Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.1999, Blaðsíða 78

Þankastrik
Þankastrik er fastur dálkur í blaðinu og höfundur hvers pistils stingur upp á þeim næsta. í Þankastriki gefst
hjúkrunarfræðingum færí á að tjá sig um ýmislegt sem varðar hjúkrun og er þeim hjartfólgið. Þistlarnir geta
fjallað um ákveðin málefni, sögur af kynnum við sjúklinga eða starfsfóik, eitthvað sem hefur orðið höfundum
tii hugljómunar eða hvaðeina annað sem tengist starfinu og hugmyndafræði þess. Ingibjörg Þálmadóttir, sem
skrifaði Þankastrik síðasta biaðs, skoraði á Steinunni Sigurðardóttur sem tekur hér upp þráðinn.
ImOjiAÁ 1/yukruiAArfvÆðiiAAA
Steinunn Sigurðardóttir
Ég vil í upphafi óska öllum hjúkrunarfræðingum og
nemum í hjúkrunarfræði gleðilegs ár og óska þess að
þetta ár verði hjúkrunarstéttinni árangursríkt og
ánægjulegt.
Þessar vikurnar starfa ég ásamt sjö öðrum hjúkr-
unarfræðingum í nefnd sem er að skoða skortinn á
hjúkrunarfræðingum á heilbrigðisstofnunum og mun-
um við benda á leiðir til úrbóta að nefndarstarfi loknu.
í þessu starfi hef ég skoðað mikið af gögnum sem
tengjast þessu efni og þótt æði margt athyglisvert.
Það er tvennt sem ég vil koma inn á hér, annars
vegar fjöldi þeirra hjúkrunarfræðinga sem útskrifast ár
hvert og hins vegar ímynd stéttarinnar.
Það er staðreynd að í mörg ár hefur vantað
hjúkrunarfræðinga til starfa á heilbrigðisstofnanir. Við
sem teljumst stjórnendur í þessu „kerfi“ höfum marg-
oft bent á skortinn en lítið hefur verið að gert.
í mörg undanfarin ár, a.m.k. frá árinu 1970, hafa
um 80 hjúkrunarfræðingar útskrifast að jafnaði á ári
hverju. Á sama tíma hafa stofnanir fjölgað mjög
stöðum hjúkrunarfræðinga og fjöldinn allur af nýjum
stofnunum hefur hafið starfsemi. Einnig eru hjúkrun-
arfræðingar mjög eftirsóttir starfsmenn á „almenna"
vinnumarkaðinum, m.a. vegna góðrar menntunar.
Það er nauðsynlegt að mennta mun fleiri hjúkr-
unarfræðinga á hverju ári. Til þess að það sé fram-
kvæmanlegt þarf að auka fjármagn til námsbraut-
anna í hjúkrun, bæði í HÍ og HA. En það þarf einnig
að bæta aðstöðu kennara og nemenda sem stunda
þetta nám.
Á undanförnum árum hefur félagið barist fyrir betri
kjörum og nú í síðustu samningum orðið vel ágengt.
Á undanförnum misserum hefur mikil umræða farið
fram í fjölmiðlum um niðurskurð í heilbrigðiskerfinu og
afleiðingar hans. Mikið af þessari umræðu hefur verið
78
á neikvæðum nótum og ekki gefið góða mynd af
störfum í heilbrigðisþjónustunni.
Ég velti því oft fyrir mér hvort stéttin hafi góða
ÍMYND í þjóðfélaginu. Ég svara sjálfri mér oftast
með neii. Þegar verið er að ræða við heilbrigðis-
starfsmann er oftar en ekki rætt við reiða og svekkta
starfsmenn sem eru yfir sig þreyttir á „kerfinu". Ég
hugsa oft þegar ég horfi á þessa umræðu í
sjónvarpinu að ef ég væri ung í dag þá myndi ég ekki
mennta mig til þessara starfa.
Ástæðan fyrir því að ég kem inn á þetta í þessu
þankastriki er sú að mér finnst að ég og þú þurfum
að bæta þá ÍMYND sem fjölmiðlar og við sjálf gefum
af hjúkrunarstarfinu.
Það er ýmislegt að í „kerfinu" og við þurfum að
vinna saman að því að bæta það, en það er reyndar
miklu fleira sem er jákvætt við okkar störf og við
þurfum að hjálpast að við að draga það fram þannig
að störfin við hjúkrun (á breiðum grundvelli) verði
eftirsóknarverðari en þau eru í dag.
Hjúkrunarfræðingar eru vel menntaðir, þeir eiga að
hafa góð laun, búa við góða vinnuaðstöðu, hafa
möguleika á góðri og fjölbreyttri endurmenntun og
eiga að búa við örugga dagvistun barna sinna. Ef
eitthvað af framansögðu er ekki til staðar hjá okkur í
dag þá eigum við að sameinast um að lagfæra það
en ekki að bíða hvert í sínu horni eftir því að einhver
annar geri það.
Að lokum óska ég hjúkrunarfræðingum velfarn-
aðar í framtíðinni.
Skorað er á Höllu Grétarsdóttur,
hjúkrunarfræðing á deild A7, Sjúkrahúsi
Reykjavíkur, að skrifa næsta Þankastrik.
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 1. tbl. 75. árg. 1999