Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2004, Page 26

Valgerður Katrín Jónsdóttir
„Ruslfæði gerir okkur vanmáttug og veik"
Þorbjörg Hafsteinsdóttir, hjúkrunarfræöingur og næringar-
ráögjafi, er hjúkrunarfræðingum aö góöu kunn en viðtal viö
hana birtist hér í tímaritinu fyrir fimm árum, í 2. tbl. 2000
er hún hélt námskeiö, sem hún nefndi „Lífsorka kvenna",
í Hvergeröi ásamt Sólveigu Eiríksdóttur sem kennd hefur
veriö viö Grænan kost.
Ritstjóri Tímarits hjúkrunarfræðinga hitti Þorbjörgu aftur fyrir
skömmu, nú í hinni nýopnuðu verslun Maður lifandi en þar er
verslað með lífrænt ræktaða matvöru, bætiefni og sérfæði án
aukefna. Þar er einnig matstofa með hollusturétti og fræðslu-
miðstöð nreð námskeið og þvf nýjasta um hollustu og bætta
líðan eins og sjá má á heimasíðu þeirra, www.madurlifandi.is.
En hvað hefur í stórum dráttum drifið á daga hennar frá því við
hittum hana í Hveragerði? Hún segist hafa verið á eilífri hreyf-
ingu síðan, alltaf á hlaupum en alltaf verið að fást á einhvern
hátt við næringu og heilsu. Hún er enn búsett
í Danmörku, hefur búið þar frá 1979 eða
meira en helming ævinnar.
„Ég kem reglulega til fslands, allt-
af einu sinni í mánuði, stundum
tvisvar, og eftir að ég byrjaði
að vera næringarráðgjafi hér hjá
Maður lifandi þá kem ég oltar.
Ég er mjög þakklát fyrir að ég geta
komið hingað heim reglulega." Hún
bætir við að hún finni í auknum mæli
fyrir því eftir því sem árin Iíða að hún til-
heyri hér fólki og samfélagi, bæði faglega og tilfinn-
ingalega. „ísland togar í mig, mér finnst gott að vera hér, mér
finnst þjóðin skemmtileg og fólk mjög duglegt, orkan hér er
svo mikil að það liggur við að hún sé of mikil. Ég finn það um
leið og ég Iendi hér á landi. Mér finnst gott að vera hér viku,
hálfan mánuð í einu, er mjög orkumikil meðan ég er hérna en
þá þarf ég að fara heim og hvfla mig,“ segir hún og hlær.
Frá því við ræddurn saman síðast er hún hætt að reka með-
ferðarstofuna sem hún var nreð ásamt öðrum á Strikinu í
Kaupmannahöfn. Þorbjörg er skilin við sambýlismann sinn
og býr nú á Helsingjaeyri á Sjálandi, „á þrjár dætur með fyrr-
verandi manni mínurn og yngsta dóttir okkar, sem er 10 ára,
Tímarit hjúkrunarfræöinga 5. tbl. 80. árg. 2004
er tii skiptis hjá mér og pabba
sínum. Það gengur vel, hún
er ánægð með það og þegar
hún er ánægð erum við ánægð.
Hinar dætur mínar, Asta Lea,
sem er 21 árs, og Ida Björk,
Þorbjörg Hafsteinsdóttir sem er ag Verða 20 ára í janú-
ar, koma þegar þær vilja en eru
annars hjá pabba sínum. Ásta, elsta dóttir mín,
hefur mestu tengslin við Island og kemur hingað
til langdvalar annað slagið."
Þorbjörg rekur ráðgjafarstofu á Helsingjaeyri
sem hún á með öðrum og reynir að vera þar ekki
oftar en þrjá daga í hverri viku. „Ég kenni einnig
heilmikið, kenni næringarfræði og sjúkdóms-
fræði, sem tengist næringu, í skóla sem mennt-
ar næringarráðgjafa, held fyrirlestra og skrifa.
Skólinn, sem ég kenni við, heitir Hover
Sundhedshojskole, ég hef kennt þar
síðustu þrjú árin." Hún segir að
hún sé farin að vinna heil-
mikið með unnusta sínum,
Oscari Umahro Cadogan, í
sambandi við kennslu, fyrir-
lestra og matreiðslunámskeið,
„heilmikið hér á Islandi líka
og það er mjög skemmtilegt."
Umahro er alveg sjállmenntaður
en hefur menntað sig í lífefna-
fræði. Hún segir ástæðu þess að
hann fékk mikinn áhuga á næringarfræði
þá að þegar hann var um tvítugt hafi hann orðið
mjög veikur. „Hann fékk þarmabólgu (colitis
ulcerosa), var lagður á spítala og var undir lækna-
eftirliti í sex mánuði. Enginn gat samt hjálpað
honum þannig að hann sá að ef hann ætlaði að
ná bata yrði hann sjálfur að finna hvernig unnt
væri að vinna bug á sjúkdómnum. Hann lór að
lesa sig til um sjúkdóminn og tókst loks að ná
skilningi á þarmabólgunni. Hann leitaði ráða hjá
lækni í Danmörku sem fæst við hagnýta læknis-
fræði og í sameiningu tókst þeim að lækna hann
svo hann er alveg frískur núna. Þetta kveikti svo
24