Skagfirðingabók - 01.01.2008, Blaðsíða 49

MANNSKAÐAVEÐRIÐ Á NÝFUNDNALANDSMIÐUM 1959
Horft út um brúargluggann. Lítilfjörleg
ísing byrjuð að setjast á skipið.
grautinn og fór að hlæja eins og við.
Þá róuðust hinir og kímdu að öllu
saman. Sláturtunna var bundin í sturtu-
klefanum sem var til hliðar við mat-
salinn. I henni var slatti af slátur-
keppum með sýru á. I öllum látunum
hreinsaðist hver einasti keppur og
sýrudropi upp úr tunnunni og ultu
sláturkeppirnir um gólfið. Voru þeir
ekki lystugir til átu á eftir, því að
eitthvað blandaðist saman við slátrið
óþverri sem spýttist upp úr klósett-
unum sem voru í klefum við sturtu-
klefann og opið undir hurðir.
Ég vil einnig geta atviks sem
gerðist á heimili Stefáns vélstjóra.
Hann átti bróður sem Eiríkur hét og
bjó í Vallanesi í Skagafirði með konu
sinni sem er systir mín, Sigríður
Jónsdóttir. Þau áttu tvö ung börn.
Hjá þeim var móðir þeirra bræðra er
orðin var öldruð. Komið hafði fyrir að
hún fengi köst þar sem hún virrist
vera rugluð. Kvöldið sem veðrið
skall á úti á Nýfundnalandsmiðum
var leiksýning hjá ungmennafélaginu
í Seyluhreppi, haldin í Melsgili. Var
Sigríður einn leikarinn. Síðan átti að
vera dansleikur á eftir og ætluðu
Vallaneshjónin að vera á honum. Eftir
að dansleikurinn hófst og komið var
fram á nóttina fór Sigríður að ókyrr-
ast, fannst sem eitthvað væri að
heima hjá sér og hafði orð á því við
mann sinn. Hann var tregur að trúa
svona hugdettu, en Sigríður var á-
kveðin og fékk Eirík til að koma með
sér. Þau drifu sig því heim fyrr en
ætlað var. Þegar þangað kom var
ástandið ekki gott. Gamla konan
hafði háttað þegar hún var búin að
koma börnunum í rúmið og sofnað.
Þegar hjónin komu heim var gamla
konan vöknuð og æddi um húsið,
tautandi um að hún sæi að Norð-
lendingur væri að farast. I þessu á-
standi var hún alla nóttina. Undir
morgun róaðist hún og sagði að nú
væri allt í lagi, Norðlendingur væri
úr hættu. Hjónin héldu að þetta væri
eitr ruglingskastið eins og hún hafði
fengið áður, en allt passaði með tíma
og veruleika er Stefán kom heim og
sagði frá atvikum. Hvernig gat gamla
konan fylgst með atburði í órafjar-
lægð? Það verður víst aldrei skýrt.
Þegar við komum heim var troll-
inu kastað við hraunkantinn hjá Eld-
ey. Þar fengum við slatta af ýsu en
lentum svo í festu og töpuðum
45