Læknablaðið - 01.10.2016, Blaðsíða 47

LÆKNAblaðið 2016/102 463
þessu sinni voru það þrír ungir vísinda-
menn frá Svíþjóð, Noregi og Danmörku
sem hlutu verðlaun, en við úthlutun þar
áður fengu Þorvarður Jón Löve og Gunn-
ar Tómasson rannsóknarstyrk til þess að
rannsaka fjölvöðvagigt á Íslandi. Sjóður-
inn styrkir einnig námskeið fyrir unga
vísindamenn og gigtarlækna og var það
haldið í sal Íslenskrar erfðagreiningar dag-
ana fyrir þingið.
Þinginu er ætlað að auka norræna sam-
vinnu, bæði um klínískar leiðbeiningar og
þær meðferðir sem við beitum sem og um
vísindarannsóknir, ásamt því hvernig við
flytjum aukna þekkingu frá rannsóknum
yfir í bætta þjónustu og meðferð sjúklinga.
Á þinginu var meðal annars kynnt nýtt
samnorrænt rannsóknarverkefni þar sem
nota á gögn úr gagnabönkum norrænu
ríkjanna til að rannsaka ýmsa sjúkdóma
í öllum löndunum. Loks er það hlutverk
þessara þinga, sem teljast fremur lítíl í
samanburði við til dæmis Evrópu- og
Ameríkuþing gigtarlækna, að veita ungu
fólki tækifæri til að æfa sig í að kynna
rannsóknir sínar með því að halda er-
indi eða sýna veggspjöld og voru ungir
vísindamenn og gigtarlæknar áberandi á
þinginu.“
Blaðamaður játar fáfræði sína um gigt-
arsjúkdóma almennt og nefnir slitgigtina
í eldra fólki. „Já, það er slitgigtin og vefja-
gigtin sem eru algengastu gigtarsjúkdóm-
arnir en einnig er um að ræða liðbólgu- og
bandvefssjúkdóma af ýmsum toga sem
angra fólk á öllum aldri, allt niður í börn.
Nú er meðalaldur sjúklinga sem gangast
undir líftæknilyfjameðferð hér á spítalan-
um á bilinu 45-50 ára. Á þinginu reyndum
við að hafa fjölbreytta nálgun og segja má
að flestir gigtarsjúkdómar hafi komið þar
við sögu.
Rafræn heilsa og söguþing
Eins og áður segir endurspeglaði þingið
þessa breidd í faginu ágætlega og einn
daginn vorum við með sérstaka dagskrá
fyrir heilbrigðisstarfsmenn sem fást við
gigt aðra en lækna – hjúkrunarfræðinga,
iðjuþjálfa, sjúkraþjálfara, sálfræðinga og
fleiri – í samvinnu við Gigtarfélagið og
Fagfélag gigtarhjúkrunarfræðinga. Ég var
mjög ánægð með þá dagskrá því þar var
meðal annars fjallað um skipulagningu
þjónustunnar og hvernig sjúklingurinn
getur sjálfur tekið þátt í meðferðinni.
Undir það fellur það sem kallast á ensku
e-health þar sem sjúklingur og læknir eru
í rafrænum samskiptum. Í Svíþjóð er farið
að láta sjúklinga skipuleggja og fylgjast
með blóðprufunum sínum sjálfir eins og
greint var frá á málþinginu.
Þá vorum við með nýjung á þinginu
sem helgast af áhugasviði mínu sem er
saga lækninga. Um það var haldið málþing
þar sem Ido Leden og Frank Wollheim
fyrrverandi prófessorar frá Svíþjóð sögðu
frá sögu gigtarlækninga á Norðurlöndun-
um og fjallað var um ævi og störf Jan
Waldenströms sem var þekktur sænskur
blóðsjúkdómalæknir. Einnig mætti Óttar
Guðmundsson og sagði frá geðveiki í Ís-
lendingasögunum. Loks kom ástralskur
læknir, John Ornsby Stride, og flutti erindi
um rannsóknir sínar á heimildum um höf-
uðkúpu Egils Skallagrímssonar. Þar fann
hann merki um sjúkdóm sem kallaður er
Van Buchem og lýsir sér í beingisnun. Mál-
þingið var vel sótt og mæltist vel fyrir svo
þess er að vænta að saga læknisfræðinnar
verði fastur liður á þingum framtíðarinnar
sem ég er mjög ánægð með,“ sagði Gerður
Gröndal.
Þorvarður Jón Löve og Jón Atli Árnason gigtarlæknar í opnunarhófinu sem haldið var í blíðskaparveðri.
Íslenska undirbúningsnefndin: Sigríður
Þórdís Valtýsdóttir, Gunnar Tómasson,
Guðrún Björk Reynisdóttir, Þorvarður
Jón Löve, Björn Guðbjörnsson og Gerð-
ur Gröndal. Myndina tók Per Lundblad
frá blaðinu Reumabulletin.
G I G T A R L Æ K N A Þ I N G