Ólafur Gaukur)
Elsku hjartans pabbi minn, síð-
ustu dagar hafa verið þeir erfið-
ustu í lífi mínu. Ég trúi því varla að
ég fái ekki aftur að horfa í fallegu
bláu augun þín, sem líkt og segir í
laginu, hafa lýst mína leið, líkt og
stjörnur tvær. Þú varst svo ynd-
islegur og góður pabbi, með hjarta
úr gulli og vildir allt fyrir mig
gera. Ég er svo óendanlega þakk-
lát og stolt af því að fá að vera
dóttir þín. Þú hafðir einstaka nær-
veru, traustur, hjálpsamur, ráða-
góður og alltaf stutt í húmorinn.
Ég verð ykkur mömmu ævinlega
þakklát fyrir að hafa flutt í sveit-
ina á sínum tíma, því það að vera
barn og fá að alast upp í sveit eru
forréttindi að mínu mati.
Ég gleymi því aldrei hvað ég
var spennt þegar fyrsta kindin
mín, hún Gríma, var komin að
burði og vonaðist ég eftir flekk-
óttu lambi. Það var komið að
kvöldmat og þú segir við mig að
við verðum að fara heim að borða.
Mamma hafði eldað slátur og ég
sem alltaf borðaði bara blóðmör
fékk mér það á diskinn. Þá segir
þú við mig „nú verður þú að borða
bæði blóðmör og lifrapylsu, Þór-
unn mín, ef þú ætlar að fá flekkótt
lamb“. Ég lét til leiðast og viti
menn, Gríma mín bar flekkóttum
hrút.
Þú varst mikill hestamaður og
áttir marga góða gæðinga, Goða,
Skúm og Hug, svo fáir séu nefnd-
ir. Þú varst góður að finna það út
hvenær við systur vorum tilbúnar
til að fara á bak viljugari hestun-
um og við vissum að við gætum
treyst þér þegar þú sagðir „jæja,
nú ferð þú á bak þessum“. Þið
Skúmur voruð miklir félagar og
var ég mikið montin þegar þú
sagðir mér eitt haustið að nú
skyldi ég smala á honum. Smölun
og fjallferðir voru þér mikilvægar
enda varstu þar í essinu þínu, á
baki góðum hesti, í fjárleit og með
hundinn þinn hann Kát á eftir þér.
Þú gerðir alla vinnu svo létta og
skemmtilega með þinni rósemi og
hnyttni eins og þegar við vorum að
skipta um innréttingar í hesthús-
inu. Það var mígandi rigning og
leiðindaveður er við Ósk, íklæddar
regngöllum, vorum að bisa við að
naglhreinsa spýtur fyrir utan
hesthúsdyrnar. Eitthvað fannst
þér vinnubrögðin skrýtin svo þú
tekur upp hamar og ferð að sýna
okkur, með ákveðnum handa-
hreyfingum, hvernig best væri að
ná nöglunum úr. Heyrist þá í Ósk
sem var orðin eitthvað pirruð á
stóru regnbuxunum sínum sem
láku sífellt niður „helvítis brækur“
og þá segir þú „já, ég veit, ég er
helvíti sprækur“ og þá var mikið
hlegið.
Í Þúfunni leið okkur öllum best
og yndislegar eru minningarnar
um kvöldin þegar þið bræður sát-
uð við kabyssuna og sögðuð sögur.
Við systurnar lágum uppi á lofti og
nutum þess að hlusta á ykkur.
Þú varst besti bílstjórinn og
þótti mér alltaf vænt um hversu
vel þér leið í bíl með mér. Ferð-
irnar okkar saman eru ótalmargar
og tvisvar komuð þið mamma í
heimsókn til mín til Noregs. Tal-
aðir þú oft um hversu gaman það
var.
Elsku besti pabbi minn, hetjan
mín, mig verkjar í hjartað af sorg.
Missirinn er mikill en þó mestur
fyrir elsku mömmu. Munum við
umvefja hana hlýju og allri okkar
ást.
Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Þórunn.
