Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.2015, Blaðsíða 21

Fréttir 21Helgarblað 20.–23. mars 2015
Göldrótt súpa og
gómsætur humar
Eyrarbraut 3, Stokkseyri · Sími: 483 1550
info@fjorubordid.is · www.fjorubordid.is
Örvæntingin og játningin
n DV rýnir í fangelsisdagbækur Tryggva Rúnars Leifssonar n Mikilvæg gögn í málinu
K
ristín Anna Tryggvadóttir var
forvitinn unglingur þegar hún
komst í dagbækur Tryggva
Rúnars, föður síns, úr fangels-
inu. Þær voru í skjalatösku í geymslu.
„Ég sem krakki og unglingur var
forvitin og vildi lesa bækurnar. Ég
tók tvær til þrjár í einu inn til mín.
Svo þegar ég ætlaði eitt sinn að skila
þremur og taka aðrar nýjar til lestrar
var taskan horfin. Ég, forvitni ung-
lingurinn, gat vitanlega ekki spurt
um bækurnar því þá hefði kom-
ist upp um óþekktina í mér, að lesa
dagbækurnar í laumi. Ég varð bara
að geyma þessar þrjár sjálf og hef
alltaf gert á þvælingi mínum um
heiminn.
Daginn áður en pabbi dó á
líknardeild, 2009, sagði ég honum
frá því að ég hefði þessar dagbæk-
ur í fórum mínum. Ég hafði ekki sagt
neinum öðrum það, ekki mömmu
heldur. Hann sagði: Þú veist hvað
þú gerir við þær þegar að því kemur.
Þannig var þessu máli lokið.
Svo líður dágóður tími. Þá fara
að fæðast hugmyndir um að koma
þeim á framfæri, en hvern átti ég
að biðja um að skoða þær? Svo hitti
ég Helgu Arnardóttur fréttamann
þegar hún var að gera sinn þátt árið
2011 á Stöð 2 og þá greip ég tækifær-
ið og upplýsti um tilvist þeirra."
Loksins! 29. 3. 1977
„Já, loksins er komið að lokatakmarki
mínu, þess að segja sannleikann fyrir rétti.
En það hefur líka tekið tímann. Ég hef
aldrei búist við, 15 og hálfur mánuður! Ef
ég hefði búist við þessu þá hefði ég aldrei
játað mig inn í þetta mál þ.e.a.s ef ég hefði
vitað tímann. Ég hélt að með því að játa
mig inn í þetta slyppi ég út á meðan málið
kæmi fyrir dóm. Ég vildi ekki þessi tvö ár
sem Örn Höskuldsson hótaði mér að ég
yrði inni ef ég játaði ekki.“
Það koma betri dagar
Laugardagur 11. júní 1977
„Því ég hef lent í svo mörgum ógöngum síð-
an 16 ára! Og þessi fjölskylda flúið mig, og
ég hana. Nema elsku amma mín og Svava,
Lilja, Edda (og svo að ógleymdum bræðrum
mínum, Ómari og Hilmari, þó sérstaklega
Ómar.) Svo mamma og pabbi. Jæja, hvað
með það, þá er ekkert við þessum örlögum
að gera, sem hafa dunið yfir mig, en ég trúi
því samt, að það hljóti að koma betri dagar,
og það sem eftir er, eftir að ég losna út úr
þessu máli sem ég er saklaus af. „Annars“
er alveg eins gott að „stytta“ sér lífið.“
Tilfinningar
Laugardagur 11. júní 1977
„Svo fékk ég bréf frá ömmu þar sem hún
var svo ánægð og segir: „Ég fékk lítinn vin í
heimsókn með rauðar rósir. Það var sonur
þinn, Arnar Þór Tryggvason, svo sætur og
góður!“ Ég var svo ánægður að heyra þetta
að það lá við að ég táraðist! Að sonur minn,
arftaki minn, hefði komið á þær slóðir sem
ég ólst upp hjá ömmu og gefið langömmu
blóm. Guð gefi ykkur góða daga sem voru
þarna á bak við.“
Sannleikurinn 30. okt. 1976
„Ég sé enga ástæðu til að halda mér í
einangrun. Nema ... sé með einhverjar
hefndarráðstafanir út af því að ég sagði
sannleikann um daginn! Því ég var búinn að
játa mig inn í stór mál, en samt sem áður er
aldrei of seint að segja sannleikann.“
Tómlætið 6. júlí 1977
„Daníel náði einnig í ... lögfræðing minn!
