Morgunblaðið - Sunnudagur - 27.11.2016, Blaðsíða 16

Aðeins að leggja parket.
Þ
að er stundum hringt á
bjöllu hjá fjölskyldunni í
Hafnarfirði og spurt eft-
ir Íþróttaálfinum; hvort
hann megi koma út að
leika. Þar býr hann nefnilega, Dýri
Kristjánsson, sem leikið hefur
Íþróttaálfinn í heilan áratug. Reynd-
ar segist hann vera Íþróttaálfurinn
því hann finnur sig vel í hlutverkinu.
Hann fær útrás fyrir fimleikaþörfina
en um leið hjálpar hann og skemmtir
börnum sem er hans hjartans mál.
Dýri segist standa á höndum
næstum jafn mikið og á fótunum.
Það er orðið að fjölskyldusporti og
stunda þau það saman, að standa á
höndum víðs vegar um húsið í ýms-
um aðstæðum. Með útsýni yfir Heið-
mörkina fáum við okkur kaffi og
ræðum þetta handstandandi líf.
Stundum kallaður Animal
Maðurinn með óvenjulega nafnið sit-
ur við tölvu alla daga. En hann á sér
annað líf og fjörugra. Hann hefur
komið fram sem Íþróttaálfurinn í
kringum þúsund sinnum.
Spurður út í nafnið segir Dýri það
vera úr Dýrafirði, og bar afi hans
nafnið. „Það eru sjö á landinu sem
heita Dýri, það er ekki algengt
nafn,“ segir hann og segist ekki hafa
orðið fyrir aðkasti vegna nafnsins.
„Það var auðvitað alveg gert grín að
þessu en ekkert meira en öðrum var
strítt. Ég hef stundum reynt að gera
grín að nafninu á undan öðrum,“
segir hann en í Bandaríkjunum var
hann stundum kallaður Animal.
Hagfræðinám og fimleikar
Dýri segist vera mikill Bandaríkja-
maður enda fæddur þar í landi í
Conneticut-ríki árið 1980 en þar var
faðir hans við nám í læknisfræði á ní-
unda áratugnum. Hann er í miðið af
fimm systkinum og segir alltaf hafa
verið mikið fjör á heimilinu.
Þegar heim var komið árið 1985
flutti fjölskyldan í Breiðholtið þar
sem Dýri sleit barnsskónum en eftir
grunnskóla fór hann í Mennta-
skólann í Reykjavík. Þaðan lá leiðin
aftur til fyrirheitna landsins en Dýri
er með tvöfalt ríkisfang. Hann
stundaði þar hagfræðinám við Há-
skólann í Minnesota í Minneapolis.
„Það var tvennt sem dró mig þang-
að. Ég vildi halda áfram í fimleikum,
en ég hafði alltaf verið í fimleikum
og ég vildi halda áfram að æfa og
keppa. Það hefði verið heldur erfitt
hér. Svo vildi ég alltaf fara aftur til
Bandaríkjanna þannig að í stúdents-
gjöf fékk ég frá foreldrum mínum
ferð til að heimsækja fjóra háskóla
og á endanum valdi að fara til Min-
neapolis. Þar keppti ég fyrir háskól-
ann sem var frábær lífsreynsla.
Bæði lærði ég mikið í skólanum en
umfram allt lærði ég mikið í lífinu,
að sjá um mig sjálfur. Þarna þurfti
maður að standa á eigin fótum,“ seg-
ir hann og útskýrir að á þeim tíma
hafi ekki verið jafn auðvelt að hafa
samband heim og núna. Dýri naut
sín vel í Bandaríkjunum við nám og
fimleikaiðkun en hann var í fim-
leikaliði skólans og keppti víða.
Störfin alveg gjörólík
Eftir tæp fimm ár þar ytra flutti
Dýri heim með hagfræðigráðuna í
farteskinu og reynslunni ríkari.
Hann fékk strax vinnu í bankageir-
anum. „Alla mína vinnutíð hef ég
starfað hjá Arion banka og forverum
hans,“ segir Dýri sem er nú sjóðs-
stjóri hjá Stefni, dótturfyrirtæki Ar-
ion banka þar sem hann stýrir
skuldabréfasjóðum. „Hljómar gjör-
samlega á hinum endanum við hitt
starfið mitt!,“ segir hann og hlær.
