Dagblaðið Vísir - DV - 31.03.2015, Blaðsíða 51

Páskablað 31. mars–7. apríl 2015 Fólk Viðtal 39
verið barnanna best þótt hún hafi
ekki verið neinn Breiðholtsvillingur.
„Tíðarandinn var allur annar, engar
tölvur, sjónvarpslaust á fimmtudög-
um svo eitthvað urðum við að gera
okkur til dundurs. Á kvöldin var
kannski rölt upp í sjoppu og svo horft
á vídeó, hverja hryllingsmyndina á
fætur annarri og þátt af Dynasty inn á
milli. Ég byrjaði eitthvað að reyna að
reykja í níunda bekk en það gekk nú
ekki, en ég man að við vorum farin
að djamma 15 ára enda var ég í vinnu
og átti alltaf nægan pening. Þá var
enginn bjór til að stelast í og ódýrast
að kaupa bara brennivín sem maður
var eitthvað að þvæla ofan í sig. Við
vorum annars held ég ósköp hefð-
bundnir unglingar. Það var djamm-
að og fyrstu árin í menntaskóla sner-
ust meira um að ná prófunum en að
standa sig.
Það var allt öðruvísi að vera ung-
lingur á þessum tíma, unglinga-
drykkja var ótrúlega samþykkt og
eftirlitið var lítið. Nú er ég ekki að
álasa foreldrum mínum heldur var
þetta bara stemmingin og foreldrar
ekkert endilega upplýstir um hvað
var í gangi. Mínir unglingar eru mun
stilltari hvað það varðar og frábært
hvaða árangri við höfum náð í ung-
lingadrykkju. Ég rétt náði að kíkja
á Hallærisplanið áður en það leið
undir lok en á unglingsárunum var
mesta stuðið í Traffík og síðan var ég
með góða mætingu á menntaskóla-
böllinn. Annars gerði ég ekki mik-
ið af mér. Ég hef alltaf verið frekar
til baka og finnst enn í dag ekkert
endilega þægilegt að fara á manna-
mót þar sem ég þekki ekki marga.
Þetta hefur þó aðeins lagast með
aldrinum.“
Pabbi hafði áhyggjur
Börn Brynhildar eru tvö, Rakel, sem
verður 21 árs á árinu og er þessa
stundina á Balí í tveggja mánaða
Asíureisu, og Pétur, 17 ára mennt-
skælingur. Brynhildur viðurkennir
að það hafi verið erfitt að horfa á eftir
dótturinni í slíkt ævintýri. „Við ræð-
um samt saman á hverjum degi. Það
er ekki eins og ég hafi sent hana
til tunglsins og í raun held ég að
heimurinn sé alls ekkert hættu-
legri en hann var þegar ég var
ung. Það er allavega hægt að vera
í stanslausu sambandi í dag,“ seg-
ir hún og játar því að hún hefði
getað hugsað sér fleiri börn. „Ég
hefði kannski viljað eignast eitt
í viðbót en ég verð bara frábær
amma í staðinn.
Fjölskyldan var öll klár í að ég
tæki slaginn í pólitíkinni. Það var
helst pabbi sem hafði áhyggjur
en hann studdi mig eftir að ég
hafði ákveðið þetta. Hann hafði
mestar áhyggjur af umræðunni,
sem getur orðið ansi ljót. En ég
hef sloppið ágætlega og kvarta
ekki enda held ég að ef maður
er heiðarlegur í þessu starfi og
gerir sitt besta þurfi maður lítið
að óttast. Hins vegar er eðlilegt,
í starfi þar sem maður býður
sig fram, að allt sé skoðað og mað-
ur þurfi að svara fyrir afstöðu sína
og fullyrðingar. Fjölmiðlar eiga að
vera erfiðir. Ég fæ mikinn stuðning
frá fólki en ég veit að einhverjir eru
ekki hrifnir af því sem ég er að gera.
Ég bara treysti því að kjósendur mín-
ir láti mig vita ef ég er í ruglinu. Hins
vegar verð ég alltaf jafn glöð þegar ég
hitti fólk og það spyr hvað ég vinni
við. Þá svara ég oft að ég starfi á Al-
þingi. Það er hressandi þegar mað-
ur áttar sig á því að það eru alls ekki
allir að spá í mann. Enda lítur fólk
öðrum augum á þingmennsku en
var. Í dag er þetta starf fyrir alla. Það
er ekki snobbað fyrir þessu eins og
í gamla daga þegar þingsæti þótt
meira embætti.“
Upphlaup utanríkisráðherra
Brynhildur segir stemminguna
á þingi síðustu daga undarlega.