Hann sagðist ekki vera búinn að ná í ... enn-
þá. Auðvitað var ég sár, því ... virðist ekki
hafa neinn áhuga á að koma mér héðan úr
þessu „greni“. Jæja, hvað með það, þá veit
... núna að ég er ekki að biðja um að komast
héðan að ástæðulausu. Kannski vaknar
hann núna og lætur ... heyra það.“
„Ég er saklaus!“ 6. júlí 1977 Tryggvi
Rúnar heldur því fram í dagbók að Sævar,
Erla og aðrir sakborningar hafi logið upp á
sig sakir, blandað sér í málið að ósekju. Og
skrifar þennan sama dag, miðvikudaginn
6. júlí 1977:
„Sem er búið að eyðileggja fyrir mér
alla framtíð. Mitt mannorð fyrir lífstíð,
get ég fyrirgefið svona fólki? NEI, aldrei!
Ég er búinn að þjást að óþörfu vegna
lygaþvættings úr þeim og hann er búinn að
eyðileggja fyrir mér allt, en ég ætla aldrei
að gefast upp og ég hef aldrei ætlað mér
enda væri það skrýtið. En fjölskylda mín er
búin að finna fyrir þessu allan tímann sem
ég hef verið inni þó ég viti ekki um það þá
gefur það auga leið. Ég veit ekki hvernig
mínir kæru bræður hafa tekið við slettum
frá fólki sem hefur örugglega skeð. En
samt hefur fjölskyldan fylgt mér allan tí-
mann og trúað mínu sakleysi eða vorkennt
mér. Því dagblöð sögðu að ég væri í báðum
þessum málum fyrst Guðmundar- og
Geirfinnsmálunum. Meira að segja fyrir
stuttu kom mitt nafn í Mogganum í Geir-
finnsmálinu. Og sem betur fer sá ég þetta
og lét Hilmar leiðrétta það við ritstjórann
Mbl. ... láta koma betur í ljós þ.e.a.s.
skýrum stöfum að ég hafi aldrei verið neitt
tengdur Geirfinnsmálinu. Flestir halda að
ég sé í þessu máli en við Guðmundarmálinu
er ekkert hægt að gera fyrr en ég verð
sýknaður af því. Ég er saklaus!“
„Dagbók lífs míns hér í Síðu-
múla“ 14. 8. sunnudagur 1977
„... Þá vil ég helst nefna lyfjastoppið hjá
mér 21/7. Þá hætti ég öllum lyfjum og það
var svo sannarlega þess virði fyrir líkama,
sál og hugsun, enda er ég allt annar og
betri maður síðan ég hætti. Ps. Ég vissi að
ég yrði að taka eitthvað fyrir því ég vissi
að viljinn hjá mér væri ekki nægur því það
er mikið átak að vera hér saklaus og geta
útilokað það eins og ekkert sé. Svo ég fékk
Atlas-kerfið sent sem mamma keypti fyrir
mig og byrjaði að æfa á fullum krafti, já
það er mikill munur að sjá mig núna, bæði
hef ég grennst (lagt af) og fengið marga
fallega vöðva utan á mig. Samt er ekki
kominn mánuður ennþá svo framför er
mikil hjá mér núna. Ég er að þroska mig
líkamlega og andlega og er á góðri leið með
það. Ps. Takmark mitt er að koma héðan út
í toppformi, líkamlega og andlega, þó það
sé svolítið vont að efla sitt andlega þrek til
fullnustu, því það er mikil þvingun að vera
lokaður hér inni. En ég geri samt mitt besta
og dreg ekkert af mér.“
Vonin 31. 10. 1977
„... taka brjóstæfingarnar á morgnana
ásamt armbeygjum sem ég tek 200 sinn-
um á dag. Ég ætla að taka þær sem eftir er
hér enda ekki langur tími eftir, nóvember
og eitthvað fram í desember, fróðir menn
segja að það fari ekki fram fyrir miðjan des.