Elsku pabbi.
Kallið er komið, komið er að
kveðjustund, minningarnar
streyma fram.
Tryggvagata 28, ég ca 3ja til
4ra ára að bíða eftir að pabbi komi
heim á olíubílnum.
En fæðingarárið mitt 1962 hóf-
uð þið mamma ykkar búskap á
neðri hæð hjá Nonna og Grétu og
bjugguð þar í einstöku sambýli í
sex ár og varð til þess að ég eign-
aðist tvö pör af foreldrum og bróð-
ur þar sem við Óskar ólumst upp
eins og systkin á þessum tíma.
Árið 1968 fluttum við í nýja fína
húsið okkar að Engjavegi 45 og
þar áttum við einnig góða tíma.
Það var ekkert smá spennandi að
fá að fara með þér eftir skóla uppí
sveitir þegar þú fórst með olíuna
og hlusta á þig spjalla við kallana á
bæjunum. Það sem mér fannst þú
klár að keyra þennan stóra bíl í
vondum veðrum.
Minningar úr Ási er þið
mamma ákváðuð að flytja í sveit-
ina árið 1973 en þá var ég á ellefta
ári og fékk þá þau forréttindi að fá
að vinna með þér við hin ýmsu
sveitastörf.
Minningar um heyskapinn þar
sem búið var að binda fleiri þús-
und bagga og liðsauki mættur til
að hjálpa. Þú forstjórinn úti á túni
og Sigrún systir þín jafnvel mætt
og var sjálfskipaður forstjóri inni í
hlöðu. Mikið var gaman, allir að
keppast við að ná heyinu inn fyrir
rigningu og að loknu dagsverki
beið fólksins dýrindis lambalæri
að hætti mömmu. Sagðar voru
sögur, mikið hlegið og allir endur-
nærðir því búið var að bjarga
heyinu og nú mætti rigna. Svo
leyfðir þú okkur alltaf að sofa út
og sleppa fjósinu eftir svona daga.
Man hvað ég var stolt af þér
þegar þú varst að leika uppá sviði
bæði á fjölskylduskemmtunum og
þorrablótum.
Hvað það var gaman að dansa
við þig og þú varst að segja mér að
ég væri að verða alveg jafn flink
að dansa og mamma og Gréta
frænka.
Já, minningarnar eru margar
og ekki hægt að tjá sig um þær all-
ar hér.
Það var þessi einstaka nærvera
þín. Þú hafðir svo góð áhrif á fólk,
traustur, jarðbundinn og með þína
einstöku kímni. En þú gast verið
fastur fyrir, varst lítið fyrir að
skipta þér af öðrum og vildir ekki
að aðrir væru að skipta sér af þér.
Varst stoltur af okkur fólkinu þínu
og vildir alltaf vita hvað við værum
að sýsla.
Elsku pabbi þú varst búinn að
stríða við veikindi undanfarin ár
og tókst á við þau af miklu æðru-
leysi. Frá því í mars hafa sjúkra-
húsdvalirnar verið ansi margar en
þó gastu alltaf komið heim inn á
milli, þar sem þú þráðir að vera og
mamma svo dugleg að annast þig
og láta þér líða sem best. Þakk-
lætið sem þú sýndir henni og okk-
ur sem næst þér stóðu í veikindum
þínum er okkur ómetanleg.
Þú vonaðir að þú myndir ná
betri heilsu aftur og gætir verið
lengur hjá okkur. En kallið kom
svo snöggt en örugglega er þú
varst að hugsa til æskustöðva
þinna, umræðan um Kötlugosið
1918 var í fréttum og þú að ná þér í
meira kaffi í bollann, tilbúinn í
frekara spjall.
Söknuðurinn er mikill og sorgin
kremur hjarta okkar en við vitum
að þú ert nú laus við veikindin og
hjartað þitt vonandi farið að slá af
fullum krafti í nýjum heimkynn-
um.
Hvíldu í friði, elsku pabbi minn.
Takk fyrir allt.
Þín
Guðbjörg.