„Manni er misboðið. Ef ráðherr-
ar nenna ekki með mál í gegnum
þingið hvað erum við þá að gera
þarna? Stjórnvöld eru með mik-
inn þingmeirihluta þannig að það
ætti ekki að vera neitt vandamál að
ná málum í gegn,“ segir hún og vís-
ar þar til margumrædds bréfs utan-
ríkisráðherra til ESB. „Í fyrra mætti
öll þjóðin niður á Austurvöll til að
mótmæla og því skilur maður ekki
að þeir láti þetta mál ekki kyrrt
liggja. Maður eiginlega skilur ekki
að stjórnvöld hafi mislesið stöðuna
svona illilega – ég hefði alveg getað
sagt þeim þetta. Málið var í bið og
enginn að kalla eftir einhverjum að-
gerðum. Það hefur örugglega engri
þjóð tekist að flækja aðild að ESB
eins og okkur og það segir því mið-
ur svo mikið um okkur að við get-
um ekki klárað samningana og lagt
fyrir þjóðina. Það er eiginlega al-
gerlega glatað. Varðandi þessi upp-
hlaup sem utanríkisráðherra hefur
tvisvar staðið fyrir þá má kannski
segja að fyrir okkur sem viljum klára
samninginn þá hafi þetta mál skap-
að umræðu og aukið áhugann á
ESB og gert kröfuna um að þjóðin
fái að sjá samninginn sterkari. Mér
finnst málflutningurinn um ESB oft
vera svo skrítinn og heimóttarlegur,
rétt eins og ESB sé eitt stórt skrímsli
en ekki samstarfsvettvangur okkar
helstu nágranna- og vinaþjóða. Við
verðum að ákveða hvort við viljum
taka þátt í þessu samstarfi og meta
kosti og galla. Til þess þurfum við að
klára aðildarviðræðurnar.“
Erfið óreiða
Hún segir bréf utanríkisráðherra
ekki það fyrsta sem hafi komið henni
á óvart síðan hún settist á þing.
„Vinnubrögð þingsins hafa kom-
ið mér mikið á óvart. Ég held að við
gætum náð miklu betri árangri með
betri vinnubrögðum. Skipulagsleys-
ið er mikið og það viðurkenna það
allir. Við getum ekki gert plan einn
mánuð fram í tímann ekki einu sinni
viku fram í tímann. Ég á bágt með að
þola þessa óreiðu. Kannski er þetta
líka óvenju erfitt þar sem ég bý á
tveimur stöðum. Ég er að reyna að
skipuleggja líf mitt og þarf ekki meiri
óreiðu,“ segir hún en bætir svo við að
sjálf sé hún alls ekkert svo skipulögð.
„Maðurinn minn myndi ekki segja
að ég væri það en hér á þingi upplifa
margir mig sem skipulagsfrík. Ég vil
nýta tímann vel og að hlutirnir séu í
lagi.“
Valdabrölt skemmir
Aðspurð segist hún lítið hafa velt
fyrir sér eigin frama innan stjórn-
málanna. „Ég geng ekki með ráð-
herrastól í maganum, alls ekki. Það
væri skrítið markmið enda svo fjar-
lægt að ég hef ekki einu sinni spáð í
það. Svo hefur farið illa fyrir mörg-
um ráðherrum, það eru færri sem
valda þessu embætti en hitt. Það ætti
enginn að leitast við að verða ráð-
herra nema geta hugsað sér að taka
erfiðar ákvarðanir og geta brugðist
við óvæntum atvikum. Í raun ætti
ráðherra ekki að hugsa þannig að
þeir verði að ná endurkjöri.
Það koma dagar sem ég hugsa
með mér hvað það væri frábært ef ég
fengi annað kjörtímabil. Fyrsti vet-
urinn fór mest í að læra á þetta allt
saman en núna er ég komi með smá
reynslu. En svo fæ ég líka kast inn
á milli og skil ekkert í mér að vera
þarna en svona 80 prósent tímans
finnst mér þetta mjög skemmtilegt
og gefandi starf. Við erum góðir vin-
ir í flokknum og hjá okkur hafa ekki
verið neinar uppákomur, valdabrölt
eða annað sem getur skemmt fyrir.