áður en dómur verður birtur manni. Svo þá
er hægt að segja 45 dagar sem er fram að
15. desember. Svo það veitir ekki af að nota
tímann vel sem eftir er hér í Síðumúla.“
Fangaverðir og auðsveipni
3.11. 1977 sunnudagur
„... en í svona aðstöðu er ekki hægt að
eiga fangavörð fyrir óvin þar sem hann
getur hefnt sín með ýmsu móti við mig hér
í Síðumúla. En ég er svo einangraður frá
öllum að ömurlegt er að fá fangaverði upp
á móti sér. Ég læt núna eftir að ég hætti í
öllum töflum hér fangaverðina heyra það
ef mér ekki líkar við eitthvað og mér finnst
þeir ekki gera það sem þeim ber skylda
til að gera, þ.e.a.s. ég er alveg hreinn og
beinn.“
Tryggvi Rúnar vísar í framburð
Erlu, Kristjáns og Alberts:
31. 3. 1977 fimmtudagur
„Ég vona bara að þessu ljúki sem fyrst. En
fyrir alla muni verða þau að koma mér út úr
þessu máli sem ég á engan þátt í eða hef
hvergi komið nærri.“
Innilokunin
7. 4. 1977 fimmtudagur
„Veðrið var gott og ferskt! Enda lét ég ekki
á mér standa með að nota það. Meðan
ég fékk að vera úti. Djöflast áfram! Þetta
er svo lítil hreyfing hér inni eða má segja
engin, maður liggur eða situr nema þegar
maður freistar þess að labba þrjú skref
fram og aftur um gólfið hér. Því þessi klefi
og reyndar flestir eru ekki gerðir með það
fyrir augum að maðurinn eigi að geta
hreyft sig eða haldið sér í æfingu, „Nei“,
þvert á móti aðeins til að liggja og bíða
eftir því hvað verður um mann næst.
Komið fyrir út í lífið! Eða að afplána dóm
sem í vændum er? Svona er hringrásin í
þessari þjóðfélagsstétt innan þessara
marka mannsins ... alla vega raunveruleik-
inn núna þegar maður er kominn inn í
sinn klefa hvað sem afbrotið er sem hann
hefur framið. Er lífið raunveruleiki í raun
og veru?“
Tryggvi Rúnar lætur kanna
fyrir sig hvað hann eigi af
sparnaði (sparimerkjum,
orlofi) og fær að vita að hann
eigi 235.588 kr.
18. 4. 1977 mánudagur
„Jæja, ég á þó svona rétt fyrir utanlands-
ferð eftir þessi öll ósköp hér. Enda skal ég
njóta sólarinnar vel á Spáni! Enda veitir
mér ekki af eftir alla þessa innilokun! Og
allan tímann að kveljast og þjást og
berjast fyrir mínu sakleysi. Það reynir það
mikið á venjulegan mann, að andlega fer
hann úr skorðum eins og fyrir mig hefur
komið oftar en mönnum órar fyrir enda ef
það væri ekki, þá væri sá maður eitthvað
afbrigðilegur! Því að vera hér mánuð eftir
mánuð og komið sé núna 1½ ár síðan ég
lenti hér fyrst inni. Og álag það að vera
saklaus. Og að allur þessi tími af minni
ævi brenni af mínum lífstíma. Þetta getur
enginn skilið nema sá sem hefur reynt slíkt,
að vera sviptur frelsi og lokaður inni í eins
manns klefa ...“
Tryggvi Rúnar ræðir um Ómar
bróður sinn: 19. 4. 1977 þriðjudagur
„Já, ef ég get ekki staðið uppréttur að eiga
svona bróður og barist við þetta afl sem
núna stendur á móti mér ... Ég er saklaus og
er að berjast á móti þessum ógæfusömu
mönnum sem eru að ljúga mig inn í stór
mál ... og er búið að standa yfir núna í meira
en 16 mánuði. Ég skal standa mig enda
þarf ég ekki að hræðast þar sem ég er sak-
laus enda sigrast réttlætið á öllu fyrir rest.
Það er ekki bara ég. Það eru mínir nánustu
sem fá þá gjöf frá mér ...“
(Sums staðar er dagbókartextinn lítillega
lagfærður og leiðréttur í þágu lesandans.)
Úr dagbókum Tryggva Rúnars
Ritað í gæsluvarðhaldi árin 1976 og 1977
Forvitni unglingurinn
Varðveitti þrjár dagbækur fyrir tilviljun