Elsku fallegi pabbi minn er lát-
inn, sorgin svo sár. Að hugsa til
þess að eiga ekki eftir að horfa í
fallegu, góðu, bláu augun þín og
hlusta á yndislegu fallegu röddina
þína segja einhverja skemmtilega
sögu. Það gat enginn sagt jafn
góðar sögur og þú. Áhrifamáttur
þinn við frásagnir var svo mikill að
maður gleymdi stað og stund við
það að hlusta á þig og það var allt-
af einhver góður boðskapur við
hverja sögu og/eða voru þær svo
skondnar að við hlógum mikið.
Stolt og þakklæti er mér efst í
huga að hafa fengið að eiga þig
sem föður. Þú varst svo mikill
höfðingi og glæsimenni. Þú varst
bestur og flottastur í öllu. Karakt-
er þinn var svo mikill og stórkost-
legur að allir sem hittu þig heill-
uðust að þér. Hafðir svo góða og
fallega sýn á lífið. Maður bar svo
mikla virðingu fyrir þér og þú
varst svo góður uppalandi. Kennd-
ir manni fljótt að axla ábyrgð,
vinna vel til verka og hrósaðir
manni þegar maður gerði vel.
Margs er að minnast. Reiðtúrarn-
ir okkar „Já, hafðu létt taumhald“
og „nú er hann flottur hjá þér“
sagðir þú oft, það voru gullnar
stundir. Það er þér að þakka að ég
á Hlekk, uppáhalds reiðhestinn
minn. Marga góða reiðhesta hefur
þú ræktað og nú fylgist þú með að
handan og ert vel ríðandi á einum
af mörgu gæðingunum þínum.
Eftirminnilegar voru smalaferðin-
ar okkar og maður lagði sig alla
fram við að gera þig stoltan. Þegar
við fórum niður á engjar og ég
fékk að fara á Stjarna, var ég búin
að suða í þér að fá að fara á honum
og þú lést undan en sagðist nú
ekki vera viss um að ég mundi
ráða við hann þegar ætti að hleypa
fyrir. Svo kom að því að þú kall-
aðir á mig að hleypa fyrir og þá
rauk Stjarni bara með mig milli
horna á túnstykkinu. Í fyrstu
varstu pínu brúnaþungur og leist
ekkert á blikuna, en svo sagðir þú
við mig hvort ég vildi ekki bara
fara heim, fórst svo að hlæja og við
skellihlógum að þessari smala-
mennsku minni. Þú skynjaðir allt-
af hvenær maður var orðinn nógu
stálpaður til að ráða við hvern hest
og vissir að ég mundi ekki ráða við
Stjarna við þessar aðstæður, sem
kom svo á daginn. Ég finn enn
sælutilfinninguna við að syngja
með þér. Þú varst með svo fallega
rödd, „Húmar að kveldi“ og
„Fram í heiðanna ró“ sungum við
oft. Þúfa var þinn allra besti sælu-
staður og þar varstu í essinu þínu í
veiðiparadísinni okkar inni á
miðhálendinu. Sé þig fyrir mér,
sitja við kabyssuna og fylla hana
af eldiviði og kynda vel upp. Líta
til veðurs „já, nú er hann að norð-
austan og þá er best að fara kíkja
á stangirnar“. Þekktir hverja
þúfu, last í veðrið og fannst svo
gaman að veiða. Keyrðir á Krú-
sernum þínum oft út í vatn eða
uppá brattar sandöldurnar. Þú
barst þig vel í veikindum þínum,
klæddir þig alltaf í þín föt og leist
frekar út fyrir að vera gestur á
spítalanum, heldur en að þú værir
þar sjálfur. Þú gafst okkur alltaf
von um að þér mundi batna og
hughreystir mann, það var svo fal-
legt af þér. Missir okkar er mikill
en mestur elsku mömmu. Ást ykk-
ar og samband var svo fallegt
enda alltaf talað um ykkur í sama
orði. Við systurnar verðum dug-
legar að passa uppá mömmu fyrir
þig. Elsku pabbi, ég kveð þig með
söknuði í hjarta en veit að þú vakir
yfir mér og leiðbeinir áfram í líf-
inu. Blessuð sé minning þín. Guð
geymi þig. Þín
Ósk.