Það er líka að mörgu leyti skemmti-
legt hlutverk að vera í stjórnarand-
stöðu. Það tekur eflaust meira á að
þurfa að stjórna.“
Alvön fjarsambandi
Þau Guðmundur hafa verið gift í 20
ár. Hún segir fjarlægðina sem starf-
ið valdi ekki hafa neikvæð áhrif á
hjónabandið. „Við erum svo sem
vön því að vera aðskilin. Hann var
á sjó í byrjun sambandsins og svo
vann hann fyrir sunnan fyrst eftir að
við fluttum norður og var um tíma
með annan fótinn í Bretlandi. Við
tölum mikið saman í tölvunni og
erum í stanslausum samskiptum. Ég
fylgist vel með því sem gerist heima
þótt ég sé ekki á staðnum. Mér finnst
samt ákaflega mikilvægt að komast
heim um helgar. Annars væru helg-
arnar erfiðastar. Ég fann það þegar
hann var að vinna úti. Á virkum dög-
um er maður á fullu í vinnunni og
finnur kannski ekki eins mikið fyrir
því að hitta ekki fjölskylduna en um
helgar vill maður njóta hennar.
Ef vel lætur er ég að fara suður á
mánudagsmorgni og koma heim á
fimmtudegi og svo er alltaf planið
að skrópa á þingfundi á fimmtudegi
og fara norður og vinna þar en ég
hef ekki enn látið verða að því,“ seg-
ir hún og bætir brosandi við að hún
hefði ekkert á móti því ef Alþingi yrði
flutt til Akureyrar. „Ég hef herbergi í
kjallaranum hjá mömmu þegar ég er
fyrir sunnan og svo reyni ég að skjót-
ast reglulega yfir til pabba og stjúpu
líka. Ég veit ekki hvað ég gerði
ef ég ætti ekki fjölskyldu í
Reykjavík og færi alltaf heim
ein í einhverja íbúð á kvöldin.
Þingfundir standa gjarnan
fram á kvöld og sem betur fer
er mötuneytið gott en ég borða
oftast með mömmu og stjúpa,
og nýt þess hvað hún er góður
kokkur.“
Sameiginleg áhugamál
Þau hjónin fundu sér drauma-
húsið á brekkunni á Akureyri
árið 2005 og hafa eytt stór-
um hluta af sínum frítíma við
að gera það upp. „Þetta verð-
ur allavega draumahúsið þegar
það er tilbúið. Okkur líður vel
hér þótt það sé ekki ennþá alveg
tilbúið og þetta hafi tekið ærinn
tíma,“ segir hún og segir að þau
hjónin séu góðir vinir. „Við höf-
um bæði gaman af ferðalögum
sem hafa þó setið á hakanum
þar sem peningarnir hafa að mestu
farið í húsið síðustu ár. Við erum
bæði mjög hrifin af Suður-Evrópu
og veltum stundum fyrir okkur af
hverju við eyðum ekki mánuði á Ítal-
íu á hverju sumri. Svo hef ég plön
um að draga manninn minn með
mér í fjallgöngur. Hann er ekki alveg
jafn áhugasamur en hefur lofað að
gefa því séns. Við getum talað enda-
laust saman um allt milli himins og
jarðar og höfum sem betur fer áhuga
á vinnu hvort annars. Ég get borið
allt undir hann. Stundum talar hann
líka örugglega í gegnum mig, þegar
hann kemur með góða punkta.“
Elskar blómin
Einkadóttirin kemur heim í byrj-
un næsta mánaðar og tilhlökkunin
er því mikil. „Það var erfitt að kveðja
hana en þetta lagaðist strax og hún
var farin. Ég vil gjarnan að börn-
in fari til útlanda og sérstaklega sem
hluta af námi enda svo margt í boði
í dag. Ég held að það sé mjög gott að
víkka sjóndeildarhringinn. Mestu
áhyggjurnar eru að þau ílengist,“ seg-
ir hún og bætir við að hún hlakki til
sumarsins. „Við hjónin vorum búin að
ákveða að fara til Ítalíu en svo langar
okkur líka í parket. Ætli ég verði ekki
bara á pallinum heima í góða veðr-
inu og fari í nokkrar gönguferðir. Ég
elska að hafa tíma til að prjóna og
hugsa um blómin mín. Kannski ég
læri bara blómaskreytingar eða garð-
rækt í framtíðinni. Það er eitthvað frá-
bært við það að setja niður lítið fræ
og enda með fallegt sumarblóm eða
bragðgott klettakál.“ n
„Ég fylgist
vel með
því sem gerist
heima þótt
ég sé ekki á
staðnum
Hjón á ferðlagi Myndin er tekin árið
2007 þegar hjónin voru í Tókýó.
Brynhildur Pétursdóttir
Ákvað að reyna fyrir sér í
pólitík í stað þess að rífast
um þjóðmálin heima í eld-
húsi. Mynd SigtryggUr Ari