Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.2015, Blaðsíða 47

Lífsstíll 47Helgarblað 20.–23. mars 2015
Hefur ekki tölu á ástkonunum
E
lsa (dulnefni) er 43 ára kona
sem skildi við manninn sinn
fyrir ári. Hún hafði verið gift
í 18 ár og á eitt fullorðið barn
með fyrrverandi manni
sínum. Hún hélt framhjá honum
skömmu áður en hún ákvað að
biðja um skilnað. Framhjáhaldið
var ekki beint orsök skilnaðarins,
enda komst það ekki upp fyrr en
nokkrum mánuðum eftir skilnað-
inn.
„Ég er ekki týpan til að halda
framhjá og hef aldrei verið það.
Ég þrái alltaf heiðarleika. Þegar
ég ákvað að halda framhjá var
ég algjörlega komin á ystu nöf af
langvarandi ástleysi. Maðurinn
minn var með hugann allt annars
staðar svo lengi, mig hefur stund-
um grunað hann um að hafa haldið
framhjá mér, en ég er ekki viss. Ég
fékk ekki einu sinni móral þegar ég
gerði þetta. Ástleysið var algjört í
sambandinu og ég var svo oft búin
að láta hann vita að það væri að
drepa mig.“
Ömurleg ást
Framhjáhaldið var með einhleypum
manni sem Elsa kynntist gegn-
um sameiginlega vini þeirra
hjóna. Það stóð í nokkrar vikur.
„Ég varð ástfangin og blind
af ömurlegri ást. Ég vissi að
hann vildi mig ekkert, nema
smá, hann var ekkert hrifinn
af mér en ég lét mig hafa það
og fékk einhverja smá brauð-
mola sem ég gerði mér að
góðu. Þetta var bein afleiðing
af ástleysinu í sambandinu –
ég gerði ekki kröfur um meira.
Öll mín karlamál enn í dag eru
lituð af þessu ástleysi. Það er
ofbeldi í ástleysi. Það að sinna
ekki maka sínum, vera fjar-
lægur og gefa ekki af sér, er
bara ofbeldi. Sumir þola þetta
en það þarf að vera samræmi
í þörfum fólks sem ákveður
að vera saman. Í mínu tilfelli
gat maðurinn minn ekki elsk-
að eins og ég þurfti, kunni
það ekki vegna eigin tilfinn-
ingalegra vandamála. Hann
var ekki ofbeldishneigður og alltaf
mjög viðkunnanlegur og félags-
lega sterkur, en mjög fjarlægur. Ég
vissi þetta áður en við byrjuðum
saman en hélt að ég gæti unnið
með þetta – kennt honum að elska.
Ég elska hann ennþá og vil hon-
um allt hið besta – en hann verður
aldrei aftur maðurinn
minn. Núna þarf ég
ekki ástina hans lengur
og þá finnst mér hann
æðislegur.“
Reiði og fyrirgefn-
ing
Eftir skilnaðinn fékk
fyrrverandi maður Elsu
óyggjandi sannanir fyr-
ir framhjáhaldi hennar
og reiddist mjög.
„Svo áttaði hann sig
á að ég var búin að vara
hann hundrað sinnum
við. Ég var svo hrædd
við sjálfa mig og að þurfa
að horfast í augu við að
vera vondi kallinn. Ég er
aldrei vond við neinn.
Þess vegna neitaði ég
fram í rauðan dauðann
þangað til hann kom
með ótvíræðar sannan-
ir. Eftir hita og reiði sem
stóð í nokkrar vikur fyr-
irgaf hann mér fullkom-
lega. Hann veit upp á sig skömmina
og skilur hvaða þátt hann átti í að
ýta mér út á ystu nöf. Óhamingjan
var svo svakaleg að ég sá enga aðra
lausn. Ég hefði auðvitað átt að koma
hreint fram og skilja við hann áður
en ég leyfði mér að verða ástfangin
af öðrum. Þetta var algjör uppgjöf,
hann var ekki til staðar og sam-
bandið var búið. Eins og ástarþrá í
mörg hundruð ár. Ég held að ég hafi
verið of veikgeðja til að hætta með
honum. Framhjáhaldið var eigin-
lega til þess að það yrði ekki aftur
snúið. Það var engin leið til baka
þegar ég var búin að halda framhjá
honum. Ég held að þetta sé afar al-
gengt. Ég vissi að hann mundi ekki
geta verið kvæntur mér áfram eft-
ir svona nokkuð. Það er svo erfitt
fyrir manneskju eins og mig sem
þráir nánd svona mikið, að vera í
sambandi þar sem hana skortir al-
gjörlega.“
Krafa um ást
Elsa ætlar ekki að gefa afslátt af sín-
um þörfum í næsta sambandi.
