Læknablaðið - 01.10.2016, Side 39

Kristinn Tómasson geðlæknir situr kannski hjá í atkvæðagreiðslu en hann rekur alltaf
sína skoðun á hverju málefni.
Birna Jónsdóttir röntgenlæknir og fyrrum formaður LÍ.
úr svæðisfélagi í þetta sérgreinafélag eða
hafa áfram tvöfalda aðild.
Á þessu máli er fjárhagsleg hlið því
samkvæmt lögum LÍ fá aðildarfélögin
tíund af félagsgjöldum sem læknar greiða
til LÍ. Tíu af hundraði félagsgjaldanna
renna með öðrum orðum til aðildarfélag-
anna og standa undir kostnaði við rekstur
þeirra. Runólfur Pálsson nefndi að með
vaxandi sérhæfingu ykist þörf sérgreina-
félaganna fyrir erlend samskipti og þeim
væri oft þröngur stakkur sniðinn vegna
fjárskorts félaganna.
Þá vaknar spurningin hvort ekki
þurfi að setja einhverjar reglur um upp-
byggingu og umfang aðildarfélaganna.
Margir orðuðu það að þeim fyndist tíminn
vera á nokkrum hlaupum frá svæðafé-
lögunum. Sú hugmynd heyrðist hvort ekki
væri rétt að endurskipuleggja þau þannig
að í stað margra svæðafélaga sem sum
hver eru örsmá, yrðu þau sameinuð eftir
heilbrigðisumdæmum.
En hvað um sérgreinafélögin, þarf ekki
að skilgreina þau? Úr einum umræðu-
hópnum heyrðist spurningin hvort örv-
fættir læknar í íþróttum gætu stofnað með
sér félag og fengið aðild að LÍ. Eiga allir
lyflæknar að vera í sama félagi eða skipta
sér upp í undirsérgreinar?
Eitt andlit eða fleiri?
Eitt voru menn sammála um og það var
að nauðsyn væri á einu sterku aðalfélagi,
regnhlífarsamtökum þar sem lággróður-
inn fyndi skjól. Því félagi þyrfti hins vegar
hugsanlega að skipta í tvær eða fleiri
deildir. Kjörin og fagið ættu stundum
erfitt með að samræma hagsmuni sína.
Magnús Páll var til dæmis þeirrar skoðun-
ar að það kæmi oft óþægilega við hann að
sjá sama andlitið svara um kjaramál lækna
einn daginn og fagleg mál læknisfræðinn-
ar hinn daginn. Samnefndarmaður hans,
Tryggvi Helgason, var honum hins vegar
ekki sammála um þetta heldur fannst það
í lagi að stéttin hefði bara eitt andlit, ef svo
má segja.
Önnur spurning sem brennur mjög á
læknum varðar kjarasamninga: Hvernig
á að haga samningum um kaup og kjör
lækna? Á það að vera á hendi einnar
samninganefndar LÍ eða á hver hópur að
semja fyrir sig? Það var vitnað í Kristján
Þór Júlíusson heilbrigðisráðherra sem
tilkynnti í ávarpi sínu á aðalfundinum að
það yrði aldrei aftur gerður samningur á
borð við þann sem LR og Sjúkratryggingar
hafa gert um verðskrá sjálfstætt starf-
andi sérfræðinga. Nefnt var að ríkið vildi
breyta þeim samningum í verktakasamn-
inga við einstök fyrirtæki lækna og það
leist mönnum misvel á.
Eins og áður var nefnt rufu skurð-
læknar sig út úr samninganefnd LÍ fyrir
nokkrum árum og af og til hafa komið
upp óánægjuraddir hjá einstökum hóp-
um lækna með að þeim sé ekki sinnt sem
skyldi í heildarsamningum LÍ. Nægir að
nefna unglækna í síðustu samningum.
Tíminn líður
Þannig gengu umræðurnar fram og aftur
án þess að niðurstaða fengist í málin eða
afdráttarlaust svar við spurninginni um
það hvort og þá hverju bæri að breyta í
skipulagi læknasamtakanna. Magnús Páll
sagði nefndina ekki hafa gert ráð fyrir því
að niðurstaða fengist, til þess væri málið
of lítið rætt meðal almennra lækna. Nú
væri verkefnið að ýta undir þá umræðu
og laða fram skoðanir sem flestra lækna,
ekki síst þeirra yngri. Menn mættu ekki
gleyma því að á hverju ári kæmi fjölmenn-
ur hópur ungra lækna inn í félagið og þeir
hefðu eflaust aðrar og ferskari hugmyndir
um skipulag félagsins en þeir sem hafa
verið það lengi.
Það verður því enn einhver bið á því
að framtíðarskipulag læknasamtakanna
verði tekið til gagngerrar endurskoðunar.
En tíminn líður, trúðu mér, eins og segir í
kvæðinu.