Elsku afi.
Við finnum fyrir miklum sökn-
uði er við hugsum til þess að þú
sért farinn frá okkur en erum
jafnframt þakklátar fyrir allan
þann tíma sem við áttum með þér.
Þú varst yndislegur og ávallt
gott að vera í kring um þig. Eftir
lifa óteljandi minningar sem munu
ylja okkur um hjartarætur um
ókomna tíð.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt, Guð geymi þig.
Þínar,
Rakel Dögg, Gerður Ósk og
Anna Margrét.
Í örfáum orðum langar okkur
systur að minnast Sigþórs hennar
Gerðar, móðursystur okkar. Alla
tíð var mikill samgangur á milli
fjölskyldnanna en Sigþór og Gerð-
ur byrjuðu að búa á neðri hæðinni
heima á Tryggvagötu 28 hjá
mömmu og pabba. Á milli þeirra
fjögurra var alltaf mikill kærleik-
ur og gagnkvæm virðing.
Það var alltaf tilhlökkunarefni
að fara að Ási. Á vorin fórum við í
sauðburð og í heyskap á sumrin.
Ekki vitum við hvort það voru
mikil not fyrir okkur systur í sveit-
inni en alltaf fannst okkur við hafa
tekið fullan þátt í því sem verið var
að gera og alltaf hrósaði Sigþór
okkur fyrir hvað við vorum dug-
legar og fengum við að gera ým-
islegt sem tilheyrði sveitalífinu.
Einnig fórum við margar helgar í
heimsókn að Ási. Það var alltaf
fyrsta val ef við fengum að ráða
hvert fara ætti í helgarbíltúrinn.
Ég (Rósa Sif) man eitt sinn
þegar að við Ósk vorum að halda
við baggana í hirðingu að okkur
varð litið á kappann þar sem hann
var á traktornum og skellihló. Við
veltum því fyrir okkur hvað hefði
glatt hans svona en þá hafði mús
stokkið yfir höndina á mér þegar
að við vorum að halda við. Ég hefði
líklega glatt hann enn frekar ef ég
hefði orðið hennar vör því ekki
hefði staðið á viðbrögðunum hjá
mér, það er á hreinu.
Sigþór og Gerður voru búin að
koma sér vel fyrir í Grænumörk-
inni, þau á efri hæðinni og mamma
á neðri og enn mikill samgangur,
eins og hann var forðum á
Tryggvagötunni, nema að það
vantaði pabba. Nú hefur Sigþór
verið jarðsettur við hlið hans í
kirkjugarðinum hér á Selfossi og
eru þeir nú saman ný.
Elsku Gerður, Guðbjörg, Kol-
brún, Þórunn, Ósk, Jóna og fjöl-
skyldur. Megi Guð styrkja ykkur í
sorginni. En minning um góðan
mann lifir í hjörtum okkar.
Jóna Dóra Jónsdóttir og
Rósa Sif Jónsdóttir
Ég naut þeirra forréttinda að fá
að kynnast Sigþóri og fjölskyldu
hans. Hann var mikil gæðaper-
sóna, jákvæður, duglegur, ósér-
hlífinn og skemmtilegur.
Heimili Sigþórs og Gerðar að
Ási einkenndist af hlýjum og góð-
um móttökum. Strax við fyrstu
kynni var mér tekið sem einni af
fjölskyldunni og varð heimili
þeirra mitt annað bernskuheimili.
Það var alltaf gaman að koma að
Ási og hjálpa til við sauðburð,
smölun og heyskap. Ótal góðar
minningar koma upp í hugann, all-
ar góðu stundirnar í eldhúsinu að
Ási, spjalli við eldhúsborðið um
heima og geima. Sigþór var
skemmtilegur maður, góður sögu-
Sigþór Jónsson