„Það myndast ákveðið jafnvægi, án
þess að vera of dramatískur þá held
ég að ég myndi brjálast ef ég væri
bara við tölvuna endalaust. Og eins
frábært og Íþróttaálfsstarfið er þá
tekur það virkilega á. Líkamlega og
líka andlega. Það geta verið erfiðar
skemmtanir. Mér finnst mjög gam-
an að heimsækja barnaspítalann,
krakka sem minna mega sín og það
er alls ekki auðvelt.“
Gömul risaeðla hjá Gerplu
Dýri byrjaði tíu ára að æfa fimleika
hjá Gerplu og er ekki hættur enn.
„Ég lít ekki á það þannig að ég sé
hættur þótt ég æfi ekki nóg til að
keppa. En ég fer enn í Gerplu, er
orðin gömul risaeðla þar. Er með
góðfúslegt leyfi til að mæta þegar
mér hentar,“ segir Dýri og brosir.
Hann er alltaf tilbúinn með tösku í
bílnum til að skreppa á æfingu eftir
vinnu og finnst það alltaf jafn gaman.
„Síðastliðin ár hefur það breyst þar
sem ég er kominn með fimm manna
fjölskyldu sem samanstendur af Ingi-
björgu [Sveinsdóttur] kærustu minni,
Lönu Björk 13 ára fimleikastúlku,
Birki Thor 10 ára fótbolta- og hand-
boltastrák og Elísabetu Leu sem er 2
ára. Minn æfingasalur er núna hér á
gólfinu,“ segir hann og bendir á
stofugólfið. Dýri segist gjarnan gera
armbeygjur og heljarstökk með allri
fjölskyldunni.
Handleggsbrot í fótbolta
Dýri segist hafa þolað vel álagið og
slapp blessunarlega við meiðsl fyrir
utan eitt skipti að hann handleggs-
braut sig. „En það var í fótbolta, ég
var í marki og varði,“ segir hann og
brosir.
Alla tíð keppti Dýri mikið heima og
erlendis. „Frá því að ég var fjórtán
ára keppti ég svona tvisvar á ári, á
Norðurlandamótum og Evrópu-
mótum. Ég fór tvisvar á heimsmeist-
aramót, einu sinni í Kína og einu sinni
í Los Angeles,“ segir hann. „Ég man
þegar ég fór á fyrsta Norðurlanda-
mótið mitt, um fjórtán, fimmtán ára.
Þá ætluðum við að sigra heiminn. En
svo sáum við hina strákana. Og við
vorum alls ekkert frambærilegir mið-
að við þá. Við vorum nánast aðhláturs-
efni, ég trúi ekki að ég sé að segja
þetta um sjálfan mig, þeir voru svo
miklu betri. En þá komum við til baka
ákveðnir í að bæta okkur. Og nokkr-
um árum síðar vorum við farnir að
lenda á verðlaunapalli af og til,“ segir
Dýri. „Við náðum þeim að vissu
marki, en þegar komið var í Evrópu-
mót og heimsmeistaramót var erfitt
fyrir okkur að bera okkur saman við
rússenska og kínverska stráka sem
æfðu í fimleikaskólum frá unga aldri.
En við náðum góðum árangri og ég
komst að í háskóla í fimleikum, og var
fyrsti íslenski strákurinn til að gera
það. Og var fyrirliði liðsins síðasta ár-
ið,“ segir hann. Aðeins að keyra,
Er Íþrótta-
álfurinn
heima?
Dýri Kristjánsson stendur oft meira á höndum en
fótum. Á daginn er hann skuldabréfastjóri en
síðastliðinn áratug hefur hann starfað við það í hjá-
verkum að vera Íþróttaálfurinn. Fyrir honum er
þessi blanda af störfum fullkomin og í símaskránni
ber hann tvo titla: hagfræðingur og íþróttaálfur.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
’Minn æfingasalur er núna hér á gólfinu, segir hannog bendir á stofugólfið en Dýri segist gjarnan geraarmbeygjur og heljarstökk með allri fjölskyldunni.
VIÐTAL
16 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27.11. 2016
„Það var tímabil sem ég lét
taka myndir af mér standandi á
annarri hendi undir yfirskrift-
inni: Aðeins að ..., til dæmis að-
eins að mála, aðeins að keyra,
(tek það fram að bíllinn var ekki
í gangi), aðeins að vaska upp.
Það sem gerðist í kjölfarið var
að ég fór að fá áskoranir frá vin-
um um að gera fleiri „aðeins
að“ myndir. Sem ég gerði þá.
Þegar Inga var að fara að eiga
þurfti ég að taka mynd fyrir ut-
an fæðingardeildina undir yf-
irskriftinni: aðeins að eignast
barn. Það var kannski ekki akk-
úrat það sem hún vildi gera
þarna,“ segir Dýri og brosir.
Á HÖNDUM VIÐ ÖLL TILEFNI
„Aðeins að.......“