Morgunblaðið - Sunnudagur - 06.11.2016, Blaðsíða 14

VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6.11. 2016
til að senda Inga Þór út, eitthvað sem Ásgeir
vissi að er síður en svo sjálfsagt eftir reynslu
frænda síns að dæma og segði heilmikið til um
hversu alvarlega sá læknir teldi stöðuna vera.
Heilsu Inga Þórs hélt áfram að hraka hratt
og Guðrún lýsir ástandinu þannig að hún hafi
átt erfitt með að fara heim á kvöldin frá spít-
alanum. „Á hverjum degi var mikill munur á
því hvernig hann var frá því daginn áður og
sem betur fer hafði ég vit á því að taka myndir
af honum og öllu ferlinu.“ Læknirinn sem
hafði tekið við umsjón meðferðarinnar sagðist
þó sjá jákvæð teikn í þeim gildum sem mæld-
ust í blóðinu og gæfi það góða von. „Mér var
bara alveg sama um það,“ segir Guðrún. „Ég
horfði bara á húðina verða gráa, augun verða
líflaus. Ég horfði á hann smátt og smátt fjara
út þó að einhver blóðgildi væru að skána.“
Móðursjúka mamman
Á nokkrum dögum hafði heilsu Inga Þórs
hrakað mikið og ekki var enn búið að finna al-
mennilega sjúkdómsgreiningu. Þegar Guðrún
ítrekaði þessar áhyggjur sínar við lækninn
fékk hún svör sem sitja enn greypt í huga
hennar. „Hann sagði við mig að hann hefði
ekki tíma fyrir móðursjúka mömmu í drama-
kasti.“ Þessi kuldalegu skilaboð gerðu Guð-
rúnu enn ákveðnari í að fylgja sannfæringu
sinni og ef Ingi Þór myndi ekki lifa af myndi
hún krefjast þess að vinnubrögðin yrðu rann-
sökuð. Aðspurð hvort til greina hafi komið að
leggja fram kvörtun vegna þessa segir hún að
á þessum tímapunkti hafi einfaldlega ekkert
annað komist að en heilsufar sonarins og því
hafi hún ekki séð ástæðu til að eyða dýrmætri
orku í slíkt ferli sem alls væri óvíst um að
myndi leiða til neins.
Blóðþrýstingur Inga Þórs átti það til að
hrapa, því þurfti hann meðhöndlun á fleiri
deildum spítalans og tveir læknar sem höfðu
hann í sinni umsjá á gjörgæsludeild Landspít-
alans hvöttu hjónin mjög eindregið til að
þrýsta á að fá Inga Þór sendan til Gautaborg-
ar. „Þessi drengur er mun veikari en þið hald-
ið,“ sagði kona við þau sem starfar sem læknir
á gjörgæslunni. Guðrún og Ásgeir eru henni
afar þakklát því hvatningin efldi þau til dáða í
að fá drenginn sendan til Gautaborgar þar sem
sérhæfing í meðferð hjartakvilla er með því
besta sem þekkist. Á hjartadeildinni reyndist
erfitt að fá skýr svör um hvenær það gæti orð-
ið en eftir að kallaður var saman fjölskyldu-
fundur þar sem nokkrir læknar á deildinni
voru ásamt Guðrúnu og Ásgeiri, þar sem ýmis
sjónarmið um stöðuna voru viðruð, fékkst loks
sú niðurstaða að Ingi Þór færi í rannsóknir til
Gautaborgar 6. júní þó að einhver hefði ekki
séð ástæðu til að hann færi fyrr en í júlí að
sögn Guðrúnar. Hjónin taka þó fram að flest
starfsfólk spítalans og deildarinnar hafi reynst
þeim einstaklega vel á mjög erfiðum tímum.
Á síðustu stundu
Hjúkrunarfræðingur fylgdi þeim Guðrúnu og
Inga Þór í flugið sem Guðrún segir að hafi ver-
ið mikla þolraun. „Hann var við dauðans dyr.
Hann gat ekki borðað eða drukkið og við ýtt-
um honum áfram í hjólastól því hann megnaði
ekki að ýta sér sjálfur. Ég efaðist alvarlega um
að hann myndi lifa flugið af,“ rifjar hún upp.
Eftir fyrstu skoðun á Sahlgrenska háskóla-
sjúkrahúsinu var Ingi Þór svo lagður inn á
hágæsludeild spítalans. Hinn 10. júní fór hann
í hjartaþræðingu hjá Kristjáni Kárasyni
hjartalækni sem starfar þar ytra og hann til-
kynnti þeim að Ingi Þór gæti ekki farið heim
nema með nýtt hjarta. Ástæða meinsins var
enn sem komið var ókunn en hjartavöðvinn
hafði stækkað margfalt sem hafði margvísleg
áhrif.