„Ég nenni ekki þessu kjaftæði
að það sé litið á það sem veikleika
að þurfa ást. Við erum stórkost-
lega bæld og með krónískan höfn-
unarótta og það eyðileggur sam-
bönd. Maður má alveg krefjast þess
að vera elskaður.“ n
Það má gera kröfu um ást
Hélt framhjá manninum sínum í nokkrar vikur
konar vesen. Svo er líka mikilvægt
að halda sínu striki og bregða ekki
út af neinu á heimavelli. Ég veit um
menn sem hafa látið samviskubitið
hlaupa með sig í gönur og kaupa
blóm og gjafir í kjölfar framhjáhalds
– það er það vitlausasta sem þú get-
ur gert. Það verður allt að vera eins
og áður. Sumir verða líka svaka
graðir ef þeir fá allt í einu egóbúst
frá hjákonunni og fara að stunda
miklu meira kynlíf heima. Það er
líka grunsamlegt. Svo það er um að
gera að halda sama taktinum. Það
sama gildir um að byrja allt í einu
að kaupa sér töff föt, skipta jafnvel
um stíl og fara að huga brjálæðis-
lega að útlitinu. Breytingar þurfa
að vera hægar, svo að þær standi
ekki upp úr hversdagslífinu og veki
grunsemdir.“
Hugsað fram í tímann
Konu Guðmundar hefur oft grunað
að hann haldi framhjá henni. Hann
segir að í þeim tilfellum sé hann af-
dráttarlaus og skýr í svörum og játi
aldrei neitt.
„Hún hefur alltaf trúað mér á
endanum og þrátt fyrir allt rík-
ir gott traust okkar á milli. Mað-
ur má aldrei láta nappa sig á ein-
hverju óöryggi þegar grunsemdir
koma upp. Þess vegna gildir að
vera alltaf viðbúinn. Ef ég hef heim-
sótt viðhald á stað í bænum sem ég
ætti ekki annars að vera á, þá er ég
búinn að hugsa nokkra leiki fram
í tímann. Hvað ef einhver sá mig?
Hvað ef einhver sá bílinn minn? Ég
er alltaf búinn að undirbúa svona
spurningar ef þær skyldu koma. Ef
ég léti koma mér á óvart, væri flótta-
legur og þyrfti að hugsa mig um og
búa til einhverja sögu á staðnum,
væri löngu búið að nappa mig.“
Tilfinningar ástkvennanna
Í framhjáhaldi er þriðji aðilinn til
staðar og sá hefur vissulega tilf-
inningar. Skyldu ástkonurnar alltaf
hafa verið sáttar?
„Nei, aldeilis ekki. Ég er samt
alltaf skýr hvað varðar að ég sé ekki
að fara að breyta neinu varðandi
mína hjúskaparstöðu – ég ætla að
halda áfram í mínu hjónabandi,
enda er ekki yfir neinu að kvarta
þar. Oftast gengur þetta vel og þær
skilja formerkin og bera virðingu
fyrir þeim, en það hefur komið fyrir í
lengri samböndum að þær hafi vilj-
að meira eða jafnvel orðið ástfangn-
ar. Það er ekki skemmtilegt að lenda
í því að fá símtöl heim til dæmis. Þá
er skellt á ef konan svarar, og svo
hringt aftur og talað ef ég svara. Það
vekur auðvitað grunsemdir. Í þess-
um tilfellum hef ég þurft að enda
samböndin hratt og vel, svo hing-
að til hafa svona tilvik ekki valdið
neinni meiriháttar dramatík. Þetta
snýst allt um væntingastjórnun.
Ef það er á hreinu frá upphafi að
ég muni ekki fara frá fjölskyldunni
minni, vita þær að hverju þær
ganga.“
Mikil ást að gefa
Hefur þú aldrei orðið ástfanginn
og langað að skilja við konuna?
„Jú, biddu fyrir þér. Ég hef oft
orðið mjög hrifinn og jafnvel mát-
að mig í huganum inn í einhverjar
allt aðrar aðstæður en ég bý við í
dag. Mér hefur samt aldrei þótt
það þess virði því ég er ánægður
heima. Ég lít á málið þannig að ég
hafi mikla ást að gefa, en því mið-
ur er samfélagið ekkert sérstak-
lega jákvætt gagnvart þeim sem
vilja elska marga í einu, og þess
vegna er ég að gera þetta í felum.
Ef ég ákveð einn daginn að skilja
mun ég samt ennþá halda þessu
öllu leyndu fyrir henni. Vitneskjan
mundi bara særa hana og það væri
algjör óþarfi.“ n
Hvað er
fram-
hjáhald?
Framhjáhald snertir marga í samfé-
laginu og talið er að allt að helmingur
skilnaða eigi rætur sínar að rekja til
framhjáhalds. Tíðni framhjáhalds
er mismunandi eftir því hvaða
rannsóknir eru skoðaðar, en í flestum
tilfellum er hún á bilinu 20–30%, ívið
hærri meðal karlmanna. Þó hefur
dregið nokkuð saman með kynjunum
á síðustu áratugum.
Í rannsóknum eru skilgreiningar
á framhjáhaldi líka á reiki. Sumar
skilgreina framhjáhald sem líkamlegt
samneyti við aðra en makann en aðrar
ganga svo langt að skilgreina vinskap
og trúnaðarsamband við aðila af
sama kyni og makinn er sem fram-
hjáhald. Kannski er hægt að ganga út
frá því að framhjáhald sé brot á þeim
samningi sem gerður er milli aðila
innan sambands, hvernig svo sem sá
samningur kann að hljóða.
Snyrtilegir munntóbakspokar
á örfáum sekúndum
Snusmaster tóbaks skammtari er afar snjöll vara fyrir þá
sem nota íslenskt neftóbak. Útsölustaðir eru í Söluturninum
Drekanum á Njálsgötu og í Söluturninum Hraunbergi.
www.tokheildverslun.is