Skagfirðingabók - 01.01.2012, Síða 39

Skagfirðingabók - 01.01.2012, Síða 39
JÓN S. NIKÓDEMUSSON VÉLSMIÐUR Á SAUÐÁRKRÓKI Skeggjabrekkudal. Hin hola Ólafs- firðinga heitir OH-00 og er 70 m djúp hitaleitarhola í nágrenni Ólafs- fjarðar. Heimamenn töldu sig sjá þar merki jarðhita á yfirborði, og var bor- að í þann blett. Þegar betur var að gáð, var „heiti bletturinn“ aðeins leki frá stofnæðinni frá Skeggjabrekkudal inn í byggðina! Þá var höggborinn not- aður til þess að bora sex kaldavatnshol- ur, SK-01 til SK-06, á Sauðárkróki á árunum 1965–1969. Þrjár voru bor- aður undir Nöfunum, SK-01 er 12 m djúp, SK-5 er 14 metrar en óþekkt er dýpið á SK-04. SK-03 er í Kirkju- klaufinni 18 m djúp. SK-02 er við Skagfirðingabrautina 22 m og SK-6 er austan við gömlu flugbrautina 40 metr a djúp. Síðast var höggborinn leigður Laxárvirkjun í Aðaldal. Gunn- ar Helgason fór með hann þangað, setti hann upp og kenndi Ólafi Guð- mundssyni frá Sölvanesi á hann. Þar tókst svo illa til við borunina að mastr- ið bognaði og stóra tannhjólið brotn- aði, og var nýtt smíðað á Akureyri. Ekki er vitað hvort boruð var ein hola eða fleiri. Líklega var ætlunin að ná í kalt vatn. Þar með lauk höggborinn hlutverki sínu. Nú er ekki úr vegi að staldra við. Á þessum árum var atvinnuástand bágt á Sauðárkróki sem og víða úti um land. Jafnframt því var bæjarsjóður veik- burða og ekki fjárhagslegt svigrúm til framkvæmda sem þessara. Þetta var bæjarstjórn auðvitað ljóst, og sam- kvæmt því var að sjálfsögðu leitað sparnaðar við útgjöld og fyllsta hófs gætt í lántökum til verksins. Hita- veit u nefnd og hitaveitustjóri voru því í nánu samstarfi við bæjarstjórnina, þegar ákvarðanir voru teknar um alla þætti framkvæmda og framvindu verks. Jón var hófsamur ráðdeildar- maður, og ekki þarf að efa, að hann muni hafa lagt sig fram við að halda kostnaði í lágmarki. Smiðja Jóns var ekki stór, og varla mun tækjabúnaður þar hafa vaxið neinum stéttarbræðra hans í augum. En þegar í ljós kom, að ýmsir hlutir í þeim aðkeypta búnaði, sem fenginn hafði verið til hitaveitu- lagnanna frá verksmiðjum, dugðu ekki, tók Jón við og gekk til smiðju sinnar. Þar var margt smíðað fyrir hita veituna. Jón smíðaði dælu16 eða „vatnslyft- ara“, til þess að reyna að auka upp- streymi úr holunni, sem mest vatn fékkst úr. Dæluhjólið var líkast bátsskrúfu á lóðréttum öxli og knúið með rafmótor. Á fundi hitaveitunefnd- ar, 29. apríl 1964, kemur fram í skýrsl u hitaveitustjóra, að hann „taldi að allar líkur bentu til að ekki væri meira heitt vatn á svæði því sem borað hefði verið á við Áshildarholtsvatn, þar sem vatnslyftari sá sem hann útbjó hafi ekki aukið vatnsmagnið, þar sem hola sú sem vatnslyftarinn var settur á tók frá hinum holunum þannig að það varð ekki um aukningu að ræða.“ Svo sem ljóst má vera jókst þörfin fyrir heitt vatn með stækkun byggðar og auknum umsvifum af ýmsum toga. 39 16 Verkstæði á Selfossi og í Reykjavík smíðuðu djúpdælur fyrir hitaveitur. Hins vegar tókst ekki að smíða djúpdælur sem dugðu í 100°C heitu vatni eða heitara fyrr en Jóhannesi Zoēga hita- veitustjóra í Reykjavík datt í hug að nota teflon í legurnar. Verksmiðjur í Bandaríkjunum sérsmíðuðu slíkar djúpdælur fyrir Hitaveitu Reykjavíkur, fyrst haustið 1967.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191

x

Skagfirðingabók

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skagfirðingabók
https://timarit.is/publication/1154

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.