Við tæki bið á sjúkrahúsinu til að búa hann
undir aðgerð. Ljóst var að ekki hefði mátt bíða
mikið lengur með að senda Inga Þór til Gauta-
borgar því að hjartað gaf sig endanlega 16.
júní og Ingi Þór dó í raun um stund. Nauðsyn-
legt var að bregðast hratt við og hann fór í 10
klukkustunda aðgerð þar sem fjórar stórar
slöngur voru þræddar í gegnum brjóstið á
honum og dældu blóði í gegnum hjartað á hon-
um eins og það væri að slá. „Þegar við komum
var honum enn haldið sofandi en bringan var
ennþá opin svo hægt væri að fylgjast með
blæðingum.“
Gert hafði verið ráð fyrir því að Inga Þór
yrði haldið sofandi í nokkra daga en batinn var
svo góður að ákveðið var að flýta fyrir því að
hann yrði tengdur við Berlin Heart sem er lítil
færanleg hjartavél.
Sjálfur man Ingi Þór lítið eftir þessum tíma
þar sem honum var haldið sofandi dögum sam-
an og þegar hann vakti var hann á sterkum
verkjalyfjum sem slæfðu hugann. Hann hélt
þó í húmorinn því það fyrsta sem hann sagði
þegar hann sá slöngurnar fjórar leiða inn í
brjóstkassann var: „Ég er kolkrabbi.“ Þau
Guðrún og Ásgeir segja það hafa verið mik-
ilvægt enda hafi þau gert sitt besta til að halda
í gleði og jákvæðni í samskiptum við Inga Þór í
gegnum ferlið. „Maður kannski fór fram á
gang og sparkaði í veggi en kom svo aftur inn
á stofu og brosti sínu breiðasta fyrir hann,“
segir Guðrún.
Ekki var hægt að setja Inga Þór strax á lista
fyrir líffæraþega þar sem líkaminn þarf að
vera búinn að jafna sig betur áður en hægt er
að græða nýtt hjarta í hann, því tók við krefj-
andi tímabil þar sem Ingi Þór þurfti að taka á
öllu sem hann átti til að hreyfa sig þar sem
hann var með fjórar digrar slöngur sem leiddu
í gegnum bringuna og vélina í eftirdragi.
Hreyfingin var þó nauðsynleg til að styrkja
líkamann eftir sjúkraleguna.
Óvænt lífshætta
Mikill fjöldi fólks hefur í gegnum tíðina tengst
við Berlin Heart-vélarnar sem hafa reynst
mjög vel en Ingi Þór er hinsvegar einn þriggja
sjúklinga sem lent hafa í bilun vélanna. Það
gerðist um miðja nótt 18. júlí á sjúkrahúsinu
þar sem skjót viðbrögð Inga Þórs urðu honum
til lífs. Á vélunum eru fjölmargir skynjarar
sem gefa frá sér hávær viðvörunarhljóð skynji
vélin að eitthvað sé að fara úrskeiðis og hafði
það gerst stöku sinnum. Í þetta skiptið kom
upp bilun án þess að nokkur viðvörun heyrðist.
Ingi Þór var vakandi og var að horfa á sjón-
varpið þegar vélin byrjaði að dæla blóði í
ranga átt með þeim afleiðingum að lungun á
honum tóku að fyllast af blóði. Hann var við
það að kafna og gat ekki komið upp hljóði.
Neyðarrofin var of langt frá til að hann næði
að teygja sig í hann enda í algerri andnauð. Á
þessu krítíska augnabliki mundi hann eftir
Slöngurnar sem tengdu
Inga Þór við Berlin Heart
vélina voru fjórar talsins
og svipaðar garðslöngum
að þykkt.
Fjölskylda Inga Þórs
fylgdi honum til
Gautaborgar. Ragnar
Þór Ásgeirsson,
Guðrún Brynjólfsdóttir
og Ragnheiður Jóns-
dóttir (móðuramma
Inga). Hægra megin: Ás-
geir Halldórsson og
Gunnar Þór Ásgeirsson.
’„Hann sagði við mig að hann hefði ekki tíma fyrir móðursjúkamömmu í dramakasti.“ Þessi kuldalegu skilaboð gerðu Guðrúnuenn ákveðnari í að fylgja sannfæringu sinni og ef Ingi Þór myndi ekkilifa af myndi hún krefjast þess að vinnubrögðin yrðu rannsökuð.
Foreldrar Inga Þórs eru
enn að vinna úr streitu
og álagi sem fylgdi
veikindum Inga Þórs .