Ráðunautafundur - 12.02.1980, Síða 29

79
unda, en slíkt er í raun fágætt þar sem trjárækt er valið stæði.
Á þessum vettvangi skyldi í upphafi aldrei vanrækt að gera þær
bætur sem ákjósanlegar geta talist, því erfitt getur reynst að
framkvæma þær síðar.
Yfirleitt hentar mjög rök jörð illa trjágróðri. Rætur koma
þá til með að líða fyrir kulda og skorta súrefni nema þannig
hagi til að rakinn sé ávallt á góðri hreyfingu og beri þannig
ferskt loft að rótunum. Á stöku stað getur deiglendi reynst það
mikið að þörf sé framræslu. Framkvæmdin er kostnaðarsöm en
hefnir sín ef hún er vanrækt.
I sambandi við frjósemi er oft bent á tré sem dæmi um
nægjusemi, og jafnvel gefið í skyn að lítil sem engin þörf sé á
að næra þau.
Að því er heimilistrjárækt varðar, er hér um alvarlega
firru að ræða, sem því miður hefur öðlast djúpstæðar rætur,
ásamt því, að frjósemi íslenskrar moldar sé næsta yfirnáttúru-
leg.
Hvort tveggja er hálfgerður uppspuni. Hlutfallslega þurfa
tré engu minni næringu en annar gróður, og sakir hægfara ummynd-
unar og efnabreytinga í jarðvegi, vegna lélegs hita, skortir tíð-
um á að næringarefnalos fylgi og fullnægi þörfum plantna. Yfir-
leitt eru þó mörg tré duglegri en annar gróður að nýta sér það
sem kann að vera fyrir hendi.
Samtímis jarðvinnslu má því ekki vanrækja að bera á, en þá
er æskilegt að nota rotinn húsdýraáburð, sem miðlar næringu yfir
lengri tíma, auk þess sem hann eflir smáverulíf jarðar og bætir
smám saman eðliskostina. Er frá líður verður síðan að bera á
eftir fastri reglu, l-2svar á hverju sumri. Þetta er ekki síst
þýðingarmikið þegar gæta tekur þrengsla á plöntum. Að láta
trjáplöntur svelta má ekki henda, en eigi að síður á þetta sér
stað þó nokkuð víða.
Hér skal einnig vikið að þvx,að fyrir trjáplöntur hefur
sýrustig ekki sxður gildi en fyrir annan gróður. Yfirleitt vex
meginþorri trjáa og runna best við pH tölu sem liggur á sviðinu
5.5-7.0. Undantekningar eru þó á þessu. Innan umræddra marka
liggur mikið af íslenskum jarðvegi.
í vissum tilvikum getur þó verið æskilegt að kalka, t.d.
skurðruðningsmold. Sama gildir um mjög leirborna mold, en sá