Ráðunautafundur - 12.02.1978, Blaðsíða 91

- 185
hross eru verðlögð eftir tamingarstigi og hæfileikum.
Nú hljóta menn að spyrja eftir þessar niðurstöður um
framleiðslukostnað á reiðhesti: Er nokkur fjárhagslegur
grundvöllur fyrir bónda að framleiða reiðhross til sölu? £g
hygg að almennt verði að svara þeirri spurningu neitandi, en
slíkt svar er.þó ekki einhlýtt. Eg tel að í vissum tilvikum
geti svarið verið jákvætt, en til þess þurfa nokkrir samverk-
andi þættir að vera til staðar:
I. Hrossastofn búsins þarf að vera góður, bæði að útliti
og eðlisfari, þannig að hrossin seu eftirsótt sem reið-
hross af öllum fjölda fólks, en ekki aðeins fámennum
hópi. Þau þurfa að vera auðtamin, svo ekki þurfi að
leggja alltof mikla vinnu í tamningu þeirra og sem
allra fæst falli frá sölu vegna galla. Með öðrum orðum,
að sem flestir gripir nái að skila kostnaðarverði.
II. Miklu máli skiftir að bóndinn sjálfur eða heimilisfólk
hans sé þess umkomið að temja hrossin heima £ tengslum
við önnur heimilisstörf, en ekki þurfi að senda þau á
tamningarstöð, og er hér átt við bæði kostnað og árangur
tamningarinnar.
III. ábýlisjörðin þarf að vera heppileg til hrossabeitar og
hrossagöngu, landstór og grasgefin, með fjölbreytilegu
landslagi.
IV. Bóndinn þarf að hafa annað tveggja: Einhverja heppilega
atvinnu utan heimilis með búinu, eða það sem ég tel bezt
og æskilegast, að hann reki snoturt og afurðagott fjárbú
með hrossabúinu til að jafna út sveiflur, sem alltaf eru
í lífhrossasölu.
V. Aðsíðustu vil ég nefna hér það, sem ég tel algjört
grundvallaratriði fyrir þann, sem ætlar og vill njóta
vinsælda' og virðingar, sem reiðhestaseljandi, að segja
kaupandanum ævinlega allan sannliekann um hestinn, og
ekkert nema sannleikann. Kaup og sala á reiðhesti er
ekki aðeins fjárhagslegt viðskiptamál, það er einnig
oft viðkvcEmt tilf inningamál.